aangepast(ingekort) werk op school voor ad(h)der

Goed nieuws

Hij kan luisteren, instructies opvolgen, werk afmaken. Wat goed van hem.

Nu alleen nog de gewoonte aanleren om dat ook te doen bij dingen die compleet oninteressant voor hem zijn. Dat is heel moeilijk bij ad(h)d.

Hallowell constateerde niet een te kort aan aandacht. Maar een probleem met het richten van de aandacht. Dat is de crux.

Het is volgens mij niet slecht om dat aan te leren, alleen maar handig en nuttig. Want waarschijnlijk wil hij ook wel vaardigheden aanleren die maken dat hij een beroep kan leren uitoefenen.

Hij zit nog maar in groep 3, toch? Dus dat is nog heel ver weg. Maar toch heeft hij misschien wel ideeen? Wat hij worden wil? Daar doe je het voor. Niet voor de juf. Niet voor niets.

Maar om later dingen uit te kunnen rekenen, als je werkt. Of een taart wilt bakken. Of wilt weten of je genoeg geld hebt om iets leuks te kopen.

Als het een-op-een beter gaat, is het misschien een idee om te oefenen met 'beginnen met rekenen' thuis? Dat je de juf vraagt of je een lesboek mag en dat je dan van te voren al met hem de stof doorneemt. Hoe doe je deze som? Dat heet pre-teaching. Dat kan erg helpen omdat het kind dan ten minste begrijpt wat er van hem verwacht wordt.

Ook kan het helpen om in het dagelijks leven veel te rekenen. Hoeveel snoepjes zijn er? Als we ze verdelen, hoe veel hebben we er dan allebei? Bij onze zoon noemde ik dat 'uitdagingen' (of in games termen: challenges) dat vond hij leuk. 'He, pipo, ik heb een uitdaging voor je. Als jij uit kunt rekenen .... dan mag jij....

Omdat adhd-ers in het nu leven, verkeren ze soms in de illusie, dat als ze het werk niet doen, het dan op magische wijze verdwijnt. Probleem opgelost. Ik kijk gewoon een uurtje uit het raam, in mijn eigen fantasie wereld. En dan is de rekenles weer voorbij.

Ze realiseren zich vaak niet zo, dat al die zinloos lijkende opdrachten op school, allemaal kleine stapjes zijn. Als in een game. Je moet credits opbouwen om naar het volgende level te mogen. Als je niet rekent, dan haal je je rekencredits niet. En dan kun je dus niet naar het volgende level. Ook al heb je nog zoveel taal en knutsel credits.

Als je op een gegeven moment een bepaalde skill goed beheerst, komt hij in je toolbox. En dan kun je hem steeds weer in het spel (=je hele leven) gebruiken. Nu begrijp je het misschien nog niet, maar later heb je het soms wel nodig.

Zo gaat dat in games ook vaak. Ze moeten wat verzamelen of doen, wat zinloos zijn. Om bepaalde vaardigheden op te bouwen.

oh ja, over werk en af

Ik kan me voorstellen dat de juf dat wil, werk dat af is.
Dat is toch wel de kurk waar de school op drijft. Op werk dat af wordt gemaakt.

Soms is het zinvol om werk in te dikken. Om dan alleen de essentiele sommen te laten maken. Maar het is ook belangrijk dat een kind werktempo opbouwt.
Want het wordt in de komende jaren steeds meer. (helaas)

speltherapie

Ik weet niet of je aan begeleiding zit te denken, wellicht dat een kinderpsychologe iets kan zijn?
Mijn zoon (nu 13) heeft speltherapie gehad vanaf half groep 4 tot en met groep 6/7. Aan de ene kant wat je beschrijft aan non-focus: die observatie in de klas door een orthopedagogische stagiare van de kinderpsychologe toen hij in groep 5 zat. . . ik wist niet wat ik las, totaal geen enkele schoolse 'ambitie' of 'besef' wat eigenlijk het 'nut' of het 'doel' van school zou zijn, behalve aardige juffen, knutselen/bouwhoek, ja wel wat opdrachten af en toe enzo en dat ging redelijk, maar verder... Aan de andere kant had hij ook angsten, maakte dingen heel groot.

