Moeder rijdt zonder rijbewijs
Mijn moeder van 90 heeft enige maanden geleden haar rijbewijs laten verlopen. Dit was haar eigen keuze. Het probleem is nu dat ze nog steeds rijdt. Weliswaar kleine stukjes, maar ze rijdt nu dus onverzekerd rond. Ik heb dit al een paar keer met haar besproken en aangeboden om haar auto te helpen verkopen zodat ze niet mee in de verleiding komt om te rijden. Ze wordt dan heel boos en vindt dat ik niet moet zeuren. Mijn beide broers vinden dat ik het los moet laten, het is immers haar eigen verantwoordelijkheid.
Weten jullie of dit ook gevolgen kan hebben voor ons haar kinderen ? Stel ze rijdt iemand dood en ze kan de schadeclaim niet betalen wordt dat dan op ons , haar kinderen verhaald?
Ik houd van mijn moeder en ik snap heus wel dat het lastig is om een stukje vrijheid op te geven, maar ik vind dit zo onverantwoordelijk.
Een “ gouden tip” om haar te overtuigen is natuurlijk ook welkom .
Mija, wat hebben jullie precies gedaan om je vader over de streep te trekken? Sleutels afgepakt?
Voor TS: als moeder alleen nog korte stukjes rijdt, is een Canta dan een oplossing? Of is daar een brommercertificaat voor nodig? In een Canta rijd je minder snel iemand dood of een auto total loss dan in een auto.
ik zou het melden bij de wijkagent en haar laten bezoeken. Ze luistert hopelijk wel naar iemand anders. Als je denkt dat je nog kunt rijden wees dan een verantwoordelijk persoon, verleng je rijbewijs en neem wat extra lessen. Maar bewust het risico nemen dat je iemand dood kan rijden en daarmee eeuwig leed veroorzaakt en dan ook nog eens onverzekerd bent zodat je je slachtoffers niet zo goed kunt laten compenseren - je moeder is toch niet echt zo ver heen dat ze dit niet begrijpt?
Gr Angela
Temet schreef op 03-12-2022 om 15:07:
Mija, wat hebben jullie precies gedaan om je vader over de streep te trekken? Sleutels afgepakt?
Voor TS: als moeder alleen nog korte stukjes rijdt, is een Canta dan een oplossing? Of is daar een brommercertificaat voor nodig? In een Canta rijd je minder snel iemand dood of een auto total loss dan in een auto.
Mijn vader is een aparte man. Zowel mijn brus als ik hadden al verschillende indringende gesprekken met hem gevoerd over het autorijden omdat we zagen dat zijn motoriek heel sterk achteruit ging. Een oom belde mij ook eens om te vertellen dat mijn vaders rijgedrag echt niet meer kon. Mijn vader zag ergens ook wel dat het niet goed zat maar bleef toch tegensputteren en smoesjes verzinnen. Zo zou er bijvoorbeeld iets met de auto mis zijn, terwijl voor ons volkomen duidelijk was dat hij het motorisch gewoon niet meer kon. Op een dag kwam ik met hem thuis na een medisch akkefietje en heb ik zijn belabberde gezondheidstoestand van dat moment aangegrepen. Ik heb geen gesprek meer gevoerd, heb gewoon rustig maar ferm medegedeeld: het is niet verantwoord dat je in deze toestand gaat autorijden. Ik neem je sleutels mee. We kijken nú naar de kalender waar je de komende weken naartoe moet: brus en ik lossen dat op. Hij heeft zich daar toen zonder één tegenwerping bij neergelegd.
Ik heb het op dat moment gebracht als 'voorlopig', gerelateerd aan de actuele gezondheidsproblemen. Maar hij heeft er in de weken/maanden daarna alleen nog een peer keer vaag op gehint en wij hebben dan steeds gezegd: nee, nog geen goed idee. Hij wist ergens best hoe de vlag erbij hing. Uiteindelijk vroeg hij er gewoon niet meer naar. Hij heeft ook helemaal niet meer geprobeerd om ons ervan te overtuigen dat hij weer kon rijden. Ik denk zelfs dat het ergens voor hem makkelijk was dat ik hem de beslissing uit handen nam. De sleutels zijn maanden later teruggegaan toen de auto een APK-beurt moest. Maar vader heeft er nooit meer in gereden. Nu staat hij bij brus op de oprit omdat die een probleem had met hun eigen auto.
Een 45-km auto is hier ook wel eens ter sprake gekomen. Of een scootmobiel. Maar daar trekt hij zelf óók niet aan en vooral mijn brus is ervan overtuigd dat hij dat ook niet meer kan. Aangezien vader daar zelf geen enkel initiatief in neemt, laten we het dus zo. In een brommobiel of op een scootmobiel is met name de bestuurder zelf natuurlijk ook heel kwetsbaar. De huidige situatie levert wel flink wat mantelzorgritjes op maar dat is dan maar zo. Er zijn verschillende mensen die hem wel eens halen en brengen dus dat is best goed verdeeld.
