Angst voor donkere kamers/ruimtes

Heb er zelf nog steeds last van

Het is inmiddels wel veel minder dan vroeger, maar toevallig zit ik nu ook weer in een periode dat ik er toch weer een beetje last van heb, terwijl ik juist het gevoel had dat ik er éindelijk overheen was. Ik vind het zelf vervelend, omdat ik vrij nuchter ben en niet in 'schimmige' zaken geloof en toch heb ik op gezette tijden de angst dat ik door 'iets' aan het schrikken gemaakt kan worden. Toen ik nog kind was kon ik zo naar mijn slaapkamerdeur kijken dat het leek of die deur écht open ging. Met wat knipperen verdween dat dan wel weer. Toen ik zo'n 9 jaar zag ik van alles in mijn kamer gebeuren. Zwarte schimmen die van mijn kast sprongen bijvoorbeeld. Ik sliep toen voor het eerst in een eigen kamer, daarvoor deelde ik een kamer met mijn zus.

Hoewel ik mijn best heb gedaan om mijn "rare" angst niet op de kinderen over te brengen, zit het ook in mijn oudste dochter. Bij haar zit het meer in angst voor indringers. Ze heeft in haar hoofd dat je erg makkelijk bij ons in kunt breken en daarom voelt ze zich veiliger in een flat of drive-in-woning. Daar kun je eerst vragen wie er aanbelt, via de intercom (in haar geval) of eventueel vanaf een balkon. Ik kan haar angst voor een déél verklaren. We hebben in het verleden naast ons huis (niet in een woonhuis) inbraken gehad en een hoop ophef van rondrennende agenten die achter de inbrekers aanzaten. Los daarvan heeft ze altijd een angstige inslag gehad. Ze had ook een tijdje angstdromen.
Dochter heeft het tot ze het huis uit ging prettig gevonden als ik beneden bleef tot zij was gaan slapen. Ze had dan het gevoel dat ik het 'fort' bewaakte en ze rustig kon gaan slapen.

Mijn andere dochter lijkt nergens last van te hebben en kan naar de meest gruwelijke films kijken zonder daarna met de griebels te zitten.

Als ik het zo opschrijf vind ik het haast gênant dat ik als 'groot mens' hier nog steeds mee zit. Ik heb ondanks mijn eigen ervaring eigenlijk geen tip om er vanaf te komen. Ik weet net als jouw dochter dat er geen reden is om met die gevoelens te zitten, maar ze zijn er wel. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat een psycholoog dit uit de wereld kan helpen, maar als dat wel zo is, is dat natuurlijk het proberen waard. Ik vind het zelf heel prettig om een hond in huis te hebben. Als iemand al iets probeert bij ons huis, dan zit diegene met de gebakken peren als onze hond voor zijn neus staat. Het gekke is dat ik ook wel 'moedig' ben als ik het gevoel heb dat ik iets hoor. Ik ga wel kijken als het moet.

Het is goed dat je de angst van je dochter serieus neemt, zolang je er maar niet in volledig in meegaat. Loop met haar de plekken af waar ze zich onveilig door voelt en laat haar bekijken of daar ook echt iets aan de hand is. Als ze met een lampje wil slapen, gewoon toestaan. Als ze behoefte heeft aan een knuffel in bed, ook gewoon doen.

