Advies gevraagd bij een ‘thuiszitter’
Even zo onherkenbaar mogelijk, al zullen bekende het verhaal vast wel herkennen 
Zoon van 14 kwam eind vorig schooljaar tijdelijk thuis te zitten, ivm een trauma ten opzichte van zijn toenmalige school. Schoolarts constateerde dat hij weer langzaam op kon gaan bouwen, maar niet op zijn toenmalige school. Van alle kanten werd druk gelegd dat hij weer zo snel mogelijk naar school moest en zelf ben ik weken bezig om een nieuwe school voor hem te vinden, maar uiteindelijk heeft hij tussen de meivakantie en de zomer thuisgezeten.
Na de zomer is hij gestart op een nieuwe school, waarvan hij niet eens wist dat de school bestond. Zoon is meteen hele dagen begonnen, hij had immers lang genoeg thuis gezeten en deze school was het probleem niet. Was wel even wennen en redde hij gewoon niet altijd, maar de stress liep steeds verder op, tot het helemaal mis ging. Enorme angst en stress over school. En zo is zoon thuis komen te zitten.
Inmiddels zijn psycholoog en dergelijke ingeschakeld en alle partijen zeggen dat we dit de tijd moeten geven. Eerst aan de angst en stress werken en pas daarna ook maar weer aan school gaan denken. Brede overleg zal daarom ook niet op te korte termijn plaats gaan vinden.
Toch zit ik wel vast te zoeken naar oplossingen, voor nu en voor de iets langere termijn. Zoon loopt volledig thuis, sport bij een vereniging gaat het op dit moment ook niet worden en vrienden ook niet meer echt. Dit maakt hem nog meer onzeker.
Zelf ben ik een alleenstaande moeder en naast zoon heb ik nog twee pubers. Ik merk dat zoon mij inmiddels weer bijna net zo hard in zijn buurt nodig heeft als een peuter. Ik werk fulltime, dus dat is best een beetje schipperen en soms ook vermoeiend.
Ik schat in dat zoon inderdaad voorlopig nog niet toe is aan het schoolgaan. Zoon heeft het liefst thuisonderwijs. Dat zou voor tijdelijk een oplossing zijn, maar dan moeten we wel aan iets als IVIO denken. Begeleiding zal niet alleen van mij moeten komen.
Risico is dat de stap naar buiten dan nog groter wordt. Eigenlijk zou ik zoon daarom het liefst ook in dat opzicht ritme zien opbouwen. Het is echter nog teveel gevraagd om dat ritme op een school op te gaan bouwen. Eigenlijk zou de eerste focus om dat ritme helemaal los van school moeten liggen, maar vooral op weer weg gaan en daar dan een ritme opbouwen. Los daarvan zou hij dan in de eerste instantie in een voor hem meer veilige omgeving aan school kunnen werken, waarbij maatwerk de voorkeur heeft. Dan zouden die 2 later weer gecombineerd kunnen worden.
Dat is natuurlijk maar een beeld van een mogelijke oplossing, maar hebben jullie meer ideeen? En waar zou zoiets kunnen? Heb van een organisatie al gehoord. Verder hebben ze hier een opdc, maar dat is al vooral op school gericht. Ik heb wat alternatieven gezien waar deze problematiek gecombineerd wordt met kinderen die wat agressiever zijn, dat klonk nog niet ideaal.
Ben nog heel erg zoekende en zit nog in de fase dat we nog niets hoeven, maar hoor graag ideeen. Onderwijsconsulent is eerder al betrokken geweest. Andere organisaties die mee kunnen denken nog niet.
Onderwijsconsulent
Mogelijk is het een idee om weer contact op te nemen met de onderwijsconsulent. Zij hebben de sociale kaart goed in beeld en de (on)mogelijkheden. En nu is de situatie weer anders. Zij kunnen helpen je gedachten weer op een spoor met opties te zetten.
Kan hij voorlopig uit zijn boeken van school werken? Je kunt elke dag even met hem doornemen wat hij mogelijk gaat doen, al is het maar een half uurtje per dag. En eventueel de eerste keren even samen met hem doen. Dat geeft hem zelf ook het idee dat het toch doorgaat zonder stress.
Is er niets anders dat hij thuis kan doen? In een periode dat dochter (weer) thuis zat heb ik een naaimachine voor haar gekocht om haar naaiactiviteiten een boost te geven.
Vraag aan je zoon wat hij zelf zou willen doen. En als het even niets is is het ook goed.
