Verhuizen of toch niet
Ik woon in NH bij Enkhuizen en werk daar ook.
Ik ben 4 maanden na de geboorte van mijn dochtertje (nu 1,5) verlaten door mijn ex (na elf jaar relatie).
Daarna besloten iets te doen wat ik altijd al heb willen doen: verhuizen naar Haarlem
Dit is een uur rijden vanaf werk en ex.
Nu had ik het winnende bod (nog niets getekend) en de twijfel is toegeslagen.
Ik denk daar heus wel gelukkig te kunnen worden, maar ik ga ook mijn dochtertje heen en weer rijden (ongeveer vier keer per week). Ik heb daar geen vrienden, maar wilde een frisse start. Alleen plots voelt het niet goed meer. Hier in de buurt blijven wonen brengt me niet de nieuwe start...maar de tijd met mijn dochtertje die ik al veel te veel moet missen kan ik nooit meer overdoen.
Doel is om straks 3 dagen lang te werken en een halve dag thuis. En een dag vrij.
Dan moet ik haar de zondag in het weekend dat ze bij haar vader is ophalen in mijn oude woonplaats.
Wat moet ik nu volgen:
- hart: geweldig mooie stad, nieuwe start
- hoofd: dit is totaal niet praktisch en voelt ook wel een beetje egoistisch misschien om een kind zo heen en weer te gaan rijden. Al wil ik uiteindelijk wel een baan in de buurt vinden als het wel goed bevalt. Maar logisch zou zijn een woning dicht bij mijn huis te vinden en minder te gaan werken om zo meer bij mijn kind te zijn.
- Onderbuik: misschien nu afzeggen en de beslissing uitstellen. Tussentijds iets gaan huren?
in de buurt van je ex blijven wonen
Dat is zeker als je kind ouder wordt voor haar veel fijner. Die nieuwe start kan ook door in de directe omgeving iets nieuws te kopen.
in de buurt van je ex
Ik sluit met aan bij V@@S in de buurt van de andere ouder blijven wonen is voor je kind maar ook voor jullie beiden veel fijner.
Mijn ex woont ook een klein uur rijden bij mij vandaan en haalt dochter op donderdagavond op, brengt op vrijdagochtend naar school en ook op maandagochtend. Ik breng haar vrijdags na de training naar haar vader.
Ze is nu 13 en zou met het ov kunnen maar dat is gewoon niet zo praktisch. Even een boek vergeten voor school of je jas is veel georganiseer om dat weer op de juiste plek te krijgen.
Nu doen mijn ex en ik dat met liefde maar het is wel onhandig. Mijn ex is uit onze stad verhuist en dochter wil niet uit deze stad weg.
Ik raad je echt aan om in de buurt van je ex te blijven. Dat is handiger met school, sport en allerlei andere zaken als je kind opgroeit.
Als ze heel klein zijn gaat het allemaal nog wel, maar ze worden groter en zelfstandiger en dan is even heen en weer wippen tussen je ouders verdraait handig en fijn voor het contact met beide ouders.
Ja
Wat moeilijk. Maar ik sluit me ook aan bij hierboven. Maak een nieuwe start in je huidige woonplaats waar ook de vader van je kind woont. Hoe ouder je kind wordt, hoe gemakkelijker het is om dicht bij elkaar te wonen, geeft zo veel rust in je waarschijnlijk toch al drukke leven.
Hier ook vlakbij
Vooral toen de kinderen klein waren erg prettig dat vader vlakbij woonde. Vader heeft een lastig karakter en als er iets was, was ik er ook snel bij.
Uit school liepen ze zo naar hem toe. En weer naar mij toe. Of hij haalde ze uit school of opvang om bij hem te eten en naar sport of muziek te gaan. En dan weer naar mij. Nu ze ouder zijn is het ook even snel langs een keer eten of koffiedrinken of samen boodschappen doen.
Toen je die gedachte had om naar Haarlem te verhuizen was je situatie misschien anders. Als je alleen bent kan je makkelijker zulke sprongen maken. Haarlem en Enkhuizen liggen niet bepaald bij elkaar in de buurt. Het kan soms werken maar je neemt altijd jezelf mee en hoe zijn je sociale contacten.
