Broer of zus van..

Apart houden

Zoon hier kreeg van zijn vader het advies om thuis uit school eerst af te koelen in zijn kamer. En dat deden we. Doen we eigenlijk nog. Even wat te eten en te drinken uit de keuken nemen en dan ongestoord naar je eigen kamer je eigen ding doen. Niemand mag storen, ook niet even, ook niet om even wat te vragen. Tegen etenstijd is iedereen dan weer aanspreekbaar.
Ik gaf mijn harrewarrende kinderen op advies ook hun eigen plek aan tafel, maximale afstand, en in de zithoek. Zo dat daar alvast geen gedoe over ontstond. En ik lette op dat ze apart van elkaar gebruik maakten van de badkamer en elkaar dan ook onderweg niet tegen kwamen. Daarnaast deden we wel samen spelletjes of ging samen ergens heen. Ook nam ik ze apart mee om werkjes te doen in de keuken of de kamers en dan lette ik op dat de ander zichzelf kon vermaken en er niet steeds achter aan kwam brullen. Dat ging soms mis bij logeetjes, maar het hielp wel om de rust te bewaren.

Geen probleem

Hier gaat het goed tussen de 2 broers (oudste ADHD en PDD-Nos, jongste NADH). Hoewel ze elkaar flink in de haren kunnen zitten, maar dat is denk ik normaal. Aan tafel zitten ze zo ver mogelijk uit elkaar trouwens, want dat levert wel gegarandeerd mot op. En oudste vindt zijn opvoedcapaciteiten beter dan die van ons, jongste mag werkelijk niks fout doen van hem, dat is wel irritant. Maar verder spelen ze binnen en buiten graag met elkaar. Moet zeggen dat oudste sowieso probleemloos met andere kinderen kan spelen, dus dat maakt het makkelijker richting zijn broertje.
Valkuil voor ons is wel dat we bij de oudste veel bewuster met zijn ontwikkeling bezig zijn, en bij de jongste er van uit gaan dat alles wel vanzelf gaat. Wat ook waar is trouwens, maar we zijn altijd duidelijk minder met hem bezig geweest dan met de oudste. Vandaar dat ik me heb voorgenomen dagelijks wat tijd in te ruimen voor exclusieve quality-time met de jongste.

Was wat kort

Jongste (kleuter) is enigszins op de hoogte van wat ADHD inhoudt, dus hij vergeeft zijn grote broer van alles onder het motto "dat komt door de ADHD". Ik merk wel dat de jongste erg slecht luistert en vooral zijn eigen zin doet. Echter, dat wijt ik niet aan het feit dat zijn grote broer enkele etiketten heeft. Wel gaan we hem dus meer positieve aandacht proberen te geven, kijken of hij dan gemakkelijker wordt.
Voor de rest heb ik inmiddels een 6e zintuig ontwikkeld voor situaties die uit de hand gaan lopen, dus ik grijp dan al in voordat het mis kan gaan. Bijvoorbeeld als ze over elkaar heen gaan rollen en duikelen, dat is normaal stoeigedrag, maar het gaat bij hen vrijwel altijd flink mis. Misschien kan jouw oudste af en toe iets samen doen met je jongste, bijvoorbeeld samen een boekje lezen of een kort spelletje? Je oudste kan dan de jongste leren hoe het moet (wel vooraf uitleggen dat de regels nog moeilijk zijn voor een kleuter). Goed voor hun onderlinge relatie én voor het zelfvertrouwen van je oudste.

Benadrukken bij je oudste

Ik zie hier ook dat alles bij de jongste vanzelf komt aanwaaien. Wij verbazen ons daar over en zijn IADH-broer ook, hoe dat mogelijk is (bij jongste is het extreem wat hij allemaal vanuit het niets oppikt). Maar wij benadrukken altijd bij onze oudste hoezeer we waarderen hoe hij zich inspant om alles op zijn manier te leren, en hoe ver hij al is gekomen met zijn inzet. Want doordat hij iets heeft is het wel een enorme knokker geworden. Figuurlijk natuurlijk. Een doorzettingsvermogen van hier tot Tokio heeft hij, dat heeft hij voor op zijn broertje die door het leven heen fladdert.
Laat je niet gek maken door wat "hoort" en wat niet "hoort", zoals met dat tv-kijken of computeren na school. Misschien kan je oudste gelijk een half uurtje na school zoiets doen, helemaal voor zichzelf, desnoods in een hoek van de woonkamer met een goede koptelefoon op. Dan heeft hij toch even die rust. De mijne heeft een soort zelfmedicatie uitgevonden door urenlang te gaan vissen, komt hij helemaal van bij.
Kun je ernaar toe werken dat je oudste langer alleen durft te zijn? Stapje voor stapje? Hoe oud is hij?

