contacten leggen op nieuwe school (VO)
hoi allemaal,
onze dochter (met Asperger) is vorige week gestart op een VO school (ze heeft een rugzakje)
ik ben heel trots, ze staat vroeg op, fietst een heel end naar school, regelt al haar zaakjes, hartstikke goed!
alleen het contacten leggen..... dat is haar zwakke punt.
ze heeft niemand in de pauze om mee te praten, wordt met groepjes maken steeds als laatste gekozen, zit alleen in de klas enz.
gisteren moest ze hier heel erg om huilen, volgens haar hebben alle meiden al heel veel vriendinnen gemaakt, en zij heeft niemand. En ze was er ook van overtuigd dat dat vier jaar zo zou blijven, snik snik snik
zo rot om mee te maken als je kind zo verdrietig is
tot nu toe heeft ze overal waar ze kwam leuke contacten kunnen leggen met kinderen, maar dat gaat bij haar niet snel, ze is erg verlegen.
ik heb zo goed mogelijk geprobeerd haar te troosten, dat ze geduld moet hebben, dat vast meer kinderen nog erg moeten wennen enz enz enz
vandaag is ze gewoon naar school gegaan, en was het wel aardig gegaan, geloof ik (veel informatie geeft ze niet)
ik vind het lastig, wil het niet groter maken dan het is, maar voel me ook heel rot natuurlijk
wat zouden jullie doen: aan de bel trekken bij de mentor (en wat kan die dan doen???) of nog even aankijken?
groetjes
Dihanne
Mentor
Ik zou de mentor inlichten inderdaad. Misschien kan die er wel wat in sturen. Ik vind het sowieso slim om een kennismakingsgesprek met de mentor te hebben, als je een kind met een stoornis hebt. Dan kun je even checken wat de mentor weet/begrijpt van de stoornis en dan kun je (in een paar punten) duidelijk maken wat je kind nodig heeft van de mentor en de andere leraren. Wij vroegen de mentor om die punten naar zijn collega's door te mailen. Dat werkte hier erg goed.
Het laatste punt is trouwens altijd bij ons: Bij twijfel of vragen, neem alsjeblieft contact op met de ouders.
ook mentor
Ik zou inderdaad ook de mentor inlichten en dan vooral over het groepjes maken. Daar kan ze toch een beetje bij geholpen kunnen worden? Als dat beter gaat, dan komt ze vanzelf de kinderen meer tegen.
Mijn dochter (ASS) vindt dat ook juist moeilijk. Nu hebben ze op school bij haar wel een aantal momenten dat ze naast alleen d'r eigen klas ook projecten waarbij ze in groepjes van alle brugklassers moeten samenwerken. Daarnaast hadden ze de eerste week puur een kennismakingsweek. En dat heeft allemaal positief gewerkt. Uiteindelijk heeft ze vorig jaar 1 echte vriendin gevonden, in een andere klas. En hoe, puur door toeval denk ik. Ze werd gevraagd mee te werken bij een open dag, samen met wat andere eerste klassers en daar ontmoette ze een meisje wat ook een beetje erbuiten viel. Nu zijn ze goede vriendinnen.
Ik heb met dochterlief ook gepraat over hoe je nu gesprekjes aangaat met andere meisjes, koetjes en kalfjes gesprekjes.
En verder: zitten ze in de pauze niet met een deel van de klas bij elkaar? Durft ze er gewoon bij te gaan zitten?
Sterkte verder, het is zo frustrerend vind ik, dat als je dochter zo verdrietig is en je kan er zo weinig aan doen. Je zou het zo graag anders zien... Ik blijf dit ook heel erg lastig vinden.
Kaatje
