bezorgde raadzoekende mama
Hoi allemaal,
Ik ben mama van een lieve dochter van 8jaar.
Toen ze baby was, hadden we heel wat zorgen met haar (oa lactose intollernt, geblokkeerde ruggewerveltjes)en toen zijn we met haar in behandeling geweest bij een osteopaat.
Die vertelde ons ook dat ze het vermoeden had dat ons dochter een hoog sensetief meisje was, dus zijn we daar heel wat over gaan lezen, en we konden ons daar in vinden.
Thuis kunnen we haar goed begeleiden, maar we merken dat het op school niet zo goed gaat.
Haar resultaten zijn super goed, want ze is bij de beste van de klas. (3de leerjaar)
Nu ze vind school saai, stom,enz. Vind het moeilijk om nieuwe vriendjes te maken, hangt echt heel hard aan de vriendjes die ze heeft.
Vind het veel te druk in de klas (26leerlingen)
ze voelt zich ook vaak alleen, (ze kan vb in een volle speeltuin zeggen dat ze niemand om te spelen heeft.
Omdat het schoolgaan steeds lastiger werd, en ze steeds gefrustreerd thuis komb ben ik ben vorig schooljaar met de school en het clb (begeleiding voor zorgkindjes) en daar werd ook vastgesteld dat ze op het randje van problematisch gevoelig is. Maar meer is er niet gezegd, of mee gedaan.
Ze gaat ook naar de dansschool, ze danst wedstrijd, en daar voelt ze zich als een visje in het water, (ze is wel de jongste) ze voelt zich echt goed tussen de grotere (leeftijd 13 tot 25j)
Ik heb mijn verhaal gedaan aan 2 verschillende mama's die elkaar niet kennen, maar wel mijn dochtertje. en zij denken dat mijn prinsesje Pdd-nos heeft.
Nu weet ik niet goed wat ik moet doen.
maak ik me tercht zorgen?
hoort dit gewoon bij het hoogsensitief zijn,
of kan het echt pdd-nos zijn?
Hoe kan ik haar helpen zodat ze zich op school beter gaat voelen.
alvast bedankt om mijn verhaal te lezen, en de tips.
pdd-nos
Als je erg twijfelt en als het gevoel/gedrag van je dochter ook echt problemen oplevert, zou ik eerst eens naar de huisarts gaan, mits je die voldoende vertrouwt. Dat twee moeders zeggen dat het wel eens pdd-nos zou kunnen zijn vind ik eigenlijk te gek voor woorden, ervan uitgaande dat beide dames niet als deskundige aangemerkt kunnen worden. Met deskundige bedoel ik dan een psycholoog of psychiater. Ze jagen jou daarmee op stang en dat is heel kwalijk. Het is zelfs zo dat alleen een (kinder)psychiater een dergelijke diagnose mag stellen.
Maar wat daar ook van zij: de huisarts lijtk mij de eerst aangewezen persoon om je zorgen mee te bespreken, en daarnaast kan het denk ik geen kwaad om nog eens met de school te gaan praten. Op basis van de informatie die je geeft kan ik verder niet zoveel bedenken.
Sterkte!
dank je Suzanne74
ze zijn idd geen psycholoog of psychiater,
1 mama heeft een zoon met autisme.
en ik weet ook wel dat enkel een deskundige die diagnose kan stellen, en ik vermoed zelf dat het een gevolg van haar hoog sensetief zijn is, maar dat neemt niet weg dat ik gewoon bezorgd ben en wil weten wat er mis is, of zou kunnen zijn.
Nu het is gewoon heel lastig om elke dag een gefrustreerde dochter op te halen,
meestal is ze het eerste half uur niet aanspreekbaar,
als er dan thuis nog iets niet gaat zoals zij het wil is het hek helemaal van de dam.
Ik vraag haar elke dag hoe het op school gegaan is, en ik krijg altijd als antwoord slecht, op de vraag wat er dan slecht was, is het telkens een hele waslijst, oa saai, stom, niet leuk dat die niet met mij wil spelen, ze pesten mij enz) ik vraag dan meteen wat er wel leuk was, maar dan krijg ik als antwoord niks.
de leerkracht op school ziet geen probleem, want ze werkt flink mee in de klas, ze doet wat men haar vraagt.
thuis is ze na de frustraties een heel lief, gevoelig kind,
ze wil het liefst altijd bij mama blijven, stelt elke dag wel de vraag of ik van haar hou, langs de andere kant is ze heel zelfstandig, kan goed alleen spelen, wil altijd helpen....