Paar tips

Ik heb hier na jaren gedonder eindelijk het licht gezien en de computertijd naar het begin van de middag verplaatst. Nu mogen ze gelijk aan de computer als ze thuiskomen. Wat een opluchting kind kan zijn hoofd leegmaken, komt tot rust en heeft daarna letterlijk ruimte in zijn hoofd om iets anders te gaan doen. Ook is er dan ruimte om even te vertellen over de schooldag.

Verder is 'niet ingevulde tijd is kliertijd'. Die heb ik ook als een mantra tot me genomen. En als er nu geklier ontstaat weet ik dat het komt omdat er teveel ongestructureerde lege tijd is. Ik had voor zoon (nu 9) toen hij kleiner was voor de middagen, en helemaal de lange middagen een picto-schema. Daarop kon hij precies zien wat er van hem verwacht werd, gaf hem een enorme rust. Voor een kind met pdd-nos is tijd echt lastig, hier heeft hij visuele houvast bij nodig.

Nu hij ouder is heeft hij nog steeds moeite met iets kiezen om te gaan doen, en kan hij nog weleens tijden op de bank liggen. Dit laat ik een tijdje en als hij nog niks verzint, dan verzin ik wat.

Computertijd

Ja jullie hebben gelijk - ik weet niet eens waarom de computertijd na school weer was verdwenen. Behalve dat het snel obsessief wordt (ook met kookwekker) en het vaak beter werkt om dingen cold turkey weg te halen (hij zeurt er ook helemaal niet om.)

En de picto's moeten ook maar geprint zodat hij zelf kan kiezen wat hij in welke volgorde gaat doen.

Straks bij psycho eductie zullen we het eens over de middagvulling hebben en ook hoe ik met broertje kan omgaan. Na de zomervakantie kan hij misschien ook eens wat afspraakjes beginnen te maken.

Wat lastig blijft, is dat hij niet alleen durft te zijn, maar een eigen hoekje in de huiskamer om te chillen zou wel fijn zijn voor hem - dat is bij ons eigenlijk de lego-hoek, daar spelen ze heel graag en veel. Tot ze gaan kibbelen over dat ene stukje.. Enz.

Vanmiddag nieuwe ronde..!

Herken ik niet, kliertijd

Hoe meer vrije tijd onze oudste heeft, hoe meer leuke dingen hij verzint. Kan me van vroeger (als peuter/kleuter) wel herinneren dat we hem moesten helpen zich te vermaken, maar hij komt nu tijd tekort om alle dingen te doen die hij wil. Basketballen, skelteren, vissen, legoën, muziek luisteren, chatten.... en dan nog zijn sporten erbij. En een deel van de tijd dus vredig met zijn broertje. Hier is de ervaring toch dat vervelen leidt tot het verzinnen van een leuke activiteit.
Misschien kan je zoon een lijstje maken met de dingen die hij het leukste vindt en dan steeds een ding kiezen om te doen, als hij niet weet wat hij moet doen?

Dit wordt beter

Dit wordt beter. Je jongste zit nog maar net op school en zal waarschijnlijk ook wel moe thuiskomen. Hij zal gaandeweg vaker een speelafspraakje krijgen (en daar kan jij hem in stimuleren).
Ik vind dat altijd fijn (voor gezonde oudste), dan heb ik alle tijd voor mijn jongste kind want mijn oudste vraag veel aandacht en als er een vriendje over de vloer is ziet hij mij niet staan Verder mag oudste bv vandaag meteen uit school een half uur op de ipad, want dan komt er een mevrouw hier praten over jongste. Afgelopen zaterdag ging ik met oudste naar naturalis, als mijn man thuis komt oefen ik samen met hem trompet, mijn man gaat wel eens met hem zwemmen, we doen dus veel apart. Het ontwikkelingsverschil is bij ons heel groot, maar er zijn altijd wel momenten op de dag dat ze even samen stoeien of tegen elkaar aanhangen tv kijken.

