Vrijwilligerswerk

Twee mensen in de straat

Ik heb ook mijn schroom moeten overwinnen, maar ik ben klein begonnen.
In korte tijd overleden in onze straat twee oude mensen. Een man en een vrouw. Ik zag niet vaak bezoek bij de overgebleven partners, voor zover ik t in de gaten kon houden, want ik werk vier dagen pw buitenshuis.
Het was winter, koud, sneeuw, en ik heb bij beide aangebeld en gevraagd of ze hulp nodig hadden met bijvoorbeeld boodschappen. Na wat aarzeling namen ze de hulp aan en sindsdien helpen wij hen. Onze kinderen waren nog geen tien en weten niet beter.
We brengen hun vuilnis naar de containers. Eens per maand gaat mijn man met de auto met hen naar de supermarkt en doen ze de zware boodschappen, zodat ze door de week alleen voor kleine dingen naar het winkelcentrum hoeven te lopen.
En elke woensdag eten ze allebei bij ons.
De vrouw houdt van spelletjes doen en mijn kinderen hebben eindeloos bij haar gespeeld. De man is wat stugger en houdt wat meer afstand, maar als hij iets nodig heeft, zoals een lamp op t plafond vervangen, dan belt hij ons en stuur ik mijn zoon van 1.94. Verder hebben ze allebei een huishoudelijke hulp dus dat soort dingen doen wij niet.

Het kost ons heel weinig moeite. We vinden het gezellig, de kinderen hebben een soort extra oma en opa in de straat, die mensen dichtbij hebben op wie ze een beroep kunnen doen.

En daarnaast help ik eens per twee weken bij een diner voor oudere eenzamen. Ik zag het op de tv, heb gebeld en kon komen helpen. Een mevrouw is daarmee begonnen, zij doet het kookwerk en omdat ik niet goed kan koken, blijf ik uit de keuken, maar dek de tafels, help afruimen en maak schoon. Kost me twee avonden per maand, ik ontmoet allemaal mensen met mooie verhalen en ik heb altijd het gevoel dat ik er meer lol uithaal dan dat ik er werk in stop. Mijn man vond het overdreven om daar te gaan helpen en kwam met allerlei onzinargumenten, maar nu rijdt hij de avonden dat ik werk twee rondjes om mensen op te halen die moeite hebben zelf te komen.

Ik ben ook benieuwd!

Goed onderwerp, ik lees/doe graag mee! Ben nl ook in de positie dat ik (het laatste beetje van) mijn betaalde baan moet opgeven en ik wil graag vrijwilligerswerk gaan doen om niet in een gat te vallen als ik straks helemaal thuis kom te zitten. Ik denk erover om dat 'officieel' te doen, via de vrijwilligers centrale hier in de stad. Dan kan ik ook geen problemen krijgen met het UWV (heb een WIA/IVA uitkering).

Wat ik mij onder meer af vraag, is wat nou het verschil is tussen vrijwilligers en betaald werk. Ik bedoel; hoe vrijwillig is vrijwillig? En zouden dan niet vaak banen moeten zijn waarvoor je gewoon betaald zou moeten krijgen? Dat er misbruik van vrijwilligers wordt gemaakt? Die verhalen heb ik wel eens gehoord..

Ik denk voor mezelf aan iets in b.v. een hospice. Dat trekt me erg. Fysiek ben ik helaas niet meer zo inzetbaar, maar mijn geest is nog prima en ik zou graag de bewoners en hun naasten begeleiden zover ik kan, al is het met koffie en gesprekken.

Kortom, ik ben net als Kaaskopje erg benieuwd naar ervaringen!

Ik doe zeer minimaal vrijwilligerswerk

Ik organiseer al jaren een collecte voor een goed doel. Eens per jaar een paar weken druk mee.
Ik zou graag iets meer doen, maar ik krijg dat niet georganiseerd in de drukte van ons leven.

Aagje

Vrijwillig en vrijblijvend

Vrijwillig is natuurlijk niet vrijblijvend - ze moeten wel op je kunnen rekenen. Ik was ook altijd nogal achterdochtig over vrijwilligerswerk, omdat het vaak zo is zoals Wil vertelt. Maar er zijn ook organisaties die het echt van vrijwilligers moeten hebben omdat ze te weinig geld hebben voor betaalde krachten, maar wel heel zinvol werk doen.

