Volwassen kind, schulden
Ik heb een volwassen thuiswonend kind, dat niet goed met betalingsafspraken omgaat. Dit heeft geresulteerd in schulden, waar deurwaarders brieven over sturen. Omdat kind volwassen is, open ik zijn post niet, maar kind denkt blijkbaar dat het probleem wel verdwijnt als hij de post ook dicht laat. Nu is er een brief gekomen met daarop ambtelijk stuk en zit ik toch wel in de rats over de gevolgen. Ik heb ergens gelezen dat bij beslaglegging op spullen, niet gekeken wordt naar van wie die spullen zijn. Het kan toch niet zo zijn dat ze onze tv en computer in beslag nemen? Ik heb het al ontzettend vaak aangekaart bij kind. Ik weet werkelijk niet meer wat ik moet doen. Ja het huis uit zetten, maar dat doe je als ouder niet zomaar.
samen
Ik zou voorstellen om de post samen open te maken. Leg hem uit dat je niet wilt dat je straks jouw spullen kwijt bent en dat je daarom wilt dat het nu opgelost wordt. Blijkbaar heeft je kind daar hulp bij nodig, dus ik zou hem de keuze geven tussen nu hulp zoeken of jou/jullie hulp accepteren. Als hij weigert zou ik toch die post maar openmaken om te weten hoe het ervoor staat.
Samen post open maken
Ik heb gistermiddag de laatste envelop geopend en inderdaad komen ze met slotenmaker en politie beslagleggen. Ik heb gebeld en kind kan het nog voorkomen. Heeft iemand ervaring hiermee? Wat als kind zijn verantwoordelijkheid niet neemt?
andersom meegemaakt
Ik heb dit van dichtbij andersom zien gebeuren: een (net volwassen) kind dat parttime (want ouders gescheiden) inwoonde bij een ouder die tot over de oren in de schulden zat, met beslaglegging tot gevolg. De boedel van het kind (niet zo heel veel, maar wel bijv. dure apparatuur) zat daar ook bij. De ouder heeft het altijd geheim gehouden voor het kind en en leed aan hetzelfde struisvogelsyndroom als jouw kind, maar omdat er op een dag een brief aan de deur geplakt was, kwam kind er achter.
Kind is toen naar de betrokken deurwaarder gestapt en heeft de situatie uitgelegd. Hij kreeg toestemming zijn spullen daar weg te halen, ook al stonden ze op de boedellijst.
Ik zou dus ook als ouder van een volwassen kind met schulden in gesprek gaan met de deurwaarder en uitleggen hoe de vork in de steel zit. Zolang je je meewerkend opstelt en niet met een houding van "het is MIJN huis en niet de ZIJNE" of zo, kom je een heel eind.
En verder je kind voor het blok zetten: NU ga je er wat aan doen, ik wil je daarbij helpen (als in: hulp zoeken!), maar ik wil niet meer geconfronteerd worden met jouw struisvogelgedrag!
Sally MacLennane
Kind heeft niet zoveel zelfbetaalde eigendommen bij ons staan. Wat in zijn kamer staat is voor driekwart ook van ons. Ik zei tegen de deurwaarder, of de secretaresse, dat ze zijn kamer mogen leeghalen. Een hele oude televisie bijvoorbeeld.
marnix muntjeswerff
"Kind heeft niet zoveel zelfbetaalde eigendommen bij ons staan. Wat in zijn kamer staat is voor driekwart ook van ons. Ik zei tegen de deurwaarder, of de secretaresse, dat ze zijn kamer mogen leeghalen. Een hele oude televisie bijvoorbeeld."
Ben bang dat het zo niet werkt. Jij zult niet zoveel "bepalen". Ik zou de deurwaarder van te voren bellen en de situatie uitleggen.
