ADHD en niet druk in de klas?

Add?

Zoon met add is helemaal niet druk in de klas, maar wel in zijn hoofd..

Klopt

Mijn kind is niet druk in de klas en ik heb een neefje met adhd en die is ook totaal niet druk in de klas. Ze willen het de leerkracht erg graag naar de zin maken. Echter, neem neefje mee naar een feest en je hebt geen leuke avond. Dat trekt hij niet. Het hangt heel erg van het kind en van de omgeving af hoe een adhd'er reageert. Ze zijn enorm verschillend ook (net kinderen

Dat wil trouwens niet zeggen dat de onrust er niet is, maar die zit van binnen en zie je niet altijd even duidelijk. Van die onrust kunnen ze enorm moe en uitgeput raken, zeker als ze zich continu moeten inhouden. Dan barst de bom vroeg of laat.

Hier ook

Hier ook een adhd'er die zeker niet de klas op stelten zet. Vaak krijg ik op oudergesprekken te horen: "Weet u zeker dat hij adhd heft?" Ja, hij is altijd rusteloos in zijn hoofd. Hij dwaalt af met zijn gedachten. Hij is in de klas juist vaak bezig met "ik moet rustig doen", zodat hij lang niet alles meekrijgt. Hij krijgt sowieso heel veel niet mee maar is wel rustig in de klas. Hij zit daardoor (nog steeds) op een lager niveau dan zijn iq aangeeft. Maar hij klimt steeds hoger dus met wat omwegen en vertraging komt hij er wel, in zijn eigen tempo.
Maar als school uit is, dan moet al die ingehouden onrust eruit. Vroeger uitte zich dat in fysiek gedrag. Tegenwoordig in heel hard fietsen, veel praten, harde muziek, gamen. Daarna is hij een hoop onrust kwijt. En dan nog huiswerk. Op het werk (vakkenvullen) krijgt hij te horen dat hij hard werkt en erg beleefd is tegen klanten, gelukkig vergeven ze hem dat er wel eens een potje of fles breekt.

Ja hoor heel herkenbaar

Dochter hier viel na een wat onrustige kleuterperiode totaal niet op in de klas wat betreft het klassieke stuiterbalgedrag. Sterker nog, ze hoorde vaak bij de rustige kinderen. Alleen op sommige momenten had ze even het hoogste woord (bv bij het omkleden voor en na de gymles).
Maar volgens de psycholoog die haar testte was het echt adhd, omdat ze veel lichamelijke onrust liet zien: friemelen met handen, ondertussen (tijdens instructies) tekenen in het schrift, wiebelen op de stoel, redenen zoeken om wat vaker op te staan en even rond te lopen en dat alles zonder te stuiteren of vervelend te zijn enzovoorts.

Dus ook op school was de hyperactiviteit wel zichtbaar en problematisch in de zin dat het haar blokkeerde te leren, maar het was niet problematisch op het vlak van gedrag.
Het hoefde volgens de psycholoog dus ook helemaal niet gedragsmatig problematisch te zijn. Het is wel pervasief want het doortrekt wel alle levensgebieden. Toen we wisten waar we op moest letten zag ik het ook heel duidelijk en herkenden we het ook in wat we thuis zagen. Alleen we waren dat gefriemel, gewiebel, geloop en de rest gewoon geaccepteerd als horend bij dit kind en er verder niets van gedacht.

Laetitia

Beetje kromme laatste zin

Sorry, dat krijg je als je in zinnen gaat rommelen.

Verder, als met mijn verhaal het idee geef dat er helemaal geen gedragsmatige problemen waren, dan is dat niet juist.
Er waren ook wel dingen in haar gedrag die moeilijk waren en zijn. Dochter vertoonde bij tijd en wijle echt oppositioneel gedrag (ondertussen steeds minder) maar dat was vooral thuis en niet op school. Daarmee was dat ook niet op stoornisniveau omdat dat gedrag niet als pervasief beoordeeld werd. Het doortrekt niet niet al haar levensgebieden.
Al die dingen uitten zich juist meestal niet op school en al helemaal niet in het idee van het door de klas stuiterende kind.

Laetitia

Concentratietest

Kortgezegd heb je pas adhd als het echt een probleem is. Dus concentratieproblemen op school bv, waardoor het kind ver onder zijn kunnen presteert. Als mijn kind een toets had in een onrustige klas had hij alles fout. Maakte hij de volgende dag de toets opnieuw op een rustige plek, dan had hij alles goed. Als onderdeel van het adhd-onderzoek werd een concentratietest gedaan. Die was ook heel erg duidelijk. Ook nu op het VO is het lange opletten en daarna nog huiswerk maken zijn grootste struikelblok. Grote vermoeidheid.

