welke boodschap voor onze kinderen: verdeling werk/zorg

Nooit gedaan

Ik heb nooit beduidend minder gewerkt en heb het altijd heel belangrijk gevonden om genoeg te verdienen om voor mezelf en mijn kinderen te zorgen. Ik heb ook nagenoeg geen collega's die minder dan 32 uur werken. Diegenen die dat wel doen (24-27 uur) verdienen met hun uren toch nog een modaal salaris.

Aanvulling

Ik heb ook pubers, en was een redelijk jonge moeder (eerste kind met 26 jaar).

Allebei werken

Het meest ideale vind ik als beide partners werken en daarnaast deels voor de kinderen zorgen. Allebei 32 uur lijkt mij een vrij goede verdeling. Toch genoeg uren om nog iets van een carrière op te bouwen en genoeg tijd met de kinderen.

Ik heb door de jaren heen van alles gedaan (part-time, full-time, paar jaar thuis geweest) en ik vind het wel belangrijk om te laten zien dat het normaal is dat beide partners werken en voor de kinderen zorgen. Het lijkt me niks om thuis te zijn met een partner die 40+ uren werkt. Dat zou voor zijn band met de kinderen niet goed zijn en voor mijn financiële onafhankelijk. Andersom zou ik ook niet willen.

Mijn jongste kinderen zijn nu tieners en we werken allebei full-time (Mijn man 38 uur en ik officieel 35 uur maar in de praktijk met piek belasting gemiddeld zo'n 40 uur minstens). Dat gaat prima.

Doe wat bij je past

Het beste advies lijkt mij om te doen wat bij jou op dat moment past, bij je kinderen en hou in je achterhoofd dat je ook je eigen broek moet kunnen ophouden.
Toen de kinderen kleiner waren was er zeven dagen per week iemand thuis maar we waren ook zeven dagen oer week aan het werk. Man en ik losten elkaar af. Voordeel was dat de kinderen altijd een ouder hadden en niet naar een KDV hoefden, nadeel dat man en ik geen gezamelijke dagen vrij waren. Dat was toen de meest ideale situatie.
Je gaat er van uit dat je samen de boel draait en voor elkaar zorgt waarbij een ieder doet wat hij kan en waarbij elk werk even belangrijk wordt gevonden. Het enige dat ik mijn kinderen meegeef is dat elke inbreng belangrijk is.
Achteraf kijk je een koe in zijn kont

boodschap?

'En wat is eigenlijk mijn boodschap over dit onderwerp naar mijn kinderen?'

Ik denk dat je je eigen belangrijkheid behoorlijk overschat als je denkt dat jij een boodschap te geven hebt De druk van de leeftijdgenoten en de media is vele malen groter dan die van een moeder die 'vroeger' dingen wel of niet deed.

boodschap

Imogen, ik denk dat het - als het gaat om verdeling werk en zorg - toch anders is. Als de vader werkt en moeder altijd thuis is (zeg maar: het traditionele model), dan zullen de kinderen dit 'gewoon' vinden. Als zorg en werk verdeeld zijn, dan vinden de kinderen dat 'gewoon'. Dat heeft niet zo veel met druk van leeftijdgenoten of media te maken. Dus ik ben ervan overtuigd dat je daar wel degelijk een boodschap mee afgeeft.

ijsvogeltje

'Imogen, ik denk dat het - als het gaat om verdeling werk en zorg - toch anders is'

Als dat zo was, zouden we nu nog steeds allemaal huismoeder zijn met een fulltime werkende vader die tussen de middag thuis een boterham eet. Of boer.