Ik ga zeker eens contact opnemen met de huisarts, ik denk wel dat ik hem daarin kan vertrouwen,
nu op school vinden ze dat mijn dochter zelf haar weg moet zoeken, ze heeft immers geen leerproblemen, en daar uit ze haar problemen niet, als ik hen daarop aanspreek, is het telkens het eerste wat ze daar van horen;
te slim?
Misschien is ze gewoon te slim en verveelt ze zich feitelijk te pletter. Niet passende lesstof kan er ook voor zorgen dat een kind zich echt heel naar voelt.
Mijn tweede was zijn klas naar het bleek jaren vooruit en daar werd door de juffen in eerste instantie aan ODD gedacht (met 4 jaar en nooit problemen in een andere setting) en op z'n minst dat wij als ouders wel wat opvoedingsondersteuning konden gebruiken.
Het kind werd uitgedaagd en gedroeg zich stukken beter, en na een jaar flink meer uitdaging konden dezelfde juffen zeggen dat zoon een aanwinst voor de klas was en dat ze de extra tijd die ze kwijt waren met werk zoeken meer dan terug kregen door de sfeer en de stemming in de klas en de hulpvaardige vriendelijke houding van zoon.
Maar zoon is een jongetje, hij gooit frustratie eruit in vervelend gedrag. Mijn dochters zijn meisjes en zij zijn beide binnenvetters, ze zijn braaf en voelen zich steeds slechter en slechter bij te makkelijk werk.
zoek goede hulp
Maar ga niet zomaar naar een willekeurige hulpverlener. Binnen de ggz is hooggevoeligheid erg omstreden, niet iedereen neemt het serieus. Zorg dus voor een tester die bekend is met hsp. Als je al wil testen: de problemen lijken op school te spelen dus moeten daar primair aangepakt. Laat je niet afschepen, en nerm je dochter serieus!
medewerking school
Ik ga nu iets schrijven wat ik niet van mezelf heb, maar van een ander forumlid: als er inderdaad iets aan de hand is met je dochter, kun je niet verwachten dat zij zich aanpast of zelf haar weg maar vindt. Die vaardigheid heeft ze dan immers niet, of te weinig. Het is de omgeving die dan aanpassing behoeft of in ieder geval kan meewerken aan bepaalde aanpassingen waardoor je dochter wel op een prettige manier kan functioneren.
Het is overigens wel heel kort door de bocht van de school om te zeggen dat ze daar niets gaan doen, omdat je dochter geen leerproblemen heeft. Hallo zeg, alsof dat het enige is waar het om draait. Je dochter zit een groot gedeelte van de dag op school, het is toch wel belangrijk dat ze zich dan prettig voelt, of op zijn minst niet ongelukkig. Wat een zwaktebod van die leerkracht!
Wat de hooggevoeligheid betreft: houd jezelf daar niet al te sterk aan vast. Zoals Stof al aangaf wordt dat niet overal serieus genomen, maar het is ook nog eens een etiketje/naampje dat al járen geleden geopperd is. Wie weet is er niets aan de hand, dwz in de vorm van een stoornis of wat dan ook, wie weet is er wel iets aan de hand maar is het iets heel anders dan je nu denkt. Ik heb nu gemakkelijk praten hoor, want zo simpel als ik het stel is het niet. Met ons zoontje zitten we nu in een onderzoekstraject en hoe dom ik het ook vind van mezelf, toch ga ook ikzelf uit van iets wat nog helemaal niet vaststaat, laat staan aangetoond is!
Kortom: als je voldoende vertrouwen hebt in je huisarts zou ik de zorgen die je hebt in eerste instantie daar neerleggen. En alvast een heel simpel idee voor nu: is het misschien handig als je dochter eerst een half uurtje kan ontspannen, voordat je vraagt hoe haar dag was? Misschien komt er dan een heel ander antwoord uit.
prikkels
Ik zou juist wel de hooggevoeligheid erg serieus nemen. Je dochter is iig erg prikkelgevoelig, en daar moet je iets mee, ook op school. ( naast een passend leeraanbod) Dat hoeft niet meteen te betekenen dat school vanalles moet aanpassen, misschien kan dochter zich aanpassen (aan haar gevoeligheid) ze moet er iig mee leren omgaan. Zolang er geen stoornis wordt vastgesteld waar de prikkelgevoeligheid vandaan komt zou ik vasthouden aan hsp, het lijkt me in dit geval een prima werkhypothese.