In die paar jaar bij de kinderpsychologe heeft zij spelenderwijs hem getracht te doen 'landen' (dat klinkt zweverig, maar het heeft ook met bepaalde blik op de wereld te maken, dromerig enzo) en hem te helpen zien dat er zoiets is als 'wat moet heeft voorrang'. Dat klinkt heel streng maar dat was het niet. Het was het werken aan het besef waar school voor staat, wat dat voor voor- en nadelen heeft en hoe hij daar als kind deel van uitmaakte.
Besef van cijfers halen, leren, iets doen voor school opdat je kunt laten zien dat je iets geleerd hebt, dat is eigenlijk pas eind groep 7, begin groep 8 gekomen.
Basisschool is ook wel erg 'vaag' op dat gebied, als je erover nadenkt. Eigenlijk moet je het doen met hoe het uitgelegd wordt en wat jij daarvan oppikt, want boeken mee naar huis nee dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Als jij niet in het systeem past dan ligt het dus aan jou; cijfers geven deden ze niet echt want "je moet die kinderen niet onder druk zetten". Eigenlijk was hij al gedetermineerd tot gemiddeld/laag niveau (iedereen zag wel een slim kind, maar zag ook dat hij de concentratie niet kon opbrengen of niet wist wat hij mistte). Vanaf halverwege groep 8 is het besef gaan groeien en nu in de brugklas kan hij zich veel beter focussen omdat hij nu snapt waarom hij dingen moet doen. Hij heeft helaas wel veel 'leren leren' en 'leren concentreren' in te halen, want ja, het is hem niet van nature gegeven om z'n aandacht goed te focussen. Maar hij wil nu wel, en het komt uit hem zelf en hij wil ook geholpen worden. Dat is heel fijn om te zien, hoe soepel hij zich toch aangepast heeft nu hij eenmaal in een 'duidelijkere' omgeving is gekomen. Ik ben ervan overtuigd dat de driehoek psychologe/school/wij als ouders hem op het cruciale moment een liefdevolle omgeving hebben kunnen bieden waarbij vooral de aandacht lag om hem erbij te betrekken zonder dwang en met de kans om zichzelf te blijven.
En dat het cognitieve daar bij achter is gebleven had ik wel heel graag in groep 7 eigenlijk willen weten, maar toen hij hij de slechtste leerkracht van de hele schoolcarriere (bleek achteraf) die de kinderen vrijwel niets leerde (maar het was gezellig en ze was lief voor hem . . .)...

gr Angela

Schaken?

Ieder kind is anders, dus misschien werkt het niet voor je zoon en vindt hij er geen bal aan, maar mijn zoon houdt erg van schaken en dat heeft hem volgens mij wel geholpen met leren concentreren. Hoewel het me zo tegenstrijdig leek, ADHD en stil zitten spelen, vindt hij het heerlijk. Duidelijke regels en stilte...

Angela67

Bedankt!
Wat jouw zoon daar heeft geleerd klinkt me precies als de zaken die voor zoon ook belangrijk zijn om te ontwikkelen. Mijn vragen zijn dan: is zijn fantasie een grotere belemmering dan verrijking voor hem, en heeft hij last van faalangst (meestal is hij heel opgeruimd, grappig, maar soms komt er zo een ontzettend gemeende "ik kan ook helemaal niets" of iets van die strekking uit...
Ik heb een adres van een creatief therapeut, die veel betekend heeft voor dochter van een vriendin en ik weet ik een speltherapeut waar we terecht zouden kunnen, maar heb nu dus een veel duidelijker beeld wat zo iemand zou kunnen betekenen, dank je
Wat fijn dat je zoon zich zo ontwikkelt!
Boeken mee naar huis wil ik proberen omdat juf graag wil dat werk af is, dus onder dat mom mee naar huis, en dan zelf even kijken wat er de volgende les aan bod komt (dat pre-teaching waar Karmijn over schreef), maar juf wordt erg zenuwachtig als ik vertel dat zoon iets weet wat hij niet verondersteld wordt te weten terwijl hij niet weet wat hij wel wordt verondersteld te weten

schaken!

