Niet daadkrachtig genoeg?
Hoi,
Na veel jaren in het buitenland ben ik aan het solliciteren (in NL), via uitzendbureaus. Ik ben op het moment wel aan het werk maar het wordt tijd voor een ietwat hoger niveau (MBO) na de instroombaantjes na het 'buitenlandgat'.
Op gesprek geweest bij een werkgever en ik was 'niet daadkrachtig genoeg'. Ik heb eerlijk naar mezelf gekeken en herken het helemaal niet. Ook de recruiter van het uitzendbureau was verbaasd en herkende het niet. Ikzelf vond het gesprek juist van hun kant wat slapjes, er werd weinig de diepte in gevraagd, ik vond het allemaal wat oppervlakkig.
Maar goed, ik wil dus niet weer zo overkomen. Het is wellicht lastig in te schatten, maar wat kan ik veranderen aan mezelf? Hoe kom ik daadkrachtiger over?
mwah
Als je het zelf helemaal niet herkent en je recruiter ook niet, dan zou ik er niet teveel aan tillen. Blijkbaar was het geen match, deze werkgever en jij. Om wat voor reden ook, en dan moeten ze toch iets zeggen. Ga vooral niet meteen aan jezelf twijfelen!
zou je wat moeten veranderen?
Ik zou dat pas gaan doen als je dit meerdere keren te horen krijgt. Misschien viel het inderdaad enorm mee en kunnen ze dit zelf niet goed beoordelen. Het kan ook komen dat je, (door hun houding?) dat onbewust een beetje bent gaan spiegelen. Of ze halen je door elkaar met iemand anders. (dat heb ik een keer gehad) ik ging ergens sollicteren en mijn collega ook (wisten we van elkaar) bij een bedrijf buiten het onze en ook op een andere dag. We werden allebei afgewezen, alleen ik was degene die er ook nog even achteraan wilde bellen om te vragen wat de reden was (was gewoon benieuwd, en dacht 'misschien kan ik er wat van leren'). Het commentaar wat ik kreeg kon ik totaal niet plaatsen eigenlijk, tot ik later mijn collega sprak die vertelde hoe haar gesprek ging, toen viel het kwartje, ze hadden mij niet meer in beeld, maar haar. (door wat zei vertelde aan mij)
Ik heb daarna niet meer teruggebeld om opnieuw naar de reden te vragen, achteraf wel jammer, maar daar had ik geen zin meer in (en ook het lef niet)
Oei
Dat hoop ik niet, dat ze me met iemand anders verwarren. Het zou wel kunnen, het liep de hele dag door met sollicitanten, heb ik begrepen. Dat onbewust spiegelen heb ik ook aan gedacht, als ik het gesprek in m'n hoofd terugkijk. Dat is zeker wel mogelijk.
Deze baan leek me echt leuk, vandaar dat ik misschien meteen naar 'wat kan ik veranderen' kijk. Een beetje onder het motto 'dat overkomt me niet weer'. Gelukkig zit ik niet zonder werk, maar ik vind het wel jammer. Afschudden maar, het hoort er vast bij, op de banenmarkt. Je kunt ze niet allemaal winnen. 
Trouwens
Ik zat trouwens ook nog te denken dat het wellicht door een soort cultuurverschil kan komen? Ik ben wel NL maar heb 15 jaar in een ver buitenland gewoond, tot voor 1.5 jaar.
Wat vindt men hier in NL 'daadkrachtig', als iemand zin heeft een algemene omschrijving te geven?
Speculatie
Omdat je de mensen en de organisatie niet goed kent kan het van alles betekenen. Vaak heeft het te maken met de interne dynamiek van de organisatie of onderpresterende medewerkers die door jou gecompenseerd zouden moeten worden.
Soms ook conflicterende eisen. Formeel dienstverlenend en voorkomend, informeel tegelijk assertief en in staat de dysfunctionele baas aan te sturen.
Het heeft ook te maken met de leeftijd soms. Jongeren willen nog weleens meegaan in die hype van competenties, ambities, passies en 'waar ben je over vijf jaar'?
Ouderen zijn soms veel gevoeliger voor een meer nuchtere concrete beschrijving van je interesse in het betreffende werk.
