Autistisch zoontje steeds meer nachtmerries en angsten.
Ik en mijn ex-vrouw hebben 2 zwaar autistische zoontjes. Wij voeden ze op in co-ouderschap 50/50 week om week dus. Mijn oudste zoontje (5j oud) heeft de laatste tijd enorm veel nachtmerries en angsten. Hij slaapt nu steeds naast me in bed en zoekt ondanks zijn autisme op een vlotte manier veiligheid en warmte bij me. Opvallend feit is dat hij altijd heel angstig en nachtmerries heeft als hij net terug is van de mama week. Telkens ik ze bij mijn ex terug ga halen wil hij de hele tijd bij me zijn, hij klamt zich letterlijk vast aan me en kruipt naast me in de zetel en wil steeds geknuffeld worden. Ik heb mijn ex vrouw gevraagd of er iets scheelt maar die beweert dat alles normaal is als ze bij haar zijn. Verder wil ze er niet over discussiëren, ze vindt het normaal dat hij angstig is en noemt dit het lot van zijn beperking. Ik ben het daar niet mee eens omdat hij alleen angstig en bang is als hij bij haar geweest is en merkt dat hij terg naar haar moet na een week. Ik hen uit zekerheid al wel afspraak gemaakt met een kinderpsychiater via de huisarts maar we kunnen er pas heen als de coronacrisis voorbij is. Hij heeft precies schrik va haar en voelt zich alleen veilig als hij letterlijk in mijn armen ligt. Het moeilijke is dat hij niet kan spreken door zijn beperking. Het enige dat helpt momenteel is hem bij me houden in de zetel en samen met hem gaan slapen. Hij krijgt echt aanvallen als hij alleen slaapt en telkens als hij bij mijn ex is geweest.
Waarom zou het aan moeder liggen?
Ik kan me voorstellen dat het wisselen zelf moeilijk voor hem is. En hij zal ook ervaren dat het leven is veranderd sinds alle Corona maatregelen, dat er meer angst en spanning is, dat bepaalde structuren zijn gestopt, dat hij bepaalde mensen niet meer ziet. En dit alles zonder dat hij er iets van begrijpt. Waarom lijk jij er zo van overtuigd dat er bij moeder iets mis is? Als jij het gesprek met moeder vanuit die veronderstelling aangaat, kan ik me eerlijk gezegd voorstellen dat ze er niet op ingaat en dat het dus ook niks oplevert om met haar te praten.
Moeite met overgangsmoment?
Je schrijft dat hij altijd extra angstig is als hij net terug is van de mama week. Dat zou ook kunnen komen doordat hij moeite heeft met de overgang. Dit zie ik trouwens ook bij kinderen zonder autistische stoornis, extra emotioneel of aanhankelijk vlak na het 'wisselmoment'. Een autistisch kind heeft hier wellicht nog meer moeite mee.
overgangen
Overgangen geven bij kinderen met autisme vaak veel angst. Week op week af bij de andere ouder is misschien niet zo geschikt voor sommige gevoelige kinderen.
Wel kan het helpen je kind beter voor te bereiden, bv met een kalender en daar elke dag samen naar kijken. Dat kan je ex doen en jij kan dat ook doen, zodat je kinderen elke dag kunnen zien hoeveel nachtjes nog bij mama of papa.
Co-ouderschap is niet geschikt?
Zie titel.
