Niet zo blij met nieuwe baan
Ik vraag me even af hoe anderen een nieuwe baan ervaren normaal gesproken. Is het altijd wennen?
Ik heb namelijk al een aantal jaren een baan van 24 uur. Daarnaast ben ik moeder (co ouderschap), heb een vriend die fulltime werkt en 2 avonden studeert en werkte ik er gemiddeld 7 uur in de week bij in de schoonmaak.
Maar ik miste uitdaging en begon me wat te vervelen. Dus ben ik gestopt met mijn schoonmaakwerk en heb een baan aangenomen van 8-12 uur in de week meer op mijn niveau.
Maar nu na 3 weken nieuw werk voel ik me niet zo happy. De organisatie heeft nog niet alles op een rijtje
en ze hebben beetje hun hoop op mij gezet. Nu willen ze dat ik in mijn uren: reserveringen inboek, horeca inkoop/ verkoop, personeel inplan, financiën bijhoudt en activiteiten organiseer.
Alleen de gedachte al van 2 van die banen schieten mijn schouders en nek volledig vast. En ik voel me een groot gedeelte van de week beroerd.
Het huishouden en de kinderen komen voor het grootste gedeelte op mijn schouders. Dat geeft niet, dat was de afspraak toen mijn partner ging studeren. Mijn ex partner werkt ook hard en nu ik van alles vergeet betreft de kinderen zei mijn dochter al "nu hebben we 2 ouders die geen tijd voor ons hebben ".
Ik voel me eigenlijk zwak om het nu al op te geven. Ik heb komende week een gesprek met mijn leidinggevende en ga de grenzen stellen wat ik haalbaar vind en wat niet. Het is mijn bijbaan en wil zo weinig mogelijk eindverantwoordelijkheid.
Maar ik vraag me eigenlijk af hoe andere moeders het doen. Zwak om eigenlijk niet 2 verantwoordelijke banen te willen hebben van 32-36 uur met co ouderschap? En ik vraag me af of nieuw werk niet gewoon wennen is en dat het dan wel goed komt. Nu vind ik er nog niet veel aan.
Ik heb een maand proeftijd. Ik wil eigenlijk in die maand een beslissing gemaakt hebben.
Wennen
Ja, een nieuwe baan is wennen. Een maand daarvoor vind ik best kort. Als het in potentie een leuke baan is, zou ik dat ook niet perse in de proeftijd al beëindigen; je kunt altijd nog opzeggen toch? (Of heb je een tijdelijk contract waarbij dat niet kan?). Ik vind het de eerste weken vaak wel leuk, veel nieuwe dingen leren, kijken hoe alles er aan toe gaat, dingen verbeteren etc. Later had ik dan een dip van 'is dit het nou' voor ik me de baan helemaal eigen had gemaakt.
Maar wat ik vooral wil zeggen: wat de een aankan, wil niet automatisch zeggen dat een ander dat ook aankan. Dus spiegel niet teveel aan wat anderen voor elkaar krijgen, maar kijk naar wat bij jou past. De situatie en de mogelijkheden verschillen altijd per persoon.
Ik verkijk/verkeek me hier ook op. Heb wel eens snikkend bij een baas gezeten dat het mij niet lukte om het aantal uren te werken dat we afgesproken hadden. 'Waarom raakt je dat zo?' vroeg hij. "omdat ik vind dat ik dat wel moet kunnen" zei ik.
Flauwekul natuurlijk. Ik ben minder uur gaan werken en ben dat was een heel goede beslissing! Maar nog regelmatig pak ik teveel dingen op, omdat ik vind dat ik daar wel tijd voor (moet) heb)ben.
Gevoel volgen.
Twee banen naast elkaar met veel verantwoording lijkt me erg stressvol. Vooral als je in 8-12 uur het werk moet proppen waar misschien meer tijd voor nodig is. Dat idee krijg ik een beetje.
Minder uren gaan werken is geen optie, hoogstens die 2e baan er weer uitgooien.
Ook vind ik opzeggen niet zwak, waarom? Een proeftijd is bedoeld om te zien, wederzijds, of het gaat werken, tot nu toe vind je er niets aan, dat kan toch?
Ik zou de komende week dat gesprek aangaan met in mijn hoofd het wensenlijstje en dat duidelijk maken. Voldoe je dan niet aan hun verwachtingen, dan is de keuze gauw gemaakt. Je bedoeling was een kleine bijbaan met weinig (eind) verantwoording, die zijn er genoeg.
