relatie op het werk
Nou, ze moeten mij wel hebben deze maand. Eerst mijn probleempje over mijn gratis bioscoopkaartjes die een vriendin aan een andere vriendin gaf (opgelost na goed gesprek), nu heb ik iets ernstigers.
Ik werk bij een groot bedrijf en een collega van mijn afdeling en ik werden tegelijk bij de directeur en onderdirecteur geroepen. De vraag was of wij een relatie hebben. Ik ben nogal principieel aangelegd en heb gezegd dat ik die vraag niet ga beantwoorden. Sommige mensen op onze afdeling weten hoe het zit. We wonen om de hoek bij elkaar, hebben beiden kinderen, passen op elkaars kinderen, sporten met elkaar (ik met zijn vrouw, hij met mijn man), mijn man gaat met zijn vrouw naar enge films (vinden wij niks aan), eten af en toe samen, ruilen kinderen als het uitkomt met avondeten, vervoer naar sport etc. nou ja, jullie kunnen je iets erbij voorstellen. Als we Mormonen waren dan waren we een soort polygame familie.
Op het werk hebben we geen extra contact, lunchen niet samen, kortom er is geen reden voor het bedrijf om er last van te hebben. Nu blijkt dat we door collega's van andere afdelingen her en der samen gezien zijn. Op de ijsbaan, in de winkel, op het hockeyveld (mijn kind en zijn kind hockeyen samen), enzovoort. O ja we wonen ook nog in de wijk naast het bedrijf, dus worden door veel mensen gezien.
Ik heb dus geweigerd te antwoorden en heb gezegd dat het bedrijf er niets mee te maken heb wat ik in mijn vrije tijd doe en met wie. X heeft hetzelfde gezegd. Ook hebben we gevraagd of ze ons konden vertellen in welke cao staat dat wij dit soort vragen moeten beantwoorden. Het is nu anderhalve week later en ik heb nog niets gehoord. Waarschijnlijk zijn ze nog op zoek.
Voor ontslag ben ik niet zo heel erg bang, dat heeft met het werk en onze posities te maken. We werken op hetzelfde niveau, zijn niet ondergeschikt aan elkaar.
Maar ik heb meer de principiële vraag: mag de baas dit soort vragen stellen?
Het recht op privacy
Een werknemer heeft recht op bescherming van zijn privéleven. Het recht op privacy is niet enkel verankerd in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, maar tevens in artikel 10 van de Nederlandse Grondwet. Dit recht strekt zich uit tot de werkplek, het kantoor en zakelijke activiteiten.
En verder (maar dus niet van toepassing op jullie 
):
Relaties op het werk kunnen volgens de wet in beginsel niet worden verboden. Enkel indien een werkgever zijn gerechtvaardigde belangen daadwerkelijk geschaad ziet door de relatie, kan onder omstandigheden het werkgeversbelang een begrenzing van het recht op privacy van de werknemer rechtvaardigen. Wanneer een dergelijke relatie arbeidsrechtelijk kan worden gesanctioneerd, is vaak mede afhankelijk van de positie waarin de collega's zich bevinden.
toevoeging
Nog even voor de duidelijkheid want ik weet niet goed hoe ik die van Angela moet interpreteren: we hebben dus geen relatie, tenminste niet seksueel, want dat werd dus gevraagd, hoewel ze dat ene woord (seks) niet noemden.
Maar dan nog, al zouden we gezellig swingen met z'n vieren, dan zou het werk er toch niets mee te maken hebben? Tenzij we het tijdens werktijd doen hahaha.
Goh
Wat zal er bij jullie op het werk lekker geroddeld worden, heb er compleet beeld bij.
Ik snap dat je principieel bent, ik zou in jouw geval ook weigeren om hier een fatsoenlijk antwoord op te geven. Zijn ze nou helemaal...
Maar het feit dat de vraag gesteld wordt betekent wel dat dit leeft. Heb je dan niet liever dat de zorgen maar out in the open zijn? Ik zie dit een beetje als de vraag van mijn baas toen ik terug kwam na mijn 3e zwangerschapsverlof: of ik ook nog van plan was om voor een vierde kind te gaan? Had hij nooit mogen vragen, en ik had heel principieel kunnen zijn. Maar gewoon pragmatisch en naar waarheid nee zeggen leek mij eigenlijk voor alle partijen het beste. Ik ben ook wel gebaat bij een goede verstandhouding met de baas. En dit baarde hem blijkbaar zorgen en kostte mij weinig moeite om die zorg weg te nemen.
Denk overigens dat ik misschien ook wel hetzelfde antwoord gegeven zou hebben als de vierde wel in de planning zat. Mijn gezinsplanning gaat hem namelijk niks aan....
knipoog
nee ik bedoelde echt: dit geldt dus niet voor jullie! Maar als de baas het nou echt niet gelooft dan kun je 'm dat stukkie ook nog onder z'n neus schuiven.
gr Angela
Hmm
Inderdaad, dit is juist aparter dan als jullie gewoon als twee alleenstaanden echt een relatie zouden hebben. Ik denk gewoon dat heel veel mensen roddelen over jullie en vooral of jouw man en zijn vrouw het allemaal wel weet. Ik was er veel opener over geweest en duidelijk omdat zo bleek dat ik niets te verbergen had. Op zich heb je vast wel een punt over de privacy maar dit valt gewoon op en jullie willen dit toch ook uit de wereld en niet dat iedereen óver jullie praat in plaats van mét jullie.
