Behoefte aan positieve verhalen (overstap HAVO naar TL)
Ik heb hier al heel wat vragen gepost, maar voor de zekerheid nog even in het kort. Zoon met PDD-nos en kenmerken van ADHD zit op regulier onderwijs in 3 HAVO zonder rugzak.
Vanaf de allereerste dag op school gaat het niet goed. Op dit moment haalt hij alleen nog maar onvoldoendes, maar is nog steeds aan het werk! Hij spijbelt niet en doet geen gekke dingen.
Wat gaat er niet goed?
Hij doet te weinig en weet niet goed genoeg wat er van hem verwacht wordt.
Je moet zelf achter antwoordboekjes aan (meestal 4 per lokaal, hij grijpt vaak mis)
Toetsen worden vaak niet nabesproken.
Hij gaat zelf niet achter zijn fouten aan en komt er niet achter wat er mis gaat. Ook wij komen er niet achter al is er dan NU PAS eindelijk een plan om er achter te komen. WEllicht weten we dus binnenkort wat er steeds mis gaat.
De communicatie met school is slecht. We begrijpen elkaar niet en alles gaat heeeeeeeeeeel langzaam.
Mijn gevoel, voor wat dat waard is, is vanaf de eerste dag heel slecht, maar dat kan ik inmiddels ook onderbouwen met feiten.
School geeft (onder voorbehoud aan) dat hij met deze stand afzakt naar VMBO.
Donderdag hebben wij een gesprek met een andere school om hem over te plaatsen naar VMBO-tL omdat HAVO zowiezo een maatje te groot lijkt en we geen vertrouwen meer hebben in de hulp die de huidige school biedt.
Deze andere school biedt structuur in die zin dat al het huiswerk digitaal is opgegeven, je bestelt nakijkboekjes bij je boekenpakket waardoor hij dus niet meer achter de antwoorden aan hoeft te rennen. Bij een onvoldoende wordt je bij je docent geroepenen wordt doorgenomen wat er mis is gegaan en wat je kunt verbeteren voor de volgende keer. Ook hebben zij iedere 2 weken een gesprek van een kwartier met elke leerling om te kijken of alles goed gaat en je goed op schema ligt.
Ik maak me toch zorgen omdat ik zo bang ben dat er nog steeds geen lichtje aan gaat hoe hij moet leren.
Voor diegenen die zeggen: ga er naast zitten, help, leef je in en doe dit en dat: dat doe ik al 2,5 jaar met heel veel liefde en geduld!! Het feit dat dat geen enkel resultaat heeft opgeleverd is wat mij nu juist zo'n zorgen baart.
Wat denken jullie: heeft deze overstap een kans van slagen? Wie heeft ook een overstap gemaakt en hoe is dat gegaan? Ik ben er zo onzeker over! Hij is zelf enthousiast en verwacht dat het beter gaat omdat de stof simpeler is, maar ik weet dat hij ook gewoon alle dagen moet werken en dat het hem niet zal komen aanwaaien.
alles is beter dan een school die niet mee wil werken
toch? slechter dan dit kan het niet worden.
En daarbij: het zal toch nog steeds op jou en hem samen neerkomen dus dan kun je maar beter en school erbij hebben die het beter doet dan deze.
heb je al professionele hulp ingeschakeld m.b.t. orthopedagogie? heb je een inzicht in zijn iq verdeling zodat je weet waar hij meer en minder moeite mee heeft? heeft hij op school al een maatje die als hulp kan dienen als hij iets wil weten? kun je dat vragne op de nieuwe school?
gr Angela
Klinkt goed
Ik vind dat het goed klinkt, deze nieuwe school. Je zoon ziet het zitten. Dus ik zou het doen.
Nu is hij op weg naar niets. Dat kan toch niet tweeeneenhalf jaar nog zo door gaan?
zwakke visuele informatieverwerking
We hebben tot een half jaar terug hulp gehad van een GGZ instelling die altijd met veel aandacht helpt. Zijn IQ verdeling is goed en niet disharmonisch. Wel kwam daaruit (6 jaar geleden) dat hij een zeer zwak ontwikkelde visuele informatieverwerking heeft. Dat zou vooral in schoolse taken moeilijk worden. Heel fijn, dat hebben we destijds vastgesteld en nooit iets mee gedaan, maar daar kun je ook niet veel mee volgens mij.