Voor zo'n stichting werk ik als freelance tekstschrijver, wel betaald maar heel weinig, ik zie het als een soort half vrijwilligerswerk. Het is een school voor laaggeletterde volwassenen, ze leren lezen en schrijven en rekenen. De docenten zijn betaalde en bevoegde krachten, daarnaast krijgen de cursisten hulp van vrijwillige begeleiders die één op één met ze oefenen. Die begeleiders vinden dat vrijwel allemaal ontzettend leuk om te doen. Het is gezellig, de mensen zijn blij met je, het kost een paar uurtjes per week en verder heb je er geen bemoeienis mee.

Vanalles

Even onder een andere nick, want ik ben zo wel heel herkenbaar.
Ik doe verschillende soort vrijwilligerswerk. Overigens had ik tot voor kort (bewust) geen betaalde baan, dus tijd beschikbaar.
Ik werk op de administratie van Villa Pardoes (vakantieverblijf voor ernstig zieke kinderen, bij de Efteling)
Ik zit in het bestuur en de jeugdcommissie van een soort van sportvereniging.
Ik doe een aantal dingen hij het Rode Kruis, met name voor Serious Request. Daarvoor geef ik gastlessen op scholen en doe ik vanalles rondom het glazen huis.
Ik zit in de MR van de school van m’n kinderen.

Er zijn heel veel soorten vrijwilligerswerk. Zowel qua type werkzaamheden als qua intensiteit en frequentie, dus er is vast iets te vinden dat bij je past. Ik had ook gastvrouw kunnen worden bij Villa Pardoes, maar dan moet je sociaal gaan doen, dat ligt me veel minder goed. Ik kies wel bewust voor wat moeilijkere dingen, omdat ik het fijn vind om mezelf een beetje aan het denken te zetten en m’n hersenen geprikkeld te houden. Ik heb ook.
De gastlessen geven vond ik eerst heel eng, want ik houd er niet zo van om presentaties te geven. Maar omdat ik wist dat het een overzichtelijke, afgebakende periode zou zijn, ongeveer 1,5 maand, vond ik het een goede manier om mezelf eens uit m’n comfortzone te halen en eens wat nieuws te proberen. Dat was een goede keus, inmiddels heb ik in 4 jaar tegen de 200 gastlessen gegeven en word ik er steeds beter in. Goed voor m’n zelfvertrouwen, leuke nieuwe mensen leren kennen...

Het zijn geen hele moeilijke dingen die ik doe, maar wel dingen waar je niet direct aan kunt beginnen. Maar dat is dus m’n eigen keuze. Ik doe ook wel eens ad hoc dingen die veel eenvoudiger zijn, maar dat is dan voor een veel kortere periode (bv met nl doet of het distributiecentrum voor kleding voor vluchtelingen (welkomwinkel), hoewel dat laatste in een korte periode wel heel intensief was). Over het algemeen is het niet zo vermoeiend, omdat ik veel zittend werk. Alleen voor Serious Request is elk jaar een zware periode, omdat er in weinig tijd veel gedaan wordt: meerdere dagen per week soms ver weg naar scholen, vaak vroeg in de auto om er op tijd te zijn, hard praten terwijl ik een zachte stem heb en als klap op de vuurpijl die week bij het glazen huis, waar ik hele lange dagen maak en vaak in de kou sta. Met kerst en de dagen erna ben ik vooral bezig met bijkomen, maar het is zo mooi, zo leuk en gezellig dat het heel erg de moeite waard is.
Ik doe alles met veel plezier. Vereniging en MR zijn een leuke groep mensen en kosten niet heel veel tijd. Vereniging levert voor mezelf en gezin ook leuke activiteiten op. Villa Pardoes is heel bijzonder omdat je werkt op een plek waar gezinnen (een speciale) vakantie vieren en dat werkt heel prettig. En Serious Request is echt heel gaaf.

soort werk

Inderdaad moet je oppassen dat je niet gewoon onbetaald 'betaald' werk doet.

Ik heb heel veel gedaan voor de sportvereniging van één van mijn kinderen (bestuursfunctie, ledenadministratie, zaalhuur, wedstrijdsecretariaat).

