Wat te doen met nare ‘roddel’ (?) over collega?
Ik geef les op een middelbare school. Gisteren vertelde een heel nabije collega me iets wat ik liever niet gehoord had: een jonge collega heeft recentelijk staan zoenen met een eindexamenleerlingen een lokale uitgaansgelegenheid. Daar zijn foto’s, die klaarblijkelijk op school circuleren....het zoemt rond onder een aardig deel van de eindexamenleerlingen.
De jonge collega is overigens recentelijk getrouwd.
Of het echt waar is allemaal kan ik natuurlijk niet helemaal traceren, maar de collega van wie ik het gehoord heb vertrouw ik volkomen. Die heeft dit niet verzonnen, maar daadwerkelijk gehoord van haar leerlingen. Dat verhaal kan natuurlijk overdreven zijn, maar of het nietwaar, niet waar of half-waar is...invaller gevallen vind ik het een bijzonder onplezierige toestand. De collega doet er niks mee heeft ze me verteld. None of her business, ze zoeken het maar uit.
Ondertussen wilde ik dat ik niks gehoord had, maar nu ik het weet ligt het me zwaar op de maag. Mijn gut feeling zegt dat het best wel eens waar zou kunnen zijn. Niet aardig misschien, maar hij is er wel het type voor. In dat geval lijkt het me goed dat collega op een of andere manier aangesproken wordt op iets wat in mijn ( en ik denk iedereens) ogen echt niet kan.
Als het niet waar ( of zwaar overtrokken) is lijkt het me minstens net zo belangrijk dat er iets gedaan wordt, en collega de kans krijgt om zijn reputatie een beetje te zuiveren.
De enige optie die ik eigenlijk kan bedenken is de stoute schoenen aantrekken en collega vertellen wat ik gehoord heb. Zodat hij er iets mee kan doen. Maar tegelijkertijd voelt het als een raar soort ‘bemoeien met’ , met ook nog eens het bijkomend risico dat ik in een vervelend parket terecht kom. Stel dat het wel waar is? En dat het dankzij mijn bemoeienis uit de hand loopt? Stel dat hij toegeeft dat het idd echt gebeurd is? Dan heb ik nog meer ‘belastende informatie’. Wil ik helemaal niet eigenlijk. In theorie kun je voor zoiets ontslagen worden lijkt me.
Ik kan natuurlijk ook niks doen, en hopen dat ik het weer vergeet. Maar dat voelt ook niet echt goed.
Bah. Eigenlijk wilde ik dat ik niks gehoord had.
Wat is wijsheid? Wat zouden jullie doen?
Docent
School met beleid
Ik kom er toch even op terug. Het kan best zijn dat leerkrachten net mensen zijn, maar als onderwijsinstelling is een dergelijke notie onvoldoende.
Het is echt niet de eerste keer dat een onderwijsinstelling te maken heeft met een mogelijke situatie van ongewenste intimiteiten (in alle mogelijke vormen). Een onderwijsinstelling kan dan niet volstaan met de notie 'het zijn mensen'. zowel leerkrachten als leerlingen bevinden zich dan in een heikele situatie vol risico's. Risico van valse beschuldigingen, of niet gehoord worden, of verwikkeld raken in ongezonde machtsverhoudingen, of reputatieschade, karaktermoord etc.
Het is geen onschuldig akkefietje over roddelen.
Als het goed is heeft de school beleid: hoe om te gaan met.... Dat beleid zijn de spelregels waarmee de mensen het moeten doen. De spelregels maken het veiliger, voor iedereen, leerkrachten, leerlingen en ouders. Als iemand niet met die spelregels kan leven (ik wil het wel doorvertellen, maar niet dat het echt bekend wordt), dan past zo iemand niet binnen een school.
Het is aan de school om dat duidelijk te maken, eerst en vooral blijkbaar nogmaals duidelijk maken wat het beleid is; en dan op individueel niveau duidelijk maken wat de consequenties zijn als iemand niet in staat is om daarmee te leven.
