Tweede gesprek bij sollicitatie en werktijden bespreken

oppas aan huis

Ik zou er geen groot issue van maken. Kijken wat wel kan. Wanneer kan je man wel halen, en voor de overige dagen oppas aan huis regelen. Iemand die de kinderen van school haalt en zorgt dat om 18.30 het eten op tafel staat.

En ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar later eten word steeds makkelijker. Mijn jongste is bijna 6 en 18.30/19.00 uur eten is geen probleem meer

Oplossingen

Ik ben bang dat er weinig te onderhandelen valt over werktijden in een werkgeversmarkt. Ik zou er zelf toch eerder vanuit gaan om oplossingen te zoeken voor de tijden aan het einde van de dag dat je in problemen komt.
Je hebt zo te zien voornamelijk twee problemen. Het ophalen uit de opvang en het tijdig eten.
voor het tijdig eten kun je de dag vooraf 's avonds al koken of deels voorbereiden zodat je op de dag zelf snel klaar bent. Verder kun je kijken of de kinderen vast mee naar huis kunnen met andere ouders en daar misschien zelfs een keer eten als het erg laat wordt. Of je geeft iets te eten en te drinken mee als vijfuurtje. Of je huurt een student in die elke dag aan het einde van de dag de kinderen haalt, het eten afmaakt en vast met ze gaat eten.
Dat kost ook geld, maar is voor jezelf gunstiger. Want stressen of je het wel haalt en ook geen baan zijn slechtere keuzes.

Battle of the sexes weer

"Maar waarom gaan automatisch de kosten van de kinderopvang van jouw salaris af?"

Woeaaah! Omdat haar inkomen erbij komt? Mischien gooien ze hun gezamelijke inkomen wel in 1 pot. EN als er dan 2000 EUR bijkomt en tegelijkertijd 1500 EUR afgaat, wat maakt het dan uit uit wiens zak het komt?

Merkwaardige kijk op de zaken heb jij, Sindbad's vrouw...

"Kan hij niet 1 uur eerder beginnen en dan 1 uur eerder thuis zijn?
Het zijn toch jullie kinderen en het is toch julie zorg?
Bovendien, het lijkt me ook dat hij makkelijker e.e.a kan veranderen want hij heeft een vaste baan. Hij hoeft niet bang te zijn dat hij daardoor zijn proeftijd niet doorkomt, terwijl jij je op alle fronten nog moet bewijzen."

Zou zomaar kunnen, maar, weer even als economische eenheid gedacht, is het verstandig om de vaste (waarschijnlijk zelfs beter betaalde) baan op het spel te zetten om de onzekere baan iets zekerder te maken?

Moet het allemaal in de man versus vrouw modus?

Heb je al scheidingsplannen, Sindbad?

eerlijk zijn

IK vrees dat je weinig kansen hebt om die werktijden aan te passen. De klantenservice zal open zijn van 9-18 en tijdens die tijden hebben ze hun personeel hard nodig. Veel mensen denken na het werk (om 17:30) nog even te kunnen bellen en ja dan hebben ze je hard nodig.

ALs je bij je eerste gesprek eerlijk had geweest waren je kansen groter, nu heb je het zo gespeeld dat je voor iedere vereiste een vinkje achter je naam hebt gekregen waar sommige andere kandidaten dat vinkje niet hebben. Mocht je in het tweede gesprek ineens aangeven dat je niet zo flexibel bent als dat je aangaf dan gaan ze wellicht heroverwegen. En straks full time werken waar je eigenlijk maar 28-32 uur wilt is iets wat je opbreekt want iedere week maar weer werk je meer dan je wilt en het blijft terug komen, met kinderen is 40 uur werken (en als je partner dat ook doet) wel erg veel.

Ik weet niet of je nu een ww uitkering hebt, maar als je straks die baan aangeboden krijgt en je hem niet accepteert (ivm werktijd, loon en full-time) loop je wel het risico dat je een sanctie op je uitkering krijgt.