Ik wil graag iets doen met mensen die Nederlands niet als moedertaal hebben en hier komen wonen. Dus ze dingen leren, met ze praten, helpen bij huiswerk etc maar ik heb daar nu door een andere functie geen tijd voor maar dat lijkt me ideaal voor jou Kaaskopje. Je hebt ook vrijwilligersfuncties waarbij je jonge ouders helpt met het op gang krijgen van het gezin, die problemen hebben en waar je wat structuur aanbrengt.

site

https://www.vluchtelingenwerk.nl/wat-wij-doen/begeleiding-bij-werk-integratie/nederlands-leren-lees-hoe-we-vluchtelingen-begeleiden

https://www.home-start.nl/noord-kennemerland/home

bestuurswerk

We hebben hier een prachtig openluchtzwembad, dat door de gemeente gesloten dreigde te worden. We hebben toen een stichting opgericht om het bad te redden. Die draait helemaal op vrijwilligers. We hebben in de zomer wel badmeesters die worden betaald (seizoenswerk). Ik ben geboren en getogen hier en ik heb mijn jeugd elke zomer in dat bad doorgebracht. Ik vind het belangrijk dat het behouden blijft. Ik regel alle PR en perscontacten en ondersteun zoveel mogelijk alle andere werkzaamheden.
Ik heb een eigen bedrijf, werk fulltime en soms is het wel lastig combineren. Maar ik haal er ook veel voldoening uit.

viavia

Je kunt je aansluiten bij een vrijwilligersorganisatie. In je eigen stad. Soms heb je zelfs een koepel waar je je eens kunt informeren.

Bijvoorbeeld deze.
https://www.alkmaar.nl/Vrijwilligerswerk.html

Doe vooral iets waar jezelf blij van word en kijk goed of je kunt voldoen aan de vragen van de organisatie.
Het is ook gewoon mensenwerk. Mijn ervaring is dat er soms ook een hoop gedoe kan zijn. Omdat het goede doel iedereen aan het hart gaat, net als bij kinderen, kunnen er soms ook hoogoplopende conflicten zijn. Het doet een groot beroep op je sociale vaardigheden.
Maar je kunt ook altijd stilletjes of luid en duidelijk met de voeten stemmen als het je echt niet bevalt.

Je kunt het dus inderdaad formeler en informeler doen. Vroeger was ik veel formeel actief, naast mijn werk, maar inmiddels veel informeler. Ik ga wel in op verzoeken van anderen, soms komen ze mensen te kort om bijvoorbeeld wedstrijden in te voeren of andere dingen. Kom ik je een dagje helpen. Een hele enkele keer doet een meer formele organisatie nog een beroep op mij. Familie en vrienden kun je dan ook bevragen wat zij doen en of je eens een dagje mee mag helpen.
Ik vroeg vroeger ook familie en vrienden mee als er eens een grote activiteit was en ik kwam handen tekort.

Ik was nog niet lang geleden bij een feest ter ere van vrijwilligers in een bepaalde regio en het viel me op dat er zoveel verschillende mensen zijn. Er zaten ook veel vluchtelingen tussen en ik heb me echt vermaakt en denk ook na, als de kinderen nog net iets meer onafhankelijk zijn om me er weer wat meer formeel in te storten.

Voorlopig dacht ik aan koffieschenken in het verzorgingshuis bij mij om de hoek. Helaas gaat dat ook sluiten en ik ben nog niet zo gezond dat ik daar hele afstanden voor ga afleggen op regelmatige basis.

Ja of

Zelf heb ik wel veel motorcross en dat soort ellende gedaan. Maar dat was een ruil omdat ik verder dan ook alle uitjes met ouderen kreeg, bijvoorbeeld dagje uit met de stichting 40-45 of zo. Dat was echt mijn ding. Dus die actie nam ik dan maar voor lief.
Tot er een andere organisatievorm kwam, veel formeler, en toen moest ik ineens gaan doen wat mij opgedragen werd. En bovendien moest ik opgeven wanneer ik niet beschikbaar was, terwijl mijn wisseldiensten niet altijd tijdig bekend waren.
Iedereen kreeg de pest in en nadat ik een keer niet afgelost werd bij een aktiviteit terwijl ik naar mijn werk moest en de formele organisatie gaf niet thuis heb ik de brui er aan gegeven.
Ik snap het wel, er werden aan allerlei functies, ook aan het plannen van de vrijwilligers, ineens allerlei eisen gesteld, maar er zijn grenzen.

Ik heb het nog geprobeerd in een andere plaats maar het was een soort ruk naar rechts waar ik me niet meer in kon vinden.

