Wajong uitkering
Hallo allemaal ! ik had een vraagje (ben het aan het uitzoeken voor iemand) wat zijn de nadelen van een Wajong uitkering? weet iemand dat?
Heu
Nadeel ten opzichte van wat? Ten opzichte van 'geen geld'?
Nadeel 
Nadeel van zo'n uitkering is dat er hele volksstammen zijn die denken dat je dan niet meer hoeft te werken, dat het mensen met een handicap geen arbeidsprikkel meer geeft en dat het alleen maar voor "etiketjes" zorgt.
Kortom: vooroordelen volop, maar iemand met een ziekte of handicap moet daar al aan gewend zijn 
Ik ben zelf moeder van een potentiële Wajonger en heb recentelijk via school (speciaal voortgezet onderwijs) een voorlichtingsavond gehad. Het is dus echt niet zo: hier heb je je uitkering, veel succes ermee, integendeel. Eerst moet je een aanvraag indienen (kan met hulp van MEE, doe dat dan wel 6 maanden voor de potentiële Wajonger 18 wordt, werd gezegd, want er zijn er meer die hulp willen).
Het UWV kijkt dan na gesprekken met de arts en de arbeidsdeskundige wat het plan van aanpak wordt, en dat is bindend.
Er wordt dan gekeken wat geschikt/passend werk is en wat realistisch is, of welke opleiding.. Via een jobcoach krijgt de potentiële wajonger dan begeleiding bij het zoeken én het behouden van werk. En mocht het dan alsnog niet lukken, dan is er Wajong als vangnet.
Nadelen: de verschrikkelijk onzekere toekomst. De regering zit vol plannen, de één nog ingrijpender dan de ander, en zelfs UWV en Mee weten niet hoe de vlag er over enkele jaren bij hangt.
Verder moet Wajong voor de 18e verjaardag worden aangevraagd, doe dat gerust een half jaar eerder. En denk niet (tip van het UWV!!!) "eerst maar kijken of hij het zonder kan redden, wij zijn niet van die mensen die meteen naar een uitkering grijpen". Wajong is namelijk niet alleen maar "hand ophouden", maar ook begeleiding en ondersteuning! Als een potentiële Wajonger stoer zélf aan de slag gaat op de arbeidsmarkt en hij/zij loopt op den duur vast vanwege zijn/haar handicap of stoornis, is het een veel groter drama om e.e.a. aan te vragen.
School kan helpen met het aanleveren van de gevraagde gegevens (speciaal onderwijs dan, ik weet niet wat gewoon onderwijs doen kan). Dit is heel prettig, omdat die goed weten waar de potentiële wajonger tegenaan kan lopen als hij/zij de arbeidsmarkt op wil, en dat zijn gegevens die het UWV graag wil hebben als de aanvraag wordt ingediend. Mijn kind zit op een ontzettend pro-actieve school wat dat betreft, ik zit momenteel aan het begin van de procedure voor Wajongaanvraag voor één van de kinderen. Niet omdat ik er van uitga "hij kan toch niet werken", maar omdat ik denk "met begeleiding en ondersteuning redt hij het wel". Want dat is ook Wajong: niet alleen die uitkering cashen, maar vooral: wat kan je wél en wat heb je er bij nodig?
Hoe de praktijk werkt moet ik nog ondervinden met mijn kind. In theorie klonk het heel veelbelovend om mijn kind met deze begeleiding ondanks zijn beperkingen toch die arbeidsmarkt op te krijgen na school en dat vangnet achter de hand te hebben voor als het écht niet gaat.
Nog een nadeel
Een nadeel kan zijn dat er bij werkgevers veel vooroordelen bestaan over de Wajong. Helemaal is dat jammer als een ziektebeeld bij het ouder worden minder wordt en de mogelijkheden voor een carriere groter zouden kunnen worden.
Ik heb dat zijdelings meegemaakt met een meisje dat ernstige Borderline problematiek had en daardoor in de Wajong terecht kwam. Jaren later ging het zo goed met haar maar de Wajong uitkering daar viel men over. Tenminste zo vertelde zij het mij.
Kiezen tussen 2 kwaden
Ik denk dat je gelijk hebt, MimiKok. Zeker in de huidige tijd waarin er meer werklozen dan banen zijn, zal een werkgever niet gauw iemand met "een smetje" kiezen, al krijgt hij compensatie voor het eventuele risico dat hij loopt (heb ik pas geleerd).
Maar als je niks doet en er is een reële kans dat iemand alsnog zal uitvallen op de "normale" arbeidsmarkt, vervolgens geconfronteerd wordt met UWV en eventueel bijstand zonder de begeleiding die hij eigenlijk nodig heeft...
Ik denk dat de voor- en nadelen tegen elkaar afgewogen moeten worden. Is er een reële kans op uitval of vastlopen, bijvoorbeeld. Want als er dan geen ondersteuning/begeleiding vanuit de Wajong is, heb je een heel groot probleem, uitkeringsinstanties staan namelijk echt niet met open armen te wachten om je te troosten.
Vanzelfsprekend hoop ik, als ouder en mantelzorgster, dat het nooit zover hoeft te komen en dat mijn kind later gewoon zijn weg zal vinden op de arbeidsmarkt, al dan niet met hulp van de Wajong. Maar als ik realistisch ben en naar de specifieke problematiek van mijn kind kijk, weet ik zo goed als zeker dat hij het alleen echt niet gaat redden omdat hij bepaalde vaardigheden mist. En stigma of niet, ik ben dan toch verdomd dankbaar dat dit er (nog?) is.
Ik zou zeggen: weeg de nadelen tegen elkaar af. Is de mogelijke Wajonger ondanks zijn ziekte of handicap in staat zelfstandig te werken, net als iedereen? Of verwacht je een carrière van 12 ambachten, 13 ongelukkig en een boel frustratie en ellende, als hij überhaupt al in staat is werk te vinden omdat hij bepaalde vaardigheden mist of onvoldoende beheerst?
Smetjes-vrees
Er schijnt binnenkort een wet aan te komen die bedrijven groter dan 25 werknemers verplicht stelt 5% arbeidsongeschikten aan te nemen. Misschien weegt dat op tegen het 'smetjes-vrees' probleem van werkgevers, straks móeten ze mensen met een smetje aannemen.