Rechtsstaat Nederland werkt niet voor werkende ouder

Tja

Je redeneert vanuit jezelf, niet vanuit je dochter. Die heeft toch het recht (!) om haar vader te zien.

Gaat toch alleen over

De processen, ik lees nergens dat ze niet wil dat dochter haar vader ziet.
Financieel zit ze klem door de acties van de vader.

Weet niet

Ze HOEFT geen advocaat in de arm te nemen..... Los van of vader wel of niet gaat bijdragen aan de kosten voor de dichter, kan ze ook in het belang van haar dochter..... toestaan dat hij haar regelmatig ziet.

Klopt

Rechtsbijstand in Nederland is voor een grote groep mensen heel slecht geregeld en onbetaalbaar. Je kunt een rechtsbijstandsverzekering afsluiten maar die vergoed geen hulp in het familierecht.

Esmaralda Tas.

Facebook, geldinzameling advocaat kosten. Naam is eenvoudig te vinden, mét foto's. Is dat de bedoeling?

Komt als geroepen

Kijk in het regeerakkoord en kijk wat minister Dekker van plan is: https://joop.bnnvara.nl/nieuws/vvd-minister-dekker-komt-met-plan-om-rechtsbijstand-uit-te-kleden.

Het gaat dan met name om het beperken van pro-deo-adocaten bijvoorbeeld voor civiel recht. Jouw brief is precies de reden waarom dit voorstel nu op tafel ligt.

Tsjor

Reactie

Mijn naam mag gevonden worden ik heb geen geheimen. Ik hou de naam van mijn ex voor hem verborgen.
Voor de goede orde vanaf dag 1 ben ik voorstander geweest van een goed contact tussen vader en dochter. Op verzoek van vader hebben we het ouderschapsplan aangepast want hij gaf eerst aan het eens te zijn met een ouder gezag, later kwam hij hierop terug en hebben we alleen wat dingen aangepast, dit koste mij al heel wat geld. Een paar maanden later bleek hij hertrouwd te zijn en naar het verre buitenland te zijn vertrokken, hij heeft geen afscheid genomen van zijn dochter met als argument dat hij dat niet mocht van God. De rechter en de kinderbescherming hebben bij een tweede zitting besloten het gezag aan mij toe te kennen, dit kostte mij weer een hoop geld.

Wat ik nu probeer aan de kaart te brengen is het feit dat ik het bijzonder vind en oneerlijk dat iemand die eerder voor de rechter getuigd niet om de tafel te willen om tot een omgangsregeling te komen en zich nooit echt aan de afspraken heeft gehouden, geëmigreerd is naar niet in het land mag blijven nu gesubsidieerde rechtsbijstand krijgt en een hard werkende moeder de kosten in kan jagen die onbetaalbaar zijn.

Ja ik heb een inzamelingsactie gehouden uit wanhoop, geven mag en er zijn mensen die gegeven hebben daar ben ik dankbaar voor.

Ik vind het jammer dat er mensen zijn die opmaken dat ik mijn dochter haar vader niet gun, serieus natuurlijk zou dat voor mij de makkelijkste weg zijn, maar los van het feit dat ik serieus van mening ben dat ze nu beter af is zonder hem, omdat ik de meerwaarde niet zie en geloof me mijn dochter van vijf heeft veel teleurstellingen door haar vader meegemaakt, ben ik van mening dat de kans er moet zijn...
Daarom heb ik met mijn advocaat een email opgesteld en uitgelegd dat ik open sta om te onderzoeken wat er mogelijk is....

Maar wat ik graag wil is het rechtssysteem aankaarten en ik vraag mij af of er meer mensen zijn die hier tegenaan lopen of tegenaan gelopen zijn?

Ik zou graag in contact komen.

Dus lieve mensen graag oppassen met veroordelen en invullen ik ga er vanuit dat elke ouder het beste voor heeft met zijn kind dus ik ook

Klopt niet

De inkomensgrens om in aanmerking te komen voor gesubsidieerde rechtsbijstand is bij een eenoudergezin of samenwonenden 38.000 euro per jaar ofwel ongeveer ruim 2900 euro per maand. Bruto natuurlijk.
Die grens ligt dus boven het inkomen dat je noemt. Zelfs netto is het hoger.
Misschien woon je samen en heeft je partner ook een inkomen?
Ben je al naar het juridisch loket geweest?

Ja Annie

Zij werkt en verdient 1600 euro.
Maar heeft ook en partner die werkt. Dus tja...