Verschillend

Voor ik een gezin kreeg, deed ik hier en daar wat toevallig op mijn pad kwam: taallessen aan vluchtelingen, gratis vertalingen voor goede doelen, ouderen bezoeken. Na de komst van de kinderen werd het druk en nadat man chronisch ziek werd nog drukker, maar af en toe loop ik met een bedelbus, geef gratis bijles, kook voor eenzame buurvrouw en draai op mooie zondagen toezicht bij de lokale speeltuinvereniging. Ik kan me niet vastleggen, maar vragen staat vrij. Als ik meer tijd had, zou ik graag jongeren uit achterstandsgezinnen helpen met hun huiswerk - niet incidenteel zoals nu, maar goed georganiseerd en structureel.

veel gedaan, nu minder

Vrijwilligerswerk is heel fijn en bevredigend, ik doe het met liefde en plezier, maar ik heb gemerkt dat er steeds meer eisen worden gesteld aan de vrijwilliger. Ik zie vrijwilligerswerk niet als vrijblijvend, laat dat duidelijk zijn, maar het wordt wel steeds dwingender. Bijvoorbeeld verplicht werken in het weekend. Voor mij geen probleem, maar er zijn genoeg vrijwilligers die met sport of kinderen zitten en afhaken.

Maar het gebrek aan interesse toen ik afgelopen winter (behoorlijk) ziek werd was de druppel voor me. Slechts één organisatie toonde oprechte belangstelling en denken nu met me mee hoe ik weer wil gaan opbouwen (ik heb helaas nog een lange weg te gaan en heb waarschijnlijk "restschade"). Daar blijf ik graag voor werken. Van de rest heb ik niets gehoord en ik zal er ook geen tijd en energie meer in steken.

Het beetje energie dat ik over heb ga ik meer aan mijzelf besteden. Uitrusten, maar ook zelf wat meer dingen ondernemen. Met mijn museumjaarkaart bijvoorbeeld die al sinds vorig jaar zomer ongebruikt in de la ligt omdat ik me zo enthousiast in het vrijwilligerswerk heb gestort.

niet zo vrijwillig

Ik heb als vormgever voor een culturele stichting gewerkt in de crisis. Het frustreerde me behoorlijk dat er wel veel vrijwilligers-vacatures voor grafisch vormgever of marketing-medewerker te vinden waren, omdat het bij uitstek werk was waar als eerste op werd bezuinigd. Om diezelfde reden was ik werkeloos geraakt, dus ik startte al met een verkeerd gevoel. En merkte idd ook al snel dat het handjevol vrijwilligers vooral de twee betaalde krachten in het zadel hield. Bovendien irriteerde het me dat er niks kon. Maak je 'gratis' de mooiste dingen, dan zat er toch niet meer in dan een zwart-wit kopietje.

Van zo'n functie krijg je natuurlijk geen voldaan gevoel, in de zin van dat je iets doet voor een ander. Ben er dus ook mee gestopt. Ik deed het natuurlijk ook voor mezelf, de ervaring, het netwerk. Maar zoiets zal ik niet meer doen. Dan liever iets heel anders, meer in wat anderen hierboven hebben aangepakt. Want nu... nu ik weer fulltime werk, laat ik vrijwilligerswerk aan anderen over. Vind het al heel wat als het me lukt om een beetje te sporten...

Blauwe Bes, ik vind het heel mooi hoe je deze mensen uit je buurt ondersteunt, en je gezin daarin betrekt. Ik realiseer me met enige schaamte dat ik die mogelijkheid niet eens zou zien, ik zou niet zien dat de oude dame van de hoek wellicht wat hulp kan gebruiken. Maar die initiatieven vind ik wel erg mooi, ten opzichte van de gereguleerde vacatures van de vrijwilligerscentrale.

AnneJ

Op je eerste reactie (11): natuurlijk kan ik me aansluiten bij een vrijwilligerscentrale. Ik ken ze allemaal. Maar om daar te komen moet ik toch langs die wegen waar die beren op rondlopen.

Ik heb een paar jaar geleden bij de dierenambulance gesolliciteerd. Ik werd afgewezen omdat ik niet uit het juiste hout was gesneden. Ik zou de ambulancemedewerkers niet stevig in het gareel kunnen houden. Ik vond het érg knap dat ze meteen wist hoe ik in elkaar stak aan de hand van een gesprek van 10 minuten. Ik ben door het werk wat ik gedaan heb wel wat gewend geraakt, maar dat zie je inderdaad niet aan mijn neus.

