Registratie pasgeborene
In augustus heeft het heugelijke feit zich voorgedaan dat het eerste kleinkindje geboren is.
Een meisje een prachtig kindje.
Mijn zoon is dus nu vader, maar ... hij woont samen wn deze vrouw heeft een uitkering.
Mij is verteld dat im die reden de baby op haar naam staat geregistreerd. (want anders raakt ze haar uitkering kwijt?!). Hij heeft een baan.
Wat ik jammer vind is, dat er nu niet geregistreerd staat dat hij de vader is en kon haar ook niet erkennen. Ook voor later als men terug gaat zoeken in archieven staat het niet op schrift en zou het eventueel kunnen lijken dat hij haar niet wilde? Bij meisjes ligt dit heel gevoelig. Maar ook voor kinderen wchterkleinkinderen nazaten en verre verwanten zo bedoel ik het ook.
Is er een manier om toch op papier te zetten? Bij notaris of zo?
Alvast bedankt voor reactie.
Lijkt me niet
Lijkt me niet dat het erkennen van een kind door de vader een uitkering stopzet. Zou het kunnen zijn dat de vader officieel uit beeld is en officieel ook niet bij moeder woont? Dat zou volgens mij de enige reden kunnen zijn dat er een uitkering en eventuele toeslagen en dergelijken in het geding komen. Dan zouden ze namelijk gewoon een gezin zijn met slechts 1 kostwinner.
Bijstand?
Heeft de moeder een bijstandsuitkering en is het kindje niet erkend door je zoon zodat zij 200,- € extra kan krijgen voor haar kindje? Maar dan wonen ze dus ook niet officieel samen?
Maar misschien gaat het om een andere uitkering?
Door erkennen loopt haar uitkering niet in gevaar, wel door het samenwonen en de kostendelersnorm.
een paar dingen
Ten eerste: ik bedoel dit niet rot, maar zou het prettig vinden als mensen stopten met te zeggen dat een kind 'op iemands naam wordt gezet/geregistreerd'. Het is geen auto.
Dan nu wat juridische dingen.
Een kind dat wordt geboren uit een ongehuwde moeder, heeft in eerste instantie alleen de moeder als ouder (tenzij het voor de geboorte al is erkend). De vader kan het kind erkennen, met toestemming van de moeder. Daarbij kan dan gekozen worden voor de achternaam van de vader, het hoeft niet. Wordt er niet gekozen, dan houdt het kind moeders achternaam.
Als iemand een bijstandsuitkering heeft als alleenstaande en met een ander geen gezamenlijke huishouding vormt, dan komt er gelazer met de uitkering. Van een gezamenlijke huishouding is sprake als beide partijen in dezelfde woning wonen (of de helft van de tijd samen bij de een en de andere helft samen bij de ander zitten) en over en weer voor elkaar zorgen, financieel of op een andere manier.
Als twee mensen in hetzelfde huis wonen en ze hebben samen een kind, dan maakt het niet uit of er van wederzijdse zorg sprake is.
Zowel de moeder als ook je zoon spelen met vuur doordat zij kennelijk niet opgeeft dat ze samenwoont. Als dit leidt tot problemen kan ook je zoon daar last van krijgen, omdat het geld dat eventueel wordt teruggevorderd mogelijk ook bij hem kan worden gehaald, als 'meeprofiterende partner'. Ze zitten dus nu al fout. Erkenning van het kind door hem maakt het risico op aandacht van gemeentewege mogelijk wel iets groter.
Ze moeten kiezen: of niet samenwonen, of het netjes opgeven. Erkenning maakt dan vervolgens niet meer uit. Voor hetzelfde geld ligt er nu al een handhaver in de heg om observaties te verrichten, dit kan niet eindeloos goed gaan. Overigens, als je zoon geen eigen inkomen heeft,. kunnen ze gewoon samen een bijstandsuitkering krijgen.
Wat betreft de afstammingsrelatie: ik weet niet of het mogelijk is een verklaring te deponeren bij een notaris of zoiets, maar een echte juridische band tussen vader en kind ontstaat alleen door erkenning. Dat is dus het meest logisch en dat kan zoon zelfs juridisch afdwingen, maar dat soort dingen gebeurt meestal pas als de relatie op de klippen is gelopen.