Werktijden

Als ze zo hameren op de werktijden dan zal dat wel een belangrijk punt zijn. Bij veel klantenservices is het belangrijk dat de bezetting er is gedurende de uren dat ze open zijn. Misschien kan je dat half uur onderhandelen maar kans is ook dat het niet kan. Juist omdat dit zo'n belangrijk punt lijkt te zijn. Ik zou de baan er niet op vast laten lopen. Dat is ook zonde.

Ik zou inderdaad met je man om de tafel gaan zitten. Hij draagt hier ook een verantwoordelijkheid. Het is is niet alleen jouw zaak om het te regelen.Gewoon samen overleggen over hoe je de zaken kan regelen.

Praktisch: ipv BSO/KDV kan je voor een gastouder kiezen. Die zijn vaak flexibeler en dan kan je wat later ophalen.
19h eten is voor kinderen niet te laat. Genoeg gezinnen waar ze altijd later eten. Dat is ook een kwestie van gewenning. Zorg dan wel voor een goede lunch en een stevige snack.
Verder kan je ook in het voren koken. Je man en jij kunnen zondag alvast een paar maaltijden klaarmaken die je alleen hoeft op te warmen. Dan kan je letterlijk binnen 10 minuten na thuiskomst aan tafel zitten.
Verder is soep en een omelet met brood ook prima eten

Battle of the sexes ???

Nee, het heeft niets te maken met the Battle of the sexes.
Het heeft te maken met de manier van denken.

Hier (meer dan 30 jaar samen, geen scheidingsplannen LOL) is ook altijd al onze verdienste in 1 pot terecht gekomen.
Maar als alle verdiensten in 1 pot terecht komen, dan vind ik ook dat gevoelsmatig dat alle onkomsten om dat inkomen te verdienen door beiden gedragen worden.
Het waren/zijn namelijk niet alleen mijn kinderen, maar ook zijn kinderen.

En gevoelsmatig maakt het voor mij heel wat uit of ik nu (na aftrek van mijn deel van de kinderopvang kosten) 1000 euro verdien of dat ik er 500 verdien omdat deze kosten "van mijn loon" afgaan.

zoals mijn partner van mij verwacht dat ik hem optimaal ondersteun met zijn werk, zo verwacht ik dat ook van hem. En het bij voorbaat roepen "dat kan niet", terwijl er geen of minimaal moeite in is gestopt om dat te onderzoeken, daar heb ik moeite mee.
Het feit dat ik 40 uur in de week werk, daar profiteert ook mijn partner van.

Eerst fulltime, dan parttime?

Dat met die bezetting is normaal gesproken door een bedrijf op te vangen door een paar parttimers goed te combineren.
Als je nu inzet op eerst een periode full time maar dat je zo mogelijk op termijn naar 32 uur zou willen? Dan kun je misschien twee middagen niet werken, dat haalt thuis de druk al enorm van de ketel. Misschien kan je partner of een oppas/gastouder dan de rest opvangen? Als het bedrijf dat ziet zitten, laat dan de termijn waarbinnen je parttime gaat werken wel in je contract zetten!
Ik heb dit al meermaals gedaan. De baas kon dan zien wat ik kon, ik kon me goed inwerken, en als alles liep, ging ik minder werken. Die uren werden ingevuld door een andere collega's. Een uurtje aan het einde van de dag is lastig door een ander in te vullen, een halve dag lukt makkelijker. Maar praat erover en stel je flexibel op wat betreft oplossingen.
Mijn ervaring is dat een bedrijf liever fulltimers heeft, logisch, maar dat het meestal wel mogelijk is om over de uren te praten.

Sinbad (en zijn 40 rovers)

Of Sinbad altijd een uurtje eerder naar huis toe kon? Dat was heel afhankelijk van waar Sinbad (met zijn 40 rovers) op dat moment was. Lagen ze in hun thuishaven of als hij een functie aan de wal had, dan was dat in overleg meestal mogelijk.
Daar stond ook tegenover dat als Sinbad op zee was, hij absoluut niet naar huis toe kon komen. Dan wilde hij wel, maar kon hij domweg niet.

