uitnodiging
Een probleem in een andere rubriek over gescheiden mensen in een vriendengroep en bepalen wie bepaalt wie wordt uitgenodigd, brengt me op het volgende waarmee ik werd overvallen.
Ik werk in een groot bedrijf dat verdeeld is in afdelingen met ongeveer dezelfde samenstelling. Een baas, paar X-en, paar Y-en, stagiaires en een secretaresse. Wij als secretaresses hebben dus een eigen afdeling te verzorgen, maar helpen elkaar bij afwezigheid. Het zijn er 13. Nu had ik laatst vijf van hen (met wie ik het meest contact heb) uitgenodigd te komen eten. Was gezellig.
Krijg ik twee weken terug van een manager te horen dat het niet netjes was dat ik anderen niet had uitgenodigd. Toen ik zei in vriendelijke woorden dat ik zelf bepaalde wie ik uitnodiging bij mij thuis, werd dat een discussie, omdat zij het een soort bedrijfsfeestje vond en andere secretaresses beledigd waren dat ze niet waren uitgenodigd.
Buiten het feit dat ik volledig in de stress zou schieten als ik 13 mensen te eten kreeg, naast man en vier kinderen, is dat toch een rare gedachtegang?
Ik vroeg t wat niet-uitgenogde collega's en één was een beetje boos dat ze niet gevraagd was, maar na mijn uitleg zei ze het te begrijpen.
Wat vind jij? Ik ben toch niet verplicht?
Nee
Niets verplicht. Maar het lijkt mij sowieso simpel: je kan uiteraard in een bepaalde groep niet 1 of 2 mensen buitensluiten. Dat zou niet leuk zijn. Maar je kan wel in een groep van ca. 13 mensen er een stuk of 5 uitnodigen, zonder dat iemand zich buitengesloten zou moeten voelen.
Hmmm
Een collega van mij vierde laatst zijn 50e verjaardag en had uit ons team van ca. 20 mensen 5 mensen uitgenodigd. Dat leverde ook semi-grappig commentaar op, terwijl we natuurlijk ook wel snappen dat hij op een feestje met 30 familieleden geen 20 collega's erbij wil uitnodigen. Hoe dan die selectie heeft plaatsgevonden is mij een beetje een raadsel, want volgens mij haal ik vaker koffie voor hem dan iemand anders die wél mocht komen.
Alleen "collega's"?
Uit een groep van 13 er 5 uitnodigen kan ik begrijpen als er met die mensen het meest contact is, ook persoonlijk.
Als ik een feestje geef, uitgebreid, dan zou ik ze denk ik alle 13 uitnodigen, gewoon "de collega's".
Misschien kwam het ongenoegen omdat het echt een etentje bij jou thuis was, splitsing van "deze 5 zijn ook vriendinnen en mogen ook bij mij thuis komen?" Tenslotte is gaan lunchen of avondje uit met een of enkele collega's niet ongewoon in een bedrijf.
Al zou ik me overigens zo voelen, de buitengesloten collega, dan nog zou dit via mij niet terecht komen bij de manager.
Collega's
Als het initiatief bij jou ligt, je de mensen uitnodigt in jouw huis en jij zelf betaalt (en niet je baas), dan lijkt het mij heel normaal dat jij bepaalt wie jij wel en niet uitnodigt. 5 collega's van de 6 uitnodigen zou wel vreemd zijn. 5 van de 13 niet.
Zoals Caesar schrijft
Zeker niet verplicht, sociaal wenselijk is weer wat anders. Je hebt een bepaald signaal afgegeven, of je wilde of niet. Mocht je het alsnog lastig vinden kun je t oplossen door de anderen op een ander moment alsnog te fêteren. Maar dat is natuurlijk ook weer een keuze..
Enne Katniss; meen je dat serieus, van dat koffie halen?
Ik snap enkele collega's wel
Van de niet-genodigden zullen een aantal zich niet aangesproken voelen als ze niet uitgenodigd zijn. Maar nummer 6 en 7 dachten misschien op dezelfde vriendschappelijke basis met nr 1-5 om te gaan. En die hebben nu gemerkt dat ze er niet evenveel bij horen.
Natuurlijk mag je zelf weten wat je doet. Het heeft alleen wel gevolgen voor anderen.
Ely
Nee, dat was een grapje. Ik haal koffie omdat hij toevallig in de kamer naast mij zit. Maar zou me dan wel spreekwoordelijke nummer 7 van Moni kunnen voelen.
Ik zou
Er niet te veel op ingaan en het positief oppakken. Wat jij in je privé doet mag je zelf weten.
"Wat een leuk idee om eens met zijn allen iets leuks te gaan doen! Gezellig ergens uit eten of zo? Mijn huis is natuurlijk niet groot genoeg voor zoveel, maar als het wel ziet zitten: ik zal er zijn hoor!"
grijns
Mijn eerste reactie was: als het een bedrijfsuitje is, mag het bedrijf ook betalen en de locatie regelen. Ik vind de reactie van Okie Dokie dan ook ijzersterk: goh, wat een goed idee van je, wanneer gaan we?
Ben het eens met degene die zegt dat je niet van een groep van 13 1 of 2 niet kan uitnodigen, maar als jij een paar collega's uitnodigt omdat je met hen persoonlijk een goed contact hebt dan is dat geen reden om de rest ook maar uit te nodigen.
