Wat moet ik met mijn werk?
Ik zit er helemaal doorheen op mijn werk. Op zich geen onaardige baan, leuke collega's, maar na 15 jaar wil je wel eens wat anders. Recent bijgekomen groot nadeel is dat mijn ex, waarmee de relatie een maand geleden uitging na 6 jaar, tevens collega is en op dezelfde verdieping werkt. Gisteren had ik een sollicitatie op een andere vestiging voor een functie waar ik al heel lang op wachtte, en vandaag te horen gekregen dat ze voor een ander hebben gekozen. Die had ik eigenlijk niet ingecalculeerd, omdat ik op papier (en waarschijnlijk in het echt) de beste kandidaat was.
Wat nu? Ik ben heel verdrietig over de relatiebreuk en had zo'n zin in een nieuwe omgeving. Ik was vanmiddag bijna in staat om ontslag te nemen. Ben nu heel erg in dubio of ik mijn oude leidinggevende zal bellen, die nu op een andere vestiging zit, om te vragen of ik langs kan komen om eens te praten. Ze hebben daar twee vacatures die niet vervuld kunnen worden (stomme banen), dus het gevaar bestaat dat ze die aanbiedt en ik dat dan niet wil. Mijn huidige functie is daar al vervuld, dus voor zover ik kan inschatten hebben ze dan alleen maar werk 'een stapje terug' (zelfde salaris). Wil ik dat dan?
Zegeningen heb ik al geteld (vaste baan, veel vrijheid, ok salaris), maar het wordt er niet leuker op.
Iemand wijze woorden?
Even doorbijten
Het is niet leuk, maar ik zou even doorbijten. Ik ken nu enkele mensen in mijn omgeving die tegen de 50 lopen, geen baan meer hebben en gewoon niet aan de bak komen. Ik denk dat we toch in een periode komen waarin mensen met werk maar even niet moeten denken 'is mijn werk wel leuk genoeg, kan ik mezelf wel genoeg ontplooien en haal ik het beste uit mezelf' zo'n beetje de dingen die je je in een hoogconjunctuur wel kunt afvragen. Werken is gewoon een manier om geld te verdienen waardoor je kunt leven en als je er op die manier naar kijkt, dan kun je je misschien richten op de leuke dingen buiten je baan en je baan dan maar even als een noodzakelijk kwaad zien.
En natuurlijk blijven rondkijken en solliciteren op wat leukers. Maar baan opgeven zonder andere baan: nooit doen!
Eens
Balen, maar eens met Iselo.
Wel rondkijken en solliciteren, maar een niet leuke baan onder je niveau die vermoedelijk ook slechter verdient zou ik ook niet doen.
Volhouden. Hopelijk wordt het beter of vind je snel wat anders.
In mijn jonge jaren
heb ik twee keer iets met een collega gehad. Ik kan het achteraf gezien niet aanbevelen. Het is gewoon erg lastig om erna weer normaal met elkaar om te gaan. Dat moet echt slijten. En dan was het bij mij veel korter dan 6 jaar. Ik had in die periode niet echt de discipline om mezelf weer bij elkaar te schrapen, dus heb ik toen niet altijd de juiste keuzes gemaakt. Nu ik over de 50 ben, zou ik in dezelfde situatie wat strenger voor mezelf geweest zijn. Die relatie is voorbij, maar je werk moet je nog heel lang doen. Dat je daar dwars doorheen ook nog een teleurstelling moet verstouwen vanwege de baan die niet naar jou is gegaan is echt heel sip. Neem je tijd om dit te verwerken, maar hou je huidige bureaustoel wel warm.
Naast elkaar
Ik was al langer uitgekeken op mijn functie en mijn sollicitatie loopt al sinds voor de vakantie. Toen vervolgens mijn relatie uit ging was ik heel blij dat ik de sollicitatie had lopen, dus dit komt hard aan.
Gelukkig zijn we geen naaste collega's in de zin dat we veel moeten samenwerken. De korte momenten dat ik hem nu zie lukt het ons wel om professioneel te blijven. Weinig keuze natuurlijk.
Andere collega van mij is weg gegaan naar een lagere functie die ze leuker vond. Het is gewoon een slappe tijd qua vacatures (intern, rijksoverheid), en zij was het ook zat. Ik wil wel minimaal op hetzelfde niveau blijven, kan ook niet anders als alleenverdiener.
Blijven zoeken
Vaak werkt het toch zo dat als dit balletje eenmaal een tikje heeft gekregen het wel gaat rollen. Praat op een positieve manier met mensen over dat je open staat voor een nieuwe uitdaging, stel vragen, onderzoek. Mischien kun je wel met je voormalig leidinggevende afspreken en aangeven dat je nu tevreden bent dus niet per se weg wilt maar wel aan het kijken bent wat een volgende stap zou kunnen zijn. Dat je met haar wilt sparren... Zoiets?
Niet nu iets gaan doen wat je niet trekt hoor, voor je het weet ga je daardoor slechter presteren en ben je verder van huis.