Nieuwe baan, zelfde niveau?
Een paar jaar geleden heb ik een loopbaanonderzoek gedaan en daar is een advies uit gekomen. In dat advies kan ik me wel vinden, maar een baan die daarin past is niet te combineren met mijn huidige gezinsleven. Ik had me dus voorgenomen om de komende jaren nog even te blijven zitten waar ik zit, en als jongste een jaar of 10/11 is (nog 2/3 jaar dus) uit te kijken naar die nieuwe baan.
Maar goed, dat loopbaanonderzoek was er niet voor niets, en inmiddels begin ik mijn huidige baan echt wel zat te worden. Dat wordt gedeeltelijk veroorzaakt door een nieuwe leidinggevende waar ik echt last van heb en waarvan het er niet naar uit ziet dat ze op korte termijn vertrekt. Ik ben nu dus aan het rondkijken naar een andere baan in min of meer dezelfde (uitvoerende) functie maar dan bij een andere onderdeel van mijn werkgever. Voordeel is dan dat ik dat makkelijk kan combineren met het gezin en ook weer eens wat nieuwe dingen leer, nieuw team, gewoon heel anders na 11 jaar dezelfde mensen om me heen. Nadeel is dat ik er niets op vooruit ga, en het voor de omgeving (collega's) misschien eerder lijkt op een degradatie (ik ben nu een senior/coordinator/stabiele factor). Straks ben ik 'gewoon' een medewerker die net komt kijken en moet ik weer helemaal mijn plek zien te vinden.
Misschien een luxeprobleem, maar hoe zouden jullie daarmee omgaan?
Uiterlijke schijn
" Nadeel is dat ik er niets op vooruit ga, en het voor de omgeving (collega's) misschien eerder lijkt op een degradatie (ik ben nu een senior/coordinator/stabiele factor). Straks ben ik 'gewoon' een medewerker die net komt kijken en moet ik weer helemaal mijn plek zien te vinden."
Je gaat er misschien financieel niets op vooruit maar je bent je huidige baan een beetje zat. Dus qua nieuwe uitdaging ga je er wel op vooruit. Of je collega's het nu wel of niet een degradatie vinden zal jou een worst zijn toch? Of blijf je liever in je huidige functie voor de uiterlijke schijn? Ik heb een functie die ver beneden de verwachtingen ligt van de mensen om mij heen. Tja, dat zijn hun verwachtingen, niet de mijne. Ik heb het prima naar mijn zin.
"Voordeel is dan dat ik dat makkelijk kan combineren met het gezin en ook weer eens wat nieuwe dingen leer, nieuw team, gewoon heel anders na 11 jaar dezelfde mensen om me heen."
Weer met plezier naar je werk en nieuwe dingen leren,andere mensen leuk! En het is al fantastisch als je deze kans krijgt.
doen
Ik zou zeggen doen: Je hebt weinig te verliezen en veel te winnen. Denk alleen al aan je netwerk dat enorm uitbreidt, omdat je nu op een andere plek, met een andere groep mensen om je heen, kunt laten zien wat je kan.
En als je zo een baan hebt, waar je blij van wordt, hou je meer energie over om die andere sollicitatie te verwezenlijken.
Het enige is dat je geen senior meer bent. Maar dat is misschien wel een uitstekende leermogelijkheid voor je.
Maar
Verklein je daarmee niet je kansen voor over 2/3 jaar omdat je dan een baan hebt die 'lager' is?
Dat hoop ik niet
Ik kan niet voorspellen of ik mijn kansen op die andere baan (waarvan ik nog niet weet hoe die precies is) verklein door nu over te stappen. Ik vermoed dat ik op een nieuwe plek ook wel vrij snel op niveau werk en dat daar ook ruimte komt voor projecten o.i.d., maar zeker weten doe ik dat natuurlijk niet. Het lijkt erop dat ik me vooral laat tegenhouden door mijn onzekerheid en wat andere mensen misschien van me zullen denken 
Maar ja, zoals nu kan ik eigenlijk niet doorgaan want ik word er behoorlijk mopperig door.
doen!
niets is zo vervelend als een baan waarop je vreselijk bent uitgekeken. Met die nieuwe baan heb je kans dat je veel meer energie krijgt, creatiever wordt, de dag leuker doorkomt. Als de baan zelf jou iets lijkt, en je komt in aanmerking, zou ik het zeker doen.
En wat andere mensen denken, laat je gewoon bij die andere mensen. Zij hebben het waarschijnlijk druk genoeg met het leiden van hun eigen leven, dus kun jij ondertussen mooi jouw leven leiden.
En wat die carrierekansen in de toekomst betreft: wedden dat de jonge medische specialisten zich daardoor lieten leiden toen ze een studie kozen? En nu mag een deel van ze gratis werken onder het mom van werkervaring opdoen omdat er niet genoeg vaste banen aangeboden worden. Niemand kan in de toekomst kijken, leef in het nu.
katniss
Solliciteren is nog niet overstappen. Je kan toch gewoon solliciteren en dit tijdens het gesprek aankaarten? Wat zijn de doorgroeimogelijkheden? Binnenlopen verplicht niet tot kopen.
Een vriendin van mij vertelde mij ooit dat haar partner om de zoveel tijd eens solliciteerde naar wat anders. Zijn eigen werk was hij nog niet per se zat, maar ach, je weet maar nooit, en zo krijg je een goed idee van hoe je in de markt ligt. Uiteindelijk is hij inderdaad iets anders gaan doen, maar dat was pas een paar jaar later.
Vond ik eigenlijk een reuze slimme manier om het te bekijken. Solliciteren verplicht tot niets. En het is ook niet ongebruikelijk om te vragen om je sollicitatie vertrouwelijk te behandelen, dus je huidige werk hoeft nergens van te weten, klikt het niet, blijf je gewoon op je stek.
groeten,
Temet
Intern
Als je bij ons een interne sollicitatie doet moet je je leidinggevende daarover informeren. Dat levert ook geen problemen of verstoorde verhoudingen op. Het is nu dus een beetje afwachten tot een geschikte vacature. Ik ben behoorlijk kritisch, dus het kan best even duren voor er iets voorbij komt. Extern solliciteren wil ik niet want dat vind ik te riskant. En is ook niet nodig, want binnen de rijksoverheid is er genoeg te doen
Oei
Sinds vanmorgen staat er ineens een geschikte leuke vacature. Maar even goed bedenken wat ik ermee doe
Gewoon proberen
Al ga je op gesprek, dan nog kun je er vanaf zien. Niet geschoten is altijd mis.
Ik ben er nog niet uit
Ik heb van de week gebeld over de vacature maar ben niet laaiend enthousiast over de inhoud. Gevalletje van een vlag die niet de lading dekt, en een functie die bij 'ons' geldt als startersfunctie. Het is een nieuw team dus dat is natuurlijk wel leuk, maar ik vrees dat ik daar toch een stuk minder autonomie heb dan nu (ook al door de onervarenheid).