Wat je tweede reactie betreft kan ik me heel goed voorstellen dat de maat vol was. Zo ga je niet met elkaar om.

Leuk!

Ik hoop dat er nog meer reacties komen, ik vind het echt leuk om te lezen wat jullie gedaan hebben of nog doen.

Ik ben in het verleden suppoost in een toen splinternieuw museum geweest. Ik heb dat twee seizoenen gedaan. Ik heb ook een blauwe maandag taalles gegeven aan een buitenlandse familie. Tot de zoon, getrouwd en vader van een klein kind, mij bij de deur vroeg of ik een keer met hem af wilde spreken. Ik was nog heel erg jong, 21 jaar meen ik en voelde me niet meer op mijn gemak en ben gestopt. Toen de kinderen er eenmaal waren heb ik regelmatig op school geholpen. Knutselen, en leesmoeder, ook met kinderen die lezen lastig vonden. Ik ben toen ook gevraagd om met een jongetje thuis te lezen en Nederlandse taal te oefenen.

@ Kaaskopje

Al enige tijd loop ik ook met de gedachte om vrijwilligerswerk te gaan doen. Het probleem voor mij zit in het gedwongen karakter van vrijwilligerswerk. Naast mijn werk en regelmatig sporten heb ik nog wel tijd over, maar ik ben niet zo flexibel en wil mij ook niet ergens toe verplichten. Via een stichting ben ik "gekoppeld" aan een 90 jarige eenzame dame, die ik bezoek wanneer het mij (en haar) uitkomt. Bij mooi gaat ze in haar rolstoel mee naar buiten.
Deze mevrouw heeft gelukkig nog wel contact met zoon en kleinkinderen die ook geregeld langs komen en bijvoorbeeld haar boodschappen doen.

Het is ook mogelijk om via deze stichting van diensten te ruilen. In ruil voor taalles, een appeltaart of wat dan ook kun je iemand zoeken die je helpt in je tuin.

Verder lees ik graag dit draadje verder mee, want wie weet zie ik nog suggesties waar ik wat aan heb.

Diverse

Ivm herkenbaarheid even onder andere naam. Ik heb vrij veel gedaan en zie het niet als gedwongen. Ik snap wel dat mensen op je moeten kunnen rekenen. Ik probeer altijd vrijwilligerswerk te doen dat iets buiten mijn comfort zone ligt en waar ik veel kan leren en trainingen krijg. Dan voelt het niet als dat er misbruik wordt gemaakt. Zo heb ik bij de kindertelefoon gewerkt. Ben ik gastvrouw geweest in een ziekenhuis. Heb ik jaren gecoacht bij sport van kinderen. Waren we opvang/speelgezin voor kinderen die het lastig hadden. Mr en bestuurswerk op school etc.
In alle gevallen heb ik bv gesprekstrainingen kunnen volgen of lezingen over gedragsprpblemen. Of bepaalde coachingsvaardigheden en rollenspellen. Allemaal dingen die ik op mijn cv zet en in mijn professionele leven ook iets aan heb. Naast het feit dat ik vrijwilligerswerk ontzettend leuk en voldoenend vind. Verder nog hand en spandiensten op school en clubjes.

Ja, dat verplichte is ook één van die beren op de weg. Ik ken mezelf, als het nieuwe ergens af raakt, kan ik mijn motivatie verliezen. Bij betaald werk is het loon een flinke motivatie om het werk te blijven waarderen. Dat klinkt misschien niet zo best, maar zo werkt het voor mij toch wel. Als het werk ook echt leuk is, is dat natuurlijk ontzettend prettig. Maar als iets op vrijwillige basis is, moet de inhoud van 'de klus' zélf voldoende motiveren. En het is voor mij eigenlijk goed als het niet al te vrijblijvend is. Er moet een stok achter de deur staan. Ik ben dus eigenlijk van te voren al aan het bedenken dat iets tegen kan vallen en ik anderen ga teleurstellen als ik ermee stop. Zo voel ik dat ook nog steeds als ik over die taallessen aan dat gezin denk. Ik voel me daar nog steeds een beetje schuldig over. Er was dan wel een reden dat ik gestopt ben, maar met wijsheid achteraf had ik de man die een scheve schaats wilde rijden even flink op zijn nummer moeten zetten en 'nooit meer doen!', om vervolgens gewoon door te gaan. Maar goed, daar was ik toen niet toe in staat.

