De stap is gezet
Nadat onze zoon steeds minder ging praten na verhuizing en nieuwe school (gr 3), praat hij nu ook niet meer tegen ons. Wel fluistert hij tegen zijn broertje/ praat hardop als ze op hun kamer zijn met de deur dicht.
We zijn vorige week naar de huisarts gegaan omdat we ons toch zorgen gingen maken en wat onderliggende 'karaktereigenschappen' / 'gedragsdingen' vermoedden. Nu doorverwezen, en ik had een fijn tel.gesprek. Hopelijk kunnen we begin febr. terecht voor intake.
Wachten dus, en hopen dat ie het leuk blijft hebben op school, dat school er begrip/kunde voor heeft en dat ze zien hoe slim hij is, dat het niet daaraan ligt.
Kortom, we maken ons toch zorgen, hebben we iets verkeerd gedaan toen hij kleiner was? Voelt hij zich niet veilig bij ons? Heeft hij een laag zelfbeeld, nu al?
Ik weet niet of iemand evaring heeft met dit proces (niet praten), maar een hart onder de riem of een ervaring is heel welkom!
We doen trouwens zo normaal mogelijk en laten hem met rust, hebben het niet echt over het zwijgen.
Groet, moederkip
Persoonlijk
Ik zou het toch niet al te persoonlijk opnemen. Heb je je al een beetje ingelezen?
http://www.selectiefmutisme.nl/
http://nl.wikipedia.org/wiki/Selectief_mutisme
De reden dat jij niet meer behoort tot degenen met wie je zoon wel spreekt kan van alles zijn.
Ik kan me wel voorstellen dat het een heftige ervaring is als een kind niet meer met je praat.
"Dit is echter geen reden om de 'schuld' van het selectief mutisme bij de ouders te zoeken. Er is bij het ontstaan van selectief mutisme een combinatie van oorzaken mogelijk en niet één enkele. Daarnaast is er geen bewijs dat er een opvoedingsstijl of omgangsvorm van de ouders is die selectief mutisme in de hand werkt."
Praat je zelf niets aan. Hopelijk kun je wel tips vinden die jou en je kind kunnen helpen. Ik wens je veel sterkte.
Mijn nichtje
heeft dit gehad, of een vorm hiervan. Zij praatte wel thuis tegen haar ouders, maar weigerde op school te praten of tegen vreemden. Ik weet eigenlijk niet precies of en wat voor therapie ze heeft gehad. Ze is inmiddels 18 en gestart op de universiteit. Nog steeds een verlegen meisje, maar wel met bijbaantje en vrienden.
Haar moeder was trouwens ook altijd heel erg verlegen, ik weet niet of dat er iets mee te maken heeft.
Succes en goed dat je actie onderneemt, komt vast goed!