imogen

dankzij diverse feministische moeders die zich ontworstelden kun je dit nu mailen . Gelukkig zijn er uitzonderingen geweest, dus ik hoop dat jij je dochters en zonen ook zo opvoedt!
gr Angela

ideaal: twee keer 4 dagen

De eerste tien jaar na het krijgen van kinderen hebben wij de fulltime/parttime verdeling gehad die toen gangbaar was (ik 3 dagen). Ik verdiende echter wel altijd tamelijk goed, dus had van die parttime baan ook kunnen leven als het had gemoeten. De afgelopen tien jaar hadden we een betere verdeling: we werkten allebei 4 dagen. Ideaal vind ik dat nog steeds, en ik zie dat vrijwel al mijn jongere collega's die kinderen krijgen dit model volgen. Zowel vrouwen als mannen. Heb ook gezien, in al die jaren, dat de meeste problemen in relaties, over verdeling van huishoudelijk werk en zorg, juist ontstaan als een van de twee fulltime werkt en de ander niet (parttime of helemaal niet). Op de een of andere manier is dan altijd de een jaloers op de ander of onderschat diens bijdrage, en beiden zijn meestal ontevreden of hebben het gevoel een onevenredige bijdrage te leveren dan wel niet genoeg waardering te krijgen. 2x 4 dagen model zou ik iedereen aanraden, inclusief mijn (inmiddels volwassen) kinderen.

eerlijk verdelen ja....maar er zijn grenzen

Het hangt er wel vanaf, ik wil liefst iets minder werken als dat ik werk ik vind het namelijk best zwaar (wij werken beiden 32 uur en hebben werk en zorg dus eerlijk verdeeld).

Als onze zoon naar school gaat wil mijn man juist dat ik ook meer ga werken, want ja zoonlief zit op school dan en heeft ons pas na 15:30 pas nodig. Maar goed dat vind ik dan weer onzin, want er zijn genoeg vakantiedagen, studiedagen en anderssoortige dagen daarnaast is het handig als je huishouden gedaan is voor je kind van school thuis komt zodat je niet elk moment dat je met je kind hebt je ook nog eens in huis aan de slag moet.

Ik denk dus dat het "oneerlijk" verdeeld gaat worden, ik wil 2 dagen van 5 uur maken (en kom hem zo wat tegemoet) en hij wil 2 dagen van 6,5 uur maken. In beide gevallen kunnen we dan 2 dagen de kleine man van school halen.

Ik ben echter niet van plan om met die 3 uur extra vrije tijd in vergelijking met manlief een groter aandeel in het huishouden te doen. Ik gebruik mijn extra vrije tijd wel voor het huishouden maar neem op een ander moment gewoon "vrij". Manlief moet dat andere moment maar gebruiken voor zijn aandeel in het huishouden. Hij kiest er namelijk zelf voor meer te willen werken.

de boodschap die ik mijn kinderen wil geven

...is, dat ze er SAMEN uit moeten komen met hun partner.

En dat ze aan niemand verantwoording schuldig zijn, of ze nou voor een 50-50 huishouden kiezen, voor een traditioneel thuisblijfmoederhuishouden of juist een thuisvaderhuishouden.

En ook, dat zij respecteren hoe anderen het regelen, ook al gaat dat dwars tegen hun ideeën in.

Angela67

'dankzij diverse feministische moeders die zich ontworstelden kun je dit nu mailen'

Mijn moeder was alles behalve feministisch. En daarmee bevestig je dus precies wat ik bedoel: de mening van de omgeving is veel bepalender dan de mening van je eigen moeder.

wat je kinderen meegeeft als 'gewoon'

is totaal geen garantie dat ze dat als waardevol element in hun leven gaan overnemen. Er speelt zoveel meer!!

Het belangrijkste is dat kinderen ervaren dat hun ouders elkaar en hun kinderen serieus nemen, net als hun werk, hun mantelzorgtaken, hun vereniging en de dagelijkse dingen die gedaan moeten worden.

En verder, ze kunnen volwassen geworden vaststellen dat ze ándere dingen belangrijker vinden dan hun ouders. Dat is goed, ze leven hun leven en niet dat van de ouders.

ach

De dochters van mijn moeder werken 5 dagen, 3 dagen, en 1 dag. Daar kun je niets uit afleiden.

