Steeds tijdelijke contracten

Duurder

Een vaste medewerker wordt duurder naarmate het dienstverband langer duurt, tenminste als je van hem/haar afwilt, ivm opzegtermijn of ontslagvergoeding. Maar ik denk ook dat wat je zaait dat je dat ook oogst: minder betrokkenheid. Op zich is zo'n constructie van er even uit (inmiddels idd min. een half jaar) wel bekend. Dan kun je weer lekker opnieuw gaan tellen (drie contracten in max. drie jaar). Dit is wel de toekomst, of het perse goed is? Anderzijds is "beweging" niet altijd slecht, dat kan ook scherp houden. Het mooie woord hiervoor is employability .

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Dat kan ik je vertellen

Daardoor ben ik mijn baan kwijt. Te duur, niet opzij te schuiven door het vaste contract. En dan moet het maar via wegpesten.
Bij een tijdelijk contract is er geen of amper sprake van loonopbouw, tegen dat je noemenswaardig meer hoort te krijgen moet je alweer weg en in slechtere tijden kun je ervoor kiezen om de tijdelijke contracten niet te verlengen, waardoor je ook flink op personeelskosten kunt besparen.
Niet alleen het tijdelijke van kortdurende contracten is handig voor werkgevers, maar ook de vermelding van een 'min/max' aantal arbeidsuren per week. Zet in het contract dat iemand minimaal voor 4 uur en maximaal 32 uur is aangenomen en je kan zo iemand naar huis sturen wanneer je wilt in periodes met minder goede resultaten, zolang dat minimum van 4 uur maar wordt nagekomen. En de werknemer kan naar het ww loket...
Ik had door mijn lange dienstverband, ondanks mijn min/max contract, het recht verworven van een vaste 32 urige werkweek, omdat ik dat al die jaren heb gedaan. Ik verdiende, vergeleken met een collega die korter in dienst was, een euro meer (waar gaat het over!?) en was daarmee een blok aan het been geworden. Mét een aantal collega's van mij. Het werk waar wij uitermate in thuis waren, moest opeens gedaan worden door nieuwere collega's, met tijdelijke contracten en min/max uiteraard. En tegen ons werd alles in het werk gesteld om ons het leven zuur te maken.
Ik vind tijdelijke contracten een waardeloos systeem, maar ja, dat is natuurlijk niet zo vreemd uit de mond van iemand die zijn baan erdoor is kwijtgeraakt. Niks leuke beweging aan, alleen maar onzeker voor wie daarmee te maken heeft. En inderdaad moet de werkgever steeds weer investeren in opleiden, begeleiden, opvoeden van jongeren, enz.. Dat kan de kwaliteit toch niet ten goede komen? Je kunt natuurlijk stellen dat bij ervaren werknemers de sleur en het automatisme ook voor fouten kunnen zorgen, maar of dat opweegt tegen die beweging in het personeelsbestand... ik weet het niet.

Waar dit al jaren gebeurt

is in de wetenschap. Veel talent vloeit daar weg, omdat ze de grote onzekerheid op den duur niet uithouden. Je promoveert via een contract van drie a vier jaar. Daarna word je postdoc. Dan heb je voortdurend tijdelijke contracten. En inderdaad, maximaal drie van die contracten, en dan moet je weer een tijd de WW in. Of er wordt gebruik gemaakt van een uitzendconstructie, zodat de werkgever makkelijk van je af kan. Maar in deze banen ligt het netto salaris dan nog tussen 2200 en 2900 (schatting). In de zorg is ook het salaris nog eens een stuk minder. Op de universiteit is wel een groot verschil tussen wetenschappelijk en ondersteunend personeel. Het ondersteunend personeel zoals secretaresses en secretarissen, beleidsmedewerkers, communicatietypes, HR enzovoort, hebben bijna altijd wel een vast contract. En die zitten muurvast, ook als ze ernstig disfunctioneren zitten ze goed. Hoe zit dat in de zorg? En bij de post? Daar de 'kantoorbanen' ook wat gunstiger?