Je snapt toch wel dat het met 2x 1600 euro nog steeds geen sinecure is om kosten advocaat op te hoesten.

Zucht

Ik ben zelf ooit gescheiden en uit dat huwelijk een zoon.
Wat heb ik veel moeten slikken. Wat heeft mijn ex-man veel moeten slikken. Ik vond zoveel oneerlijk. Mijn ex-man waarschijnlijk ook.
Inmiddels een prima contact en alles verwerkt. Ik gun hem alle geluk en hij mij. Bovenal: ik gun hem onze zoon. Hij gunt mij mijn zoon.
Maar nog meer gun ik mijn zoon een vader. En daarvoor moest ik veel, veel zaaien. Maar het ging niet om mijn emoties!! Het ging om mijn kind. En nu oogsten wij.

Ik word niet goed van dit soort berichten over geld, oneerlijke strijd en de emoties van moeders die denken dat hun kind beter af is zonder vader. En dan op fb publiekelijk dit allemaal benoemen. Vre-se-lijk. Het zal maar over jouw vader gaan.

Ook al voelt het onrechtvaardig... er is er maar een echt de dupe van dit hele verhaal. Jullie dochter.
Stop met strijden en stop met je gelijk halen. Maar slik en lik je wonden. Dat ben je verplicht aan jullie kind.
Het gaat namelijk niet over jouw emoties.

En nee ik ken jouw verhaal verder niet, alleen wat je hier schrijft. En daar reageer ik op.

Reactie

Iedereen bedankt voor de reactie.
Als laatst wil ik toevoegen dat er geen sprake is van haat naar de biologische vader van mijn kind, eerder schreef ik al dat ik vanaf dag 1 open sta voor contact tussen beide. In mijn bericht wilde ik graag aandacht vragen voor het rechtssysteem waar ik en wellicht anderen iets van vinden. Dat ik 'aangevallen' zou worden met beschuldigingen als mijn dochter geen vader gunnen e.d heb ik onderschat.
En dit raakt mij dus omdat tegenovergestelde waar is.
We leven in een vrij land dus alsnog iedereen bedankt voor zijn of haar reactie.

Ja en nee

Enerzijds begrijp ik je frustratie, bijv in jouw situatie, richting het rechtssysteem. Maar zoals elke wet, regeling of systeem: Het is onmogelijk om voor elke individuele situatie een op maat geschreven toepassing te hebben. We komen allemaal regelmatig in situaties terecht, in honderdduizend soorten of maten, meer of minder belangrijk, die niet eerlijk voelt, of wellicht ook krom is in de specifieke situatie. Dus ja, dat kan heel onrechtvaardig voelen en soms ook zijn.

Ook snap ik op zich dat je in een dergelijk situatie de behoefte hebt om jouw voor jou oneerlijke, of iig frustrerende, situatie voor te leggen aan de regering. Maar zoals je dat hier deelt met opmerkingen dat jij zwemlessen en kleding voor je kind koopt, komt dat niet helemaal goed over. Je hebt een kind, en daar zul me voor moeten zorgdn. Of vader uit beeld is of dood is of wat dan ook, verandert daar niets aan.

Behrip

Juist ik heb zeker begrip voor je situatie omdat ik die emoties van oneerlijkheid herken!

Alleen komt je verhaal erg negatief over. Je gaat zelfs Rutte een brief schrijven over hoe oneerlijk je het vind dat jij moet betalen en je ex-man niet.
Je schrijft zelf dat je van mening bent dat je dochter beter af is zonder hem!
Natuurlijk heeft deze man haar pijn gedaan, dat geloof ik absoluut. Maar je dochter zal altijd loyaal naar hem blijven.
(Ik heb het niet over misbruik of geweld).

Probeer te stoppen met deze uitlatingen, helemaal publiekelijk en richt je op wat er wel is. En wat maakt het jou wat uit dat jij (veel) meer betaald! Ieder zaait wat hij oogst. Ook je ex-man. En richt je op contact herstel, want dat is het enige wat telt.
Maak een omgamgsregeling, heb je geen advocaten meer nodig en bespaart veel geld.

(a)sociale wetten

Ja, zo sociaal is die wetgeving niet als de minima worden gesubsidieerd en alles daarboven de volle (dure) mep mag betalen.

In feite kun je je niet veroorloven om te procederen dus zou ik je aanraden om met de vader om de tafel te gaan zitten en een oplossing overeen te komen. Denk daarbij ook aan het belang van je dochter. In het algemeen is het in het belang van het kind om beide ouders te kennen.

