Wat je wil in je werk, ambitie en ouder worden
Ben nu midden 40 en ik merk dat ik toch wat anders in mijn werk zit dan vroeger 
Ik heb een baan waarin het heel belangrijk is om heel veel af stemmen, continue te verbeteren en continue de orginastie uit te dagen om het nog beter en anders te doen.
Vroeger vond ik dat super, maar ik merk nu dat ik steeds vaker denk: goed is goed genoeg, werken tussen 9-17 is zo gek nog niet. En dat ik, in combi met een druk gezin, ook niet de tijd en ruimte in mijn hoofd heb om de hele tijd scherp te zijn, een extra stap te zetten en continue te verbeteren.
Kortom: ik ben aan het denken of het niet tijd is om iets anders te gaan doen of minder te werken. En wat dat betekent voor mij en mijn gezin. Ik verdien nu goed, met een andere baan is de kans er dat we moeten verhuizen naar een kleiner huis. Geen ramp maar wil ik dat dan?
Ik vroeg me af of jullie dit herkennen en of dat heeft geleid tot andere keuzes/hoe je je werk en leven inricht?
Ben benieuwd. Dank alvast voor jullie reacties.
Ik herken het deels wel. Ik was het op een gegeven moment wel zat om hetzelfde jaarprogramma af te draaien. En de directie stond niet open voor iets nieuws. Toen ben ik vertrokken. Het werk dat ik nu heb is veelal digitaal. Daar moest ik eerst aan wennen. Maar inmiddels ben ik erachter dat het me ook rust geeft. Ik werk veel vanuit huis en dat is heel goed te combineren met mijn gezin. Die andere baan was op locatie. Toen prima, nu minder handig. Dus ik ben blij dat ik geswitcht ben.
Ik ben trouwens overgegaan met hetzelfde salaris, maar inmiddels ben ik een schaal hoger ingedeeld. Dus het heeft financieel ook nog best wat opgeleverd.
Zelf vind ik verhuizen ongeveer het meest stressvolle dat er bestaat, dus als een andere baan een verhuizing zou betekenen dan zou dat een argument tegen een overstap zijn.
Kan je niet gewoon meekletsen met het managementgeneuzel en ondertussen het minimaal noodzakelijke doen terwijl je rustig om je heen kijkt naar iets dat je wel wilt?
Temet schreef op 14-06-2024 om 14:11:
Zelf vind ik verhuizen ongeveer het meest stressvolle dat er bestaat, dus als een andere baan een verhuizing zou betekenen dan zou dat een argument tegen een overstap zijn.
Kan je niet gewoon meekletsen met het managementgeneuzel en ondertussen het minimaal noodzakelijke doen terwijl je rustig om je heen kijkt naar iets dat je wel wilt?
Ik vind een verhuizing ookheel stressvol, dus het liefst doe ik dat niet.
Meekletsen kan inderdaad . Ik zit wel op een positie die in de spotlights staat en van mij wordt verwacht dat ik anderen aanspoor om '150%' te geven.
Misschien goed om toch op zoek te gaan naar iets anders. Mijn bedrijf an sich is leuk, dus daar blijf ik graag, maar een baan die wat minder in de spotlights staat.
ik zou voor geen goud werken voor een organisatie die me steeds aanspoort om 150% te leveren....na een burnout is me duidelijk dat 80% steady leveren en 100% wanneer echt nodig echt veel gezonder is voor mij.
Ik sta wel anders in het werk, in de verschillende stadia van het leven. Toen mijn zoon klein was, was werken noodzakelijk kwaad; het gezin stond bovenaan. Nu is werken weer veel belangrijker geworden.
Fortuona schreef op 14-06-2024 om 16:11:
ik zou voor geen goud werken voor een organisatie die me steeds aanspoort om 150% te leveren....na een burnout is me duidelijk dat 80% steady leveren en 100% wanneer echt nodig echt veel gezonder is voor mij.
Voor iedereen!
Na 18 jaar lesgeven in het vmbo wilde ik op mijn 45e ook 'iets anders', dus ik ben een master gaan doen in mijn vakgebied Ik vond het heerlijk, de colleges en alle opdrachten nam ik als een spons in me op. Met die master ben ik leraren gaan opleiden en dat doe ik nu, op mijn 62e, nog steeds met veel plezier. Ik ben één loonschaal omhoog gegaan. Inmiddels ben ik 62 en weer in een volgende fase beland: blijf ik dit eindeloos onderwijsvernieuwingen (die altijd op hetzelfde neerkomen) doorvoeren nog leuk vinden of ga ik eerder met pensioen?
Ik kan ook erge heimwee hebben naar de leerlingen die ik in het vmbo had. Misschien ga ik wel terug voor de laatste paar jaar 
Ik heb net een nieuwe baan gekregen. Minder prestatiedruk, meer verdieping, 2 schalen hoger (14,5% erbij en nog een aantal periodieken te groeien). Ik vind het echt heel cool dat ik (51) dat op mijn oude dag nog voor elkaar heb gekregen.
ik ben 50, heb een baan bij een groot bedrijf, tot voor kort net onder de directie. Nu een kleine stap terug gedaan in die organisatie.
Ik werk hier al zo lang en verdien zo enorm goed, dat ik alleen weg wil voor iets wat me echt leuk lijkt. Wat dat zou zijn, dat weet ik niet goed. Daarom blijf ik waar ik nu zit, hoewel ik de koers van het bedrijf en vooral de praatjes/windowdressing wel zat ben. Op de plek waar ik nu zit, heb ik daar minder last van, maar toch.
ik zou wel rechter willen worden, maar daarvoor heb ik niet de juiste ervaring. Eigenlijk is terug naar de inhoud voor mij wat het meeste lonkt, maar ik ben al zo lang manager dat ik niet weet of dat me echt zou bevallen. Terwijl ik daarvoor zeker de helft van mijn salaris zou moeten inleveren.
Dus ja, herkenbaar.
Ik ben 57 en ben de laatste jaren steeds meer gaan werken (van 24 naar 32 uur), nieuwe taken oppakken, nieuwe technieken leren en ik heb al een poosje een nieuwe aanvraag liggen voor verdere uitbreiding van mijn contract (fulltime) omdat er werk zat is en ik ook zie wat ik daarin kan betekenen. Maar ondanks navragen wordt er niet op die aanvraag gereageerd. En ik vraag me af hoe hard ik dat pushen moet. Over drie jaar gaat mijn man met pensioen en we hebben nog geen idee hoe we ons leven dan willen gaan inrichten.
