Bruikbare opvoedtips add

twee centen

Ik heb er al vaker over geschreven, maar uiteindelijk heb ik veel gehad aan het boek: Bijsturen als de remmen loszitten. (dat helaas niet meer te koop is, misschien bij de bieb?) Ik heb veel gehad aan het ijsberg principe. Wat wij aan de buitenkant zien aan het gedrag van een kind, is maar een topje van de ijsberg. Onder de waterspiegel vinden allerlei frustraties plaats op het gebied van executieve vaardigheden. Hier kun je dat stuk uit het boek lezen: http://tinyurl.com/l9q4djo

Daarnaast heb ik dit boek de vier regels geleerd, die ik hier ook altijd verkondig:

Kalm blijven
Positief blijven
Georganiseerd blijven
Door blijven gaan.

Die regels helpen mij, omdat ze zo simpel te onthouden zijn. En omdat je alles wat je doet of zegt richting je kind, eraan kunt toetsen. Als het mis gaat, dan is het hier vaak een van deze vier voorwaarden die gebroken zijn.

Mijn zoon heeft adhd, ik denk dat bij add het stukje 'georganiseerd blijven' van groter belang is. En het stukje 'kalm blijven' wat minder. Maar ook dat zal wel meespelen.

Onze zoon gebruikt ook medicijnen, maar wij zien die echt als tijdelijk hulpmiddel. Hij wil er zelf ook graag vanaf. Dus wij proberen hem zoveel mogelijk handvatten te geven, waarmee hij verder kan bouwen als hij zo volwassen is.

Ik heb ook heel veel gehad aan het lezen over volwassenen met ad(h)d. Dat is echt inzicht gevend. De website van Impuls (volwassenen organisatie voor adhd-ers) met haar forum, is heel informatief voor mij geweest. Ook het boek 'Hoera ik heb adhd' (hoewel de titel mij in eerste instantie ergerde).

Je laatste zin is een mooie: Is dit add, of is dit zoon? Dat kun je natuurlijk nooit helemaal uit elkaar halen. Ad(h)d is uiteindelijk ook een soort van karaktereigenschap. Iets wat bij die persoon hoort. Iets wat die persoon maakt wie hij is.

Ik zie het dus niet eens zo zeer als een ziekte of stoornis. Ik zie het als een extreme eigenschap, waar we wat mee moeten, omdat onze zoon zijn leven anders niet leefbaar is (en dat van ons daarmee ook).
Wat ziek/gestoord is, is de gevolgschade die ontstaat door de ad(h)d. Het gedeukte zelfbeeld. Het gevoel altijd te mislukken. De frustratie. De vermoeidheid van de mensen om je heen. De moeite met het verwerken van de emoties. Het onbegrip op school. etc.

Als we de samenleving anders in mochten richten, volgens onze voorwaarden (geen school), dan had onze zoon geen enkel probleem gehad. Wie is er dan gestoord?

Ik heb trouwens ook aan een aantal dingen/mensen níets gehad. Ik heb niets gehad aan de adviezen van leerkrachten. Ik heb niets gehad aan youtube filmpjes van anti-medicatie maffia. Ik heb niets gehad aan alternatieve geneeswijzen. Ik heb niets gehad aan boeken die geschreven zijn vanuit het perspectief: Ze zijn ziek, ze moeten structuur, ze moeten straffen en beloning. ('Zit stil' was vroeger zo'n boek. Volgens mij is het inmiddels herschreven, maar ik heb dat boek met walging gelezen. Daarin stond dat adhd-ers meer straf nodig hebben dan andere kinderen. Dat een pedagogische tik daarbij een heel goed middel was. Dat je adhd-ers op moet sluiten in prikkelarme ruimtes. Kindermishandeling.) Ik heb niets gehad aan zure mensen die net doen of adhd een verschrikkelijke stoornis is, waarbij je opgroeit tot criminaliteit en verslaving.

Dank voor je reactie Karmijn

Hier heb ik echt wat aan, fijn.. Heb het boek dat je noemt direct gereserveerd bij de bieb!

Zoon denkt nu nog dat hij een ziekte heeft en schaamt zich. Dat probeer ik hem uit zijn hoofd te praten, maar dat valt niet mee..

ervaringsverhaal

Dit soort stukken helpen mij om te begrijpen en zoon om toekomstvisie te krijgen.

http://ikbenirisniet.nl/2014/01/14/op-de-cover-van-impuls/

Hihihi

Dat artikel van haar is zoooo herkenbaar weer.

Gecontroleerde chaos. Precies! Dat is mijn huis en mijn leven.

En dat 's nachts je het lekkerste voelen. Ook zo herkenbaar bij mijn zoon en mijn man. Die gaan ook het liefste om vier uur naar bed.

Dit soort stukken helpen mij om los te laten. Om niet te denken: 'Dit is niet zoals het heurt!' (citaat uit een suffe assepoesterfilm wat wij hier regelmatig uitspreken.) Dat loslaten: zoals het heurt. En keuzes maken die bij je gezin en je kind passen. Er zijn mensen (leerkrachten bijvoorbeeld, maar ook cb-medewerkers) die daar heel erg nerveus van worden. Daar omheen slalommen. Sociaal wenselijke antwoorden geven, ook je kind dat leren.