Inloggen, mailtjes en bibliotheek
Mijn zoon deed een BBL met online-learning. De begeleider van school kon zien wanneer hij ingelogd en uitgelogd was en gaf daar ook feedback op (ahum).
Een andere vorm: mijn oudste zoon moest zijn HBO afronden en dat liep zeer moeizaam. Met zijn begeleider was de afspraak dt hij elke ochtend zou gaan mailen wat hij die dag gaat doen en om 17.00 uur zou mailen wat hij gedaan had. Dat werkte fantastisch. Als hij een mentor heeft die ervoor open staat om dergelijke mailtjes te krijgen, prima. Inhoudelijk werd er overigens nauwelijks op gereageerd. In het begin ter aanmoediging, maar verder niet. Je kunt tijden afspreken, bijvoorbeeld tussen 10.00 en 16.00 leren (misschien te lang) en dan twee vragen: wat wil je vandaag doen en wat heb je gedaan.
Nog een alternatief: naar de bibliotheek gaan om daar te leren. Het zou wat zijn als de bibliotheek een presentielijst bij zou houden (A4-tje met data en ruimte voor een handtekening is al voldoende) en dat jij dat A4-tje dan na enkele weken zou ondertekenen. Waarschijnlijk doet de bibliotheek niet mee, uit angst voor hordes extra werk. Maar soms helpen dergelijke afspraken een kind net de drempel over.
Wat wel zorgelijk is: het trauma op de vorige school is dus blijkbaar niet de oorzaak geweest van het uitvallen, en 'tijd geven' is wel erg vaag als oplossing voor een onbenoemd probleem. Ik zou verder zoeken naar mogelijke oorzaken. Maar goed, als je niet verder komt, dan moet je het daarmee doen.
Tsjor
Nog een alternatief
Als mentor en bibliotheek niet meewerken zou je ook kunnen kijken of er een student is die de ochtend- en avondmailtjes wil ontvangen en beantwoorden tegen een kleine vergoeding.
Tsjor
Nog te lastig
Bedankt voor het meedenken. Jullie alternatieven zijn over een tijdje misschien heel goed bruikbaar en ik houd ze ook zeker in mijn achterhoofd. Voor op dit moment is het helaas allemaal nog een stap te ver voor hem. Misschien heb ik dat in mijn eerste bericht niet goed uitgelegd, ik wil namelijk zelf ook wel graag dat ie zo snel mogelijk weer verder kan met school, maar op dit moment gaat dat echt nog niet.
Dat was ook een reden dat ik op dit deel van het forum schreef en niet bij het schooldeel. Op dit moment gaat de stress nog zo overheersen als hij alleen al moet denken aan school, dat gewoon niets meer lukt. Op dit moment zitten we nog in de fase dat ik hem zoveel mogelijk moet proberen te activeren en we het schoolgebeuren nog even helemaal los moeten laten.
De achterstanden die hij nu oploopt, zijn dus wel een probleem, maar staan nog niet bovenaan het prioriteitenlijstje, dat is een zorg voor later. Al blijven ook die tips welkom.
Zo’n tip als die naaimachine is een goede, alleen dat zie ik mijn zoon niet doen. Los van dat ie dag voor meisjes zou vinden, is zijn motoriek daar te slecht voor. Creatieve dingen zouden ook goed voor hem zijn, maar dat vindt hij zelf helemaal niets. Sporten zou ook goed zijn, maar dan gaat zijn onzekerheid weer opspelen. In principe mag ik niets met hem forceren, maar dat maakt het wel lastig, vandaar dat alle ideeen welkom zijn, er hoeft maar net iets tussen te zitten.
Risico bij hem is dat ie wegvlucht in gamen. Dat ziet hij zelf ook en wil hij niet. Wel gamet hij als tijdverdrijf als wij weg zijn. Heb zijn Pokemon go account weer uit de kast gehaald, om hem zo mee naar buiten en in beweging te krijgen. Dat werkt. Misschien moet ik ook eens aan geocaching beginnen. Maar dat soort ideeen kan ik goed gebruiken.
En de vraag die ik gisteren bedoelde was ook voor de iets langere termijn, maar weten jullie iets waar je ritme kunt opbouwen nog even helemaal los van school. Zodat je er wel weer uitgaat overdag, maar waar de focus niet op school ligt. Maar meer op het sociale en het ritme? Soort dagbesteding achtig voor kinderen van waaruit je op een gegeven moment ook school weer kunt oppakken, maar dat pas later.