Maar waarom zouden we allemaal hetzelfde moeten doen? We zijn toch allemaal anders, met andere banen, partners en kinderen?

Waarde voorbeeld

Imogen zei het meen ik al, het voorbeeld wat je geeft heeft beperkte waarde. Ik zie aan mijn oudste dochter, dat ik met mijn bijgestelde opvatting (blijf hoe dan ook op de arbeidsmarkt, is het nu), toch nog te ouderwets ben. In de relatie met haar vriend moet alles wel érg eerlijk verdeeld worden. Ze wonen om die reden maar weer apart, want mijn dochter kan nog niet eerlijk bijdragen in de huur e.d.. Mijn meining daarover is: als je van elkaar houdt en een toekomst op wilt bouwen, dan zorgt de een voor de ander als dat nodig is, maar goed... zo werkt dat dus (nog) niet blijkbaar. Ik heb wel het gevoel dat de relatie serieus genoeg is voor een toekomst, maar ik voorzie dat zij zéér 50/50 zullen zijn, ook met de zorg voor eventuele kinderen. Ik vind dat prima, zolang je er niet in doorslaat. Dat 50/50 moet wel kunnen.

Natuurlijk

Je kan heel veel goede voorbeelden geven maar uiteindelijk maken zelf hun beslissingen. En veel hangt ook van de omstandigheden. Mijn dochter en schoonzoon werken allebei min of meer fulltime (schoonzoon is zelfstandige dus dat verschilt nog wel eens) en zorgen samen voor de kinderen. Ze verdelen alles redelijk gelijk. Ik vind dat vrij ideaal Maar mijn zoon en schoondochter hebben een hele andere verdeling. Mijn zoon werkt en mijn schoondochter volgt een part-time opleiding. Zij doet eigenlijk het grootste deel van de zorg van het kind en ze doet ook minstens 95% van het huishouden (als het niet meer is). Vind ik niet ideaal maar goed zij doen het nu eenmaal zo. Mijn zoon zou meer kunnen doen thuis. Als ik mijn schoondochter was zou ik daar ook op staan. Maar dat doet zij niet. En zij zou wat meer tijd kunnen besteden aan haar opleiding zodat ze daar eerder mee klaar is. Maar wederom hun eigen keuze. Ik bemoei me daar verder niet mee.

Voorbeeld?

Mijn moeder *moest* stoppen met werken toen ze trouwde (1963). Mijn vader heeft altijd full-time gewerkt, en was ook vaak op reis. Wij als kinderen schijnen daar toen wel vaak over geklaagd te hebben, maar ik kan me dat niet meer herinneren. Mijn moeder was dus 'altijd' thuis voor ons, en deed daarnaast heel veel vrijwilligerswerk (bestuurswerk, oudercommissies etc). Zij heeft pas weer een betaalde functie gekregen toen ze 62 was en mijn vader met pensioen ging (ze werd toen raadslid). Wij grappen er bij ons wel eens over dat de vrouwen het werk doen bij de jongere generatie...

Ik heb sinds de geboorte van onze zoons altijd 80% gewerkt, en nog steeds (oudste is 18). Ik twijfel wel of ik nu misschien toch weer naar full-time moet gaan. Mijn man werkte altijd full-time, maar wel met kantoor aan huis en erg flexibel, maar ook met regelmatig reizen in het buitenland. We hebben een hulp in de huishouding en altijd kinderopvang gehad. Ik heb het wel eens lastig gevonden, vooral met jonge kinderen en langere reizen van man. Man had al een probleem als ik eens 2 dagen weg was.

Mijn zus werkt full-time met 3 jonge kinderen, haar man werkt veel minder en flexibel en meer thuis. Mijn broer heeft heel lang flexibel werk gehad, korte part-time opdrachten ook vanuit huis, terwijl zijn vrouw bijna full-time werkte. Hij zorgde toen ook voor hun dochters (nu is zij gestopt, en doet vooral vrijwilligerswerk, en werkt hij weer full-time).