De consequentie van dit alles zou zijn dat je nooit meer dan éen collega tegelijk mag uitnodigen in de privésfeer op straffe van de verplichting iedereen uit te nodigen. Dat is absurd.
Groeten,
Temet
Eens
met voorgangers, en inderdaad leuke insteek Okie Dokie.
En ik snap de reactie van TS ook: hellep, ik weet niet eens hoe ik voor zoveel mensen een etentje zou moeten organiseren! Nog los van de vraag of je er plek voor hebt.
Echt, hoe langer ik erover nadenk, hoe absurder ik de reactie van de baas vindt.
TS, is het een baas die vooral geen gemor in de groep wil en al snel zijn/haar oren laat hangen naar iemand die moeilijk doet (misschien de nr. 6 of 7...))?
TS, ga je de suggestie van Okie Dokie alsnog tegen de baas uiten? 
. En misschien nog meegeven dat je dan verwacht dat de baas betaalt, immers werketentje .
Ik ben wel benieuwd hoe die dan reageert. Of laat je het nu maar zitten?
Niks doen
Ik ga er niks meer mee doen, want de discussie met de manager is al twee weken geleden, dus ik ga dat niet weer oprakelen. Ik kwam er alleen op vanwege dat andere draadje.
Ik ben het ermee eens dat ik niet vijf van de zes had kunnen uitnodigen, dan zou ik die zesde ook gewoon vragen, maar ik vind het nogal een verschil om voor vijf gasten (+5 familieleden) te koken, dan voor dertien.
We gaan zo eens in de twee jaar met z'n allen + manager uit eten, maar dan betaalt het bedrijf.
Met een van de vijf die ik uitnodigde sport ik ook, en met de andere vier heb ik op het werk het meest contact omdat we samenwerken bij verschillende projecten.
Bij mijn ex-werk
waren wel meer groepjes die los van de rest iets ondernamen. Ik dacht wel eens 'Lijkt me gezellig!', maar meer ook niet.
Het is voor mij wel lastig om in te kunnen schatten hoe de andere secretaresse(s) aan het idee kwamen dat zij ook recht had(den) op een uitnodiging. Als je zuiver geschift hebt op 'kan er niet meer bij', dan had je achteraf gezien (maar dat is makkelijk praten) een andere oplossing kunnen kiezen. Toch allemaal en dan een grote pan van het een of ander. Als je hebt geschift op 'met die mensen ga ik het beste om', dan kan het zijn dat er een paar zijn die het gevoel hadden dat ze daar ook bij hoorden. Dat is 'lastig', maar mensen waar je echt helemaal niets mee hebt hoef je niet in je huis uit te nodigen. Niet leuk, maar wel eerlijk. De manager hoort zich daar niet mee te bemoeien.
5 of 13
Maar Kaaskopje, ik vind het nogal een verschil of er vijf mensen komen eten of dertien. Bij vijf eten mijn man en kinderen aan de keukentafel en wij met z'n zessen in de huiskamer. Met z'n zessen kun je een gezamenlijk gesprek voeren en is het te overzien. Met dertien heb je meteen een soort feestje, ontstaan kleinere groepjes en daar komt nog bij dat je er dan veel moeilijker een eind aan kan breien. Met een klein groepje eten is nog even napraten met koffie en wat lekkers en daarna wegwezen. Als er dertien mensen zijn, blijven mensen eerder plakken omdat je niet gezamenlijk aan een tafel zit.
Nou ja, het verbaasde me gewoon dat de manager zich ermee bemoeide. Ik hoor zo vaak op de afdeling mensen afspraken maken voor sporten, filmen, eten etc. Komt nooit bij me op om jaloers te zijn dat ik niet word gevraagd. Maar anderen hebben dat blijkbaar wel.
Je kunt man en kinderen
ook een keer naar MacDonalds sturen, de tafels tegen elkaar aanzetten en zo toch als groep bij elkaar zitten.
Ik begrijp je bezwaar van een te grote groep wel hoor. Het team op mijn oude werk was ook ongeveer 12 collega's groot. Ik ben voor mijn afscheid uitgenodigd voor een etentje en alleen de mensen waar ik tussen zat heb ik echt gesproken. Jammer, maar helaas. Wat in een restaurant echter meespeelt, maar thuis niet, is dat het geluid van de andere gasten nogal aanwezig is, plús andere geluiden uit de keuken (in mijn geval) e.d.. Dus opmerkingen over de hele tafel hoorbaar maken, wordt een beetje moeilijk. Thuis heb je dat niet, of in ieder geval een stuk minder.
Het lastige van een 'discussie' als dit, is dat het allemaal achteraf gepraat is. Wist jij veel dat het een probleem zou worden?! Nee. Met de kennis die je nu hebt, zou je kunnen overwegen om het nog eens over te doen met de mensen die je nog niet hebt uitgenodigd. Of je daar behoefte aan hebt, is aan jou.
Collega's
Ik vind het een rare reactie van de manager. Je mag toch zelf bepalen wie je te eten vraagt! Wel snap ik dat 5 van 6 wel erg lullig zou zijn, maar dat is hier niet aan de orde.
Bij mij op het werk zijn we met 15 collega's. Met drie ga ik regelmatig uit eten (met de hele afdeling overigens ook). Twee van deze drie gaan de organisatie verlaten en ik weet zeker dat ik ze blijf zien. Ik weet ook zeker dat mijn andere collega's dat niet gaan doen. Daar zit dan ook het verschil... Misschien zou dit voor jou ook wel gelden.