Overal zie ik het

AH, die kinderen die tegenwoordig de winkels draaiend houden.
Overheid: op veel plekken wordt ook niemand meer aangenomen. Ons archief wordt op orde gebracht door een academicus van 25 die op uitzendbasis met min/max, minimumloon en per maand verlengd zit. Mag geen euro te veel kosten.
Zorg, zoals al genoemd.
Onderwijs: plekje in de invalpool is al een lot uit een loterij. Nieuwe mensen mogen ze niet meer aannemen, eerst afwachten wat er bij de koepel/ het bestuur nog aan boventallig personeel rondloopt. Als dat niet lukt wordt er rustig een heel jaar lang (sic!) een vaste uitzend/invalpoolpersoon op een klas gezet.

Je kan beter vragen waar het niet speelt.
Ik houd hier echt rekening mee bij de opvoeding. Niet vanuit een negatief perspectief, maar realistisch. Iedereen is straks zijn eigen werkgever. Je employability is een voortdurende zorg.
Even voor de duidelijkheid: wat ik dus niet tegen de kinderen zeg is: jij krijgt nooit een vaste baan. Wat ik wel probeer, is de kinderen veel ervaringen te laten opdoen om hun sociale vaardigheden te ontwikkelen. Die zijn straks cruciaal, in combinatie met een goede zelfkennis en zelfmanagement. Vanuit die zelfkennis moet je studiekeuzes maken die je kan beargumenteren, en je zult je je hele leven moeten kunnen door-ontwikkelen naar een andere tak van werk.

Rodebeuk

Je schrijft: "Wat ik wel probeer, is de kinderen veel ervaringen te laten opdoen om hun sociale vaardigheden te ontwikkelen. Die zijn straks cruciaal, in combinatie met een goede zelfkennis en zelfmanagement. Vanuit die zelfkennis moet je studiekeuzes maken die je kan beargumenteren, en je zult je je hele leven moeten kunnen door-ontwikkelen naar een andere tak van werk."

Als moeder van twee autistische pubers maak ik me hier enorme zorgen over. Het is voor niet-autisten al een hele kluif, dat ervaar ik zelf ook. Maar voor de mensen die al zoveel moeite hebben "onze wereld" te begrijpen is dat een ramp.
Een wat oudere vriend van één van mijn kinderen is nu al vastgelopen en opgenomen vanwege de stress tijdens zijn strijd om een plekje op de arbeidsmarkt.

Voor de wajong komt hij niet meer in aanmerking volgens de nieuwste regels, maar dat wil hij ook niet. Hij wil gewoon werken, zijn brood verdienen en een zelfstandig leven krijgen.

Maar als iemand die gewoon goed functioneert al heel veel moeite moet doen, hoe zit dat dan met mensen die daar problemen mee hebben?

Ik vind het verschrikkelijk. Probeer, net als jij, wel positief te blijven, maar diep in mijn hart zie ik het heel somber in.
Ook voor mijzelf overigens, 50+, between jobs en zichtbaar niet goed gezond meer.

Ander werk

Niet iedereen heeft de mogelijkheid om steeds ander werk te gaan doen.
Mijn oudste dochter heeft al een plan klaarliggen voor als ze een paar jaar gewerkt heeft. Dan wil ze voor zichzelf beginnen. Met plan A gaat ze na de vakantie beginnen, dat lag er al vanaf de kleuterklassen, plan A-1 zal dus ook serieus opgepakt worden

Een moeder

Ik heb gelukkig twee kinderen waar ik niet meteen problemen mee verwacht, maar ik kan me voorstellen dat je als moeder van kinderen met die verwachting ongerust bent over hoe dat allemaal zal uitpakken. Ik wil alleen een advies meegeven: laat ze toch zoveel mogelijk hun eigen dromen najagen ook al zie jij daar nu geen toekomst in.
En wat dat 50+ en 'between two jobs'... ik ook, net als jij... Ik hoop vandaag te horen dat ik een baan heb:-s

Kaaskopje

Ik heb je topics gevolgd en duim voor je!

Hmm ja

Ik vind het toch vreemd. Bij ons (rijksoverheid) wordt na een tijdelijk contract wel 'gewoon' een vast contract aangeboden. Er wordt ook wel met uitzendkrachten gewerkt, maar die worden behandeld als vast personeel en mogen ook mee solliciteren op interne vaste functies. Voor sommige schaarse functies kun je zelfs bedingen dat je direct vast in dienst komt.
Mijn kennis in de zorg heeft een gewild beroep en komt altijd weer aan de slag. Het werk verdwijnt niet, wordt alleen maar meer, dus de werkgever hoeft niet bang te zijn dat hij met een personeelsoverschot zit.