Stuitergedrag herken ik vooral van thuis. Hij doet alles enorm intens en praat het liefst de hele dag en dan op behoorlijk volume. Hij raakt van alles aan en is hij onderweg van de keuken naar de kamer, dan doet hij ondertussen allerlei andere dingen. Zit bv rustig een kwartier met zijn schoenen in zijn hand te vertellen over van alles en nog wat, in plaats van dat hij snel even zijn schoenen aan doet. Het hoort bij hem, dat is voor ons geen probleem (vaak vind ik het grappig, soms bloedirritant). Pas toen hij vastliep in de brugklas door zijn gebrek aan concentratie werd het werkelijk een probleem. Zelfde kind, andere omstandigheden.

concentratie- en aandachtsprobleem

"Naar aanleiding van het draadje van Sinilind las ik dat iemand zei dat ADHD en druk zijn in de klas een misverstand is."

Ja, dat was ik. Het is een misverstand dat ADHD'ers altijd zichtbaar druk zijn en probleemgedrag veroorzaken. Triest om in jouw bericht te lezen dat zelfs een psycholoog probleemgedrag als een criterium noemt. ADHD wordt vaak neergezet als een probleem voor de omgeving. Dat lees je hier op OOL ook nog wel eens in draadjes terug 'wij vinden zijn gedrag niet storend, dus...'. Het gaat vaak over de lijdenslast die ouders en leerkrachten ondervinden. Terwijl het moet gaan over de lijdenslast van het kind. Waar heeft dit kind last van? Waar loopt dit kind tegenaan?

ADHD is geen druktemakers-syndroom. Het is een aandachts- en concentratiestoornis. Die problemen zorgen vaak ook voor lichamelijke onrust, maar zeker bij oudere kinderen en volwassenen is dat vaak niet meer zo zichtbaar.

Je schrijft dat het je niet lekker zit dat je dochter geen diagnose heeft gekregen. Wat zou het voordeel zijn als ze wel die diagnose had gekregen?

Ijsvogeltje en anderen

Dank voor jullie reacties! May, ik ken ADD omdat een nichtje het heeft, en mijn dochter herkent zich ook wel in haar maar ze heeft ook altijd heel veel lichamelijke onrust gehad, vanaf de eerste week eigenlijk.
Bal, inderdaad, de onrust zit van binnen en komt er thuis uit.
Jippox, dat wat je omschrijft over je dochter herken ik wel erg. Behalve het topturnen dan . Ik denk ook dat ze een grensgeval is eerlijk gezegd.
Olita, ik denk ook vast dat je zoon er komt, op zijn eigen tempo. Klinkt als een leuke jongen!
Laetitia, ook herkenning bij jouw verhaal, behalve dan het gefriemel op kleine schaal. Wel veel opstaan, lopen, concentratieproblemen, maar dus weinig fijn-motorische handelingen.
Drietje, zo'n concentratietest waar jij het over had, wordt die ook onder drukke omstandigheden uitgevoerd eigenlijk? In een rustig kamertje komt daar dan toch ook iets heel anders uit?
Ijsvogeltje, hier was het dochter zelf die graag getest wilde worden. Omdat ze het gedrag al vanaf geboorte vertoont zijn wij er aan gewend en houden wij er rekening mee- maar dan geloof ik ook gerust dat ze het niet in een heel heftige vorm heeft want dan zouden we vast tegen veel meer dingen aanlopen.
Maar de opmerking dat ze in de klas geen storend gedrag vertoont en het 'dus' niet kon hebben, terwijl ze volgens de mentor van het volgende jaar zéér storend aanwezig was en dan wel de diagnose zou hebben gekregen zit me dwars. Wat het voordeel zou zijn als ze wel de diagnose zou hebben gekregen weet ik niet zo goed, ze loopt tegen dingen aan op school en is blijven zitten, maar ze zit ook dik in de pubertijd natuurlijk.

Voordeel

Tja, het enige echte voordeel van een diagnose is volgens mij medicatie. Dat helpt mijn zoon enorm, al heeft hij maar een lage dosis. En het geeft hem zelfinzicht. Ook fijn.

Diagnose

Het klinkt alsof die psycholoog van de GGZ weinig kaas heeft gegeten van AD(H)D en niet goed AD(H)D kan diagnosticeren.