Dat maatje op school zal ik zeker navragen, goede tip!
Doen
Je zoon heeft gelijk, het overzicht op de MAVO is makkelijker te bewaken dan op HAVO/VWO, de stof is veel eenvoudiger. Er wordt qua inzicht, planning minder verwacht van de leerlingen, de controle is ook groter. Aan afstromen is niets slechts voor je zoon. Hij kan worden wat hij maar wil, alleen wordt de weg wat langer. Mijn zoon loopt qua werkinzicht, planning enz. jaren achter. Deze langere weg naar zijn doel heeft hij nodig. Ook ik heb hem geprobeerd te begeleiden, ook met betaalde hulp buiten school, maar zonder resultaat. Mijn zoon spijbelt ook nooit en doet ook geen gekke dingen.
Ik vond het afstromen geen ramp, zoon vond het wel erg. Ik heb hem juist positief benaderd en aangegeven dat hij nog jong is en dat hetgeen wat nu niet gelukt is evengoed te bereiken is, als hij maar wil. De toekomst vergaat niet, leren kan je zolang je leeft.
Wij zijn niet veranderd van school, dat zou zoon nog erger gevonden hebben en het was niet nodig. Begeleiding ziet er op elke school leuk uit op papier, in de praktijk valt het vaak tegen. Ook wij vinden de huidige school een fijne school, de resultaten van zoon hadden niets met school te maken.
Wij zagen in Havo2 al dat het niveau te lastig was en hij doet nu TL3. Eind HAVO 3 kan je niet naar TL 4 dus dan was er een verloren jaar aangekomen. Nu gaat hij gewoon door, op lager niveau.
Hij doet nog steeds niet veel aan zijn schoolwerk en ik zit er niet meer bovenop. Ik heb het losgelaten, school is zijn ding en niet het mijne. Dit klinkt erg ongeïnteresseerd en dat is zeker niet zo. Maar mijn huidige instelling geeft meer rust en gezelligheid in huis en een vrolijke puberzoon. School is belangrijk, maar nooit het belangrijkste.
Dochter van Havo naar VMBO-T+
Onze dochter met NLD zit nu in de 2e van het VMBO-T. Na eerst het advies van de basisschool en de citoscore op gevolgd te hebben heeft ze het eerste jaar de Havo op onze plaatselijk VO school gedaan en heeft daar een verschrikkelijk jaar achter de rug. Niet om de resultaten want die waren meer dan goed; maar ze was daar vreselijk ongelukkig, geen contact met mede-leerlingen, bang voor de leraren, op d'r tenen lopen omdat ze niet voldoende begeleiding kreeg. Ze had nergens geen tijd meer voor omdat ze tot 's avonds 10 uur aan het leren was.
Toen eenmaal bekend was dat ze NLD heeft hadden wij meteen besloten dat ze naar een andere school moest omdat deze school geen ruimte voor begeleiding had. Nu gaat ze naar een zorglocatie van regulier onderwijs. Een school met nog geen 200 leerlingen en speciaal voor kinderen met problemen. Het is geen speciaal onderwijs.
Onze dochter veranderde op dag 1 van een heel ongelukkig onzeker meisje met NLD in een kind wat contact had met medeleerlingen en daarmee op stap ging, in een kind wat nog ergens anders tijd voor heeft naast het leren en huiswerk maken. Natuurlijk is de NLD er nog, maar zolang wij haar horen lachen en ouwehoeren op haar kamer terwijl ze met klasgenoten aan het skypen is, hoor je ons niet klagen.
Kortom; direct doen een niveau lager en als het even kan naar een zo klein mogelijke school. Tenslotte is de lach van je kind belangrijker dan een hoog cijfer.
Kleine school
Pas op met die 'kleine school', kleine scholen kúnnen ook nadelen hebben en grote scholen kunnen dat 'groot zijn' heel goed hebben opgelost, mijn jongste gaat naar zo'n school.
inderdaad Wil40
Tegenwoordig vindt 'men' het sowieso al minder een goed plan om na eindexamen VMBO-TL door te stromen naar HAVO (als de cijfers het sowieso zouden toelaten), uitzonderingen uiteraard daar gelaten. De betere weg zou zijn MBO, als het even kan niveau 4 en daarna kan altijd nog HBO. Dus die VMBO-TL'ertjs met wat meer in hun mars komen er wel.....
Gr. Bibi
