17 jaar en niet naar school willen.
Het is al weer wat jaren geleden dat ik op dit forum heb gezeten met het gegeven dat onze zoon heel erg gepest werd op school.We hebben hem naar een andere school gedaan en dat ging uitstekend. Daarna ging hij naar het vmbo tl en het was gelijk de eerste dag al raak.Op die school was een groep van jongeren die daar de dienst uitmaakte en het leven van onze zoon ondragelijk maakten.Na een aanvaring met een van die gasten hebben we thuis met kromme tenen gezeten uit angst dat er wat met onze zoon zou gebeuren. Toen onze zoon aangaf niet meer naar school te willen, steunde wij hem daar volledig in en waren we van onze angst verlost. Na een poosje werd er besloten om hem thuis les te geven via een mevrouw die het via school deed. Het leren ging uitstekend en hij haalde goede cijfers en ging over naar de volgende klas. Die klas heeft hij daar niet gedaan maar is naar een andere school gegaan. Wat een lot uit de loterij, hij had het erg naar zijn zin en van pestgedrag was geen sprake. Wel heeft hij een lange tijd onder behandeling gestaan bij een instantie die met zulke jongeren een bepaalde therapie volgt. Er werd een angststoornis bij onze zoon vastgesteld en bij het horen van dat werd ik enorm boos. Onze zoon onder behandeling en dat tuig wat de boel verziekt had op de oude school loopt fluitend rond. Bij het schrijven hiervan word ik nog boos. Onze zoon is nu geslaagd voor het vmbo tl en is naar een Roc opleiding gegaan en na een paar maanden raakt hij weer helemaal van slag. Door alle toestanden breng ik hem naar school en zie hem NOOIT gelukkig uit school komen. Iedere dag kijkt hij somberder en is niet gelukkig. Tot laatst hij in tranen uitbarste op weg naar school in de auto. Vlakbij school zijn we omgedraaid en zijn naar huis gegaan. Op de school waar hij nu zit komt al het oude zeer weer naar boven. Hij is al even weer thuis en hebben wij als ouders regelmatig contact met school, maar jammer genoeg wordt er een beetje laks gereageerd. Door alle toestanden wil onze zoon niet meer naar school maar gaan werken en dan sávonds thuis gaan leren want een diploma wil hij vast en zeker hebben (gelukkig). Dat hij thuis goed kan leren heeft hij op de oude school bewezen toen hij les kreeg van de mevrouw vam school. Nu is mijn vraag hoe we het moeten aanpakken, hij is leerplichtig maar hij moet bij elkaar nog zo'n vier maanden naar school. We zijn als ouders radeloos en vinden het verschrikkelijk om je kind zo verdrietig te zien. Moet ik wel bij vertellen dat hij de laatste jaren niet alleen op school veel heeft meegemaakt maar ook thuis. Ikzelf heb 2x een hartinfarct gehad en ben anderhalf jaar geleden bijna dood geweest en tot overmaat van ramp kreeg mijn vrouw verleden jaar borstkanker. Als je kind dan aan je ziekenhuisbed staat en je omhelst dan besef je des te meer hoeveel je van elkaar houd. En wil je hem koste wat het kost beschermen voor al diegene die het niet goed met hem voor hebben. Dus nogmaals de vraag hoe we dit het beste moeten aanpakken? Mvg een bezorgde ouder
School
Misschien is het handig om je zoon naar een goede psychiater te sturen via de huisarts. Blijkbaar zit er nog veel oud zeer. Een psychiater kan zaken met je zoon op een rijtje zetten, zonodig EMDR inzetten of mogelijk zelfs medicatie zodat je zoon zich wat beter gaat voelen.
Bespreek met school dat je zoon even niet in staat is om naar school te gaan want ziek van angst.
En zoek voor volgend jaar een school, misschien inderdaad volwassenenonderwijs. En als je zoon zich iets beter voelt hopelijk parttime werk.
Dat valt goed uit te leggen, ook zonodig aan de leerplichtambtenaar. Houdt voet bij stuk en laat je niet intimideren, maar je zoekt gewoon de beste mogelijkheden voor je zoon. Niet bang zijn voor boetes e.d. Meestal is het meer dreigen dan realiteit en je hebt een goed verhaal zodat je dat zonodig voor de rechter kunt melden. En anders desnoods de boete betalen, kan gespreid. Je kind gaat gewoon voor.
Beste anne j
Dank voor uw snelle bericht. Ik weet alleen niet wat u met EMDR bedoeld. Het is ook een goed idee om hem met een Psychiater te laten praten, hijzelf geeft de voorkeur aan om met de behandelaars te gaan praten waar hij de vorige keer goede gesprekken mee heeft gehad, dus proberen we dat eerst. Op school hebben we aangegeven dat onze zoon een angststoornis heeft en wat er nu aan de hand is.De school geeft aan dat de afdeling waar onze zoon op zit niet de expertise heeft om hier iets mee te doen maar kan hem doorverwijzen naar schoolmaatschappelijkwerk.Met dat in gedachten hebben we om een afspraak gevraagd maar tot op heden nog geen reactie teruggekregen.Mvg H.S.
School mw
Laat je niet afschepen met maatschappelijk werk H.S. dat heeft echt geen zin.
EMDR moet je maar eens opzoeken op google, het is het uitdoven van angsten door deze te combineren met snelle oogbewegingen. Het heeft mijn zoon goed geholpen.
Ik zou toch echt professionele hulp zoeken, m.n. een psychiater omdat die zonodig ook medicatie kan geven. Dat is soms ook gewoon nodig. Je kind kan een depressie hebben of toch meer steun bij zijn angsten. Mijn dochter is erg opgeknapt van de medicatie. Dat kan een schoolmaatschappelijk werker echt niet.
Dus ik zou het niet op school zoeken maar bij echte deskundigen op het gebied van angst.
Werken
Als je zoon werkt kan hij een BBL-opleiding gaan doen, vier dagen werken, een dag naar school. Dus laat hem werk zoeken, en vervolgens een opleiding die daarbij past. Dan kom je er met de leerplichtambtenaar ook wel uit.
Gespecialiseerde hulp kan ook nodig zijn, maar eerst therapie, in de hoop dat je kind dan zijn draai vindt op het ROC, daar geloof ik eigenlijk niet in. Veel jongeren knappen af op het MBO, met of zonder speciale problematiek. Dus ik zou daar mijn kaarten net op zetten.
Vandaag advertenties doornemen, uitzendbureaus aflopen, netwerk raadplegen, inschrijven voor vakantiebaantjes,je kunt bijna al asperges gaan steken etc. etc. Leuk om te doen, omdat hij zich dan kaan realiseren wat hij zelf nu eigenlijk wil. School is maar een hulpmiddel op die weg en als dat hulpmiddel een obstakel is geworden, dan moet je het vermijden.
Tsjor