Er zijn drie subtypes:
http://www.steunpuntadhd.nl/is-het-adhd/ad(h)d-vaststellen/drie-subtypen-van-ad(h)d/

Mijn zoon heeft ADHD van het gecombineerde subtype. En hij heeft nooit echt "druk", overlast veroorzakend, storend gedrag in de klas vertoont maar in andere omgevingen/situaties kwam de ADHD wel sterk naar buiten qua gedrag. De drukte en onrust zit vooral in zijn hoofd. En niet zo'n klein beetje ook. Daarnaast kan hij zich erg goed aanpassen en gedrag vertonen dat van hem "verwacht" wordt. Ieder kind is anders en ieder kind met ADHD is anders. Een professionele deskundige is in staat om m.b.v. uitgebreide vragenlijsten, observatie zowel thuis als op school, en een goede anamnese de juiste diagnose te stellen. En van daaruit kan je dan verder. Wel of geen medicatie, aanpassingen op school, handvaten, hulp bij leren plannen etcetera. Dat is dan ook de meerwaarde van een diagnose. Het kan ook enorm helpen om te weten dat je AD(H)D hebt; je kan er niets aan doen en het is geen opzet of onwil. Mijn zus heeft ADD en kreeg altijd te horen dat ze lui, gemakzuchtig en niet geïnteresseerd was. Waardoor ze faalde op school, studie en werk. Totdat het dus ADD bleek te zijn en sindsdien gaat ze als een speer (met medicatie en therapie).

Ik zou op zoek gaan naar iemand die gespecialiseerd is in AD(H)D; het liefst een kinderpsychiater, om je dochter te laten testen. Een diagnose kan veel duidelijkheid en rust geven. En heel belangrijk, de juiste extra benodigde ondersteuning op school.

yep

Hier zijn er drie adhd-ers. Geen van allen vallen ze op door druk gedrag in de klas, hoewel zoon wel opstandige gedragsproblemen in de klas heeft gehad, maar dat was een periode. Het is toch niet pas adhd als een leerkracht er last van heeft? Wat een onzin. Het gaat erom of het kind er last van heeft!

Maar mijn kinderen hebben op school en de universiteit erg veel last van hun adhd.

Waar merken ze het aan:
Concentratie gaat weg, als het onderwerp niet boeiend is. Dat is heel lastig. Het lijkt net of de stekker er dan uit gaat.
Tijdsbesef is gebrekkig, dus op school altijd in de problemen het het op tijd afkrijgen van toetsen en opdrachten.
Ze zijn altijd alles kwijt. Fysiek, maar ook mentaal.
Door impulsiviteit veel te snel antwoorden geven, verdwalen in bijzaken, paniekgevoelens, vragen niet goed lezen, slordigheidsfouten maken, etc. etc. etc.

Maar ze zijn helemaal sociaal wenselijk afgericht hoor! Niemand heeft last van ze, behalve zij zelf dus.

En waar leidt dat toe: negatief zelfbeeld, faalangst, somberheid, emotionele ontregeling, angstaanvallen, afhankelijk gedrag, dwangmatig gedrag, passief gedrag, escapisme.

Allemaal gevolgschade.
Ze hebben dus zeker geen 'milde' vorm van ADHD. (voor zo ver er zoiets bestaat? ik weet het echt niet). Ze hebben het drie dubbel overgehaald. Ze redden zich wel goed. Omdat ze slim zijn. Omdat ze slimme ouders hebben. Omdat ze een heel stevig financieel en sociaal vangnet hebben. Omdat ze zelf geweldige mensen zijn, die leren van hun vergissingen en doorzettingsvermogen hebben.

voordeel

Het voordeel van de diagnose is hier:

Zelfacceptatie. Het is werkelijk voor mij, moeilijker dan voor een ander. Dus ik mag minder van mezelf verwachten. Meer tijd nemen voor dingen. Toch maar geen baantje naast mijn studie, toch maar een keer blijven zitten. Etc etc.

Toegang tot informatie en lotgenoten. Vooral mijn oudste dochter haalt heel veel steun bij anderen op Tumblr die ook adhd hebben. Mijn tweede dochter kijkt wel naar you tubers die over adhd praten.

Uitleg naar anderen. Als je kunt vertellen waarom dingen gaan zoals ze gaan, omdat je adhd hebt, zul je van de verstandige mensen, toch meer begrip krijgen. De domme mensen zullen iets zeggen als: 'Jij adhd, maar hoe kan dat? Je studeert en bent slim.' Die mensen kun je het beste maar negeren.

Tijdsverlening. Bij toetsen kun je met adhd tijdsverlening krijgen. Dat is een klein dingetje, maar ook kleine dingetjes kunnen soms helpen.

Medicatie. Daar maakt alleen zoon gebruik van, Met tegenzin. Maar het schijnt dat het voor sommige mensen een groot verschil maakt. Als iemand depressief is en adhd heeft, zou ik altijd eerst proberen om medicatie voor de adhd te gebruiken. Want als de emotionele gevoeligheid wat afneemt, kan de depressie ook beter genezen. Ten minste, dat was bij mijn zoon wel zo.