Bij ons

wat ik bij ons merkte was dat jongste precies wist hoe hij oudste helemaal gek kon maken. dat kon al door steeds een piep geluidje te maken. zeker op dagen dat ze al niet heel blij uit school kwam was dat echt te veel.

Bij ons was de oplossing dat dochter zich terugtrok. dochter heeft haar eigen tv op haar kamer, mocht dan op woensdagmiddag op haar kamer picknicken. In haar eentje. dat werkte voor haar goed. Haar kamer is ook verboden gebied voor kleine broer, daar mag hij niet binnen en dat weet hij.
Bij treiter gedrag haal ik ze uit elkaar of ga ik wat met jongste doen.

En hier

Bij ons staan er strenge straffen op, als ze te veel op elkaars lip gaan zitten. Dat heb ik echt moeten leren. Onze dochter kon haar broer tot woede brengen, door achter hem over de leuning van de bank hangend (bank beweegt steeds) een koekje naar binnen te gaan smakken. Hij werd dan woedend en agressief en ik snapte het niet. 'Ze doet toch niets?' Ja, haha, mooi wel dus. Maar dat kon zoon niet uitleggen.

Wat helpt is de hele tijd zeggen: 'Jij gaat daar en jij gaat daar.' Uit elkaar halen dus, fysieke ruimte tussen de kinderen.

Wat ook hielp, was om zoon alvast alleen naar huis te laten gaan vanuit school. Ik gaf hem dan een sleutel (altijd ook een eigen sleutel in je zak stoppen voor als hij de deur op het nachtslot draait en niet meer open wil doen :S ). Dan kon zoon alvast rustig 'thuiskomen' voordat ik binnen kwam met zusje. De overgang van school naar huis, was en is altijd een moeilijke voor zoon. Hij raakt op school overprikkeld en voelt zich dan echt naar. De pc is dan zijn beste vriend. En eten. Hij heeft dan echt behoefte aan voeding, maar voelt dat niet. En niet praten tegen hem, geen verwachtingen, tot hij echt is geland.

Vrijetijd

Zelf zijn we niet toegekomen aan de vrijetijdscoach via het PGB door de zorgmelding en de tegenwerking van school bij het aanvragen van de indicatie+PGB.
Een coach is misschien handig maar het is ook handig om inderdaad samen met je kind een lijstje te maken wat hij of zij kan doen. Hier waren opa en oma op woensdag. Dan ging er een boodschappen doen met een kind en de ander deed bordspelletjes. En als ik thuis was nam ik meestal een kind mee met alle huishoudelijke werkjes die ik toch moest doen. Ze speelden ook buiten, maar dan moest ik wel toezicht houden dat ze zich niet de knikkers of de step lieten afpakken of zelfs is er een in elkaar geslagen voor de deur en een andere keer onzedelijk betast. Kwetsbaar. Samen bleef moeilijk. Zoon voelde zich dan verantwoordelijk voor zusje maar dan moest zusje wel alles op zijn manier doen en zo gaat het niet. Maar ik zie ook wel de voordelen van tv, games, WII en computer voor de ontwikkeling van de kinderen. Bovendien hadden ze ook altijd veel met lego en poppenhuizen tot op oudere leeftijd.

Niet alleen

Tot vorig jaar kon dochter niet alleen zijn. Om haar aan te moedigen mocht ze de grootste slaapkamer hebben als dan ook al haar speelgoed uit de kamer naar de slaapkamer ging. Dat wierp een nieuw probleem op. Het was haar niet aan te leren om naar mij toe te komen als ze iets wilde vragen en dus ging er dan een alarm af in haar kamer, vooral als ik haar dan niet direct hoorde. Ik heb daar wel een project van gemaakt. Uitleggen, met haar mee gaan, voordoen. Maar toen in een van de verslagen van de kinderbescherming opdook dat 'moeder haar soms niet hoort' toen ben ik daar ook mee opgehouden.
Pas sinds dochter medicatie heeft, sinds vorig jaar, is die aanklamping aan mij opgehouden. Ondanks training uitleg, over de drempel helpen, geruststellen, leren zichzelf gerust te stellen, was het voor haar toch te angstig. Ze hebben je dan gewoon teveel nodig denk ik. Het kan ook vanzelf ophouden. Dus misschien is het helemaal niet nodig om daar wat mee te doen dan steeds als het erom gaat geduldig uitleggen en aanmoedigen tot het kwartje valt en tot ze je niet meer nodig hebben. Die verplichte scheiding roept ook angst op.