Er zijn 3 mogelijke uitkomsten:
- Je wint een procedure. Kost je veel geld en de verhouding met je ex wordt er niet beter op. Met je dochter misschien ook niet.
- Je verliest een procedure. Kost je ook veel geld en het zal jou nog bozer maken.
- Je komt tot een vergelijk met je man. Je moet even slikken maar uiteindelijk is dat het beste voor iedereen. Het is *zeker* de goedkoopste oplossing.

Brieven schrijven aan Rutte gaat je echt niet helpen...

Niet correct

TS geeft aan dat de vader van haar kind geen kosten heeft. Dat klopt niet. Het is niet gratis. Je moet altijd een eigen bijdrage betalen.

Daarnaast ben ik werkelijk van mening dat ze helemaal geen kosten hoefde te maken. Met elkaar als ouders om de tafel zitten is de eerste stap. Natuurlijk heeft vader fouten gemaakt, maar dat zak TS ook gedaan hebben. Is geen reden om het kind haar biologische vader niet te gunnen. Kijk naar de mogelijkheden die er wellicht zijn.

Dus om de tafel met vader, aangeven dat je open staat voor omgang, maar dat het vertrouwen dat hij heeft geschonden eerst moet worden opgebouwd. Zorg dus dat jij als moeder met de vader van je kind samen gaat werken. Dan hebben jullie beide geen advocaat nodig en kost je het ook geen geld.

Toch

Toch heeft ze hartstikke gelijk.
Ik heb het zelf meegemaakt. Mijn inkomen was laag genoeg, maar destijds kreeg je geen toevoeging als je meer dan ca 9000 euro spaargeld had. In de eerste procedure (alimentatie), die me 2500 euro gekost had, kreeg ik ‘gelijk’ en een behoorlijke alimentatie toegekend. De tegenpartij ging vervolgens doodleuk in beroep, het kostte hem een appel en een ei (wat is het maximum, 800 euro of zo?). Ik ben dus maar afgehaakt. Nog eens zo’n bedrag wilde ik niet riskeren met een onzekere uitkomst.

Politieke discussie

Phryne, en dat spaargeld kon ook in je huis zitten. Dat vond ik oneerlijk. Alsof je stenen uit je huis kunt gaan halen. Afwikkelen van een scheiding is duur, bruiloft was duurder.
Wat ik niet begrijp is dat er politiek al lang aan een oplossing wordt gewerkt. Ik ben echt benieuwd of het uitsluiten van civiel recht, dus familiezaken, zal leiden tot minder rechtszaken en dus ook tot minder vechtscheidingen. Of dat de gevechten buiten de rechtszaal zullen worden voortgezet met andere middelen (die ik nu niet kan bedenken, maar ongetwijfeld gevonden worden).
Dus: geen lamenteerverhalen over de kosten van de zwemlessen van je dochter, en dat je nieuwe man nu voor je kind moet betalen (N. Haal uit je hoofd weg dat een kind een lastige kostenpost is, die je graag kwijt wil (de kosten dan).
Liever was je een politieke discussie gestart over het voorstel om de gesubsidieerde rechtsbijstand te beperken. Daar mag je Rutte dan wel over schrijven, als je dat zou willen.

Bijvoorbeeld: ik vind dat het mogelijk moet zijn om 1 rechtszaak te voeren in het kader van familierecht als het om een scheiding gaat. Dat betekent dan dat partners goed moeten nadenken over wat ze in die ene rechtszaak zouden willen regelen. Maar dat mensen die geen inkomen hebben daarvoor wel gesubsidieerde bijstand krijgen. Daarna moeten mensen het zelf betalen. In de situatie van Esmee zijn dan de eerste gemaakte afspraken geldig. Ook toen vader ze wilde veranderen. Ook toen moeder ze wilde veranderen. Als je dan een nieuwe rechtszaak wil, dan zul je dat zelf moeten betalen. Dat bevoordeelt de mensen met inkomen. Nadeel is dat zo het risico ontstaat dat iemand met inkomen de ander zonder inkomen compleet financieel naar de afgrond kan helpen.
Wat dan? Arbitragecommissie die eerst kijkt of een rechtszaak wel of niet terecht is, bijvoorbeeld als er al eerder een uitspraak is geweest of als de belangen te klein zijn? Of goedkopere mediationtrajecten? Of de mogelijkheid om zonder advocaat naar de rechter te stappen?