Nog een waarschuwing. Zolang alles in de relatie goed gaat, is die erkenning nog tot daar aan toe, al zou ik het dus wel degelijk regelen (ook zinvol voor als haar wat zou overkomen). Gebeurt het om wat voor reden dan ook niet, en gaat het later uit, dan moet zoon wel vlot in actie komen als hij niet het risico wil lopen dat als hij stilzit, zij op enig moment haar kind door een ander laat erkennen. Als hij laat merken dat hij erkennen wil, kan zij niet gauw een ander ertussen schuiven, maar als hij zich niet laat horen, kan dat wel en dan is er achteraf niet veel meer aan te doen.
Groeten,
Temet
gefeliciteerd, en tip
Gefeliciteerd dat je oma bent geworden, Cornelia!
Ik heb een tip. Als jij de ouders nou overtuigt dat ze gewoon alles netjes opgeven zoals het echt is. En ze ook overtuigt dat je zoon het kind erkent. (De achternaam hoeft niet per se die van je zoon te zijn: erkennen is iets anders dan de achternamen-kwestie).
Je hebt ook iets heel handigs in de aanbieding: in plaats van een kluis te huren, kun je ze toezeggen de eerste paar jaar 200 euro per maand te schenken.
Probleem opgelost
oeps
Ik herlees mijn posting en zie een storende tikfout. Er staat 'geen' gezamenlijke huishouding, dat moet natuurlijk 'een' gezamenlijke huishouding zijn.
Groeten,
Temet
Dit is fraude
Als ze samenwonen dan zou zij gekort moeten worden op haar uitkering. Als je zoon goed verdient krijgt zij helemaal geen uitkering meer.
Als ik jouw zoon was dan zou ik niet rusten tot ik als vader erkend was. Als er nu iets gebeurt met de moeder, dan gaat het kind naar haar ouders, of een ander die zij heeft benoemd, of naar een pleeggezin. Hij heeft dan geen enkel recht op zijn eigen kind (!) Hij moet absoluut afdwingen dat hij als vader wordt erkend. Misschien kan hij dit ook zelf regelen via een DNA test? Ik zou dat toch eens uitzoeken als ik hem was.
En verder alles netjes opgeven, ze zijn erg streng wat betreft fraude met de bijstand, dus het is een kwestie van tijd voor dit wordt ontdekt en dan hebben ze echt een groot probleem 
Los van dat het moreel gezien vreselijk laag bij de grond is.
erkenning afdwingen
"Hij moet absoluut afdwingen dat hij als vader wordt erkend. Misschien kan hij dit ook zelf regelen via een DNA test? Ik zou dat toch eens uitzoeken als ik hem was."
Dat werk kan ik hem besparen, dit is hoe het zit. Als hij wil erkennen, moet hij vragen of zij meewerkt. Werkt zij mee, dan kunnen ze samen een afspraak maken bij het gemeentehuis om de erkenning te regelen.
Werkt ze niet mee, dan moet hij bij de rechtbank - nee, dat kan niet anders - een procedure starten tot het verkrijgen van vervangende toestemming voor erkenning. Daar is een advocaat voor nodig. Als zijn inkomen laag genoeg is, komt hij in aanmerking voor gefinancierde rechtshulp, zie hier: www.rechtsbijstand.nl
Als hij een advocaat in de arm heeft genomen zal die de moeder aanschrijven. Als ze dan niet alsnog toegeeft dan komt die procedure er. Dan zijn er drie mogelijkheden: moeder geeft alsnog toe, moeder weigert omdat ze stelt dat het kind niet van hem is, of moeder weigert maar geeft toe dat het kind wel van hem is. Als zij zegt dat het kind niet of mogelijk niet van hem is, zal een DNA test moeten plaatsvinden. Erkent ze wel dat het kind van hem is, of blijkt dit uit een DNA-test, maar verzet moeder zich desondanks tegen de erkenning, dan zal de rechter hoogstwaarschijnlijk de vervangende toestemming voor de erkenning verlenen (dwz: de toestemming van de rechter komt in de plaats van de toestemming van moeder die normaal gesproken nodig is voor een erkenning).
Zaken waarin het verwekkerschap niet ter discussie staat maar de vervangende toestemming voor erkenning desondanks wordt afgewezen, zijn niet ondenkbaar, maar wel zeer zeldzaam.
Groeten,
Temet
Temet?
En is het niet zo, dat naast het erkennen, ook ouderschapsgezag aangevraagd moet worden via de rechtbank?
