Autistisch meisje? Testen of niet?
Ik maak me heel veel zorgen om onze dochter. Ze is 12 en heel anders dan andere meisjes. Ik herken veel in de diagnose autisme. Een aantal voorbeelden: ze kan niet tegen strakke kleren, armbandjes, strechbroeken, vaste banden aan broeken, ze is heel erg met 1 onderwerp bezig, bijvoorbeeld minecraft, dan is alles minecraft, spelen, boeken, lezen, tekenen, gewoon dat de ze er ook de hele dag over praat zonder ook maar vijf minuten iets anders.
Soms word ik er zo verdrietig van. Vandaag gingen met elkaar de stad in (daar kan ze wel tegen) en dan kunnen we alleen een losse broek kopen en bij ieder ijsje, kopje koffie, even zitten en in de bus gaat het onafgebroken over minecraft. Na een paar uur wordt het vrij vermoeiend, maar als het niet meer mag zegt ze niks, want dan is ze er in haar hoofd druk mee.
Ik vind het zo ingewikkeld. Misschien wil ik wel vooral een diagnose omdat ik het zo ingewikkeld vind. Zij is best gelukkig in haar wereldje, zolang ik maar niet ga duwen dat ze eens een spijkerbroek aan moet of over iets anders moet praten. Wij is wijsheid?
Waarom
Een diagnose is alleen handig als het een doel dient. Nodige aanpassingen die de school anders niet wil maken, speciaal onderwijs als dat nodig is. Schooluitval verklaren als dit aan de orde is.
Ik zou me er wel zelf in verdiepen en er ook met je dochter over spreken. De diagnose is dan minder interessant, hoewel het wel helpt om in een bepaalde richting te zoeken. Maar het is vooral belangrijk dat je weet hoe het zich afspeelt in haar hoofd en waar ze uitleg bij nodig heeft omdat ze anders de wereld niet snapt of geen oplossingen weet.
Realiseer je goed dat ze mogelijk kwetsbaar is voor pesten of zelfs misbruik en houd het gesprek met haar goed open.
En goed in beeld zien te krijgen waar ze mogelijk tegenaan loopt en haar helpen.
Zonodig ga je met haar naar een vrijgevestigde psychiater om dit aan de orde te stellen. Wacht niet tot school haar een kanaal induwt waar je haar niet wil hebben.
AnneJ
Je hebt gelijk, we schieten er niks mee op. En zij is helemaal niet ongelukkig. Integendeel. Ik vind het lastig om te zien en tot mijn schaamte ook moeilijk om te accepteren. Misschien moet ik naar die psychiater
.
Zelf hulp krijgen is heelmaal niet gek, daar heb je geen diagnose voor nodig. Gewoon: dochter is zus en zo, ik heb daar moeite mee. Dan zou ik eerder naar een psycholoog gaan. Tenminste als het je echt dwars zit.
Wat ik vroeger deed als mijn zoon maar bleef doorgaan over een bepaald onderwerp is hetzelfde als bij een demente bejaarde: gewoon bijven knikken en hummen, maar ondertussen je aandacht lekker laten afdwalen naar je eigen beslommeringen. Alleen had hij het op een gegeven moment in de gaten, dus toen moesten we het er wel even over hebben 
. Maar toen kon hij dat ook wel aan. Vergeet niet dat elk kind zich ontwikkelt en "beter aangepast" wordt, ook een autistisch kind.
De beste informatie haal je van websites als Wrong Planet, daar kun je soms vragen stellen aan volwassenen met autisme die je kunnen vertellen hoe ze hun eigen jeugd ervaren hebben (en hoe ze het liever gezien hadden). Psychiaters kunnen wel een diagnose stellen, maar daarna heb je niet zo gek veel meer aan ze in mijn ervaring, tenzij je kind medicatie nodig heeft.
Wel over praten
Het is wel belangrijk dat je dochter zelf ook snapt wat er anders aan haar is. Want vergis je niet, dat heeft ze donders goed door. Als ze dit niet weet, kan dat straks, als de puberteit flink toeslaat, tot zelfbeeldproblemen en meer leiden.
Ik vind "Mafkezen en het Asperger-syndroom" van Luke Jackson een leuk, humoristisch, positief en herkenbaar boek, zowel voor jongeren als hun ouders. Het is geschreven door een 13-jarige jongen met het syndroom van Asperger (autisme met goede of zelfs hoge intelligentie). Bij meisjes uit het zich vaak net wat anders, maar ik weet zeker dat jullie er veel herkenning in zullen vinden.
wel doen
Geachte Karin K
Ik zou het wel doen omdat het deuren kan openen voor hulp. Wat u omschrijft klinkt zeker richting ass maar kan ook iets anders zijn. Daar is voorgeschiedenis voor nodig. Hoe ontwikkelde zij zich vanaf baby tijd? peuter kleuter schoolkind moeite met veranderingen overprikkeld of niet. Meisjes is lastiger zeker als het IQ hoger ligt dan vallen ze niet snel op. Echter ons kind is getest heeft diagnose maar de basis school houdt totaal geen rekening met deze handicap. Bijvoorbeeld rapporten zijn voor school goed genoeg ze is gemiddeld(letter rapport een V is voldoende is gelijk cijfer 6) echter haar IQ wijst als vanaf haar 5 en nu bijna 9 een heel ander niveau aan. Komt er niet uit als ze geen last hebben van een kind dan kabbelt een kind gewoon met de flow mee. Ik heb het nu hoger opgezocht(hoger dan Directeur). Dat gaat nu allemaal van start of het iets gaat brengen weten we nog niet. Ze zien je wel als lastig als je voor je kind vecht houdt u dar rekening mee. Maar u als moeder weet het beste wat u ziet en voelt. Dus ga ervoor. Sterkte.