Ik ben me er dan ook heel erg van bewust dat het niet in elke baan kan. Maar je kunt het wel oprecht proberen, in overleg gaan met het bedrijf waar je voor werkt om te zien wat de mogelijkheden zijn. Bij voorbaat "nee" roepen, "dat kan niet in ons bedrijf" is toch wel heel makkelijk.
Dat is het punt wat ik wil maken. Het gaat mij om het oprecht inzetten, serieus kijken wat wel en niet mogelijk is. is het dan niet mogelijk? Tja, dan houdt het op. Dan is het niet anders.

dat is nu zo dom

'Mijn ervaring is dat een bedrijf liever fulltimers heeft, logisch, maar dat het meestal wel mogelijk is om over de uren te praten.'

Dat vind ik nu zo dom, zeker in deze tijd. Ook mannen willen vaak best wel 4 dagen werken. Door het werk door meer mensen te laten doen met minder uren schep je ook meer mogelijkheden. Mensen kunnen wel eens voor elkaar invallen, in vakanties hoef je niet alleen maar mensen van buiten te halen en mensen staan vaak gewoon gelukkiger in het leven als ze hun werk moeten of willen combineren met andere dingen.

Dees

Ja, in de dagdagelijkse praktijk en in het hier en nu heb werk je dan voor bijzonder weinig. Vooral als je gevoelsmatig al je kinderopvangkosten van jouw inkomen aftrekt.

Wat ik wel belangrijk vind, is dat je op deze manier wel bouwt aan je toekomst. als je gaat werken draag je wel pensioen premie af, en je hebt een uitgangspunt vanwaaruit je toch steeds een klein beetje meer kunt gaan verdienen.

En echt, ik snap het, in het hier en nu schiet je er weinig mee op. Alleen in het "later als ik niet meer hoef te werken" kan het behoorlijk verschil maken. Of je nu 40/40 van je pensioen krijgt als je 67 bent, of je krijgt 20/40ste of 28/40 van je pensioen, dat scheelt toch een slok op een borrel.

het is dus nu investeren waardoor je later (meer) uitbetaalt krijgt.

onderhandelen

Ze weten van jouw salarisverwachting. Je kunt dus melden in een vervolggesprek over arbeidsvoorwaarden dat je kunt leven met minder salaris, maar dan wat eisen stelt aan de werktijden. Zoals kortere pauze en drie keer per week een half uurtje eerder weg, ofzo. Is echt niet gek. Ik neem (o.a.) ook mensen aan voor kantenservice, en zou dit bij de juiste persoon zonder enig probleem honoreren.

Inderdaad

Twee dingen doen:

Praktisch thuis:
samen met man kijken wat wel kan, kan hij eerder beginnen en dan eerder weg? Zoek oppas aan huis, kook vooruit

Onderhandelen:
Zeg dat je het salaris accepteert mits je een half uur pauze mag nemen en dus elke dag een half uur eerder weg kan, dan ben je 18 uur thuis, toch fijner dan 18.30

Dat laatste

van MarSy, daar zit geen enkele werkgever op te wachten. Als je voor 1 individuele werknemer aparte afspraken maakt leidt dat tot scheve gezichten op de werkvloer. Daar gaan ze niet aan beginnen, maar vragen staat vrij.

patagonia - je rekent nu te veel vanuit een uitkeringssituatie. Wel uitkering, niets hoeven doen en geen opvangkosten. Dat klinkt bijna te mooi om waar te zijn. Houd er rekening mee dat dit tijdelijk geld is en op een gegeven moment zal eindigen.

In jouw situatie zou ik voor een oppas aan huis gaan die evt met de kinderen eet als jij laat bent. Geen gestress met halen van de opvang, je weet dat voor de kinderen goed wordt gezorgd. En met 2 full time banen en een man die blijkbaar een hele belangrijke functie heeft moet dat qua kosten ook geen probleem zijn

Jamie

Eens met jouw redenatie maar bedrijven zijn er tegenwoordig op gebrand om juist het aantal fte's te doen dalen. Meer personeel aannemen is vaak geen optie, dan alleen in de zgn 'flexibele schil'.

ik snap het niet

'Ik begrijp haar bericht wel hoor. Nu heeft ze geen kinderopvangkosten dus als ze dan netto 1500 euro overhoudt en er 1400 moet inleveren voor de opvang (waarschijnlijk dan dus 5 dagen per week) dan heeft het weinig zin om te gaan werken.'