Tsjor

Bijval

'Rechtsstaat Nederland werkt niet voor werkende ouder' Ik denk overigens dat Esmee veel bijval zou kunnen krijgen van werkende vaders na een scheiding, die niet alleen de kosten van een advocaat moeten betalen, maar ook alimentatie en partneralimentatie.
Esmee klaagt dat partner geen kinderalimentatie betaalt. Als partner geen inkomen heeft zou dat 25 euro per maand zijn. Maar als Esmee wel inkomen heeft en partner niet zou Esmee partneralimentatie moeten betalen. Daar hoor ik niets over. Het kan zijn dat ze niet getrouwd zijn.

Tsjor

Nu is dat andersom

Nu kan juist degene zonder inkomen de ander financieel naar de afgrond krijgen. Een collega van mij heeft een ex die volledig van het pad af is, met diagnose en al, bezoekrecht onder toezicht. Hij heeft in 4 jaar 6 procedures opgestart, allemaal zonder resultaat, op kosten van ons allen. Collega moet haar advocaat wel zelf betalen, plus alle stress die ze ervan heeft.

De makkelijkste weg

In alle opzichten is toch het eenvoudigste om zonder advocaten met vader om de tafel te gaan zitten en een omgangsregeling op te stellen. Verschillende mensen hebben dat al aangegeven, maar daar ga je niet op in.

Tsjor

maar

jij hebt geen geheimen maar wil met naam en toenaam op het internet. Maar je dochter dan? Zij kan dit later gewoon googelen.
Je vergeet echt in het belang van je dochter te denken, anders zet je geen crowfunding op om je gelijk te halen.
Het is jouw woord tegen het zijne, hij kan zich niet verdedigen. Dus ik kan en ga geen oordeel over vellen wie er 'gelijk' heeft. Bij een relatie zijn er altijd twee. Je dochter heeft twee ouders en rond de tafel zitten zonder advocaatskosten en hem ook zijn omgang gunnen (en je dochter een vader gunnen) kan ook. Het gaat niet om het geld,om wat oneerlijk verdeeld is, het gaat om je kind, om haar welzijn. Een boze moeder helpt daar niet mee. Je kan ook denken dat het fijn is dat haar vader weer terug in NL is en weer een band met haar wil opbouwen.

Small claims

Ik ben zelf erg fan van het systeem van 'small claims court'. Een speciale rechtbank voor civiele zaken tot een claimbedrag van enkele duizenden euro's, met rechters die niet moeilijk doen over de procedures, en een verbod op advocaten in de rechtszaal.

Maar dat is geen oplossing is het familierecht. Daar heb je gewoon advocaten nodig.

Misschien dan toch maar andere subsidieregels en inkomensgrenzen hanteren voor de eisende partij en de verdedigende partij? Zou dat werken of zou dat tot allerlei loopholes werken.

Zonder meer geld voor de rechtshulp kan er sowieso niets verbeteren.

Deels

Deels heb je gelijk, maar naar mijn idee dramatiseer je. Zelf zou ik die brief nooit hebben gestuurd.

Ooit zat ik echter in een vergelijkbare situatie. Ik ben nooit getrouwd geweest, had slechts een samenlevingscontract. Ex vertrok bij mij en onze 3 kinderen. Hij had geen inkomen, omdat hij eigenlijk niet wilde werken en hij trok in bij zijn nieuwe vriendin. Nieuwe vriendin zat in de schuldsanering en ex mocht zeer daar niet inschrijven. Kortom, ex zonder inkomen en zonder adres.

Op een gegeven moment startte hij een rechtszaak. Dit begon met een brief van zijn advocaat gericht aan mij, waarin hij van alles en nog wat eiste (uit coulance zou ik hem een paar honderd euro per maand moeten betalen, hij wilde gezag over de kinderen, hij wilde een omgangsregeling waarbij de kinderen om de beurt een weekend bij hem zouden zijn (weekend 1 kind 1, weekend 2, kind 2, weekend 3 kind 3 en weekend 4 kind 1 weer). En zo waren er nog wat meer dingen.

Ex bleek de advocaat met toevoeging te hebben gehad en zijn ouders hadden de kosten daarvoor betaald. Zelf had ik een inkomen en op basis daarvan kwam ik niet in aanmerking voor toevoeging. Er werd echter geen rekening gehouden met het feit dat ex gemakshalve ook maar alle schulden bij mij had achtergelaten.