Misschien gewoon anders.
Iemand met autisme weet vaak niet of iets letterlijk of figuurlijk bedoeld is en ziet vaak geen verbanden tussen dingen. Wat ik bij mensen met autisme denk te zien, is dat ze als het ware terugkijken in hun blik, dat je niet echt oogcontact krijgt. Testen ja of nee moet je zelf overwegen. Misschien wel stimuleren om ook andere dingen te doen dan computeren en minecraft. Misschien ook het minecraften (proberen) ombuigen naar wat anders.
Soms kan het zijn dat het kind te weinig oprechte aandacht ervaart of dat er dingen gebeurd zijn, waardoor ze zich wat afsluit.
Moet zeggen dat ik als hooggevoelig persoon ook geen strakke broeken, armbanden, riemen, sjaaltjes enz moet hebben.
Neurotransmitters
Gamen doet wat met je neurotransmitters en hersenen, kan verslavend werken, waardoor je je er moeilijk van kan losmaken. Als er hersendelen 'bezet' zijn door het gamen kan er minder ruimte zijn voor andere dingen.
Tekorten aan bepaalde voedingsstoffen kan extra verslavingsgevoelig maken of kan maken dat iemand meer in zichzelf gekeerd raakt, wat aangezien kan worden voor autisme.
ehm
Stel dat je dochter autisme heeft of iets wat doet denken aan autisme, dan moet je juist helemaal niet haar interesses gaan 'ombuigen'. Ga inderdaad zoeken op tips ed van mensen die zelf autistisch zijn. Het eerste wat je zo ongeveer leest is dat men je aanraadt is om nou niet aan die interesses te gaan zitten peuteren. Dat is nou net wat iemand gelukkig maakt, wat ervoor zorgt dat je je juist staande houdt in de wereld.
Mijn moeder probeerde vroeger soms ook mijn obsessies 'om te buigen'. Dat zijn wel stressmomenten in mijn geheugen...
Veel mensen met autisme kampen met ptsd of met angsten, paniek. Veel heeft te maken met vroeger, met 'behandelingen' en zich niet mogen verliezen in datgene wat hen goed doet voelen.
Wat ik zou doen met je dochter: accepteer haar, waardeer haar, en haar fascinaties. Er is een vader in amerika die een Minecraft server speciaal voor autistische kinderen heeft opgezet. Misschien kan ze daar eens een kijkje nemen. Doe eens samen met haar een spelletje.
Hulpverlening
https://www.veiligthuishollandsmidden.nl/kenniskring-autisme-en-het-risico-op-kindermishandeling/
Hoe langer je je kind buiten de hulpverlening kunt houden, des te beter. Alles is tegenwoordig (een signaal van) kindermishandeling. En het jammere is dat het zicht op wat je wel kunt doen om je kind te helpen opgroeien op de eigen wijze, uit beeld verdwijnt.
We hebben hier gewerkt met haptotherapie, paardrijden, muziek, sport, speciale spelletjes over het nog explicieter leren kennen van spreekwoorden en emoties.
Geholpen met het ordenen en uitvoeren van huiswerk. Aan een tafel beneden zodat je er voortdurend bij bent.
Kinderen hadden hier een moment uit school radiostilte in huis tot het avondeten waarin ze elkaar met rust lieten.
We hebben met ons gezin gedaan wat hielp om de rust en overzichtelijkheid en daarmee de rust om je te ontwikkelen kon bevorderen.
Dat doen ze nu zelf. En als ik weer eens overladen wordt met een enorm verhaal, met veel gevoel voor detail en het kunnen bijeenhouden van grote hoeveelheden informatie, dan kan ik dat gewoon zeggen, doen ze zelf ook: het wordt nu teveel informatie, ik ga me even afsluiten. Later spreken we elkaar weer. Of woorden van gelijke strekking. Je leert steeds beter expliciteren doordat je elkaar helpt daarvoor de woorden te vinden.
Dank
Hoi Guppie, het gaat niet alleen om een game. Het kan ook over een plantenbak gaan, of een boek.
AnneJ, Spreekwoorden gaat prima, gevoelens herkennen en benoemen ook. Sterker, ze kan zeggen dat ik verdrietig ben voor ik het besef. Ordenen en uitvoeren van huiswerk doet ze probleemloos zelf gelukkig. Pesten ook absoluut niet.
Die van teveel informatie is een goeie! Ga ik onthouden!