Als school niet mee wil werken en je niet het gevoel hebt dochter zelf nu sterker te kunnen maken zou ik op zoek gaan naar een goede hulpverlener die een gebruiksaanwijzing voor dochter kan geven aan school, dat wordt vaker serieuzer genomen.
nog een vraag
Tanja, ik heb nog een opmerking en een vraag, uit belangstelling. Je hebt aan twee moeders in jouw omgeving gevraagd om iets over je dochter te zeggen. Daarmee stel je je heel kwetsbaar op. Dat is geen verwijt, absoluut niet, maar als ze dan zoiets over je dochter zeggen lijkt me dat voor jou ook heel pijnlijk. Of ben ik nu aan het invullen en heb je hun antwoord op jouw vraag juist heel anders ervaren? En dan mijn vraag: vertrouw je hen voldoende? Ben je niet bang dat ze met jouw informatie aan de haal gaan? Ik snap beide moeders niet zo goed, ook degene die een kind heeft met autisme niet, dat ze zoiets durven te zeggen, maar goed, dat had ik in mijn eerste reactie al gezegd.
Verder ben ik het helemaal met de laatste opmerking van Stof eens, al hoop ik dat het niet nodig zal zijn om op die manier medewerking van de school "af te dwingen".
Veel succes, ik hoop dat het uiteindelijk allemaal mee blijkt te vallen en dat je dochter verder een leuke schooltijd zal hebben. Houd je ons op de hoogte?
Groeten, Suzanne
school
Ik vind het ook wel erg makkelijk gezegd van school: ze heeft geen leerproblemen dus doen we niets, omdat ze op school niets aangeeft. Sommige kinderen durven op school niet te vertellen dat het niet goed gaat. Dan moet je dus als ouder voor je kind opkomen. Ik zou dus eerst met school in gesprek gaan. Misschien kan er gekeken worden naar de plek waar ze zit in de klas, kan ze op een rustigere plek zitten. Mag ze op de gang werken als het haar in de klas te druk is? En dan inderdaad de leerstof, is deze niet te makkelijk voor haar? Misschien verveelt ze zich wel heel erg op school.
Als school niet mee wil werken zou ik toch wel ernstige bedenkingen hebben bij deze school.
schoolwissel
En verandering van school? Een met kleinere klassen? Mijn zoon was vorig jaar nog huilerig om niks in de klas (kende ik niet van hem thuis).Het werd door de juf gegooid op gevoelig. Hij had wel vriendjes (3 goede) maar verveelde zich in de pauzes, vond dat iedereen stomme spelletjes deed en hij wilde wel in het klimrek maar daar zaten al grote jongens in en hij was bang eruit gegooid te worden.
Om allerlei redenen een schoolwissel, in een kleinere klas (eerst 29 nu 21) en hij is helemaal opgebloeid, elke dag speelafspraakjes en helemaal in zijn element.
Kortom: er hoeft niks 'mis' te zijn met jouw kind, andere omgeving doet soms wonderen (hier wel).
....
Nu ik vertrouw de mama’s waar ik het aan verteld heb wel.
Ze kennen beide mijn dochter heel goed.
De ene is haar onthaalmoeder geweest (we zijn al vriendinnen van voor haar geboorte)
en zij kon haar destijds ook wel vinden in het hoog sensitieve. Ze heeft er destijds ook alles aangedaan dat mijn dochtertje zich goed voelde bij haar, want ook toen al zat mijn dochter liever lekker rustig, dan tussen al de andere kindjes.
De tweede mama, is sinds vorig jaar een vriendin, onze dochters trekken veel met elkaar op, al schiet mijn dochter beter op mijn haar zoon die een paar jaartjes ouder is, en een lichte vorm van autisme heeft.
Nu ik stel me misschien kwetsbaar op, maar zou zo graag willen dat ik mijn dochter kan helpen,
Dat ik ze zich ook op school een goed gevoel heeft.
Ze hoeft ook geen etiketje opgeplakt krijgen, of geen stoornis te hebben,
Als het zo is, oke, maar dat is niet mijn doel.
Het feit is dat de juf van kleuterklas (26kindjes) ook al eens gezegd heeft dat ze vind dat mijn dochter een hoog sensitief kind is, maar dat ze daar geen rekening mee kunnen houden, want dat ze dan een voorkeursbehandeling zou krijgen,
Een klein vb hiervan is dat mijn dochter vond dat het altijd zo druk was in de klas, en gaf aan dat ze liever rustig in een hoekje in een boekje wilde kijken, of puzzelen, ze zei dat ze nooit op de blokkenmat kon spelen, Na mijn zoveelste gesprek met de juf, die vond dat er geen probleem was, maar bevestigde dat ze nooit op de blokkenmat speelde, heb ik gevraagd dat ze het wou testen, of dat ze als ze eerste mocht kiezen waar ze ging spelen of ze dan naar de blokkenmat ging.