Ik herken het niet (zorg)

er zijn bij ons wel tijdelijke contracten, maar dat zijn voornamelijk studenten die nog studeren (b.v. verpleegkunde) en wel ver genoeg gevorderd zijn om te werken als verzorgende b.v.
Maar die mogen gewoon meedingen bij interne vacatures net zo als wij. Er komen alleen vacatures voor vaste krachten als er een vaste kracht ook weggaat. Wel zie ik meer mensen die flexibele uren erbij hebben. B.v. 50% vast en 20% flexibel.
Goede krachten die er tijdelijk zijn en wél graag vast willen komen uiteindelijk vaak wel vast in dienst. Soms wel op andere locaties. Je wordt meestal als buitenstaander niet zomaar voor vast aangenomen....Dat gebeurd maar zeer zelden. Meestal is het eerst tijdelijk en daarna ergens anders evt. vast afhankelijk van welke diploma's je hebt. Dat hoeft niet op dezelfde locatie te zijn. Uitbreiden zit er niet in...het is dus ook afhankelijk van wie er weg gaan...b.v. collega's die met pensioen gaan of naar een andere stichting of stoppen omdat ze zwanger zijn ofzo. Het is dus een vaste kern met mensen vast in dienst, met daaromheen tijdelijke krachten en flexers die dat aanvullen. Moet er ingekrompen worden dan kan dat vrij makkelijk door de tijdelijke krachten te minderen en de flexers niet hun flexuren te laten werken.
10 jaar tijdelijke contracten herken ik totaal niet. Nog nooit meegemaakt of van gehoord binnen onze stichting. Echte expertise voor tijdelijke dingen wordt ingehuurd via meestal kleine bedrijfjes of zzp-ers.
Met uitzendbureau's werken we niet meer, dat is een tijdje geprobeerd maar dat liep helemaal niet.
Als iemand niet bevalt met een tijdelijk contract komt ie er voor een 2de contract ook echt niet meer in.
Bevalt iemand wel dan duurt dat hoogstens 3 jaar voordat het vaste contract binnen is. Misschien wel voor minder uren dan gewenst en de rest als flexer.
groeten albana

Moeder van

dank je wel

Geen verpleegkundige

Ze is ergotherapeut.

Ik herken het ook niet

mijn ex-man heeft net te horen gekregen dat zijn tijdelijke contact wordt omgezet in een vaste aanstelling. Hij werkt niet bij de overheid en niet in de zorg, maar gewoon bij een bedrijf.

En mijn buurvrouw heeft krijgt aan het eind van dit jaar ook een vaste aanstelling als ze door de proeftijd heenkomt, en dat is wel in de zorg.

Een moeder

Ik kan me je zorgen heel goed voorstellen. Weet niet of je er wat aan hebt, maar ik zie veel jongeren met autisme werken in de tuinbouw/kassen. Soms na een stageperiode waarin bekeken wordt of het wederzijds bevalt en soms met subsidie. Verder is de techniek van oudsher een prettige werkplek voor autisten. Ik ken bijvoorbeeld een lasser met autisme die nooit om werk verlegen zit en zeer goed verdient.

Er zijn ook nog vaste contracten

Maar het wordt steeds normaler dat die zekerheid er niet meer is. Dienstverbanden van 40 jaar zijn passé. Dat moet je niet meer willen.
Dit is niet mijn mening, maar zo wordt er vanuit de overheid en het bedrijfsleven wel gedacht.

Ik herken het wel

Ik werk bij een gemeente. Ik heb drie collegae die via een uitzendbureau ingehuurd worden, zogenaamd op tijdelijke basis. Ze werken al 3-4 jaar bij ons, via allerlei constructies.
Werkgever durf een vaste baan niet aan, zelfs geen tijdelijk contract rechtstreeks. Dat heeft vooral te maken met de speciale bepalingen voor een gemeente. Zij zijn zelf verantwoordelijk voor de WW-uitkering die mogelijk volgt op een contract. Dat maakt een tijdelijk contract risicovol. Daarom huren ze in, ook al is dat duurder en ook al gaat het om meerdere jaren.

Kind van een zzp-er

Hier kinderen van een zzp-er die gelukkig goed boert op dit moment. Maar niks is zeker, alles is tijdelijk en de tijd dat vader op de bank zit wordt goed benut (doorleren). Mijn kinderen weten niet beter.