Leraar: 'Ga je wel op tijd naar bed?' Kind: 'Ja meneer en als ik 's morgens wakker wordt, voel ik me uitgerust.'
Leraar: 'Game je veel?' Kind: 'Dat valt wel mee.'

Karmijn

Ik lig in een deuk van die sociaal wenselijke antwoorden. Inderdaad, die moeten wij zoon ook nog gauw leren voordat hij naar de middelbare school gaat.

artikel en blog gelezen

Ik heb het blog gelezen en jee, die meid heeft humor! Dank voor de link Karmijn. Het is dat ze er zelf veel last van heeft, anders zou je de situaties die ze beschrijft hilarisch kunnen noemen. En eerlijk is eerlijk, ook zonder add zijn sommige dingen voor mij zo herkenbaar!

Hier

Hier hielp het om zoon te vertellen dat papa en mama waarschijnlijk ook add hebben. En dat wij toch ook best leuk zijn. (inderdaad chaos hier in huis...)
Verder hebben we hem niet verteld dat er iets niet goed, maar dat het anders was. En iedereen is anders, dus dat geeft niet. En met add ben je bijvoorbeeld slecht in concentreren, maar ben je ook heel flexibel. Daarbij aangehaald hoe we niet lang daarvoor een heel onverwachte, maar zeer geslaagde verplaatsing van camping naar camping in de vakantie gedaan hadden. Dat was leuk, dat we dat konden doen doordat we zo konden denken. Probeer ook op die positieve dingen te focussen.

De vergelijking met een raceauto-brein met kapotte remmen vond hij ook erg geslaagd.

Ik heb waarschijnlijk add, en dat is lastig. Maar het heeft geen zin om daar moeilijk over te doen. Ik ben er wel blij mee dat ik daardoor heel makkelijk in plannen enzo kan schakelen, daar geniet ik van. En goed out of the box kan denken. Dat is leuk.

Karmijn...

Gisteren heb ik met jou tips in mijn achterhoofd positief kunnen blijven en het geaccepteerd dat mijn dochter nou eenmaal zo is zoals ze is

Kalm blijven
Positief blijven
Georganiseerd blijven
Door blijven gaan.

We moesten naar de zwemles en toen besloot dochter dat ze eerst nog even naar een vriendinnetje moest in de straat om af te spreken voor morgen. Toen ik zei dat dochter echt moest komen en dat we anders te laat zouden komen. Terwijl dochter wegrende, dacht ik, ooh nee, juist vandaag wordt er getest of ze af mag zwemmen. Normaal gesproken zou ik boos worden en achter haar aan rennen. Nu bleef ik kalm en zei dat het belangrijk was en dat ze nu moest komen. Natuurlijk rende ze nog steeds weg maar ik bleef tenminste kalm. Dit heeft de situatie niet veranderd. Maar wel dat ik niet zo'n rot gevoel kreeg met als gevolg dat ik niet rustig blijf. Nu ging het stukken beter. Kwamen alsnog te laat maar in iedergeval kalm te laat. Ha,ha begrijp je wat ik bedoel? Mijn stem gaat ook altijd te hoog als ik zeg dat iets niet mag. Dit terwijl je stem juist laag moet klinken......hmmmm rustig blijven. Dank voor de tip! Meestal vergeet ik al die opvoed tips, ben redelijk chaotisch maar inderdaad zijn deze 4 tips te onthouden

Bijtje

Wat mooi dat het helpt.

Ik heb het zelf niet verzonnen hoor.

Succes met kalm blijven (zennnnn)

boeken waar ik veel aan heb

zijn Slim maar van Peg Dawson en Richard Guare over het versterken van de executieve functies, sla ik regelmatig even open. Het explosieve kind, van Ross Green, over het opvoeden van snel gefrustreerde en chronisch inflexibele kinderen, maar ook heel nuttig als je kind niet explosief is, las in een draadje laatst dat de auteur spijt had dat hij deze titel had gekozen...
dit sloot goed aan bij wat ik al gelezen had voor we aan ADD dachten: T. Gordon, luisteren naar kinderen, en Mazlich en Faber, how 2talk. Unconditional Parenting van Alfie Kohn...
Verder heb ik in het archief hier op add gezocht, en heel erg veel informatie gevonden. En ken je de site van Balans?

Wat bij ons goed werkt is om in de mate van het mogelijke zoon eigen beslissingen te laten nemen, hem de regie in handen te geven. bvb we geven hem sinds kort melatonine, en hij heeft voor het eerst van zijn leven slaap, heerlijk Maar hij doet dus zelf het licht uit, beslist het moment, en dat gaat goed. Mogelijkheden voor na school aandragen, maar hem laten kiezen. Gezellig als hij aan tafel komt, maar als hij weer verder gaat spelen, ook goed, enz..Maar tanden poetsen bvb is dan weer gewoon iets wat moet, waar hij dan 2x per dag weer even verbaasd en verontwaardigd of woest op reageert..
Regelmatig in gesprek gaan met elkaar, ook wat mijn behoeftes zijn. Voor ogen houden dat tijd een erg vaag begrip is voor hem veel reflecteren, hoe liep dit, kan ik het misschien volgende keer anders oplossen..
Dit is even wat er bij me opkomt!

Boek

het boek dat Karmijn noemt (Oudergids ADHD, bijsturen als alle remmen los zitten) is nog verkrijgbaar bij Polare. Ik heb het gisteren binnen gekregen. Wat een eye-opener dat boek zeg!