En ik

Ik ben overblijfmoeder, al jaren. Verder heb ik jarenlang bij een spelotheek gewerkt, ik heb gemantelzorgt voor een buurvrouw. Ik help soms bij het koor waar mijn zoon zingt. Als hij in het verzorgingstehuis moet zingen help ik mee de bewoners naar de aula te brengen. Allemaal dingen die zo op mijn pad kwamen en komen. Wel allemaal kindgerelateerd.

Ik denk dat ik op het moment dat ik minder betrokken raak bij het leven van mijn kinderen doordat ze ouder worden mij wel aan zal melden bij een vrijwillerscentrale.

Kaaskopje

Zoek daarom iets waar je kunt leren en ontwikkelen. Dan heb je toch een tegenprestatie en je hebt er ook echt iets aan.

Evenzo

Dat buiten je comfortzone zoeken, vind ik dus heel dapper. Ik ben in dat opzicht echt een schijtlijster (sorry voor wie dat een vies woord vindt). Ik spreek bijvoorbeeld slecht Engels, dus ik durf mezelf gewoon niet aan te melden voor een taak in een azc of iets dergelijks. Iemand die ik ken zit regelmatig met de koffie en thee klaar bij een inloopuurtje voor vluchtelingen. Deze mensen zijn hier nog maar zo kort dat je niet kunt verwachten dat een gesprek in het Nederlands goed verloopt. Laat maar, denk ik daardoor. En nog zo'n rare onzekerheid van mij is "wie ben ik om anderen advies te geven?". Dat doe ik hier ook, maar daar denk ik meestal uitgebreid over na. Bij een persoonlijk gesprek kan ik moeilijk zeggen dat ik een half uur na wil denken, eerst eens even van alles over het probleem wil googelen en dan maar hopen dat ik er iets verstandigs van kan maken (ik overdrijf nu een beetje).

Nu ik toch bezig ben over de beren op de weg: ik zie niet goed, dus details kunnen mij ontgaan en zelfs koffie of thee inschenken is iets wat ik niet even vlot uit de losse pols durf te doen. Bij het aanrecht in niet al te hoog tempo kan ik dat natuurlijk wel, maar zodra je met de kan langs de kopjes moet, besteed ik dat liever uit. Dus baantjes waarbij van alles geserveerd moet worden... liever niet. Ook oppassen in een huiskamer voor demente ouderen, durf ik niet aan. Het kan mij zomaar ontgaan dat er iets met iemand is en ik dat niet snel genoeg door heb. Of dat ook echt gebeurt is de vraag, maar ik durf dat risico niet aan.

En zo trechter ik mijn eigen mogelijkheden en durf naar beneden en dat is natuurlijk niet een goede basis om iets te vinden.

Tip voor Kaaaskopje

Kaaskopje,

Ik weet niet of dit mag, maar werken als vrijwilliger bij Slachtofferhulp Nerderland en dan specifiek bij “Aanmelding” is iets dat, zoals ik je hier op OO ken, heel goed bij je kan passen.
Check de website, daar staat veel info wat het vrijwilligerswerk inhoud, de trainingen die je krijgt, de faciliteiten die er zijn etc. etc.
Ook in jouw woonplaats is dit mogelijk.
Ik ben beroepskracht bij deze organisatie, dus nu even onherkenbaar.
Ik denk oprecht dat het je zou passen.

Kaaskopje

Ik heb wat op de link met vrijwilligerswerk zitten neuzen en een aantal dingen gevonden waarvan ik dacht dat die je misschien wel liggen. (Op basis van wat ik in de loop van de jaren van je gelezen heb). Dingen waarvan ik denk dat je ervaring mee heeft, of affiniteit en het daarom, na bv een cursus, goed zal kunnen doen. Of een combinatie daarvan.

https://www.alkmaarvoorelkaar.nl/hulpvragen/105453
Hier zoeken ze vrijwilligers voor tijdens een festival. Als het tegen valt hoef je het maar een korte tijd vol te houden en het lijkt mij afwisselend werk in een gezellige sfeer.

https://www.alkmaarvoorelkaar.nl/hulpvragen/75811

https://www.alkmaarvoorelkaar.nl/hulpvragen/104944 (Omdat ik zelf iets vergelijkbaars doe

https://www.alkmaarvoorelkaar.nl/hulpvragen/102430

https://www.alkmaarvoorelkaar.nl/hulpvragen/97220

https://www.alkmaarvoorelkaar.nl/hulpvragen/96759

https://www.alkmaarvoorelkaar.nl/hulpvragen/99470

@ kaaskopje

Bij mij in de gemeente heb je woongroepen voor mensen die begeleid wonen. Er is behoefte aan mensen die (bijv. eens in de week) voor hen wilt koken, of gezellige mensen voor de inloop (dus heel vrijblijvend) brei (of ander handwerk) ochtenden, persoonlijke hulp voor administratie. Zoiets lijkt mij wel wat voor jou.

