ww en aanverwanten
Gister hebben we te horen gekregen dat ons bedrijf per 2015 ophoudt te bestaan, we gaan ons laatste jaar in. Een ander bedrijf zal de werkzaamheden gaan overnemen en de consequenties voor het personeel zijn nog onbekend. Er gaan geruchten dat we moeten gaan solliciteren op onze eigen baan en dan maar kijken of de nieuwe werkgever je aanneemt of dat ze liever een ander hebben of iemand van zichzelf daar neerzetten. Ik weet, ik ben de enige niet maar ik heb er wel slecht van geslapen.
Ik ben nu 58 en volgend jaar dus 59. Welke werkgever zit daar op te wachten? En ik moet niet nog 6 jaar tot het pensioen zoals heel lang de verwachting was maar nog 8 jaar. Overbrug dat maar eens. En als ik wel doormag dan wordt het sowieso een ander pensioenfonds en zo'n overstap is meestal ook behoorlijk ongunstig heb ik begrepen.
Weet iemand even snel hoe het zit met ww? Ik heb een vast contract bij deze werkgever vanaf 1991.
En mocht ik volgend jaar op straat staan, heeft iemand een creatief idee in welke hoek ik de laatste jaren nog geld kan genereren? Dan ga ik me daar alvast eens op voorbereiden. Ik wil best best werk doen waar mijn opleiding niet voor nodig is als het maar iets oplevert en ik niet alleen maar thuis hoef te zitten. Is er nog steeds vraag naar schoonmaakwerk bijvoorbeeld? Kassawerk? Post.nl? Ik voel me nu een beetje lamgeslagen.
Wakker gelegen?
Ik kan het me voorstellen, wat een naar bericht, zo vlak voor kerst. Gelukkig heb je nog een jaar om te wennen aan de situatie.
Om even wat te kalmeren: veel is nog onduidelijk. Dat mensen op hun eigen functie moeten solliciteren komt helaas vaker voor. En dan worden de functies ook nog eens anders genoemd, dus je weet niet zeker of de kwaliteiten die je nu hebt voor deze functie ook voor de nieuwe functie-omschrijving van belang zijn. Het beste wat je kunt doen is je eigen kwaliteiten zo goed mogelijk ontwikkelen en bedenken welke functies in een eventueel nieuw bedrijf voor jou geschikt zouden zijn.
Ben je lid van een vakbond? Komt er een sociaal plan? Dan zijn de posities van werknemers in elk geval gunstiger. Als je nu alvast iets wil doen is het zaak om lid te worden van een vakbond.
Het tweede wat je kunt doen om je grootste angsten weg te nemen is kijken wat voor rechten je hebt bij eventueel ontslag (worst case-scenario). Let dan ook even op wat er op dit moment aan wetgeving doorgevoerd wordt. Zoals het nu is heb je waarschijnlijk recht op de langstmogelijke termijn van WW, 38 maanden. Dat hangt mede af van je arbeidsverleden. Op de site van het UWV kun je daar meer informatie over vinden. Ook over de hoogte van die uitkering. Let wel: dat is voor vier weken (in plaats van een maand).
Het aanvragen en krijgen van een ww-uitkering kost meestal tijd. Houd er rekening mee dat het ongeveer twee maanden duurt voordat je weet waar je recht op hebt. Die twee maanden moet je wel zien door te komen. Dus: probeer nu alvast te gaan sparen, zodat je straks niet in de problemen komt.
Stel je nu eens voor dat het allerslechtste scenario gebeurt: je wordt ontslagen op je 59ste, vindt geen werk meer en na 38 maanden, op je 62ste, moet je een beroep doen op de bijstand. Kijk daar even naar, maar niet te lang. Je hebt als oudere bepaalde rechten die andere mensen niet hebben, met name als het gaat over eigen vermogen en een huis. Alles wat je nu kunt doen om je situatie zo gunstig mogelijk te laten zijn zou ik nu doen: kun je vaste lasten verlagen bijvoorbeeld. Of investeren in zaken die je straks alsnog moet aanschaffen. Je pensioengerechtige leeftijd komt waarschijnlijk op 66 jaar en 3 maanden te liggen. Je kunt bijna al uitrekenen hoeveel financiële ruimte je nodig hebt om die tijd te overbruggen.
Dan het optimistische scenario: je hebt in de loop van de jaren heel veel werkervaring opgedaan, je weet wat je leuk vindt en wat je goed kunt. Wellicht kun je straks, als de ergste schrik voorbij is, met nieuwe, frisse ogen kijken naar jezelf: wat kun je goed, wat vind je leuk en waar heb jij iets te bieden, of wat zou je altijd nog willen uitbouwen van jezelf. Het komende jaar benutten om je eigen 'rijkdom' te verkennen en opnieuw te waarderen is altijd een zinvolle besteding van een jaar onrust. Als je dat wil en als dat zin heeft zou ik zeker ook kijken of je ergens nog een cursus wilt gaan doen, om je werkervaring en/of kwaliteiten te onderbouwen met de nieuwste opleiding. Of dat nu voor deze werkgever goed is, voor de opvolger of voor een nieuwe werkgever, het is in elk geval goed voor jezelf. Bovendien kom je via een cursus in andere netwerken terecht, met andere perspectieven, die je wellicht heel erg aanspreken. Je vindt jezelf als het ware opnieuw uit. En dat is zeker de moeite waard. Spannend ook, enerverend, uitdagend. Als je de ergste beren op je weg hebt geschoten kun je je wellicht daarop richten. Je bent niet met dit bedrijf getrouwd. Je bent een waardevolle werknemer waar het bedrijf gebruik van heeft gemaakt. Als het bedrijf stopt blijf je nog steeds die waardevolle werknemer. Hopelijk is er een ander bedrijf dan dat bij je past.
