Afraffelen werkjes & cito's met ondermaats resultaat
De leerkracht van zoon (8, groep 5, add) zegt dat zoon goed zijn best doet maar vaak
overal snel mee klaar wil zijn en zijn werk niet goed controleert. Dat gaat ten koste van
zijn resultaten. Dat merken wij thuis ook. Hij krijgt extra opdrachtjes mee voor thuis,
mbt spelling. Zo hebben we weken, bijna dagelijks, de cht/gt regel met uitzonderingen
geoefend. Hij werkt echt hard. Hij kent ze uit zijn hoofd maar hij dictee gaat het toch mis.
Er zijn geen vragen mbt zijn iq, vanuit school niet noch vanuit ons.
(Ik hou er rekening mee dat dit probleem een aantal kanten kent (oa afgeleid worden door geluid
ed). Het wordt een puzzel, denk ik.}. Dit is weliswaar zijn eerste schooljaar op deze school maar hij
voelt zich als een vis in het water in de klas, heeft aardig wat vriendjes, speelafspraakjes, verjaardagen,
gaat graag (en vrolijk) naar school.
Vanmiddag is dit gesprek dus dan hoor ik meer. Heeft iemand nog tips vwb vragen of onderwerp
die ik tijdens het gesprek kan stellen? En afgezien daarvan, hoe leer je een kind zoiets, zorgvuldiger
werken? Het tegen hem zeggen, zijn verwachtingsvolle, betekenisloze woorden, voor hem, naar mijn
idee.
begelieding
heeft de gene die de diagnose ADD heeft gesteld geen begeleiding en adviezen gegeven? Want dit is juist een kenmerk daarvan.
Heeft hij hulpmiddelen zoals oorkappen, een studybuddy (een scherm op zijn tafel) etc? Om het afleiden tegen te gaan.
Hier merken we het ook, dat de stof prima beheersd wordt maar afgeraffeld. Als we 1 op 1 werken gaat het prima want dan stuur ik de afleiding bij.
Op school zitten er verschillende kinderen dus in zo'n studybuddy met oorkappen op. En krijgen extra hulp bij het nakijken van het eigen werk.
Bij mijn dochter heeft de juf daar een lijstje ingeplakt met tips en een werkvolgorde. Er zijn meer kinderen met zo'n op hun behoefte aangepast lijstje. Dat soort lijstjes hebben we thuis ook voor bv het ochtendritueel.
das snel!
heeft de gene die de diagnose ADD heeft gesteld geen begeleiding en adviezen gegeven? Want dit is juist een kenmerk daarvan.
-Nee, die kwamen daar niet bij en wij wisten ook niet wat te verwachten, en hebben
daar toen niet naar gevraagd of op gehamerd. Contact met de oorspronkelijke diagnose-
steller is er niet. Dat is allemaal heel rommelig gegaan en ga ik liever zo min mogelijk op
in, vanwege herkenbaarheid. Op dit moment is alleen de huisarts vwb add in beeld.
Heeft hij hulpmiddelen zoals oorkappen, een studybuddy (een scherm op zijn tafel) etc? Om het afleiden tegen te gaan.
-Nee, die heeft hij niet. Hij zou daar wel baat bij hebben, denk ik. Het lijkt me een vak apart.
Kan je daar de leerkracht wel mee opzadelen?
dat is hun vak
dat is het vak van leerkracht, de leerlingen begeleiden in hun onderwijsbehoefte! Bij ons wordt dit soort zaken besproken in een 3 gesprek: leerling, ouder, docent waarbij de leerling steeds meer betrokken worden naarmate ze ouder worden.
Bij ons zijn er standaard oorkappen in de klas aanwezig, die mogen gewoon gepakt worden. Er zijn een aantal leerlingen zoals mijn dochter die voorrang hebben en die hebben dan ook eigen oorkappen. In principe verstrekt door school. (kosten € 20 inclusief verzending, dat valt wel mee, wij hebben er voor gekozen deze zelf te kopen, omdat dochter wat wensen had die wij gegrond vonden maar waar school niet kon faciliteren) Die studybuddys worden door de school verstrekt.
Kan de huisarts geen verwijzing geven voor een kinderpraktijk. Want ADD gaat niet over, maar door goede begeleiding en het aanleren van strategieen kun je er wel minder 'last' van hebben. Zelf wordt ik begeleid door een ADHD instituut op die punten waar ik last van heb. Bij mijn dochter zijn we nu in het voor traject om te zien waar haar probleem vandaan komt zodat we kunnen bepalen hoe en waar we haar kunnen helpen. Dat gaat dan bij dezelfde praktijk gebeuren.
toevoeging?
weet de docent van de ADD diagnose? Want dat helpt natuurlijk wel bij het verwachtingspatroon en de begeleiding.
Bij mijn dochter was alleen het vermoeden al voldoende voor de juf om eens te proberen of die hulpmiddelen en strategieen zouden werken. Pas als er speciale middelen aangeschaft moeten worden is het tijd voor een diagnose aldus onze juf.
AMK- beetje ot
'goede begeleiding en aanleren van strategieën'
Je maakt me heel nieuwsgierig. Wat voor begeleiding en welke strategieën? Voor mijn zoon (ass met adhd) en net zo slordig qua werk als zoon in dit topic, was er in feite alleen een paar sessies psycho-educatie en een paar bijeenkomsten pmt. Ik ben wezen praten over verdere begeleiding, maar ze keken me een beetje glazig aan. Er was verder niks, autisme ging niet over, we moesten er maar mee leren leven. Tsja dat zoon niet kon plannen, slordig was ed, lag ook aan puberteit, alle jongens zijn zo enz.Kortom: mevrouw u vraagt teveel.