Ik ken ook enkele mensen die zo af en toe een oppashondje hebben van mensen die op vakantie zijn.

Ik denk dat jij iets moet doen wat dicht bij je hart ligt. Een hobby/liefhebberij die je met anderen deelt, zodat je niet het gevoel hebt dat het "werk" is, maar een plezierige besteding van je tijd.

Alleen nog kleinschalige, simpele dingen en na rijp beraad...

Ik heb jaren meegedraaid in het vrijwilligerswerk en ik heb er keer op keer hetzelfde gezien: betaalde krachten/leidinggevenden die, op de schouders van de vrijwilligers, moeiteloos aan een schitterende carrière bouwden...
Of je gaat ergens in een organisatie werken als onbetaalde vrijwilliger, terwijl de CEO op een maand binnenrijft wat voor anderen een goed jaarloon is.
Of je gaat ergens, vol goede bedoelingen, werken als vrijwilliger, terwijl je daardoor reguliere banen mee helpt uitstoten.
En vaak een combinatie van die drie. Ik ben daar dus erg voorzichtig in geworden. Natuurlijk is het zelden zo zwart-wit, maar toch...

Waar ik woon, vindt men "sociale cohesie" erg belangrijk. Er zijn dus een aantal projecten om die te bevorderen.
Er is een "sociaal restaurant" waar mensen die dreigen geïsoleerd te raken hun dagelijkse warme maaltijd kunnen gebruiken. Er is een netwerk van vrijwillige chauffeurs, dat hen ophaalt en terug naar huis brengt.
Er is een netwerk van vrijwillige chauffeurs, dat maaltijden rondbrengt voor diegenen die niet willen/kunnen het restaurant bezoeken.
De maaltijden worden bereid in de keuken van een bejaardentehuis, een overheidsinstelling.
Omdat er door dat project wat meer volume moet gedraaid worden in de keuken, is er enige ruimte voor extra tewerkstelling. Die bijkomende banen gaan naar mensen die moeite hebben om in het reguliere arbeidscircuit aan de slag te kunnen.

Financieel kan de gemeente nauwelijks iets doen (de meeste B gemeenten zitten nog steeds in financieel zwaar water. Voor een flink deel door hun eigen stomme schuld, maar da's een ander verhaal, dat teruggaat naar 2007 - 2009).
Ze hebben wel een bijkomende verzekering afgesloten voor de vrijwilligers/chauffeurs, zodat die ook gedekt zijn bij een ongeval (bij de hier gebruikelijke "autopolis BA" is de bestuurder niet verzekerd).
Alles afgewogen hebbende, wil ik het daar wèl voor doen en dat doe ik dus ook.

Tijgeroog

Voorlichter humanitair oorlogsrecht vind ik erg interessant. Voor een groep praten is niet iets wat ik direct zou kiezen, maar als ik goed weet wat ik moet vertellen, dus voldoende zelfvertrouwen heb over mijn eigen kennis, vind ik dit zeker geen gek idee.

Helpen bij woongroepen is iets wat ik steeds maar weer aan de kant schuif en dat heeft toch te maken met mijn al dan niet terechte 'angst' dat ik daar niet handig genoeg voor ben. In de keuken werken is sowieso iets waar ik momenteel meer moeite mee heb. Ik doe het uiteraard wel voor ons eigen eten, maar ik kan helemaal geïrriteerd raken door mijn oogprobleem. Dit soort vrijwilligerswerk heeft op zich wel mijn aandacht. I

Oppashondjes opvangen is bij ons niet zo'n goed idee. Onze hond heeft het helaas niet zo op concurrentie op eigen terrein. We vragen zelf wel eens oppas, omdat we hem niet overal mee naar toe kunnen en willen nemen.

Yvan

Chauffeuren op vrijwillige basis lijkt mij ook wel leuk werk. Niet voor mezelf, maar ik ken iemand die dat doet en dat lijkt veel voldoening te geven.