Daarnaast inderdaad samen met je kind de post openen. Hij of zij woont bij jou in huis. Ergens heb je nog "geluk" dat er uberhaubt rekeningen per post komen. Steeds meer rekeningen komen via de mail. Mocht je kind echt zijn gedrag niet willen c.q. kunnen veranderen kun je aan bewindvoering denken.
Even googelen
Ik heb ooit voor mijn tweede zoon zo in de piepzak gezeten, maar ik heb toen wel van hem geëist dat de brieven in mijn bijzijn open gemaakt worden en dat de problemen opgelost worden.
Wellicht kun je hier wat meer informatie halen: https://www.juridischloket.nl/consument-en-geldzaken/schulden-en-incasso/beslag-op-inboedel
De kosten van in beslagname zijn enorm. Inbeslagname is nog geen verkoop. Pas als de goederen worden verkocht komt er wat geld om iets af te betalen. De schulden blijven ondertussen staan, die gaan niet weg.
Dus helaas, met een nonchalant: 'neem maar mee' heb je de problemen helemaal niet opgelost.
Wat helpt om meer ellende te voorkomen is zo snel mogelijk een betalingsregeling treffen. Waarschijnlijk zul je daar zelf als ouder van een 18-plusser zeker in het begin voor moeten opdraaien.
Daarna moet je toch echt gaan kijken naar structurele oorzaken en oplossingen. Kotm er te weinig binnen, gaat er teveel uit of is het gewoon laksheid om dingen niet te doen?
Als zoon daar niet over wil praten zul je, denk ik, toch wat duidelijke en harder moeten zijn: dit kun je niet in huis hebben. Wel hem, maar niet zijn gedrag, de risico's daarvan voor jou en de spanningen die dat met zich meebrengt.
Mocht het zover komen, dan moet je aan de slag met de volgende vraag: hoe zet ik een volwassen kind uit mijn huis. Het klinkt heel hard, maar een kind liefdevol laten verzuipen in financieel wanbeleid is ook hard, zeker als je zelf daarmee ten onder gaat.
Tsjor
Cursus
Ik zou naast de goede adviezen van Tjsor gaan informeren naar cursussen voor budgeteren/omgaan met geld enzovoort. Zeker als het kind moeilijk dingen aanneemt van jou. Er moet hulp komen en zo snel mogelijk.
Update
Een update: mijn partner heeft met de deurwaarder gebeld. Met een getekende verklaring van kind en een kopie van het id-bewijs, mag mijn partner het overnemen. Vanaf dat punt kunnen we afspraken maken. Ik ben blij met deze regeling!
Wat de opmerkingen over het leeghalen van de kamer betreft, besef ik dat dat veel te nonchalant is, het was ook als humor bedoeld. Zijn kamer is een zooitje. Voor een cursus budgetteren, zou ik kind teveel moeten aansturen. Dat gaat niet werken, tenzij hij dat echt zelf wil. Kind heeft een redelijk overzicht in hoe hij maandelijks met zijn geld moet omgaan, maar de grotere rekeningen leveren blijkbaar dermate onzekerheid en drempelvrees om te bellen op, dat het weggestopt wordt.
ziet zoon het zelf in?
Indien ja: is misschien een vorm van bewindvoering mogelijk?
En hopelijk zit ik er naast, maar is er ook sprake van een bepaalde stoornis waar dit uit voortvloeit, en kan een begeleider dit overnemen? Want zo te lezen neemt hij het van jou niet aan.
Zo doormodderen is sowieso geen optie.
Gelukkig
Dat je partner het weer in eigen hand heeft genomen. Dit zijn echt van die situaties, waarbij mensen van de drup in een stortvloed van ellende terecht komen, als niemand ze daarvoor behoedt.
De ervaring met mijn tweede zoon is dat het loont om jongvolwassenen voor die ellende te behoeden, zonder dat je daarna alles van ze wegneemt, dus wel degelijk afspraken maken, regelingen treffen, er bovenop zitten etc. Leren hoe ze iets moeilijks moeten aanpakken. Met tweede zoon is het goed gekomen.
Tsjor