Computertijd

Inderdaad deed ik ook eerst moeilijk over de computer, omdat mij dat zo geleerd was door opvoedadviseurs.

Nu mag zoon uit school meteen achter de computer, dat is heerlijk ontspannend voor hem. Niemand heeft mij er nog van kunnen overtuigen dat stress en ruzie beter is dan relaxt achter de computer zitten. Soms komt zus of vriend even kijken, dan legt hij uit wat hij doet. Als ze er genoeg van krijgen, zijn ze weer weg. Wat een rust en harmonie.

Na het eten mag zus, want die kan wèl stoppen als het bedtijd is. Dat weten ze allebei en gewoonlijk leidt het niet tot ruzie.

Welnu

Wat is het toch zalig om dit alles te lezen en er mijn voordeel mee te doen dank!

Ik heb nu een Plan voor zoneteen: ik ga op de koelkast de magneetjes hangen op volgorde; zoon mag eerst computeren en wel aan zijn eigen bureau op zijn kamer. Evt vraag ik broertje daar te gaan kleuren of ik blijf er zelf bij.

Dan ligt er een knutswerkje klaar.
En ik heb ook spullen klaar im evt nog wat te bakken, als de sfeer extreem goed is

Intussen ga ik ook met kleinw broer een spelletje doen of helpen met de lego.

En er staat een bakje fruit klaar, wat ik nu heel rap ga snijden wn ernaast rijstwafels en de pindakaas
Ik geef vanavond wel een verslag.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Let wel op

ik uit even mijn 'zorg' voor het kleine broertje. Hij wordt nu ingezet als 'hulp' voor zijn iadh broer die niet alleen kan zijn. Let er op dat hij zich gewoon kan blijven ontwikkelen en dat ook doet.

Ik werd getriggerd door je zin:Evt vraag ik broertje daar te gaan kleuren of ik blijf er zelf bij.

Ik ben mijn ouders nog steeds dankbaar dat ik altijd slechts de zus van mocht zijn, en niet de plaatsvervangend ouder, de extra zorgverlener of het hulpje daarvan.
Bij ons zou mijn moeder bij je oudste gebleven zijn en als ik dan de behoefte had om daar ook te zijn zou zij wat anders gaan doen. Maar ze zou het niet aan mij vragen.

Ik ken ook heel wat andere zussen en broers van en een aantal hebben daar behoorlijk last van gehad, want ze moisten altijd maar op dat broertje/zusje passen en konden dan zelf niets.

Zo af en toe is het natuurlijk helemaal niet erg, maar niet te vaak. Sterkte want het blijft gewoon zwaar een iadh kind in welke vorm dan ook.

Luxe...

Door dit draadje realiseer ik mij weer hoe wij het hebben getroffen. Of beter gezegd: hoe onze zoon-met-gebruiksaanwijzing het heeft getroffen met zijn grote broer. Ik zeg wel eens: zijn broer is het beste dat hem is overkomen in zijn leven. Grote broer is bijna 5 jaar ouder, heel relaxed, enorm geduldig met stuiterbroertje en vindt het oprecht leuk om dingen samen met hem te doen (computerspelletje, muziek maken). Ze zijn nu 11 en 16 en hebben eigenlijk nog nooit ruzie gehad...
Sterkte en respect voor iedereen bij wie dat minder vanzelfsprekend is!

Dank je wel

Voor alle goede tips weer in dit draadje hier kan geen pedagogisch geschoolde goedbedoelende opvoedcoach tegenop.

Wat ben ik toch elke dag weer blij met OOL )

Zelfvertrouwen dankzij Ouders Online

Laatst was ik nog bij de GGD. Die zeiden tegen me dat 2 uur beeldschermtijd als maximum wordt aanbevolen voor deze leeftijd. Tja, en bij ons is het 3 uur. Deze jongedame heeft namelijk geen idee over zoon, de afspraken die ik met hem maak en waarom ik die maak, en ik wel.

En dat alles door het zelfvertrouwen dat ik kon opbouwen dankzij de dames van OO! Anders had ik gedacht: gut, een expert zal het wel weten. Niks expert, zij heeft een cursusje gedaan, maar wij zijn de experts. Wij zien wat werkt en wat niet.