Ben dus heel benieuwd welke begeleiding mogelijk is en welke stategieen er zijn. (en bij wie je dan moet zijn!)
strategieen
zijn bv het maken van lijstjes en daar 100.000 keer op kijken.
Zorgen dat je vaste routines ontwikkeld.
Maar wat werkt verschilt echt van persoon tot persoon. Ik ben een echte beelddenker. Dus mijn planning voor het jaar staat op een A2 formaat vel dat ik op mijn werk overal met me meesleep. Toen ik daar mee begon keek iedereen me vreemd aan maar sindsdien worden ze gek van me want nu heb ik wel alles op tijd af en heb ik vaak dingen van hun nodig die zij nog niet helemaal af hebben.
Voor mijn dochter zijn we aan het zoeken. We hebben nog geen diagnose en weten nog niet precies waar het mis loopt op school.
Een strategie van de juf is bijvoorbeeld die lijstjes in de studybuddy te plakken, met kleurtjes en met gekleurde dobbelstenen geeft ze codes af.
De badmintontrainer zet haar naast zich en doet de oefening met haar voor zodat ze de gevraagde beweging voelt. Want al die tekst die blijft niet hangen en ook als het voor gedaan wordt niet.
Het kan dus van alles zijn. En die strategieen bedenken we met de orthopedagoog.
Begeleiding
Mijn zoon (14, 3 VWO) heeft ook ADHD. Op de basisschool werd er een handelingsplan opgesteld door de IB'er samen met de leraren en met mij. Dit werd regelmatig besproken en indien nodig aangepast. Zoon mocht zich op een rustig plekje terugtrekken als het nodig was en hij kreeg o.a. veel structuur en duidelijkheid.
Nu op de middelbare school idem. Eens in de week heeft hij een afspraak met de leerlingbegeleidster van de Trajectklas. Ze hebben het dan over leren plannen, huiswerk maken, hoe ervoor te zorgen dat hij minder vaak dingen vergeet, agenda bijhouden etcetera. Alle docenten zijn op de hoogte. Hij krijgt extra tijd met toetsen en ook straks met de examens. Hij heeft een koptelefoon en mag als het hem teveel wordt even op een rustige plek gaan zitten.
Er is best veel mogelijk; zowel thuis, op school als extern (begeleiding). Maar je moet je als ouder vooral zelf informeren en je pro-actief opstellen. Met name naar school toe.
En ja, het is erg vermoeiend als ouder. In feite ben jij "het hoofd" van je ADHD-kind. Er bovenop zitten, zorgen dat alles bijgehouden wordt, lijstjes maken, de agenda controleren, structuur en duidelijkheid bieden. In de puberteit wordt het nog erger. Dat komt door die puberhersens; ADHD-pubers puberen in het kwadraat
Maar al doende leert men. Heel langzaam aan vallen de kwartjes bij zoon. Medicatie helpt een beetje maar het is geen wondermiddel. En je moet er achteraan blijven zitten. Gelukkig gaat het op school heel goed, met name dankzij het begrip, de inzet en de steun van de leerlingbegeleidster en de docenten. Want het is nog steeds zo: het is dat zijn hoofd vastzit anders zou hij die nog vergeten
http://www.steunpuntadhd.nl/adhd-op-school/
http://www.nji.nl/Onderwijs-Wat-kan-de-leerkracht-doen
AMK
Amk, bij het lezen van jou adviezen, vroeg ik me af: zit jouw zoon of dochter op het regulier of speciaal onderwijs?
We zijn altijd open geweest over de diagnose add, al voordat hij op deze school kwam.
Op de vorige school hebben wij zoon laten observeren in de klas en daaruit kwamen -toen- diverse adviezen (die helaas niet opgevolgd werden) zoals koptelefoon en wiebelkussen. Naar mijn mening is het zien van wat er mis gaat in de concentratie bij add een vak apart.
Afspraak is nu dat de leerkracht nu 3 weken een koptelefoon gaat aanbieden en dan bekijken we het nader. De (gespecialiseerde) fysio had aangeboden om hem in de klas te observeren maar de leerkracht wil dat niet (al zegt ze dat niet hardop). Wat als na 3 weken blijkt dat het helpt maar niet afdoende? Ik heb eigenlijk ondertussen behoefte gekregen om eens met de IB-er te praten maar wil de leerkracht niet voor haar hoofd stoten.
We zouden de huisarts kunnen vragen om een verwijzing voor een kinderpraktijk maar we komen er net vandaan, met een nare ervaring. Kennelijk heb ik de eerste keer niet goed gekozen. Hoe zorg ik dat ik deze keer wel een goede praktijk kies?
evenzo
dochter zit op gewoon onderwijs.
Ik heb eerst eens gepraat met de juf van groep 2 die toevallig ook een kennis is. Die adviseerde uit eigen ervaring deze praktijk.
Haar huidige juf heeft zelf ook een lichte mate van ADD dus herkent het sneller. Maar het is ook het type onderwijs dat heel individueel naar de leerlingen kijkt: freinetonderwijs.
Observeren in de klas is hier heel gewoon. Maar ook gewoon eens iets proberen waar het kind mogelijk baat bij heeft.
Ik zou in jullie geval aangeven bij de docent dat je met de ib-er wilt praten omdat je het gevoel hebt dat het niet lekker loopt en dat je graag samen met de school wil kijken hoe je het voor beide partijen makkelijker kan laten gaan. Je moet niet te bang zijn voor de leerkracht want het gaat om jouw kind en zijn toekomst.
Zijn er geen andere kinderen in de klas die wel begeleiding krijgen, kun je die ouders niet eens polsen over de praktijk waar zij zijn. Bij ons is iedereen daar best open over namelijk.
