Terug van vakantie, alles is uit mijn hoofd
Hoi,
Ik ben terug van vier weken vakantie. Een zeer bewogen 1,5 jaar achter de rug (privé) en ook een aantal veranderingen op het werk. Ik was dan ook écht toe aan vakantie.
Toen ik vrijdag, vier weken geleden, naar huis ging, dacht ik nog dat ik wel even wat opruimwerk zou doen zodat ik alles op een rijtje had als ik dag 1 weer aan het werk ging.
Maar eenmaal thuis had ik zó vakantie dat ik niks meer heb gedaan. En ik ben dus ook álles uit mijn hoofd kwijt. Ik wist mijn wachtwoord niet meer. Ik weet niet meer goed wat ik het eerst of laatst moet pakken. Maar erger nog: het boeit me ook niet meer. Nu wil ik al jaren iets anders gaan doen en de laatste 1,5 jaar heeft me kennelijk echt de das om gedaan. Ik schrik er eigenlijk van dat ik me hier niet meer mee bezig wil houden. Ik schrik er ook van dat mijn hoofd zo leeg is en ik het maar niet opgestart krijg. Ik schrik ervan dat ik dus écht nog iets had moeten doen voor ik met vakantie ging (en dat ik helemaal ben vergeten).
Een ontspannen lezer denkt "joh, jij hebt gewoon écht vakantie gehad". En dat is ook zo natuurlijk. Maar ik voel me nú al tekort schieten naar mijn baas dat ik nalatig ben geweest en in mijn hoofd nalatig ben omdat ik het liefst altijd vakantie zou hebben. Ik ben er zo klaar mee eigenlijk. Bah.
Komt me bekend voor...
Maar ik zou het toch even tijd geven, misschien kom je gewoon weer in je ritme. Het lijkt me vrij normaal dat je daar even uit bent, zeker na een heftige tijd. Misschien stel je te hoge eisen aan jezelf? Altijd vakantie lijkt mij ook wel fijn, en ik denk velen met ons! En doordat de kinderen nog lekker vrij hebben, voelt het ook nog niet alsof het werk echt begonnen is, tenminste bij mij niet.
Na een tijdje merk je wel of er meer aan de hand is op je werk en dan kan je daar iets mee. Is de privé-ellende inmiddels weg en ook verwerkt? Dat lijkt me wel nodig voor je drastische beslissingen gaat nemen.
tijd geven of toch omscholen (wie weet waar te starten)
De ellende is deels verwerkt maar zal er deels blijven. Dat is iets waar we mee om moeten gaan. Dat lijkt goed te lukken.
Misschien is mijn reactie inderdaad iets paniekerig. Aan de andere kant weet ik al veel langer dat ik moet omscholen, maar ik durf niet goed (ben kostwinner en mijn man is arbeidsongeschikt dus enige stabiliteit is gewenst).
Hoge eisen stel ik inderdaad aan mezelf. Dienstverlenend als ik ben, wil ik gewoon graag doen wat moet en dat ook goed doen. Het wordt alleen lastig als je al langere tijd geen zin meer hebt om te doen wat je deed. En dat is door de vakantie wél bevestigd. Meer dan ooit. Want voor het eerst was ik zelfs een beetje misselijk bij het idee dat ik weer aan het werk moest. Dat de kinderen nog vakantie hebben, helpt inderdaad niet.
Maar nog steeds ben ik kostwinner. Dus is het zo'n kut-cirkeltje (excusez le mot).
Ik vind het gewoon zo erg dat ik maar blijf afdwalen; nu weer op OO, dan weer op mijn mobiel, Facebook of mail. Mijn werk voelt zo zinloos.
Als je wilt omscholen maar eigenlijk niet weet waarin, wat is dan de weg om te beginnen? Vroeger heb ik wel tests gedaan maar dat is niet zo zinvol gebleken. Ik ben op zoek naar zelfstandig werk (niet zo zeer als zelfstandige overigens). Liefst in de zorg (tuurlijk, we zoeken weer de makkelijke weg..). Zou je naar een school kunnen gaan voor een gesprek? Om het concreet te maken? Moet ik de site van LOI gaan uitpluizen? Waar start je?
vakbond
ben je lid van een vakbond? De meesten bieden begeleiding bij dit soort loopbaan keuzes.
Ik heb er heel veel aan gehad destijds.
nee, geen lid (plus vraag aan amk)
Dat hoor ik wel vaker, dat dat een goed idee is (zeker met toestanden op het werk). Daar ga ik dan eerst eens beginnen. Mag ik vragen of jij met hetzelfde doel als ik de vakbond hebt benaderd?
Maar verdere tips zijn welkom!
ongeveer
ik zat al een tijd thuis en kreeg van mijn leidinggevende de opdracht, als onderdeel van mijn reintegratieproces, te onderzoeken of ik nog op de juiste plaats zat. Heel duidelijk niet om een weg-pest-traject te starten maar gewoon omdat ik al lang in deze functie zit.
Tja en hoe begin je dan.
Eerst met wat zelf onderzoek natuurlijk, maar ja, ook een vorm van bedrijfsblindheid waar je rekening mee moet houden. En toen ben ik bij de vakbond terecht gekomen doordat een kaderlid mij op die mogelijkheid attendeerde. Zelf ben ik ook kaderlid dus had het best kunnen weten. (Kaderleden zijn leden van de vakbond die ook echt actief zijn in het bedrijf, niet alleen lid)
En juist daar heb ik goed in beeld gekregen wat ik zoek in mijn werk. En dat heb ik naast mijn huidige functie gelegd en naast mogelijke andere functies. Er zijn op mijn verzoek en op het verzoek van mijn leidinggevende wat aanpassingen gedaan. Waarna ik weer een volmondig 'Ja' tegen mijn huidige functie heb gezegd. En nu 2,5 jaar later zit ik beter in mijn vel dan ooit op mijn werk.
Logisch toch?
De afgelopen 1,5 jaar was jij de spil en de basis in jullie gezin. Ik vind het heel logisch dat jij 'instort' op het moment dat alles weer zo'n beetje draait en loopt en als jullie lekker lang op vakantie zijn. Gun je zelf daar ook even de ruimte voor.
Ik denk dat het een goed idee is om met je baas (leidinggevende/hr) te gaan praten, zowel over je 'dipje' in je werk als je wensen op langere termijn. Veel bedrijven bieden zelf ook iets van coaching of loopbaantrajecten aan. Gesprekken met iemand kunnen je helpen helder te krijgen wat je wil en wat je kan. Misschien is bij/omscholen op je huidige werkplek mogelijk?
Dat jij kostwinner bent, compliceert de boel vast wel wat, je kunt er nu eenmaal niet een jaar tussenuit voor een studie. Maar er leiden heel veel wegen naar Rome... Geduld en wijsheid gewenst!