Overigens wel fijn dat zoon ondanks de Concerta zijn groeicurve mooi heeft weten vast te houden! Daar kwam ik eigenlijk voor bij de GGD. En dat terwijl hij nauwelijks eet, maar dat doet de rest van de kinderen ook niet. Goedkoop, dat wel.

Zuchten en steunen

Ha, vind het soms ook lastig hoor, vooral om de aandacht goed te verdelen. Heb hier bovendien twee onverbeterlijke kwebbels in huis: de een met zijn onstopbare monologen, de ander hakkelt en hapert de boel bij elkaar, dus staan ze beiden te zuchten en steunen als de ander aan het woord is. (Laat staan als ik ook af en toe even iets wil zeggen!) Ben soms meer gespreksleider dan actief luisterend moeder. Boze 'ik kan ook noooooit eens mijn zin af maken!'s komen dan elk uur wel voor. En dan is zo'n woensdagmiddag soms idd erg lang.
Maar verder pikken ze gelukkig heel veel van elkaar en zijn ze ondanks 5 jr leeftijdsverschil erg op elkaar gesteld. Kwestie van geluk hebben denk ik. Het enige wat ik kan bedenken wat wij hierin gestuurd hebben, is dat we ze nooit gedwongen hebben elkaar 'leuk' te vinden (Oudste vond Jongste pas een beetje te nassen toen hij zich verstaanbaar kon maken), of 'gezellig samen te spelen'. geen enkele druk op gelegd dus.
Verder herken ik helemaal wat Pirata schrijft. Soms zo moeilijk om te zien hoe makkelijk alles gaat bij Jongste. Hoeveel lichter, zorgelozer hij in het leven staat. Als ik nu foto's terugzie van Oudste als kleuter heeft hij al zo'n ouwelijke, bedachtzame blik. En dat verschil begint hij nu zelf ook te merken.
Enfin, niet echt een tip dus, wel een beetje herkenning. En ik denk ook oprecht dat het makkelijker wordt als ze allebei wat ouder worden en elkaars leuke kanten ontdekken, zo ging dat hier iig wel..

Update

Hoi allen,

alweer een paar dagen verder.
Donderdagmiddag dus de nieuwe structuur 'ingevoerd', en dat ging gelijk lekker. Je ziet dan aan hem hoe hij zich kan vastgrijpen aan de afspraken. Dat houden we er dus in. Hij computert dus alleen op zijn kamer, waardoor hij positieve ervaring opdoet met het 'alleen in een ruimte zijn'.
Hij klapte na 20 minuutjes zelf de computer dicht [wekker stond op 30 min]. en riep naar zijn broertje: 'Jouw beurt! Ik ga met de lego' - en ging dat ook doen, hielp zijn broertje tussendoor nog uit eigen beweging. Toen het vaste tv-moment. En daarna had hij ook nog zin om even naar buiten te gaan - en dat verliep ook goed Zelfs de terugweg!

Dus ik ben daar tevreden over. Vrijdag ging ook weer ok, op die manier. Het weekend is dan weer iets lastiger, want meer loze tijd, en teveel programma is weer te heftig voor em, dat moeten we nog een beetje ontdekken.

Wat zijn broertje betreft; er zit ruim 2 jaar tussen die 2, en hun karakters verschillen totaal van elkaar. En dat de oudste dan een beperking heeft, maakt het natuurlijk lastig, zeker als ze nog niet echt 'aanspreekbaar' zijn - jongste is net 4, druk bezig met wennen op school en heeft zo zijn nukken. Hij is wel heel uitgesproken en veel zal hem wel aanwaaien in het leven - wat iemand hierboven al noemde: hij komt er wel, hij kan lekker lomp zijn, kletst makkelijk met vreemden, enz. Voor mijn oudste is het allemaal wat ingewikkelder, ofzo.

Hoedanook, ze zijn erg close en ik denk dat het over een paar jaar alweer een stuk rustiger is [voor zover dat kan bij broers]. En dat het sociale speel-gebeuren iets uitgebreider is. Maar ik zal in de gaten houden, dat broertje niet teveel in een steunpilaar verandert.

Allemaal bedankt voor de input, ik ga het zeker nog teruglezen, want het is zo leerzaam!