Op een bepaalde dag liet de juf haar bij het binnenkomen in de klas kiezen met wie ze op de blokkenmat wou spelen, en mijn dochter heeft een half uurtje met haar uitgekozen vriendinnetjes op de blokkenmat gespeeld, tot dat er andere kindjes bij kwamen, kindjes waarvan mijn dochter vond dat die te wild waren. Ze heeft dat 1 keertje gedaan, daarna nooit meer, jammer, want mijn dochter vond dat wel fijn, ook al was het maar even.
Het 1ste leerjaar vond mijn dochter geweldig, toen zaten ze met 16 in de klas, ze leerde allerlei nieuwe dingen, maar maakte zich wel kwaad als ze fouten maakte,
Die juf stond wel open voor wat ik zei, en die zei zelf als er thuis frustraties waren geweest dat ik het haar moest melden, zodat ze er kon op inspelen.
Het 2de leerjaar werd weer minder leuk, toen zaten ze weer met 26,
Terwijl iedereen zich zo op alles moest concentreren, ging zij overal vlot door,
Ze haalde toen het leesniveau dat ze pas in het 4 de moet hebben.
Wiskunde is voor haar enorm saai,
Toen rond de tafel gezeten met de leerlingenbegeleiding en toen is er gezegd dat ze uitdaging moest krijgen, maar omdat het toen al het einde van het schooljaar was, vond de juf herhalingen beter dan haar uitdaging te geven.
Nu zit ze in het 3de leerjaar, en wederom is nu alles al saai.
Ondertussen het ze het leesniveau van iemand van het 5 de leerjaar.
Op de speelplaats vind ze het enorm druk, ze vind haar vriendinnetjes niet terug,
Om de een of andere reden staat ze niet open om met andere kindjes te gaan spelen (of ze weet niet hoe?)
Buiten schooltijd, heeft ze vriendinnetjes genoeg,
Maar kan ze ook wel zeggen, dat ze niet bij vb de buren kan gaan spelen omdat er iemand is dat ze niet kent, maar ik zeg dan dat het haar eigen keuze is, en dat als ze het vraagt ze misschien wel mee kan spelen…..
Ik weet dat ze gevoelig is en niet van de drukte houd, en dat er misschien helemaal niets mis is met haar, misschien ben ik nu eenmaal overbezorgd, maar mijn gevoel zegt dat ik haar moet helpen…..
nav sensitief
Hoog sensitiviteit staat naar mijn mening niet op zichzelf. AD(H)D, ASS etc hebben bijvoorbeeld hoog (en laag) sensitiviteit met elkaar gemeen. Lees anders eens 'Met plezier uit de pas" van Kranowitz. Het lijkt een pil maar in feite gaat het om de eerste twee/drie bladzijdes van de 7 hoofdstukken (elk behandelt een zintuig en een soort 'checklist'). Overzichtelijk, duidelijk en kort. De bibliotheek heeft 'm wel.
Er bestaat overigens niet alleen overprikkeling maar ook onderprikkeling, alleen springt die niet snel in het oog. Er is bijna altijd een mengelmoes.
Niet houden van drukte of niet tegen drukte kunnen zijn twee dingen. Zodra zoiets een rol gaat spelen in het dagelijks leven, vind ik het wel een punt van aandacht. Neem je gevoel dat je haar moet helpen serieus en laat haar onderzoeken door een deskundige.
en zorg dat ze passend werk krijgt
Ze verveelt zich dood, dat is al op school gezien en niets mee gedaan. Daar kun je vrij gemakkelijk het gesprek met juf over aangaan, want de vorige juf heeft het al gezien, deze ook al, en de toetsen tussendoor zullen het ook al aantonen.
Als je kind werk op niveau krijgt, zullen niet alle problemen verdwenen zijn, maar het is wel een van de factoren die ervoor zorgen dat je kind slecht in haar vel zit, en iedere factor die je kunt aanpakken is er eentje. En deze factor is nu voor jou redelijk makkelijk aan te vliegen want alles wat school nodig heeft om dit te constateren ligt al voor hun neus.
O ja
Mijn kind zou volgens diverse ouders (van wie 1 huisarts) ook vast PDD-NOS hebben. Ik heb haar laten testen: heel hoog iq, autonoom, iemand die niet gemakkelijk met alle kinderen aansluiting heeft en geen spoor van welk autistisch spectrum dan ook. Alles wat je schrijft wijst voor mij meer in die richting.
En, tuurlijk, het ene kind of volwassene is veel gevoeliger dan het andere, maar hooggevoeligheid is geen geklassificeerde aandoening. Wel iets om rekening mee te houden.
Loes
