overspannen (angstcultuur)
Begin deze week heb ik mij ziekgemeld, na een half jaar van extreme stress binnen een bedrijf waar angstcultuur heerst, en alles bij de verantwoordelijken in beeld is, maar er nog niets is gebeurd. Pesterijen en intimidatie vanuit het management zijn aan de orde van de dag, er is sprake van stemmingmakerij, er wordt kwaad gesproken door het management over sommige medewerkers, er heerst achterdocht en wantrouwen op alle niveaus binnen de organisatie.
Ben al diverse malen bij P&O geweest, die geven aan alles (op een dringende manier) regelmatig aan te kaarten bij de eindverantwoordelijke, (de leidinggevende van de leidinggevenden), bij de bedrijfsarts geweest, bij de vertrouwenspersoon geweest, en er verandert helemaal niets, sterker nog, het pesten en intimideren lijkt wel erger te worden. De bedrijfsarts heeft een paar maanden geleden aangegeven dat ik gewoon aan het werk moet blijven, omdat een arbeidsconflict geen ziekte is, en het conflict dus op de werkvloer moet worden opgelost. Nou heb ik niet direct zelf last van een arbeidsconflict, maar die angstcultuur is er, en daar heb ik wel heel erg last van.
Er is echt sprake van kampvorming (voor of tegen de leiding), en ik ben van nature iemand die probeert te schipperen en te bemiddelen. De leiding beloont mensen die voor hun zijn (gratificaties, opleidingen, samen lunchen), en straft mensen af die tegen ze zijn (door opname van mantelzorgverlof of ouderschapsverlof af te wijzen, mensen uit opleidingen te zetten, mensen onverwachts van werkplek te verhuizen). Dat bemiddelen van mij komt vaak ten gunste van anderen, maar nu is het dus ten koste gegaan van mezelf, want ik heb weer nachten wakker gelegen en uiteindelijk dus deze week de handdoek in de ring gegooid.
Ik weet niet hoe het verder moet. Mijn eigen leidinggevende heeft gezegd dat ik maar een paar dagen rust moet nemen, hij zou me niet ziekmelden en ik hoefde ook geen vrije dagen op te nemen; maar ja, de situatie verandert niet en ik zie ook zo snel geen andere oplossing (behalve zelf een andere baan gaan zoeken, maar ja, dat kan wel even duren. Ben boven de 50, daarbij zit ik nu niet echt in mijn kracht).
Wat te doen: voel me eigenlijk nog steeds niet krachtig genoeg om maandag gewoon weer aan het werk te gaan (ben nog heel labiel, om de haverklap komen de tranen), wil eigenlijk gewoon rust rust rust. Voel me ook hoogst onzeker over mijn eigen functioneren tegenwoordig, vergeet dingen, slaap slecht, kan me niet concentreren.
Ik ben wel twee keer eerder overspannen geweest, maar heb me destijds nooit ziekgemeld. Een keer zelf een andere baan gezocht en gevonden, en ene keer ontslag genomen en een andere baan gezocht. Dat is nu niet handig want ik ben nu kostwinner en boven de 50, dus de garantie dat ik snel wat anders vind heb ik niet. Daarbij vind ik ook niet dat ik de financiële dupe moet zijn van de angstcultuur en het niet ingrijpen door de hogere leiding daarop op mijn werk.
Ik weet ook wel dat er een stukje in mijn persoonlijkheid zit (sub-assertief, altijd op zoek naar de harmonie, negatieve stemmingen aantrekken/overnemen,en, het voor iedereen altijd goed proberen te maken, het altijd goed willen doen). Mara die angstcultuur verzin ik niet, die is er echt en anderen hebben er ook veel last van.
Graag tips, trucs en ervaringsverhalen. Op dit moment wil ik het liefst nog een paar weken thuisblijven om tot rust te komen en een plan te maken.
Ziekmelden
Dat zou ik dus doen, de huilbuien etc wijzen daar ook op. Wat mij wel opvalt is dat je al 2 x eerder in deze situatie bent beland en toen een andere baan hebt gezocht. Je kunt je wel afvragen of er niets is bij jouzelf dat je kunt veranderen om beter met dit soort situaties om te gaan, een assertiviteitstraining bij. Ga even eerlijk met jezelf in gesprek en stel je neutraal op naar de collega's en leiding. Kies geen kant en laat je niet meeslepen in de negatieve spiraal die waarschijnlijk door je collega's ingezet is
overspannen
Eens met Elfje; meld je ziek. Je klinkt behoorlijk overspannen en dat is wel degelijk een ziekte.
Het klinkt ook alsof je al alles hebt geprobeerd om iets aan de situatie te doen, maar dat er niks veranderd. Dat laat je twee keuzes; de situatie accepteren zoals ie is en doorgaan, of vertrekken. Inderdaad, financieel de dupe moeten worden is niet eerlijk, maar je (geestelijke) gezondheid is meer waard. Als het je lukt om uit elkaar te gaan met op zn minst wederzijdse overeenstemming (vaststellings-overeenkomst heet dat geloof ik?) dan heb je althans recht op ww.
Kortom, neem rustig de tijd (thuis) om alles van een afstand te kunnen bekijken en je plan te kunnen bepalen.
Klinkt ook als (licht) overspannen
In mijn oren dus niet negeren anders ben je straks veel verder van huis. En, ook al voelt het tegennatuurlijk omdat het probleem in je werksituatie zit, toch zelf aan de bak. Mijn advies: mindfullness en een coach. Je klinkt alsof je je verantwoordelijkheidsgevoel groter is dan je invloed en dat siert je maar helpt je niet. Mindfullness kan je helpen om je eigen gevoel beter en tijdiger te herkennen en erkennen zodat je daar beter op leert anticiperen en je niet zo leeg getrokken wordt en een coach kan je helpen met hoe je je concreet anders kunt opstellen in deze situatie zodat je weer regie voelt over dit aspect van je leven.
Dat zou mijn advies zijn...
