Problemen op het werk

Wie zich in de spreekwoordelijke slangenkuil voelt of weet te bevinden, doet er natuurlijk alleen maar goed aan voorzichtig te manoeuvreren. Gelukkig is er tussen naïef je kop uitsteken voor een ander en je laten verlammen door angst nog altijd de optie om weloverwogen tot beslissingen te komen. Alleen maar verstandig ook om daarbij mede af te gaan op de ervaringen van anderen.

Zo ben ik in het verleden een aantal keren gewaarschuwd voor bepaalde lieden met woorden als: “Hou er wel rekening mee dat deze persoon hoe dan ook zijn eigen carrière voor laat gaan op alles en iedereen.” Of: “Als ik geweten had dat hij regelmatig buiten zinnen raakt van woede, dan was ik hier niet komen werken!” Overigens bleken deze waarschuwingen in al die gevallen geheel op zijn plaats en ben ik diegenen die mij alarmeerden nog altijd dankbaar. Bovendien heb ik er nooit spijt van gekregen dat ik het ‘addergebroed’ in eerste instantie het voordeel van de twijfel gaf vanuit het beginsel dat iedereen een eerlijke kans verdient. Een dergelijk tweesporenbeleid biedt een uitstekende basis om tijdig tot gewetensvol gedrag te komen.

Allicht is het uiteindelijk aan jou zelf om op basis van een zorgvuldige afweging conclusies te trekken en keuzes te maken. Nu mag het dan een acute kwestie van vechten of vluchten lijken; dat is het (nog) niet. Neem wel in aanmerking dat hoe langer de stress duurt, des te schadelijker het is voor je gezondheid. Slechte verhoudingen op de werkvloer kunnen een mens zelfs slopen. Wijlen havenbaron/topfunctionaris Frans Swarttouw overdreef niet, toen hij voor nationale televisie benadrukte dat het hebben van een slechte werkgever zo ongeveer het ergste is wat een werknemer kan meemaken.

Angst is niet altijd een slechte raadgever. Het kan ook je intuïtie zijn die tot je spreekt. Ik zou zeggen: luister er vooral goed naar. Hou desnoods een dagboek bij waarin je e.e.a. noteert: gebeurtenissen, uitspraken en jouw gevoelens daarbij. Zo kun je nuchter de feiten onder ogen zien; bijtijds verstandig handelen en – ook niet onbelangrijk! – spijt achteraf vóór zijn. Vergeet daarnaast niet je zegeningen te tellen. De eventuele noodzaak om je bakens te verzetten doet zich voor in een tijd van enorme schaarste op de arbeidsmarkt. Je ‘baas’ mag dan gaan denken “voor jou zo (en liever) een ander”; jij hebt vermoedelijk de luxe om er precies zo over te denken.

Succes en sterkte!

Ergens naar toe is altijd prettiger dan ergens vandaan. Dus ga eens kijken wat leuke banen zijn die beschikbaar zijn momenteel.
En het is tegen stress altijd goed om een plan te hebben. Dus breng in kaart wat je nodig hebt (cv op orde, weten wat je waarde is op de arbeidsmarkt, wat zijn je rechten, word gauw lid van de bond etc). En maak een plan, ga je vacatures zoeken? Cursussen doen om meer mogelijkheden te hebben ? (Altijd leuk om dat op kosten van je huidige bedrijf te doen, je volgende werkgever kun je desnoods vragen de kosten te vergoeden). Dan ben je tenminste ook even in een andere omgeving, je spreekt andere mensen met vergelijkbaar werk en wie weet krijg je tips of ideeen.
Houd ook in de gaten of deze vervelende chef een blijvertje is, of alleen is aangenomen om schoon schip te maken in het bedrijf. Misschien kun je hem uitzitten, maar als ze hem expres hebben aangenomen om mensen te ontslaan, wat zegt dat dan over dit bedrijf?
Is er geen OR trouwens, of is het daar te klein voor?

Je verdiepen in je rechten is altijd goed. Bij mijn man ging dit ook zo, en toen heeft hij wel wat mensen tips gegeven om hun ontslag aan te vechten of er in ieder geval een goede vergoeding uit te slepen. Omdat hij zelf in de OR zat, had hij heel wat opgestoken over arbeidsrecht. 
Uiteindelijk is hij zelf ook opgestapt omdat zijn functie steeds verder uitgekleed werd. Het bedrijf werd afgeslankt om te verkopen, maar dat zeiden ze niet eerlijk, er werd, inderdaad, iemand ingehuurd om de boel flink te snoeien en mensen eruit te kieperen.
Enige advies in zo’n situatie is wegwezen, ook als het niet direct om jouw baan gaat. Want je komt aan de beurt.

Kleinduimpje schreef op 09-09-2024 om 17:07:

ik heb een andere vraag over mijn werk. Ik zit met nog 4 andere collega's in eenzelfde functie. Nu heb ik 2 dagen andere taken gekregen en mijn collega ook. We doen hele verschillende dingen. Wij zitten in schaal 7. In onze functie kon je nooit een schaal hoger komen, want dan moet je een hogere opleiding hebben gedaan. Nu wil mijn collega in schaal 10 komen en de directie gaat daar waarschijnlijk mee akkoord. Ik kan de functies niet gaan vergelijken, maar vind zeker niet dat de een onder doet voor de ander. Wat kan je in zo'n situatie doen?

Wat een rare grote sprong, van 7 naar 10. Weet je het zeker? Als dat echt zo is, zou ik er werk van maken. Om te beginnen een gesprek met je leidinggevende met de vraag om ook een flinke salarisstap. Heb je al op Intermediair gekeken trouwens om gevoel te krijgen of wat jij verdient met deze baan een beetje marktconform is? Zo niet, meteen doen. Daarnaast is van belang om te weten of je gemakkelijk een andere baan zou kunnen vinden, tegen dat marktconforme salaris. Als je goede baankansen hebt, helpt dat jou in het gesprek.

Mocht je collega die stap wel kunnen maken, en jij krijgt te horen van niet, dan zou ik willen weten waarom niet. En ik zou willen weten waarom die collega wel. Wat heeft hij/zij dat jij niet hebt? Kan er seksediscriminatie een rol spelen?

Mocht je vastlopen, is er dan een vertrouwenspersoon die je in kunt schakelen? Ben je lid van de vakbond? Die kunnen in dit soort situaties vaak ook goed helpen, met raad en met daad, want zij kunnen ook brieven voor je schrijven en helpen met gesprekken.

Al met al een rare situatie vind ik. Maar met een beetje mazzel heeft je collega met de vraag om een andere schaal voor jou ook de weg al voorbereid. Succes!

Niet iedereen durft zijn mond open te doen en sommigen hebben daar ook hun redenen voor. Ze zien wel dat dingen niet kloppen, maar zijn bang ontslagen te worden en kunnen dat niet hebben met hun persoonlijke omstandigheden. 
Of ze zijn gewoon verstandig en bemoeien zich niet met anderen. Want zoals iemand al schreef: je kent vaak maar één kant van het verhaal, meestal van de benadeelde. 
Je hebt al goede tips gekregen, ik hoop dat je het volhoudt tot de situatie verbetert of tot je een nieuwe baan hebt.