vrije meningsuiting media-kranten
Al een hele tijd vraag ik me af, hoever vrije meningsuiting van kranten en andere media kan en mag gaan.
Volgens mij gaat die véél te ver.
Zeker wanneer het gaat over het toelaten van journalisten in een rechtszaal waar een zaak wordt gepleit.
Ja, en?
Het is mij niet duidelijk wat je probleem precies is.
Journalisten zitten inderdaad bij rechtszaken. Ik vind dat prettig. Ik lees graag de twitterverslagen van Saskia Belleman. Als ik daarna een zaak interessant vond, lees ik ook de uitspraak. Die worden gepubliceerd op de website rechtspraak.
Ik vind de vrijheid van meningsuiting belangrijk. Ook als dat niet mijn mening is. Maar ik zie nu niet direct het verband tussen vrijheid van meningsuiting en rechtszaken.
Controle
Ik vind het van belang in het kader van de controle op de rechterlijke macht. Rechtspraak is openbaar, zodat controle mogelijk is. In de praktijk is er meestal niemand. Daarom is het goed dat journalisten wel aanwezig zijn en verslag doen. In sommige gevallen wordt een zaak met gesloten deuren behandeld, bijvoorbeeld bij strafzaken tegen minderjarigen, familiezaken of belastingzaken. Ook bij andere zaken kan besloten worden een zaak geheel of gedeeltelijk met gesloten deuren te behandelen. De balans tussen openbaarheid en privacy lijkt me zo gewaarborgd worden.
Eens met kaplablokje
En nog een toevoeging. Ik verwacht dan wel van de journalisten een objectief verslag, zodat ik mijn eigen mening erover kan vormen. De vrijheid van meningsuiting mag dan niet zo ver gaan dat de journalist de gedaagde uitmaakt voor rotte vis. Hij kan dat persoonlijk vinden maar zijn mening geven in het stuk dat hij schrijft kan niet. Zijn persoonlijke mening mag hij uiten in zijn familie of vriendenkring, niet in de krant.
openheid
Zoals Kaplablokje al aangeeft: er is een reden dat journalisten in de rechtbank verslag doen. En dat rechtszittingen openbaar zijn. Er zijn ook landen waar allerlei rechtszaken in het verborgene worden gevoerd, dan gaat het gewoonlijk niet om de meest frisse regimes.
En ik vind dat de Nederlandse media zich iha keurig gedragen bij juridische verslaggeving (even los van het feit dat ze soms de plank inhoudelijk misslaan): geen volledige namen en geen volledige foto's van de betrokkenen (althans niet bij strafzaken maar ook meestal niet bij civiele zaken). Kom daar in bijvoorbeeld Engeland maar eens om, daar staat iedereen die bij een beetje interessante rechtszaak is betrokken met naam en toenaam (en vele persoonlijke details) in de krant.
Groeten,
Temet
Andere landen
Kijk eens naar andere landen waar de vrijheid van meningsuiting van media aangevallen of beknot wordt. Trump met zijn rare president-onwaardige gedrag als men iets zegt wat hem niet aanstaat, Erdogan die ze monddood probeert te maken. Dat willen we niet lijkt mij.
bescherming betrokkenen
Ik begrijp dat journalisten hun werk doen en dat het nu eenmaal zo is dat zij artikels schrijven over bepaalde zaken,maar...
soms gaan ze hierin wel heel erg ver als het over rechtszaken gaat.
Het kan niet dat de gedaagde voor rotte vis wordt uitgemaakt,das een feit (zij hebben ook rechten),maar dat geldt dan ook voor alle andere betrokkenen.Als familielid van een gedaagde zou het fijn zijn zelf te mogen oordelen of je naam in een krant verschijnt.En sensatielust door de feiten in een totaal ander perspectief te plaatsen,zodat de gedaagde er goed uitkomt en al de anderen afgeschilderd worden als de slechterikken,dàt zijn zaken waar je haren van recht gaan staan.Dat is inhoudelijk dus de plank helemaal mis slaan,maar kan een grote indruk nalaten op de betrokkenen.Ook hier worden volledige namen gepubliceerd zonder vooraf even eens te vragen of het past.
Het is zeker niet de bedoeling dat men de media het zwijgen gaat opleggen,maar al te vaak vergeet men toch dat familieleden binnen rechtszaken het hier niet makkelijk mee hebben en dat daar dus helemaal geen rekening wordt mee gehouden en dat is heel spijtig.
Voor mij zou er wél een bepaalde grens mogen opgelegd worden op die vrije meningsuiting en vooral wanneer het gaat over verslag uitbrengen binnen bepaalde rechtszaken die heel gevoelig liggen.
Het gaat hier niet over de Nederlands media trouwens 
nuance
"Het gaat hier niet over de Nederlands media trouwens "
Dat is wel een groot onderscheid. Zoals Temet al aangeeft gaat het hier redelijk beschaafd. Zeker als je dat vergelijkt met de pers in Engeland. Maar jouw bericht gaat dus niet over NL, dan is het handig als je aangeeft waar het wel speelt.
