Ruzie over de erfenis: de gruwel die je voor moet zijn
Als je toch vandaag weer een krantenbericht leest over stiefkinderen die al jarenlang de erfenis betwisten zoals dit: Kiftende stiefzussen vechten om erfenis ouders die gelijk stierven: ‘Het zijn lijkenpikkers’ ( https://www.ad.nl/buitenland/kiftende-stiefzussen-vechten-om-erfenis-ouders-die-gelijk-stierven-het-zijn-lijkenpikkers~aa99cbda/) dan wordt je geconfronteerd met het idee: hoe heb ik het dan opgelost voor mijn kinderen?
Het zal niet de eerste keer zijn dat overlijden van een ouder niet alleen verdriet oproept, maar er ook huizenhoge conflicten kunnen ontstaan. Niet alleen over de juridische verdeling ( als er een fatsoenlijk testament is), maar ook om persoonlijke bezittingen: sieraden, kunst of andere dierbare zaken. Volgens mij is daar niet gemakkelijk een win-win situatie in te halen.
Hoe hebben jullie dat aangepakt? Of niet?
Duidelijkheid
Mijn vader en zijn broers en zussen konden samen nauwelijks door 1 deur. Toch is er om de erfenis nooit gedoe geweest. Mijn grootouders hadden alles uitvoerig beschreven en duidelijkheid verschaft over wie wat zou krijgen. Afgezien van wat kleine ruzietjes is het harmonieuzer verlopen dan we hadden kunnen vermoeden. Er was gewoon weinig om ruzie over te maken.
Zelf heb ik kinderen uit 2 huwelijken dus een wat ingewikkelde situatie. Ik heb dus ook een heel duidelijk testament waarin precies beschreven staat wie wat zal krijgen. Hopelijk is dat genoeg.
Het is wel wat lastig omdat mijn 2 jongste kinderen waarschijnlijk meer zullen erven (kinderen van mijn huidige man) en die zullen dus ook van hem erven. Plus we hebben een pleegkind en die erft dus niet automatisch. Ik wil eigenlijk wel dat hij even veel krijgt als mijn oudste 2, De jongste 2 zullen van hun vaders familie ook erven dus ze zullen uiteindelijk wel (wat) meer krijgen. De vader van mijn oudste 2 is overleden en daar was sowieso geen erfenis.
Pijnlijk
Ik mijn familie is het met erfenissen in twee gevallen pijnlijk misgegaan. Niet tussen ouders en kinderen trouwens en ook niet door conflicten. Ik de ene situatie was het niet goed geregeld en vermoedden wij dat de ‘boekhouder’/vertrouwenspersoon van de betreffende persoon dat opzettelijk zo had gearrangeerd. Deze mensen hadden een eigen zaak en waren rijk. Nadat ze beiden waren overleden was er bijna niks. Wat er was ging ook nog eens grotendeels naar de familie van de langstlevende, die te voortvarend was met het opruimen van persoonlijke spullen van de eerst-overledene. Ik heb altijd het gevoel gehad dat die boekhouder een en ander zo gearrangeerd heeft (erfgenamen/legatarissen) dat er een conflict tussen beide families zou ontstaan. Dat is gelukkig binnen de perken gebleven maar er is nooit aan het licht gekomen wat er nou precies is gebeurd met het geld.
In een andere situatie was er vooral sprake van opstapeling van pech en onverwachte overlijdens: een enig kind sterft eerder dan zijn laatste ouder. Die ouder sterft daarna met een niet ondertekend testament op tafel waarin de nabestaande van het kind erfgenaam zou worden. Ging dus niet door. Nabestaande sterft daarna ook en op basis van oud testament moet erfenis gedeeld worden met beide families: ook van overleden partner dus, verre familie waar nooit warm contact mee was geweest, die dus ook de hele erfenis van de gestorven ouder al hadden opgestreken. Pijnlijk voor de eigen ouders en sibs,
Ik heb mijn lesje wel geleerd. Als er ergens losse eindjes zijn qua erfenis moet je ze als de sodemieter regelen. Dat gaat niet alleen over geld maar ook over ‘waarden’. Ik geloof niet dat iemand in onze familie een traan heeft gelaten over het geld. Dat is zoiets als een loterij die je niet hebt gewonnen. Maar de emotionele gevolgen zijn aanzienlijk. Het gaat meer over het gevoel van onrecht. Ik denk dat dat in een ouder/kind situatie nog veel groter is, die last.
Groet,
Jo Hanna
Zakelijke
Hier een samengesteld gezin. Man heeft 2 zonen en ik een dochter. We verkochten beide een huis met winst om samen een huis te kopen. We verdienen ongeveer hetzelfde en betalen van alles de helft. Trouwen deden we uit romantische overwegingen maar we vonden het ook heel belangrijk het voor onze kinderen goed te regelen dmv een testament en huwelijkse voorwaarde. Naar de notaris dus, waar we alles hebben vastgelegd. De verdeling maar ook wanneer de kinderen hun deel van de erfenis kunnen opeisen als een van ons overlijdt, tot het beheer van die erfenis als de kinderen nog onder de 25 zijn (aangezien en wilde voorkomen dat onze exen Daar zeggenschap over zouden kunnen krijgen). Etc.
Ongelooflijk ingewikkeld was het. En het heeft best nog een ruzietje opgeleverd. Maar we kwamen er uit. En hebben zo hopelijk voorkomen dat onze kinderen ruzie over de erfenis hoeven te maken bij ons overlijden.