En dan dus ook voor later. Iemand ideeen of ervaring met IVIO?
Werk en stage
Het is zo ontzettend jammer dat er vanwege de leerplicht al snel moeilijk gedaan wordt over werken of stage. Maar dat kan misschien ook nog een optie zijn.
Het moet goed treffen maar ik weet dat toen mijn dochter op die leeftijd thuis was dat ik fantasien had om haar, wat je vroeger veel had en ik van mijn oudere vriendinnen hoorde, dat ze naar een naaiatelier kon met een groep dames en daar dan de hele dag werkjes doen. Maar ja, tegenwoordig zou dat ook nog wel eens een sweatshop kunnen zijn en dat is uiteraard helemaal niet de bedoeling.
School heeft wel zelf, toen ze al wat ouder was, een stage voor haar geregeld bij een woonwinkel, van een paar dagen per week, en dat was echt wel een geweldige boost.
Ik dacht toen ook wel eens aan de dierenbescherming, maar ja hokken schoonmaken is niet zo eenvoudig met haar asthma en de afstand was wat groot.
De voedselbank kan misschien ook wat hulp gebruiken.
Maar het zijn fantasien, je moet er tegen aanlopen en je loopt het risico op een faalervaring als er net de verkeerde mensen zijn. Maar ja, als je het kunt treffen met goede mensen.
Elke dag lezen met een kind op de school bij ons voor de deur. Ach, het is er allemaal niet van gekomen, maar die kant dacht ik uit.
En uiteraard afhankelijk van hoe ze zich voelde. Toch was er al snel iets mogelijk en ik snap het dat je je zorgen maakt over het ritme. Maar dat ritme komt ook wel weer goed als je kind zich beter voelt en meer actief wil worden. Ik heb me verder niet zo met het ritme bezigggehouden, je kunt ook te zorgelijk zijn. Kinderen zijn flexibeler dan je verwacht en met wat geduld bouw je het weer op.
O en dochter ging wel eens wandelen met de hondjes van een vriendin, dat gaf haar ook een goed gevoel en ze was daar altijd welkom.
Ze trekt het soms nog niet, net weer 2,5 week thuis geweest maar dan vermaakt ze zich thuis wel met haar werkjes en met huiswerk.
Een bijdrage leveren kan een kind een goed gevoel geven, maar uiteraard moet het passend zijn
Ik wil je in elk geval heel veel sterkte en kalmte en vertrouwen toewensen. Het kan je nogal bezig houden terwijl je al een hoop drukte hebt met werk en gezin.
PGB voor persoonlijke coach?
Hoi, misschien kan je met de gemeente gaan zitten en kijken of ze een persoonlijke coach willen vergoeden om ontspanning met hem op te zoeken. Het leren is nu totaal niet aan de orde en pas na enige herstel en rust zal daar naar gekeken kunnen worden.
Je hebt ook zorgboerderijen waar thuiszitters 1 dag in de week kunnen gaan. Daar werken ze aan doelen en in ritmes komen enz.
Het klinkt alsof er wel aandacht moet komen voor de stress en trauma. Daar zijn er therapieën voor die kunnen helpen maar ook ambulante begeleiding die kijkt wat hem in de weg zit en hoe ze dat kunnen veranderen. Ze maken de omgeving passend ipv het kind moet zich aanpassen.
Misschien een instrument kopen of lenen en hem voor YouTube laten oefenen.
Veel sterkte
inderdaad zorgen voor huisdieren van buren?
hondjes uitlaten, konijnen voeren, dat soort dingen?
En getriggerd door 'stage': onze 14-jarige moest een 'stage' van 1 dag regelen in het kader van profielkeuze op school. Eén van onze straatgenoten heeft een eigen cateringbedrijf en zoon mocht een dag meehelpen met hapjes maken voor een klant. Nu heeft hij ook wel belangstelling in die richting, maar zelfs als je het niet als 'stage' of 'doel' ziet is dat misschien wel haalbaar qua soort aciviteit? Dat hij dus mag komen helpen in een bedrijfje/zzp-omgeving, bijv. op drie dagen per week een uur of 2? Hij is 14 begrijp ik, dus je kunt 'm best zelfstandige taken geven neem ik zo aan. Misschien dat hij boodschappen kan doen voor buurtgenoten die niet zo goed ter been zijn?
Al met al: zoek het in jullie 'buurt'?
gr Angela