Ik vind dit dus echt het persoonlijke overstijgen, ik vind het ernstig, en ik mag hopen dat de school het oppakt als een ernstig feit.
Ondertussen moet TS de rug recht houden. Juist door het verhaal door te spelen aan de daarvoor ge-eigende instantie heeft ze ervoor gezorgd dat het klimaat voor leerlingen en leerkrachten veiliger wordt. Leerlingen moeten beschermd worden tegen ongewenste intimiteiten; leerkrachten moeten beschermd worden tegen valse geruchten; en dat moet door de school zelf gebeuren, niet door een individuele leerkracht. Als de onderlinge relaties dat niet verdragen is het een voedingsbodem voor een slecht klimaat op school.
Tsjor
Tsjor
Mooi geformuleerd!
Neemt niet weg dat TS eerst zelf met de betreffende docent kan praten of ze het uit wil praten wat haar dwars zit en vervolgens kan bespreken dat ze verder normaal moet doen.
Als dat niet helpt, kan TS dan wederom naar Vertrouwenspersoon die dan jouw betoog kan houden.
Als nl. het eerste gesprek tussen TS en de docente (onverwacht) toch succes heeft, dan is het doel (dat de docente het proces en beleid accepteert) denk ik daarmee bereikt.
Voor een deel
Lara, je hebt voor een deel gelijk, zeker als het resultaat is dat daarmee de onderlinge problemen opgelost zijn. TS kan zeker nogmaals uitleggen waarom ze naar de vertrouwenspersoon is gestapt. Maar veel meer dan dat kan ze eigenlijk niet.
Dat de roddelaarster haar bron niet wil noemen is niet iets tussen TS en roddelaarster, maar tussen roddelaarster en school (vertrouwenspersoon). Dat de roddelaarster daarom een berisping heeft gekregen iets niet iets tussen TS en roddelaarster (ook al probeert die dat wel in die verhouding te trekken: door jouw schuld....lijkt ze uit te stralen), maar tussen roddelaarster en school. Dat de roddelaarster het op persoonlijk vlak uit aan het spelen is is wellicht persoonlijk een probleem voor TS, maar vooral ene probleem voor school: de sfeer in het team verziekt, bovendien wil iemand blijkbaar niet meespelen volgens de regels (als je het zelf al niet bedacht kunt krijgen), en een mogelijk naar incident wordt niet aangepakt, maar dreigt te verzieken in de roddelsfeer.
Als een persoonlijk gesprek al een uitkomst kan bieden, dan zou dat moeten zijn dat TS uitlegt waarom ze naar de vertrouwenspersoon is gestapt en dat de rest van het verhaal, de gevolgen voor roddelaarster, niet op haar bordje geschoven mogen worden.
Dus TS zal vooraf heel goed voor zichzelf in gedachte moeten houden wat ze wil met zo'n gesprek en zich vooral niet moeten laten verleiden om in te gaan op de persoonlijke lijn die roddelaarster graag aan zal willen brengen.
Tsjor
Tsjor
Nee, natuurlijk snap ik dat deze dingen ongewenst zijn en zeker in een omgeving waar op het interpersoonlijke vlak specifieke eisen worden gesteld aan werknemenrs (zoals een school). En ik vind natuurlijk dat er alles aan gedaan moet worden door de school om dit soort situaties op te lossen. Het beroep ven leraar is intensief en je bent kwetsbaar, daarom gebeuren deze dingen juist. Ik vind helemaal niet dat het er nou eenmaal bijhoort en dat we dat maar moeten accepteren. Juf Ank is verbaasd dat zoiets gebeurt in een omgeving waar haar kinderen rondlopen. Waarom zou dat niet gebeuren?
Trouwens, als je mijn eerdere posts leest snap je dat ik deze situatie helemaal niet normaal vind en dat er wel degelijk iets moet gebeuren.
Niet persoonlijk
@Emma, het is helemaal niet persoonlijk tegen jou bedoeld of geschreven. Jij hebt er ook steeds voor gepleit dat het buiten de persoonlijke relaties wordt gehaald.
Tsjor
tsjor
oke 
reageerde ik iets te persoonlijk