Dalarna
Maar dat is juist de grap: wij verbergen helemaal niets. Onze afdeling en directe collega's met wie wij (afzonderlijk) contact hebben, weten dat er niets speelt. Zo zijn er andere collega's die hun kinderen ook op de sportverenigingen bij de onze hebben, komen collega's bij mij over de vloer, en andere collega's weer bij hem.
Het is de directie die nu antwoorden wil.
En ja, ik weet dat ik de gemakkelijke weg kan bewandelen en zeggen dat er geen relatie is, maar goed, geroddel hou je toch, want er zullen mensen zijn die dat dan weer niet geloven. Geroddel laat ik altijd gewoon langs me heen glijden, daar steek ik geen energie in. Hoe harder je ontkent, hoe meer mensen denken dat de roddel de waarheid is.
Maar wat me niet lekker zit is dat de directie zich ermee bezig houdt en antwoorden wil op vragen die ze niets aangaan. Ik vraag toch ook niet naar hun seksleven.
Ik vraag toch ook niet naar hun seksleven.
Die zou je als wedervraag de volgende keer kunnen stellen.
Ik zou zo verbouwereerd zijn
dat ik meteen geantwoord had "huh? wij een relatie? welnee...'. En achteraf had ik me bedacht dat ze die vraag helemaal niet hadden mogen stellen.
Eigenlijk mag een werkgever nooit vragen over je privéleven stellen, ook niet als je ziek bent. De vraag 'wat heb je dan?' hoef je ook niet te beantwoorden. Alleen als je privéleven gaat stoorzenderen op je werk, dan lijkt het mij redelijk als een werkgever eens gaat informeren wat er allemaal gaande is.
Ik weet dat men graag roddelt op de werkvloer, maar het is toch te gek dat jullie zo over de tong gaan? De roddelaars weten vaak niet eens wat ze daarmee teweegbrengen. Zo was een collega van mij ooit volledig in tranen op de werkvloer door een echt gemene roddel. Waarom doen mensen dat? (Wraak?)
ach
Ach, vragen staat vrij, lijkt mij. Ik vind het onzin om principieel te stellen dat een werkgever geen vragen over jouw privé leven mag stellen. Collega's stellen toch ook privé vragen? Zou dat dan niet meer mogen als iemand jouw leidinggevende is?
Maar je hoeft natuurlijk geen antwoord te geven, en dat lijkt mij een stuk belangrijker. Probeer niet te bepalen wat een ander wel of niet mag, maar weet waar jouw rechten liggen.
Ik vind het vooral verbazingwekkend dat een werkgever hierin überhaupt is geïnteresseerd. Dat suggereert alsof het als ongewenst wordt gezien dat collega's een relatie met elkaar hebben. Gisteren nog in het nieuws: bijna 300.000 Nederlanders hebben een relatie op het werk: http://nos.nl/artikel/609345-werkvloer-telt-zon-150000-stelletjes.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+nosjournaal+(NOS+Journaal+Nieuws)
op mijn werk
is er een 'gedragscode'; een uitgebreid omschreven geheel van de manier waarop men wenst dat werknemers met elkaar en anderen omgaan. O.a. staat hierin dat werknemers van een afdeling geen sexuele relatie met elkaar mogen hebben. I dat wel zo dan moet dit gemeld worden bij de leidinggevende en dan wordt in overleg een van de twee elders geplaatst.
Tja. Zou dat dan in principe niet gevraagd mogen worden door een leidinggevende?
ach
Ik las gisteren nog dit:
http://www.taaljurist.nl/juridisch/liefde-samen-naar-het-archief-waarna-een-wordt-ontslagen/
Hierin wordt gesproken over de situatie als er werkelijk een liefdesrelatie is op het werk, maar de kern staat er ook: sinds 1997 mag het, tenzij het werk er onder lijdt.
Zoals Polletje ook schrijft: als er een bedrijfsregeling is, zoals een gedragscode waarin afspraken staan hierover, moet er ook een mogelijkheid zijn hierop te 'controleren'. Helaas wordt bij het vastleggen van een gedragscode vaak niet nagedacht hoe de handhaving vorm kan krijgen.
Ik zou als werknemer wel vriendelijk aan de directeur en onderdirecteur vragen of een dergelijke roddel-en-achterklapcultuur op de werkvloer wel zo gewenst en bevorderlijk is voor de bedrijfscultuur en de productie. 
ijsvogeltje
Vragen staat vrij maar wat jij bedoelt zou meer een informele vraag bij de koffie of borrel zijn. Hier werd Ariane als ik het goed begrijp echt officieel op het matje geroepen bij de directeur. Dat vind ik van een andere orde, en eigenlijk vind ik dat een directeur boven geroddel moet staan of er een einde aan moet maken als het schadelijk is voor personen.
Hoewel ik een poosje terug las (in intermediair denk ik) dat geroddel op de werkvloer ook juist goed kan zijn voor de werksfeer, want schept een band ofzo. Vind dat zelf nogal raar, misschien ging het dan alleen om wat onschuldige praat of kapsels ofzo.