Nieuw werk moet wennen, maar de eerste indruk moet dan verder wel positief zijn.
De uren lijken me het probleem niet
Het meest lastige lijkt mij dat je twee verschillende banen hebt, op twee locaties. Als je in de kleinste baan ergens verantwoordelijk voor bent, moet alles in ene dag of 1,5 dag. Maar zo werkt het niet als je zaken moet regelen. Je bent afhankelijk van de snelheid van reageren van anderen, op de volgende dag kun je niet teruggebeld worden en je mail zie je pas drie dagen later (voorbeeld)
Zelf werk ik als projectmanager van 5 projecten, verdeeld over twee locaties. Wel 1 overkoepelende werkgever. Ik kan op beide locaties aan alle projecten werken, m.u.v. persoonlijk contact. Dat betekent elke dag veel schakelen, maar ik heb daardoor wel continuïteit in mijn werk. En ik kan een piek in een project opvangen door in een ander project even rustig aan te doen.
Schoonmaken is makkelijker te plannen. En je kunt ondertussen nadenken over wat je prive nog moet regelen of hoe je iets oplost in je andere baan.
Je kleinste baan lijkt me beter haalbaar als je duidelijke afbakeningen hebt van je werk, maar dat zal minder goed passen bij je werkgever, gezien wat je schrijft over die baan.
Maar misschien zijn er andere praktische oplossingen mogelijk. Dat is wel iets dat je kunt bespreken met je nieuwe werkgever.
Het meest ideaal zou zijn om je grote baan uit te breiden. Denk je dat je dan wel meer uur per week zou kunnen werken (qua haalbaarheid voor jezelf)? Waarom dan? Dat soort vragen helpen je om het probleem duidelijk te krijgen en oplossingen te bepreken/te verzinnen.
Een nieuwe baan is daarnaast altijd vermoeiend. Probeer daar doorheen te kijken.
Oef...
Een baan van 24 uur en dan nog één van 8-12. Beiden organiserend / faciliterend. Bij 2 verschillende werkgevers? Dat lijkt me alleen haalbaar als je bijbaan beperkt is tot een overzichtelijk aantal taken, die echt in 8 uur passen (en soms iets extra's) en er geen / weinig flexibiliteit van jou wordt verwacht. En als je het heel erg leuk vindt / er energie van krijgt.
En verder is een nieuwe baan zeker wennen, vooral ook als je weinig uren maakt.
Een proeftijd is bedoeld om te beoordelen of het een goede keuze is geweest. Een maand is vrij kort, maar je lichaam liegt niet. Kunnen je nek en schouders ook weer ontspannen in deze constructie, denk je?
Dank
Heel erg bedankt voor de reacties. Het geeft me wel rust dat anderen het ook wel stressvol lijken.
Wat Jesse zei heeft ze gelijk in. Ik heb het gevoel dat ik het moet kunnen. Maar eigenlijk vind ik het te veel.
Ik werkte met de schoonmaak ook wel uren maar dat was voor mijn gevoel een beetje eigen tijd. Het ging op de automatische piloot en mijn gedachte kon naar dingen die ik nog moest regelen ofzo.
Ik hoor best veel moeders met co ouderschap die gewoon 32-40 uur werken. Dus heb ik het gevoel dat ik het ook moet kunnen. Maar er blijven dan heel veel dingen liggen. Ik vind het fijn dat ik het huishouden kan doen, vaak het eten op tafel zet en ook nog een intieme relatie met mijn partner kan hebben. Ik kan dat allemaal niet zo goed meer met een stressvol werkleven.
Ik ga bij mijn nieuwe werkgever aangeven wat ik kan doen. Nemen ze daar geen genoegen mee, geen probleem, maar dan stop ik ermee.
misschien kun je wel 32 uur
Je schrijft "Ik hoor best veel moeders met co ouderschap die gewoon 32-40 uur werken. Dus heb ik het gevoel dat ik het ook moet kunnen.".
Het grote verschil: die moeders doen dat bij 1 baas. Anders gezegd: 40 uur bij een baas is makkelijker in te richten dan 2 * 16 uur bij twee verschillende werkgevers.