Ik heb eens begrepen dat je met alleen erkennen nog niet heel veel rechten hebt
Tanke
In dit geval heeft de moeder alleen het ouderlijk gezag. Gezamenlijk gezag van beide ouders kan geregeld worden door de ouders samen (kwestie van een formuliertje invullen en opsturen), en de ouder die gezamenlijk gezag wil, maar het niet heeft, kan het vragen in een procedure bij de rechtbank.
Dan moet die persoon wel ouder zijn, en dat is de zoon van Cornelia in juridische zin nog niet. Die erkenning is in die zin het allerbelangrijkste: zonder erkenning geen officieel ouderschap, geen juridische familieband, niks. Heeft hij erkend, dan is hij officieel ouder, en heeft hij in elk geval recht op regelmatig contact met, en informatie over, zijn kind.
Bij gezamenlijk gezag hebben beide ouders evenveel over het kind te zeggen. Dat leidt in de praktijk niet tot gedoe als de verhoudingen goed zijn, het kan tot een hoop ellende leiden als de verhoudingen slecht zijn. Natuurlijk hoop je dat deze mensen er samen uitkomen. Is dat niet zo, dan zou ik als ik de zoon van Cornelia was, zeker aansturen op een erkenning, desnoods door het inschakelen van de rechter. Ook al omdat anders het risico bestaat - ik schreef dat al - dat op een gegeven moment een andere man het kind erkent. Eens erkend blijft erkend. Of het zinvol is om daarnaast ook gezamenlijk gezag aan te vragen, is iets wat deze vader dan met zijn advocaat moet bespreken. Het kan eventueel later ook nog.
Groeten,
Temet
Ongelooflijk
dat dit vaak nog zo slecht is geregeld voor vaders en dat zij er zelf niet vaker achteraan gaan. Ik ken in mijn omgeving ook een aantal gevallen waarbij de vader het kind niet erkend heeft en geen gezag heeft. Niet omdat hij dit niet wil, of niet voor het kind zorgt, maar uit nalatigheid/slordigheid. Of omdat de moeder het stiekem zo wel prettig vindt.
nou ja, slecht geregeld...
Het is denk ik niet per se slecht geregeld. Wel denk ik dat de voorlichting beter zou kunnen. De meest voor de hand liggende plek daarvoor lijkt mij de verloskundigenpraktijk, want je wilt dat mensen dit weten voordat het kind geboren wordt, zodat ze weten waar ze aan toe zijn als het kind er is (of zelfs al voor de geboorte de erkenning regelen).
Ik kan me niet herinneren of ik bij de verloskundigenpraktijk voorlichting hierover heb gekregen dan wel folders heb gezien. Ik wist al hoe het zat, dus een verhaal daarover zou ik ook meteen hebben afgekapt en dat kan ik me dan nu niet meer herinneren.
Leuk idee voor een nieuw draadje, bedenk ik me nu.
Groeten,
Temet
Daarover hebben wij
nooit iets gehoord. Misschien ook omdat we getrouwd zijn en het daardoor direct goed is geregeld? Volgens mij wisten ze wel dat wij getrouwd waren, omdat je bij de intake een uitgebreide vragenlijst invult. Wellicht dat ouders die niet getrouwd zijn hierover wel informatie ontvangen? Het zou wel goed zijn als dat zo was.
Temet/Lanza
Wij zijn nooit getrouwd en wisten de weg van erkenning van ongeboren vrucht (dus voor de geboorte erkenning regelen op het gemeentehuis). Los daarvan hebben we met circa 24 weken een consult gehad met een assistent/ondersteuner van de afdeling Gynaecologie in het ziekenhuis. Zij wees ons er al wel op en ook hoe we kraamzorg moesten regelen etc. De ambtenaar van de gemeente heeft ons uitgelegd hoe het zat met het regelen van gezag en ons een brief meegegeven waarin de procedure en een lijstje van benodigdheden stond. Het regelen van gezag was daarmee kinderlijk eenvoudig. Maar hier waren en zijn we het dus met elkaar eens.
Hier andersom
Wij hebben destijds de verloskundige zelf veel informatie gegeven hoe het zat met juridische aspecten in onze situatie , 2 vrouwen en een bekende donor 
Zij wist het niet precies en wij hadden het van te voren natuurlijk goed uitgezocht. Destijds moest de niet - biologische moeder de kinderen adopteren om juridisch ouder te worden . Een heel gedoe en het heeft ons veel geld gekost , maar we waren al lang blij dat het goed geregeld kon worden. Nu is het , geloof ik een stuk gemakkelijker geworden !