Tsjor
Tjsor
Wat heb je dat weer eens mooi en helder beschreven!
Nou ja
Zo pep ik mezelf al jaren op en probeer ik het hoofd koel te houden in turbulente tijden. Maar de onthechting aan één vaste werkgever of werkplek, dat proces heb ik achter me gehad en ik moet zeggen dat het op zich een heilzaam proces is. Al is het gemak van routine en de zekerheid van vast inkomen wel heel erg prettig. Liefst ook nog met ouderwets goede arbeidsvoorwaarden. Maar onder dat is er ook leven mogelijk, al lijkt het dan meer op een race tegen de klok.
Tsjor
Oppeppen
Dat is wat ik moet doen ja. Bedenken dat het veel erger kan, want dat is echt zo. Ik ben een hobby-werker namelijk, als ik ontslagen wordt dan hoeven we niet te verhuizen, maar de icing is dan wel van de cake.
Ik werk omdat ik het a) heel fijn vindt om het vak waar ik goed in ben uit te oefenen, een doel te hebben, collega's te spreken, ergens deel van uit te maken en b) voor die icing. Bijstand gaat het niet worden en dat is natuurlijk heel gelukkig.
Ik zie het nu bij een vriendin van mij (zelfde vak) die mij net is voorgegaan. Ook zonder werk sinds een paar maanden nu, zij is al 60. En ze mist echt een doel voor de dag, het leven anders gaan vormgeven is een opgave. Bovendien voelt het heel erg afgedankt omdat we het gevoel hebben nog zóveel goeds aan ervaring te kunnen bijdragen en dat is blijkbaar nergens meer gewenst. Ons vak is redelijk specialistisch en er zijn niet zomaar andere werkgevers die ons zoeken. Dat los je niet op met nog even een cursus doen, we zijn ons hele werkzame leven al aan de 'cursus' om bij te blijven in ons vak, dat hoort erbij.
Financieel is niet het grootste issue (hoewel het ook een omschakeling vergt om het toekomstbeeld van nog een paar mooie reizen net na het pensioen te herzien, maar ook hier weer ik weet, het kan veel erger!) maar het idee om thuis te zitten grijpt me naar de keel. Vandaar ook het idee van achter de kassa, schoonmaakwerk, post.nl, als het maar wat is.
Andere afwegingen
Ouwetje, voorlopig is nog niet gezegd dat je op straat staat, dus je kunt het nog even rustig aan doen. Het gevoel van afgedankt te zijn, terwijl je zo waardevol bent, dat is herkenbaar en het is en blijft een pijnlijk gevoel.
Dat je financieel gezien een back-up hebt is natuurlijk heel gunstig, dat maakt echt veel uit voor de paniek in je hoofd.
Daarmee heb je ook genoeg basis om je te heroriënteren.
Een paar suggesties:
voordat je op baantjes afstapt van post.nl etc., bedenk dan dat er mensen zijn die dit soort werk echt moeten doen om te kunnen wonen en eten. Er zijn wel baantjes bij postbezorging (Sandd bijvoorbeeld) waarmee je het zout ind e pap nog niet kunt verdienen. Een mevrouw zei me eens: 'beschouw het als naar de sportschool gaan, alleen hoef je er niet voor te betalen'. Ik heb daarvoor bedankt toen. Dat ging mij te ver, ik was niet in het stadium waarin ik alleen nog maar op zoek was naar mogelijkheden om naar de sportschool te gaan, ik zocht werk, waarmee ik huis, haar en kinderen kon betalen. Maar goed, dat soort baantjes zijn er wel. Er zijn zelfs speciale uitzendbureaus voor, waar eigenlijk alleen maar met ouderen gewerkt wordt. Je kunt dar nu alvast eens naar gaan kijken en uitzoeken welk uitzendbureau eventueel bij je past (niet allen uitzendburaus zijn hetzelfde). Als je je ergens inschrijft krijg je vacatures en heb je inzicht in wat de arbeidsmarkt vraagt. en wat je zelf eventueel leuk zou vinden.
Je schrijft dat je specialistisch werk doet en altijd cursussen hebt gedaan, maar ook vreest dat er nu geen enkele werkgever zit te wachten op jullie specialismen. Als ik je adviseer om naar cursussen te kijken, dan is dat niet om verder te gaan in een richting die ogenschijnlijk doodloopt. Je kunt met cursussen twee kanten op: iets helemaal nieuws ontwikkelen in jezelf, wat je altijd al had willen doen; of iets zoeken, waardoor jouw specialistische ontwikkeling beter aansluit bij nieuwe ontwikkelingen op de arbeidsmarkt.
Als je ervan overtuigd bent dat jullie specialistische kwaliteiten eigenlijk wel nodig zijn voor een bedrijf, maar dat werkgevers daar geen fte's meer aan gaan verbinden, dan kun je met je vriendin altijd nog bekijken of jullie jezelf op de arbeidsmarkt gaan aanbieden als zzp-er.
Het grootste verlies lijkt te zitten in het dagpatroon en het verlies van een toekomstdroom met verre reizen. Wellicht kun je je dan eens richten op andere bezigheden, met name vrijwilligerswerk. Er zijn projecten die te maken hebben met verre landen, waar je je voor kunt inzetten. En dan wordt een reis, later, iets waar je wellicht wat langer voor moet sparen, maar ook iets wat minder vrijblijvend is als een toeristisch uitje. Je hebt ongetwijfeld kwaliteiten waar andere mensen graag gebruik van willen maken en waarmee de wereld een beetje mooier wordt. DAt kan je ook collega's, kontakten en levensvervulling opleveren.
Veel sterkte deze dagen en hopelijk vol goede moed het nieuwe jaar in.
Tsjor