Als je bij een werkgever zit, heb je maar een keer zaken af te stemmen, op te starten, na te denken, enz. Bij twee opdrachtgevers (zoals projectmanager hierboven het beschrijft) is dat ook nog wel te doen, omdat de beide opdrachtgevers weten dat je voor een bedrijf werkt wat meerdere locaties heeft en daardoor soms met de andere opdracht bezig bent.
Twee verschillende banen is eigenlijk, in mijn ogen, vooral te doen als een van de twee in de categorie "uitvoeren, niet nadenken" past. Maar zodra het alletwee gaat over regelen, de juiste mensen spreken en organiseren, wordt het lastig. Voor jezelf om elke keer helemaal om te schakelen (oh nee, hier gaat het niet met Jan maar met Mo, die niet op papier maar juist via mail wil...) en om buiten werktijd er niet mee bezig te zijn. Maar ook voor collega's, die merken dat je moet schakelen of soms met je hoofd bij de andere werkgever zit.
Eigenlijk zou ik het nog botter willen stellen: ik werkte liever 32 of 40 uur dan 24. Want dan tel je volledig mee, kun je eens tijd en ruimte maken om een kop koffie te drinken ipv alleen maar achter de feiten aan te rennen en als je er een keer niet bent op je werk (want: 32 uur of kind ziek of de zon scheen en een vrije dag), krijg je niet meteen de verwijten "ja maar jij bent er nooit".
Je moet je baan maken
Volgens mij geldt eigenlijk voor iedere baan (zelfs als schoonmaker) dat je hem zelf moet maken. Bedenken hoe je dingen efficienter kunt inrichten, hoe je bepaalde taken beter kunt afstoten en andere juist naar je toe trekken. Idealiter wordt het daarmee beter voor jezelf en voor de organisatie. Het enige probleem is dat dat wel enige tijd kost.
Lukt dat je niet dan heb je volgens mij een probleem in bijna iedere baan.
Aanpassen
Je baan zelf maken is makkelijk gezegd, maar werkgevers zitten er vaak helemaal niet mee om een onmogelijke taak bij iemand neer te leggen.
(Een vriendin van mij is een tijd manager geweest en realiseerde zichzelf dat toen ook, dat je vrij makkelijk een ideetje bij een medewerker dropt zonder je goed af te vragen of dat wel past en kan, vergetend dat een medewerker dat niet altijd zo vrijblijvend opvat als jij het in je hoofd had).
Als het gewoon niet past in die uren, dan kun je weinig anders dan de taak terug geven en zeggen dat het niet gaat, of dat je meer uren moet krijgen. De kans is best groot dat zo'n werkgever daar nog helemaal niet over nagedacht heeft en open staat voor werkbare suggesties.
Als dat onderhandelen deel is van is wat je bedoelt met er zelf wat van maken, dan ben ik dat met je eens.
Maar deze combi van twee banen lijkt mij heel erg lastig. En vergelijken met anderen die in een andere situatie zitten (bv. één baan met meer uren) lijkt me weinig zinvol. Ik vond 32 uur werken ook makkelijker dan 24 of 20, want inderdaad, je bent er te weinig, je mist veel, je bent meer tijd kwijt aan overdracht en communicatie en achterhalen wat er speelt. Gewoon elke dag je rondje draaien, bij de koffie alles horen, even rustig overleggen, bijpraten en stukken doorlezen is een stuk makkelijker dan alles zo efficient mogelijk moeten regelen omdat je er maar anderhalve dag bent deze week, en dat dan ook nog keer twee.
Kun je niet van een van beide banen een volwaardige baan van 32 uur maken en de andere opzeggen? Er is een reden dat de meeste mensen maar één baan hebben hoor... ook al die co-ouders.
Je noemt trouwens niets over reistijd, wat toch ook een issue is.
Wendelmoed
"Een vriendin van mij is een tijd manager geweest en realiseerde zichzelf dat toen ook, dat je vrij makkelijk een ideetje bij een medewerker dropt zonder je goed af te vragen of dat wel past en kan, vergetend dat een medewerker dat niet altijd zo vrijblijvend opvat als jij het in je hoofd had"
Tja, als je als werknemer onvoldoende sociale vaardigheden hebt om dat te duiden heb je wel een probleem. Een goede medewerker doet het anders en houdt zijn of haar manager bezig door juist ideetjes bij hem of haar te droppen 
Als je een goeie baan wilt moet je zelf de regie nemen. Lukt dat niet, dan is het misschien beter om te verkassen.