Sommige afdelingen kiezen keer op keer voor een ongeschikte kandidaat en denken dat op te lossen door juist wat ze missen extreem te bevragen aan sollicitanten.
Zo professioneel is het vaak niet.
Belangrijker is of je matcht met de mensen. Je presentatie en de eerste minuten van het gesprek.
En soms is het nog heel anders. De match is maar zozo, je mag toch door naar de volgende ronde en ineens blijk je hele leuke collegas te krijgen die jou onmiddelijk zien zitten. Of juist niet natuurlijk.
Bereid je goed voor, zorg voor een nette presentatie, liefst stel je jezelf al een beetje op de hoogte van de bedrijfscultuur, ook wat betreft kleding en zo.
Loop er eens heen en kijk rond. Bel even vooraf. Zorg dat je al wat indrukken hebt.
Zoek de website op, lees de geschiedenis en de doelstelling.
Bedenk wat je wil zeggen wat past bij de vragen in de vacature.
Houd je daar liever mee bezig dan met losse flodders.
Men moet inderdaad toch wat zeggen en soms is dat treffend, vaak niet.
Simpel
Stevige handdruk 
Bedankt
Bedankt voor alle reacties. Ik trok het me toch echt erg persoonlijk aan, maar door jullie reacties zie ik in dat het inderdaad met zoveel dingen te maken kan hebben. Als ik het toch vaker ga horen, ga ik er dan eens mee aan de slag. Die stevige handdruk gooi ik er ook zeker in. 
Maike
Niet te stevig! Dat staat ook weer gek
Sowieso is het nuttig om op lichaamstaal en sollicitaties te zoeken.
niet te veel aantrekken
Niet te veel aantrekken, het is maar de mening van één manager en jouw eigen recruiter is het er niet mee eens. Je mag er van uitgaan dat deze opmerking is gebaseerd op je sollicitatiegesprekvaardigheden en niet op je relevante werkvaardigheden (tenzij je een sales-functie ambieert, dan overlapt dat nogal). Goede recruiters komen achter die werkvaardigheden met bijv. de STAR-methode, maar een hoop "lijnmanagers" doen er af en toe een sollicitatiegesprek bij en zijn er niet zo goed in.
Je kunt zorgen dat een volgende keer het gesprek niet doodvalt.
Je kunt van te voren wat vragen bedenken die jij kunt stellen over het bedrijf of nog beter, over de werkzaamheden en werkprocessen van de personen met wie je in gesprek bent. Let goed op wat de rullen/functies zijn van de verschillende mensen in het gesprek. Vooral als er een toekomstige "collega" bij zit, kun je daar veel zinnige vragen aan stellen.
Aan een collega of directe manager kun je bijvoorbeeld vragen:
Hoe lang werk je hier al?
Met hoeveel mensen zit je op een kamer?
Hoe verdelen jullie de werkzaamheden in je team?
Hoe plannen jullie je dag/week, heb je daar veel eigen verantwoordelijkheid in of niet?
Als het gesprek doodvalt speelt er vaak ook dat zij een vraag stellen waar eigenlijk maar één "wenselijk" antwoord is, dat jij dat antwoord geeft, en dat zij vervolgens niet doorvragen. Bijvoorbeeld "Ben jij analytisch?" "Ja" "OK... volgende vraag". Pas achteraf beseffen ze dan dat jouw antwoorden niet bewijsbaar/toetsbaar zijn en dat iedereen hetzelfde antwoord zou hebben gegeven op die vraag. Daar kun je zelf wat aan doen door concrete voorbeelden te bedenken voor allerlei wenselijke vaardigheden, en die voorbeelden te vertellen aan de hand van de STAR-methodiek.
Misschien gaat het verwijt van "daadkrachtigheid" om iets totaal subjectiefs als van te voren bellen / na het gesprek nabellen / bedankje sturen / etc. Daar kun je weinig aan doen. De een vindt het daadkrachtig en de ander vindt het superirritant. Als je een recruiter hebt gaat die zelf al gaat nabellen, is da kans dat het als "irritant" gezien wordt, is alleen maar groter. Als je een goede vraag hebt om voorafgaand aan het gesprek te stellen, dan is het meestal wel positief om daar van te voren over te bellen. Bijvoorbeeld bij een voltijdsfunctie de vraag of ze ook openstaan voor sollicaties voor 80% of 90%.