Ik let niet goed op de namen kennelijk
Maar als ze een verdachte al aanduiden met Klaas M., noemen ze familie dan vol bij de naam? Nee toch? Ben je Belgisch? (door je manier van 'praten') Ik weet niet hoe het in België zit. Het komt mij niet bekend voor dat familie bij naam en toenaam genoemd wordt, tenzij daar echt een reden voor is. Zoals bij Holleeder, die zussen zijn met naam en toenaam bekend dus hoeven journalisten niet meer vaag over de gezusters H. te praten.
vernederend
Het gaat hier over Belgie inderdaad.
Vaak is het zo dat een verdachte,zeker in het begin van een zaak,niet volledig bij naam wordt genoemd.
Maar tijdens een proces is het zeker al voorgevallen, dat getuigen (familieleden) nadien toch maar mooi hun volledige naam zien verschijnen in een krant.Dit is zeer vernederend.Blijkbaar wordt er vergeten dat die mensen nog een eigen leven hebben en zelf een gezin,dat ze willen beschermen.
Waar is dan de privacy van de betrokkenen?Hebben die daar dan helemaal geen recht op?
Neen,er mag van mij zonder twijfel een beperking op vrije meningsuiting komen!
Clementine
Dat is dan toch echt iets wat je in België moet uitvechten.
In B,
zoals in elke beschaafde rechtstaat, geldt het vermoeden van onschuld, de openbaarheid van rechtsgang en de vrijheid van de pers. Daar zijn enkele uitzonderingen op, zoals in de meeste landen: de zittingen van de familierechtbanken en de jeugdrechtbanken zijn niet openbaar. Minderjarigen mogen nooit herkenbaar in beeld gebracht worden en hun naam mag niet vernoemd worden. Ook niet als ze berecht worden als volwassene na een zgn. "uithandengeving" door de jeugdrechter.
Partijen in een geding kunnen steeds vragen om onherkenbaar te blijven en meestal zal de rechtbank daarmee instemmen.
Om de zaken toch enigszins onder controle te houden, hebben alle rechtbanken woordvoerders, de zgn. "persmagistraten", die als enige bevoegd zijn om de pers te woord te staan.
Beteugelen van wat zoal in de kranten komt is zo goed als onmogelijk: de B grondwet garandeert de persvrijheid (art.25) en de vrijheid van meningsuiting (art. 19).
Het perswereldje is meedogenloos en steeds is men op zoek naar "primeurs" en "scopes".
Dat geldt allicht voor elk land en B maakt daar geen uitzondering op. Het zorgt ervoor dat de pers extra ontvankelijk is voor bvb. stukken uit een dossier, die door handige advokaten selectief gelekt worden, in een poging om zo de rechtsgang te beïnvloeden.
Ik durf er iets op te verwedden dat uw posting er gekomen is naar aanleiding van de berichtgeving over de zgn. "kasteelmoord in Wingene"...
Dat soort verschijnselen is ook hier niet nieuw. Slechts een voorbeeld van -helaas- meerdere gevallen: in de jaren 1980 was er de roemruchte "zaak notaris X": in aanvang een banaal dispuut over omgangsregeling tussen een gescheiden stel, betreffende de 2 zoontjes. Tot de moeder de vader beschuldigde van seksueel misbruik.
Natuurlijk werd dat grondig onderzocht. De kinderen werden uitgebreid onder de loep genomen. Ze werden geïnterviewd door de politie, ze maakten tekeningen, waarin iedereen kon zien wat hij erin wou zien.
Een forensisch deskundige maakte melding van "een" (1!) "spermatozoïde-achtige structuur" in een anaal uitstrijkje van een van de kinderen. Een erg omstreden hoogleraar kinderpsychiatrie bevestigde het misbruik.
Meer was niet nodig: X, waarvan geweten was dat hij een nogal (extreem)rechtse rakker was, werd door de voltallige linkse pers, de krant De Morgen en het weekblad Humo op kop, aan de schandpaal genageld.
De zaak werd gelinkt aan geritualiseerd kindermisbruik, satanistisch of niet, De "roze balletten", de Bende van Nijvel, de ondergang van de dinosauriërs en wat al niet... Er werd een "komitee Wim en Jan" opgericht, er werd betoogd aan de rechtbank.
Massa-hysterie dus, die deed denken aan jullie Oude Pekela affaire...
In vijf (5!) opeenvolgende vonissen werd de notaris vrijgesproken. Hij kreeg uiteindelijk het hoederecht over de kinderen.
Later bleek dat het hele verhaal door de moeder verzonnen was.
In 2003 gaf "Wim" ("X"), Dirk Rochtus dus, een interview aan een krant. De kop loog er niet om: "Laffe leugens moeten stoppen".
Het zat Dirk Rochtus bijzonder hoog dat die vriendelijke ogende opa, Guy Mortier, bij zijn afscheid van Humo was blijven verkondigen dat zijn blad de waarheid onthuld had en geen schuld trof in de zaak "Notaris X"...
