Add en medicatie werkt niet (genoeg). wat nu?

Boek

Hoi Engeltje,

Het lastige aan zo'n vraag is dat het een uitleg vergt die laat zien hoe de dingen die je doet zonder na te denken... de dingen die je onbewust doet, moeten bewust gemaakt worden. Juist een te lage spierspanning of een te hoge, een prikkelzoeker vs prikkelvermijder, een snel overprikkeld kind ttv een onderprikkeld kind.. Kijk, als het een eenduidig patroon zou zijn, kon ik een lijstje opnoemen. Maar het is een spectrum en dan gaat het meer om de (grote) nuance, zeg maar.

Wat ons op weg heeft geholpen was toen we een goede SIT-fysio vonden.. dat kan bijv door je eigen fysio of eentje via je huisarts te vragen en *die* te vragen welke SIT-fysio in jullie regio nu een goede is.
Onze eerste SIT zit hier in onze buurt.. die heeft ons verwezen.. nu ben ik per keer toch een paar uur kwijt.. want het verschil in fysio maakt het verschil in reistijd meer dan goed. Hoe dan ook: beiden 'uitersten' hebben met elkaar gemeen dat het moeite kost om rustig en alert te worden.

Beiden peuten hebben ons toe het boek "Met plezier uit de pas" van Kranowitz aangeraden.. met elk hoofdstuk een kort 'beeld' van kinderen die over en onderprikkeld zijn, een 'checklist'. De rest van het hoofdstuk gaat over spelletjes om rustig en alert te worden.

Wat jij overigens beschrijft over het friemelen.. dat heeft een van mijn twee zonen ook: zo regelt hij zijn alertheidsniveau. Hij heeft ook een kussen in de klas, geen wiebelkussen (daar hield hij ook niet van) maar een heel hard kussen (met lijnzaad erin oid). Nu heeft hij veel minder moeite met concentratie in de klas. Ik geef hem dan ook regelmatig iets te friemelen mee .

Engeltje

Het boek dat Judith noemt, is zeker een aanrader. Er gaat trouwens nog een boek aan vooraf: "uit de pas". Daarin lees je - aan de hand van een aantal kinderen - precies hoe het kan werken met de prikkelverwerking. "met plezier uit de pas" is dus het vervolg erop, en staat vol met praktische spelletjes, oefeningen, tips etc.
Verder denk ik dat Judith het vrij duidelijk uitlegt. De term 'SI-stoornis' is wel een containerbegrip. SI-problemen kunnen dus heel verschillend zijn. Dankzij de kinderfysiotherapeute, hebben we vooral geleerd hoe onze zoon in elkaar steekt. Het het voor hem dus werkt. We kwamen er omdat de logopediste ons doorstuurde; zij vermoede een achterliggend probleem bij hem, en niet zomaar een slechte mondmotoriek.
Tja, en hoe die samenhang is... bij onze zoon is een goede spierspanning dus essentieel, dat had de fysiotherapeute al snel door. Heel wonderlijk: als hij op een snoepje zoog, kon hij plots wel binnen de lijntjes kleuren. Dat was echt een eye-opener voor ons. Daarna vielen meer puzzelstukjes op zijn plaats: tactiele overgevoeligheid, sterke reactie op geur en op geluid (komt vaak in combinatie met elkaar voor). Als je dat eenmaal ziet, dan begrijp je het gedrag ook veel beter, en kun je er iets mee.