Als je je werk wil behouden zou ik daar in de buurt wat zoeken; Enkhuizen, Hoorn. Of iets verder weg; Heerhugowaard/Alkmaar. Als je een andere woonomgeving belangrijk vindt, zou ik daar in de buurt werk en een school voor je kind zoeken.
Enkhuizen
Hier een kind dat 50/50 bij ons en bij andere ouder is, andere ouder woont twee straten verderop. Ik ben zo blij dat we altijd bij elkaar in de buurt zijn blijven wonen. Het is zo relaxt, kind gaat gewoon heen en weer, is elke dag wel in beide huizen maar eten/slapen gaat nog steeds volgens oorspronkelijke plan. Een kennis van me zit in de uur rijden situatie, echt het is een wereld van verschil in het dagelijks leven.
Haarlem loopt niet weg en ik denk (beetje fatalistisch gedacht) dat je beter op je sterfbed kan denken; nou heb ik nooit in Haarlem gewoont dan dat je denkt; had ik nou maar meer kunnen genieten van het leven met mijn kind
Morgen nog een keer kijken
Morgen ga ik het appartement nogmaals bekijken. Kijken wat mijn gevoel me zegt. Wat jullie zeggen klopt wel: voor het kind is het uiteindelijk fijner als ze dichterbij haar vader woont. Alleen doordat de vader mij zo vroeg verliet (ze was 2,5 week oud toen hij zei: hoe zou je het vinden om uit elkaar te gaan?) vind ik hem minder belangrijk voor mijn kind (lees: ik vind het niet bepaald een goed voorbeeld). Ze zal niet anders gewend zijn denk ik dan, maar wellicht is dit niet de juiste benadering van dit issue.
Het stuk heen en weer rijden is voor mij het grootste dilemma en inderdaad alle tijd die je met je kind kan doorbrengen is zo waardevol. Plus dat ik mijn ouders pijn doe omdat ik dan veel verder voor hen weg ben en met name dat ze veel van hun kleinkind moeten missen/
Als ik afscheid neem van Haarlem gaat dit met pijn in het hart, maar wellicht toch verstandiger. Ik ga dan proberen of ik tijdelijk iets kan huren van bijvoorbeeld een expat om het zo toch even te ervaren en als het dan zo goed bevalt kan ik het altijd nog doen.
Ouders
Ook zoiets. Het kan allemaal, maar als kinderen en grootouders makkelijk contact hebben, vooral als ze heel klein zijn, is het voor iedereen ook prettig.
En ouders worden ook ouder en dan zit je tussen je kinderen en je ouders in, dan kan een grote afstand ook beklemmend zijn.
En hoe die je dat met school straks? En wat als je kind ziek is en jij moet werken, dan duurt het lang voor opa en oma er zijn.
Mijn schoonouders wonen op anderhalf uur rijden, bewust gekozen om daar te gaan wonen, ver van onze stad vandaan en die missen alles van de kleinkinderen want even langs komen voor een uitvoering van school is te ver.
Ik vraag mij af of je niet iets te zonnig bekijkt: straks zit je daar alleen, je kent niemand, je kan nergens heen want je kind slaapt en je hebt geen oppas, want geen familie in de buurt of mensen die je kent.
Ik droom ook van verhuizen naar het centrum van mijn stad, leuk alles op de fiets, bioscoop en goede restaurants dichtbij, heerlijk lijkt me dat. Maar ja hier in de vinexwijk is het toch wel lekker dat de kinderen buiten kunnen spelen zonder constante toezicht van mij, ze zelf naar vriendjes toekennen fietsen en al die andere voordelen en dus droom ik van dat leuke stadsappartement als de kinderen het huis uit zijn!
Maak het je makkelijk
Wat doe je jezelf aan? Het lijkt me al extreem moeilijk om een klein kind alleen op te voeden. Richt de boel zo in dat alles zo soepel mogelijk voor je loopt. Dat je er makkelijk naast kunt werken. Dat je ouders af en toe op kunnen passen.
Dat droomappartement in je droomstad kan altijd nog als je kind ouder is.
Wij gaan verhuizen als het laatste kind de middelbare school heeft afgemaakt. Dat zal voor jou nog heel ver weg lijken, maar je bent er zo. Dan bindt niets ons meer aan deze stad, want opa en oma zijn er niet meer en we werken inmiddels elders. Dus die droom kan altijd nog uitkomen als je kind zelf misschien toe is aan een nieuwe plek, bij jou of ergens anders.