Bang in het donker

Ik ben mijn hele leven al bang in het donker. Ik groeide op een een groot huis vol gekke gangetjes en kastjes en een hoop geluiden en gekraak, vooral als het waaide. Mijn ouders vroegen wel eens of ze dingen weg moesten halen waar wij bang van werden. Een harlekijn aan de muur bijvoorbeeld of een afbeelding van een carnavalsoptocht. Ze snapten het dus best wel. Toch schaamde ik me en ik was altijd erg alleen met al mijn angsten.
Ik heb altijd geweten dat spoken en geesten niet bestaan maar dat helpt niet. 's Nachts of in het donker zijn er hele andere proporties in mijn hoofd. Als je veel fantasie hebt (zoals ik) kun je die proporties maar moeilijk wegredeneren.
Mijn dochter heeft dat ook en ik heb samen met haar, toen ze klein was, heel wat spoken en geesten en fantasieën uit haar kamer "gejaagd" voordat ze kon gaan slapen. Nu is ze daar veel te oud voor, jouw dochter misschien nog niet, hier ging het nog heel lang door.
Bij mij moeten nog steeds alle (kast-) deuren en lades dicht voordat ik ga slapen. Soms gaat 's nachts een lampje aan. Ik weet inmiddels dat ik geen enge films moet gaan zien. En dan bedoel ik films met bovennatuurlijke dingen, zombies en andere gedrochten, maar ook klassiekers: Frankenstein, Nosferatu, Hitchcock (Psycho, Birds, brrrr).
Het idee van de andere proporties helpt mij een beetje. Het is een bepaalde gevoeligheid. Ik geloof niet dat een psycholoog hier veel kan doen behalve slaappillen of medicatie geven waar ik zelf weer een zombie van word . Het hoort bij mij en ik heb ermee leren leven.

Emma

Zou dat meespelen, teveel fantasie? Beelddenken maar niet handig toegepast, in dit geval. Ik weet van mijn dochter dat ze beelddenker is en ik zelf ook. Dus als ik een schim wil zien, komt die er ook. Zo werkt dat dan kennelijk.

Nu ik er nog verder over denk heb ik nog een tip. Als je in zo'n angstig "visioen" zit en in bed ligt, moet je even alles in beweging zetten. Armen en benen strekken, de ogen goed open doen en knipperen. En dan weer lekker gaan liggen. Dan ook bewust niet terug willen keren naar dat angstige beeld en aan iets anders denken. Wat vind je leuk om aan te denken?

waarom

zet je niet overal lampjes neer met een bewegingsmelder? Zodra die beweging 'ziet' gaat het licht aan.

Geen aandacht

Ik zou er echt niet zo'n ding van maken. Psycholoog?
Loop gewoon mee.
Doe het licht voor haar aan.
Gaat wel een keer over.
Hartstikke normaal op die leeftijd. Ik had dat ook. Mijn dochter heeft het ook lang gehad. Ze is nu 14 en geen probleem meer. Ze durfde een tijd niet alleen boven te zijn in het donker. Ook niet als overal l8cht brandde. Ik liep gewoon even mee. Dan ging ze tanden poetsen en wachtte ik even. Slapen met deur op een kier en lamp op de gang aan. Nu is het geen probleem meer alleen moeten wel alle kastdeuren dicht als z3 gaat slapen.
Ik deed vroeger altijd een aanloop en sprong op bed omdat ik bang was dat een enge vent mijn enkels zou pakken. In bed onder de dekens was ik veilig. Ik sliep ook altijd met dekens. Dat voelde veiliger. Nooit bloot of onder lakentje
Lang verhaal kort. Niet zoveel praten. Gewoon beetje meebewegen. Negeren en op een dag is het over....(waarachijnlijk)

Ja, bewegingssensoren

Kun je op de plek van de lichtschakelaar monteren. Lamp gaat dan automatisch aan (en ook weer uit). Scheelt jou een hoop meelopen, en laat je dochter ook in haar waarde.

Hier bij ons thuis is er iemand die dwangmatig wil dat de deuren dichtzitten. Het grootste probleem is daarbij de kamer-naar-gang-deur.
We hebben daar een deurdranger op gezet. Wat een opluchting en vermindering van stress zeg. Heerlijk.

Gewoon praktisch denken. Hoe kun je je dochter (en jezelf) helpen om dit soort praktische problemen op te lossen en aan te pakken. Ik zou totaal niet bezig gaan met of het psychisch is of niet. Het is er, en hoe los je het handig en snel op.

Wij hebben zelf ook bewegingsmelders op een aantal plekken, vooral omdat niet iedereen lampen weer uit doet, en ik er regelmatig 's ochtends achter kwam dat er lampen de hele nacht hadden aangestaan. Dat leidde ertoe dat ikzelf dwangmatig ging controleren, waar ik zelf dus gek van werd. Vandaar de bewegingsmelders.

