Omgaan met autisme op het werk
Ik vraag dit voor mijn man, want hij worstelt hier af en toe flink mee, en ik weet dat hier op het forum mensen zijn die verstand hebben van autisme.
Man werkt met en geeft leiding aan een aantal teams waarin een paar mannen zitten met een diagnose en een aantal zonder diagnose die toch wel wat autistische trekken lijken te hebben. Hij weet dat hij duidelijk moet zijn, goed moet plannen en afgebakende taken zou moeten geven, maar in zijn sector kan dat helaas niet altijd, vooral de planning verandert nog al eens; hierover zijn veel van deze mannen eigenlijk altijd boos of geïrriteerd, waar andere collega’s dan ook last van hebben want dat gaat ten koste van de sfeer. Dus dat is al lastig, maar waar man bijvoorbeeld ook moeite mee heeft:
Vergaderingen gaan via zoom (oid), iedereen heeft zijn camera aan maar 1 persoon wil dat structureel niet; prima maar deze persoon eist wel dat alle andere deelnemers de camera aan hebben staan, anders vindt hij dat onprettig. Of: er wordt erg veel en nogal bot kritiek op collega’s gegeven, terwijl dezelfde mensen absoluut geen feedback of kritiek op hun werk kunnen verdragen. Of: er moet een gebruikersvriendelijk product worden ontwikkeld, waarbij men uitgaat van een doorsnee gebruiker; deze mannen zijn niet doorsnee (want: zeer intelligent) dus kunnen ze zichzelf niet als maatstaf gebruiken, maar ze vinden toch dat dat het beste is, “want dat maakt het beste product”.
Dit zijn maar wat voorbeelden, het is nog best lastig dit op te schrijven merk ik, hopelijk is het een beetje duidelijk zo.. Over het algemeen gaat het om prima mensen, heel slim, zeker niet onaardig, en mijn man heeft deze baan gekregen toen Corona net begon, dus hij spreekt en vergadert alleen maar online, soms tot 8 vergaderingen per dag, wat het waarschijnlijk niet gemakkelijker maakt.
Hebben jullie tips die mijn man zou kunnen gebruiken met deze mensen om te gaan zonder dat hem dat, zoals nu, vele slapeloze nachten kost? Zijn er misschien cursussen voor die jullie kunnen aanraden? Ervaringen, wat wel en niet te doen? Ik hoor het graag.
Ik heb autisme en dit klinkt eerlijk gezegd alsof die mannen op de verkeerde plek werken.
Ik werk in een neurotypische omgeving en bij ons is het geven en nemen. Mijn collega's houden rekening met mijn beperking en ik met hun wensen en soms zoeken we samen een middenweg.
Ook autisten kunnen niet verwachten dat de hele wereld zich aan hen aanpast en ik als autist zou echt niet met hen samen kunnen werken.
Helaas geen tips dus, maar ik snap dus dat je man hier moeite mee heeft.
Hij doet wat hij kan, zoals duidelijke communicatie en hij is bereid een stuk met hen mee te denken (zoals de persoon die geen camera aan wil), veel meer kan hij denk ik niet doen.
Hippocampus, jouw man is toch de leidinggevende? Als hij zegt dat het een bijeenkomst is met de camera's aan dan is dat zo en als hij zegt dat het product vanuit de verkeerde visie wordt ontwikkeld dan moeten ze daar wat aan doen.
Wat mij ook nogal heeft geholpen, met kinderen en exman, maar ook op mijn werk op een IT afdeling destijds is trainingen bij Autisme Centraal en diverse linken en boeken.
Bijvoorbeeld de linken en boeken van Tony Attwood.
De training Het Socrautisch gesprek heeft me beter bij gebracht hoe ik in een gesprek zaken vragend kan verhelderen, dan krijg ik er zelf ook meer zicht op, benoem de 'businesscase' en de consequenties, letterlijke concrete tekst kan belangrijk zijn, en leg dan ook de verantwoordelijkheid om na te denken bij diegenen die betrokken zijn bij het probleem. Veel geduld en niet te snel in oplossingen willen denken.
Accepteren dat je niet altijd alles kunt oplossen en dat 1 iemand die niet zichtbaar is geen probleem is, waarom eigenlijk? Geef elkaar wat ruimte, iedereen heeft andere behoeften en grenzen. Mensen kunnen samen met jou naar tekst zoeken, soms hebben ze al genoeg tekst om het jou uit te leggen, soms moet je nog wat doorvragen, om het probleem dat zij hebben met een situatie of dat jij met een situatie hebt, te verduidelijken.
Samen 'puzzelen' is dat en dat is een gebruikelijke methode om zaken helder te krijgen en op te lossen als je allebei zo'n verschillende communicatiestijl hebt.
Het kan wat zoeken zijn, want de meeste literatuur is nog steeds vaak gericht op kinderen en jongeren, terwijl het ook echt wel speelt in volwassen relaties op het werk. Gebrek aan begrip of juist vooroordelen over autisme kunnen drempels opwerpen. Terwijl het vaak een praktische zaak is, en een kwestie van prioriteiten.
http://www.autismecentraal.com/public/standaard-k.asp?lang=NL&pid=107
'Puzzelen' met autisme. Deze pagina legt het goed uit.
Ik had ook veel aan de andere deelnemers die vaak 'uit het veld' kwamen. Een enkele onnozelaar pik je er wel uit. Er zijn ook een enkele keer cursisten die eerst over hun vooroordelen heen geholpen willen of moeten worden.
Meestal gewoon negeren is goed want met vorderen van de training ontstaat er steeds meer inzicht.
Het lijkt erop alsof deze mensen niet op de juiste plek zitten. Werk waarbij de planning vaak wisselt lijkt me lastig voor hun.
De wereld gaat zich niet aanpassen aan enkele individuen. Dat klinkt hard, maar zo is het wel. Daarom hebben deze mensen handvaten nodig om te leren zich te redden in een wereld die eigenlijk niet passend is voor hen. Dat is hard werken. Enkel roepen dat je dat door je autisme niet kan helpt niet. Het is denk ik ook handig om met hen zelf het gesprek aan te gaan; wat hebben die mensen van jouw man nodig? hoe kan hij ervoor zorgen dat zij hun werk beter kunnen doen en zich prettiger voelen op werk?