Maar voordat je boventallig werd, had je toch ook een inkomen en kinderopvang? Bovendien, voor die van 10 is het nog maar 2 jaar, dan gaat hij/zij naar de middelbare en heb je geen BSO-kosten meer. Geen werk en geen inkomen is vervelender dan nu lastig werk met uitzicht op een betere situatie. En doorsolliciteren gaat ook beter vanuit een baan dan vanuit een thuiszit-situatie.

Nou...

Ik werk fulltime sinds mijn jongste 5 is (daarvoor vier dagen). Dat gaat redelijk vlotjes maar vooral doordat ik kan schuiven met uren, soms wat meer soms wat minder, en een aantal dagen per week thuis werk. Ik heb wel weken gehad dat ik vijf dagen per week op locatie moest zijn, en dan ook laat thuis (18.00 uur bij de opvang). Dat trok mijn jongste maar moeizaam, en ik zelf eigenlijk ook. Dan ben je echt de hele dag maar aan het rennen om dan 's avonds nog op een holletje iets makkelijks in elkaar te draaien, hysterisch oververmoeid kind, en bijna aansluitend je kleuter naar bed. Ik zou het nu wel aandurven (jongste is 10), maar zulke kleine kinderen houden anders wel erg weinig thuistijd over.
Als je geen keuze hebt is het anders natuurlijk, of als het echt een geweldige baan is met dito salaris en je kunt een hulp/nanny aan huis betalen.
Ik vermoed ook dat ze een kortere lunchpauze niet zullen toekennen. Dat willen al die andere medewerkers dan natuurlijk ook wel.

je wil het

of je wil het niet.

Als TS het als enige echt wil zal haar echtgenoot niet bereid zijn om mee te helpen.Dus dan regelt Ts het toch zelf? Gastouder is prima, desnoods leg je erop toe. Als manlief het niet bevalt mag hij het oplossen.

gr Angela

Ach

Ik denk dat het allemaal wel meevalt.

Je man kan ze niet elke dag ophalen. Maar vast wel 2 dagen. Zelfs mensen met veeleisende, leidinggevende banen kunnen (op voorwaarde natuurlijk dat ze willen....) regelen dat ze op tijd thuis zijn. Dat zijn dan alvast 2 dagen waarop ze wat bijtijds kunnen eten.
Je regelt voor 2 dagen een gastouder die 's avonds met de kinderen eet. Dat zijn al 4 dagen geregeld.

Dan hou je 1 dag over dat het voor de kinderen een beetje laat wordt. Daarvoor hebben we makkelijke maaltijden uitgevonden.

Als je er een tijdje werkt, weet je hoe de hazen lopen en of het te regelen valt dat je 1 keer per week eerder naar huis gaat.

Opgelost.

En ja, ik praat vanuit ervaring met beide partners fulltime werkend in veel eisende leidinggevende banen met jonge kinderen

Nog niet

'Is er iemand hier in dezelfde situatie? Ik bedoel, beide ouders fulltime werken en schoolgaande kinderen? Is het te doen of is het heel erg moeilijk?'

Langzamerhand word ik mijn leven als ma-di-do prinsesje een beetje zat. Nog niet helemaal, maar ik weet dat dat moment zich gaan aandienen. Op mijn werk is urenuitbreiding niet zomaar mogelijk, maar binnenkort dient zich de nu of nooit kans aan. En ik denk dus dat ik hem ga grijpen.

Ik vind jongste eigenlijk nog net wat te jong voor de consequenties van deze stap. En daarom (Ad) verwacht ik wat van mijn man. Ik neem mijn werk serieus, kan ook best een aardige boterham verdienen en weiger dus om mezelf in de 'het vrouwtje met het baantje voor erbij' rol te laten drukken. Gelukkig ziet mijn man dat ook zo en vindt hij de combinatie werk en zorg ook een taak van ons beiden. Ik snap dat dat niet in iedere baan even makkelijk is, maar dat neemt niet weg dat ie het kan proberen. Desnoods door ouderschapsverlof op te nemen.

Wij gaan straks ieder 4,5 dag werken. Ik kan een aantal dagdelen thuiswerken en we hebben allebei een beperkte woon-werk reistijd. Jongste gaat daarmee 2 dagen naar de bso en eet daar op die dagen warm eten.