Mirreke

Voor een paar euro heb je ze op batterijen, die kun je overal ophangen of neerzetten. Dus niet bij de schakelaar monteren of via stopcontact.

Bewegingsmelder

Dat vind ik wel een goede tip!

Een lamp met bewegingsmelder moet wel lang genoeg aan zijn om te doen wat ze moet of wil doen. Ik moest vorige week ergens wachten en die lamp met bewegingsmelder waar ik bij stond ging elke keer uit omdat ik stond te wachten en dus niet actief was. Dus maar weer even bewogen, zodat de lamp weer aanging. Toen wij vroeger een schuurtje (box) onder in de flat hadden moest je een donkere gang in met een drukknop voor het licht. Die drukknop ging langzaam weer naar de uit-stand toe, dus het was zaak om snel te doen wat ik moest doen. Maar ik was nooit zo snel. Dus ik heb daar menige doodsangsten uitgestaan.

Kan je instellen.

Een bewegingsmelder die je op tijd kan instellen, probleem opgelost.
Ik keek vroeger ook onder mijn bed voor ik ging slapen, keek teveel naar enge films. Het gaat weer over.

Niks op batterijen

Maar gewoon de eigen verlichting van je woning met bewegingsmlders laten besturen.
Net als in scholen. Heel simpel aan te sluiten.

We hebben er een op batterijen in het schuurtje, maar je raadt het al, die batterijen...

dank!

Dank voor alle reacties! Ondanks dat het echt niet heel handig is als ik de komende jaren (tot het hopelijk over is) overal mee naar toe moet lopen in huis, hoop ik natuurlijk heel erg dat het vanzelf over gaat, dat is een geruststellende gedachte. Bewegingsmelders in de hal is tot die tijd een goed idee, op de slaapkamer wat minder. Ze kijkt gelukkig nooit enge films, geen idee waar deze ideeen vandaan komen. Ze heeft wel altijd ook veel fantasie gehad. Wel fijn om te lezen dat het vaak (maar niet bij iedereen) voorbij gaat. Ze heeft trouwens al jaren een lampje aan op haar slaapkamer, deur is open naar de gang, maar ze durft 's nachts echt haar bed niet meer uit. Gelukkig heeft ze een sterke blaas....
Dank voor de tips, hebben we zeker wat aan! We zullen ook zeker het huis eens doorlopen op dingen die we kunnen aanpassen.

Bewegingsmeldee op slaapkamer?

Daar hoeft het toch niet? Als ze daar licht wil is een oriëntatielampje in het stopcontact voldoende. Overigens kun je een bewegingsmelder onder het bed zetten. Die gaat aan als je uit bed stapt of in ieder geval niet op het bed richten.

Rood lampje

Gewone lampen verstoren de melatoninaanmaak en zijn dus minder aan te bevelen voor de nacht. Kan ook weer deel van het probleem worden want door een verstoorde melatoninehuishouding kan je je ook minder goed voelen. Rood licht is beter. Bijvoorbeeld van die fietslampjes. Die kan je ook met je meenemen door het huis. Reservelampje erbij.
En vooral kijken naar de onderliggende problemen. Dat ze zich in het algemeen wat onzeker voelt, niet helemaal veilig, wat 's nachts erger kan worden. De ligging van de slaapkamer kan ook uitmaken. Is die dicht bij die van jou, bijvoorbeeld. En verder zou je het kunnen ondersteunen met bloesemremedies.
Sterke blaas kan handig zijn maar ook die kan problemen krijgen als je je plas te lang ophoudt. Dus misschien een po op de kamer. Op de wc misschien kleine lampjes die blijven branden.

Guppie

Gedempt licht, of een warmere kleur dan fel wit, is al genoeg. Rood licht voor iemand die bang is in het donker... brrrr.... Melatonine wordt voor zover ik weet vooral afgebroken door het blauwe licht van beeldschermen. Ik heb nog nooit een waarschuwing voor beddenlampjes gezien. De bibliotheek zou een stuk minder bezocht worden als niemand meer in bed zou kunnen lezen omdat je wakker blijft van een bedlampje.