In feite kon ik op geen enkele manier een advocaat betalen en mijn ex kon vrolijk zijn gang gaan. Voelt oneerlijk, maar echt niet het einde van de wereld.

Op de eerste brief van de advocaat heb ik prima zelf kunnen antwoorden. Deels basiskennis, maar ook zonder basiskennis haal je dat soort dingen nog wel ergens vandaan, een familielid of een juridisch loket. Voor zo'n reactie heb je echt nog geen advocaat nodig,

Vervolgens zette mijn ex door richting een rechtszaak. Ik heb vervolgens aangedrongen op mediation en in de tussentijd ben ik blijven proberen er met ex uit te komen. Mediation is niet goedkoop, maar ook weer niet extreem.

Ook ben ik wel op zoek gegaan naar een advocaat, maar ik wilde niet dat het teveel zou kosten. Ik heb gebruik gemaakt van 2 vrijblijvende adviesgesprekken. Advocaat 1 wilde grof inzetten. Zelf had ik tegen de advocaat van mijn ex gezegd dat ik van mening was dat ik mijn ex niet zou hoeven betalen, maar dat hij juist kinderalimentatie aan mij zou moeten betalen, zeker zolang hij de kinderen niet wilde/kon ontvangen. Ik had benoemd dat ik een bedrag van 25 euro per kind per maand, met een maximum van 50 euro redelijk zou vinden, vergelijkbaar met de bedragen van een bijstandsgerechtigde. Advocaat vond mij veel te aardig, ik zou moeten inzetten op een fictief inkomen, omdat ex er zelf voor koos om niet te werken. Leuk en aardig, maar dat gaat strijd opleveren, die advocaat was behoorlijk duur en uiteindelijk zou dit ook geen positief effect hebben gehad op de relatie tussen mijn ex en mij.

Tweede advocaat gaf ook in de kennismaking al de nodige adviezen, die ik heb kunnen gebruiken. Met deze advocaat kon ik (indien nodig) ook hele goede afspraken maken over de uren die hij zou maken. Voor slechts een paar punten zou ik een advocaat nodig hebben, maar het meeste kon ik prima alleen af. Mocht ik toch een advocaat nodig hebben, zouden we het ook op die manier insteken en zou ik gewoon alles wat ik zelf kon doen, zelf doen.

Bij mediator haakte mijn ex af. Mediator was van mening dat ex meer verantwoordelijkheid moest nemen, ook meer dan ik vroeg. Zo wilde ex die aparte omgangsregeling voor de weekenden. Zelf zocht ik als tegenvoorstel naar een alternatief voor de weekenden, maar dan wel met voor mij de mogelijkheid om af en toe alle kinderen te hebben en af en toe een weekend vrij te zijn. Mediator vond dat ex ook vakanties moest nemen. Ex haakte hierop af en besloot de rechtszaak door te zetten.

Ondertussen ben ik er bij de advocaat van mijn ex op aan blijven dringen dat mijn ex af en toe al een weekend een kind zou hebben. Mijn oudste 2 wilden liever niet naar hun vader, maar de jongste wel. Ik heb advocaat meer dan eens voorgesteld dat ex jongste dan al 1 keer in de 3 weken (of vaker als ex dat zou willen) op zou vangen, maar ex weigerde dit. Kinderen hebben hun vader in die periode helaas heel weinig gezien.

Datum voor de rechtszaak naderde vervolgens snel, maar ik ben ondertussen met mijn ex in contact gebleven. Duidelijk gemaakt dat ik die strijd niet wilde, maar dat de omgangsregeling zoals hij die voorstelde niet realistisch was. Andere punten was zijn advocaat na mijn eerste reactie al voor een groot deel mee gestopt. Rechtszaak zou gaan om gezag en omgang. Al pratende kwamen mijn ex en ik erachter dat we niet zo stug moesten doen. En ook gewoon rekening moesten houden met de wensen van de kinderen.

Uiteindelijk heb ik ex het gezag over de kinderen gegeven, dit kan gewoon via internet en daar heb je geen advocaat voor nodig. Ex heeft enkele dagen voor de rechtszaak de zaak toch gestopt en uiteindelijk heb ik geen advocaat nodig gehad.

Dat gevoel van oneerlijkheid wat je beschrijft herken ik wel, maar achteraf ben ik blij dat ik toen die advocaat niet kon betalen. Uiteindelijk heb ik nooit een cent alimentatie gehad, maar ik heb hierdoor wel veel meer energie kunnen steken in de band tussen de kinderen en hun vader, ipv in strijd.