In jouw geval zou ik gaan voor de oppas aan huis die ook kookt. Je blindstaren op je huidige situatie is een valkuil. Persoonlijk zou ik zelfs blijven werken, als de helft van ons totale inkomen aan kinderopvang op zou gaan (en nee dus niet mijn inkomen in zijn totaliteit....). Kinderopvang is namelijk een investering. Het is maar voor een beperkt aantal jaren en ik vind het zonde om die tijd thuis af te wachten. Deze kans dient zich nu aan. Niet over een aantal jaren. Het is nu even investeren, maar dat verdient zich straks dubbel en dwars terug.

Verschil

Ik denk dat je makkelijker fulltime werkt in een 'veeleisende leidinggevende baan' dan als medewerker op een klantenservice met verplichte aanwezigheid van 9 tot 18.00 uur. Zelfstandig beslissen dat je overmorgen 2 uurtjes verlof neemt kan dan vaak ook niet.
Maar goed, ik wil Patagonia zeker niet ontmoedigen. Beter fulltime aan het werk dan fulltime thuis, als dat de keuze is

Klopt wel Katniss

Al houdt die veeleisende baan nooit op. Dat is ook niet altijd handig.

Werkjaren achterhalen

Ik ben mijn arbeidzame jaren begonnen als oproepkracht. Dat heb ik een paar jaar gedaan en toen kwam er een vaste plek vrij en kreeg ik een vaste uren contract, tot nu toe werk ik daar nog steeds. Mijn datum-in-dienst staat op de datum van dat vaste contract.
Nu kwam ik er door cao-jubilea achter dat er bij collega's met hetzelfde pad wel de freelance jaren zijn meegerekend, omdat het hetzelfde werk onder dezelfde cao betrof. Ik heb aan pz gevraagd om dat bij mij ook mee te rekenen maar daarvoor moet ik schriftelijk bewijs hebben.
Nou heb ik die oude salarisstroken niet meer (meer dan 25 jaar geleden). En bij dat oproepwerk werd geen pensioenpremie ingehouden dus bij het pensioenfonds ben ik ook niet voor die tijd bekend. Zou ik de belastingdienst kunnen proberen? Of heeft iemand nog een ander slim idee?

Oeps

Dit moet in een nieuwe draad en ik kan niet kopieren op mijn tablet...

ook een leidinggevende

kan gebruikmaken van de wet aanpassingarbeidsduur.
En hoe hoger in de boom hoe meer mogelijkheden om de eigen tijd in te delen en meer flexibiliteit te benutten.
Maar je moet het wel heel duidelijk vragen en je aan je afspraken houden en het echt willen en niet na 1x vaag vragen al afhaken.

Ervaring

Fulltime experience calling: hier man met eigen bedrijf - werkt zo'n 50 -60 uur per week (telefoontjes etc daargelaten) en vrouw 36+ uur in leidinggevende baan (ik dus). Twee kinderen, de jongste is net vijf. Ik had in mijn omgeving 1 directe kritikaster; een thuisblijfmoeder die mijn werklust geloof ik maar overdreven vond. Vond want sinds haar vriend heeft gezegd dat hij uit elkaar wil hoor ik haar er niet meer over....
Beetje hard misschien, maar mijn punt is denk ik wel duidelijk: zet je in om deze baan te krijgen, wees creatief in je oplossingen en blijf open staan voor nieuwe kansen en mogelijkheden. In deze arbeidsmarkt klopt de ideale baan zelden aan de deur als je op de bank zit maar komt wellicht wel langs terwijl je ergens werkt.
Wij hebben een schat van een oppas die heel eigen is en soms de periode tussen bso en onze thuiskomst overbrugt of op andere manieren inspringt. Ik maak zeer regelmatig een grote pan verse soep (tomaat, cougette) en daar eten we soms twee avonden van, met brood. Ook zijn we heel goed in snelle gerechten koken. En we hebben wekelijks iemand die schoonmaakt.
Just do it! Beter spijt hebben dat je het hebt geprobeerd dan spijt hebben terwijl je thuis zit.