Leuk idee...denk dat de paarden wellicht opeens geveugelde paarden worden en er in torens prinsessen zitten die bevrijd moeten worden enz, ben benieuwd
Hier trouwens laatst opeens voor het eerst de aandacht om een spel een tijd vol te houden: Carcassone, heerlijk moment

Gamen

Onderzoek van het Radbout

http://www.ad.nl/ad/nl/5595/Digitaal/article/detail/3552267/2013/11/27/Games-goed-voor-ontwikkeling-kinderen.dhtml

Juf

Ach, dat is een belangrijke taak van een moeder van een 'zorgenkind'. Om goed bedoelende juffen en meesters heen slalommen.

Ik geloof dat jij het 'explosieve kind' gelezen had? Die methode kun je ook bij leerkrachten gebruiken. Dat werkt best wel goed.

Dromen...

Mia, ik herken veel van wat jij schrijft in mijn zoon. Die kon zich ook super concentreren (soms) en andere momenten wegdromen in de klas. Kan het niet zijn dat hij wegdroomt omdat hij die vakken saai en te makkelijk vindt?
Niet raar hoor als je wegdroomt en niets opschrijft omdat je het al allemaal weet en omdat het veel te langszaam gaat.

Bij mijn zoon was dat dus het geval. In groep 5 werden wij aangesproken op zijn slechte werkhouding (niet meedoen, niet opletten, niet doorwerken). Vervolgens ging hij ook nog slechte cijfers (5-en) halen voor rekenen, waar hij volgens ons juist heel goed in was. Wij vermoedden dat er sprake was van onderpresteren en verveling. Na eindeloze gesprekken met de juf is hij uiteindelijk doorgetest. Bleek hij een half jaar voor te lopen met rekenen! Is toen gaan compacten, kreeg verrijkingsstof, mocht uiteindelijk ook in de plusklas.

Met rekenen en in zijn algemeenheid ging het daardoor veel beter met hem. Uitdaging doet wonderen voor slimmere kinderen en gebrek daaraan kan fnuikend werken. Bij cito-entree afgelopen jaar 99% gescoord en staat iets van 9 op zijn rapport voor rekenen.

Ik zou dus zeker ook checken of dat het zou kunnen zijn. Maar misschien dat je zelf al een idee hebt of hij juist slim is, of dat dat het niet is.

Evelien

Evelien, wat fijn dat al die gesprekken op school nut hebben gehad, en dat het nu zo goed gaat met je zoon! Het is wel iets waar ik aan gedacht heb, het is zeker een slimme jongen. Op dit moment heeft hij echter sowieso nog heeeel veel te leren aan executieve functies, en of we hem laten onderzoeken zal waarschijnlijk een beetje afhangen van de "soep in zijn hoofd", zoals mijn man zijn eigen hoofd wel eens omschrijft Het kan dat, als we hem laten testen, we weer wat opsteken van wat er uit het onderzoek komt, en dat als we tot medicatie zouden overgaan, die soep een beetje wegtrekt, waardoor (hoofd)rekenen makkelijker wordt, en zijn potentieel duidelijk wordt...maar ik loop zelf een beetje voor in het proces, moet mijn man even laten bijbenen
En aangezien de sfeer in huis verder goed is, en ik goed kan helpen door s ochtends even kort zijn weektaken door te nemen, (checken of hij afgekruist heeft, of het te verbeteren werk op de goede plek ligt, wat hij die dag gaat doen, wat hij daarvoor nodig heeft, of het met een maatje is, wie dat dan is, dat werk, zijn we gewoon wel heel lekker bezig, en levert hij, met die hulp, op dat vlak goed werk af. Sinds gisteren rekenen mee naar huis, Gaat ook goed om het thuis af te maken...dus iig geen heel erg oplopende frustraties bij zoon...
Maar ik probeer alert te blijven!

Evelien aanvulling

saai vindt hij het sowieso wel zijn creativiteit kan hij maar moeilijk kwijt op school, daarom hou ik ook de vrije school in mijn achterhoofd,(er komt een nieuwe afdeling redelijk in de buurt, hoogstwaarschijnlijk) ook omdat dat wellicht qua vervolgonderwijs goed bij hem zou passen, en hij op die manier verzekerd zou zijn van een plekje...