Zo te lezen had je vader inderdaad zelf ook heel goed door dat het niet meer ging. Goed dat hij zich erbij heeft neergelegd.
Ik kende iemand wier moeder vond dat ze nog prima kon autorijden. Haar dochters dachten daar heel anders over, maar kregen geen voet aan de grond.
Toen werd moeder bij het wegrijden van een benzinestation geschampt door een vrachtwagen. Ze kwam er met blikschade vanaf en verklaarde tegenover de politieagent dat die vrachtauto echt, eerlijk waar, zomaar ineens uit het niets opdook. Naar ik begreep hoorde de agent haar beleefd aan en nam de autosleutels van haar aan. Die heeft ze nooit meer teruggezien. Haar dochters waren enorm opgelucht dat het zo was afgelopen, en dat alleen de auto schade had.
Hier ook de vader van mijn man die tijdens keuring wist te verbloemen dat hij slecht loopt en uitval kent van been. In mijn ogen zeer onverantwoord, maar zijn kinderen vinden dit zijn verantwoording. Hij valt ook wel eens in slaap!
Als hij een aanrijding veroorzaakt, is het volgens hen, zijn verantwoording en blijven ze buiten beeld daarnaast ze geen dokter zijn en ze hebben hem niet gekeurd.
Ik ben zelf eens door een een opa op leeftijd ben aangereden toen de man zijn rempendaal onvoldoende intrapte en zo mijn fiets onder mij vandaar reed. Ik was zo kwaad en tegelijk blij dat mijn kleuter op dat moment niet in achterzitje zat. Als ik tegen mijn man zeg dat het ook zijn vader had kunnen wezen die mij toendertijd aanreed en dat dat ook had kunnen betekenen dat ons kind zijn been had kunnen breken, krijg ik een ‘als als als’ reactie.
Eigenlijk willen zijn kinderen er niet aan, uit vrees dat ze vaker dan hun lief is, gevraagd wordt hem even te brengen.
Laatst reed hij een fietser aan, beweerde dat het niet aan hem lag want het was een e-bike, alleen materiële schade en politie wilde zodoende niet komen, zo jammer.
Nu is een beltaxi vaak een drempel te hoog voor mensen; onbekend maakt onbemind. Mogelijk dat je je moeder op weg kan helpen door paar keer met haar in een bel taxi mee te gaan.
Flanagan schreef op 03-12-2022 om 18:05:
Hier ook de vader van mijn man die tijdens keuring wist te verbloemen dat hij slecht loopt en uitval kent van been. In mijn ogen zeer onverantwoord, maar zijn kinderen vinden dit zijn verantwoording. Hij valt ook wel eens in slaap!
Als hij een aanrijding veroorzaakt, is het volgens hen, zijn verantwoording en blijven ze buiten beeld daarnaast ze geen dokter zijn en ze hebben hem niet gekeurd.
Ik ben zelf eens door een een opa op leeftijd ben aangereden toen de man zijn rempendaal onvoldoende intrapte en zo mijn fiets onder mij vandaar reed. Ik was zo kwaad en tegelijk blij dat mijn kleuter op dat moment niet in achterzitje zat. Als ik tegen mijn man zeg dat het ook zijn vader had kunnen wezen die mij toendertijd aanreed en dat dat ook had kunnen betekenen dat ons kind zijn been had kunnen breken, krijg ik een ‘als als als’ reactie.
Eigenlijk willen zijn kinderen er niet aan, uit vrees dat ze vaker dan hun lief is, gevraagd wordt hem even te brengen.
Laatst reed hij een fietser aan, beweerde dat het niet aan hem lag want het was een e-bike, alleen materiële schade en politie wilde zodoende niet komen, zo jammer.
Nu is een beltaxi vaak een drempel te hoog voor mensen; onbekend maakt onbemind. Mogelijk dat je je moeder op weg kan helpen door paar keer met haar in een bel taxi mee te gaan.
Een alternatief aanbieden lijkt me een goed idee.
Bedankt voor alle inzichten. Bij ritjes verder weg neemt ze een taxi of rijdt 1 van ons. Omdat we allemaal werken en ver weg wonen is dat soms lastig maar het lukt vaak wel. Brommobiel of scootmobiels hebben we al eens besproken maar dat wil ze niet. Ik vraag me ook af of dat nog verantwoord is. Ze is nogal eigenwijs en koppig en kan heel snel boos worden als ze het gevoel heeft dat er iets over haar besloten wordt. Het is vreemd , het is een intelligente vrouw die altijd een uitgesproken mening heeft over mensen die zich niet aan de regels houden . Ik wil de relatie liever niet op scherp zetten maar als het moet moet het maar.
Zuiderzee21 schreef op 03-12-2022 om 19:50:
Bedankt voor alle inzichten. Bij ritjes verder weg neemt ze een taxi of rijdt 1 van ons. Omdat we allemaal werken en ver weg wonen is dat soms lastig maar het lukt vaak wel. Brommobiel of scootmobiels hebben we al eens besproken maar dat wil ze niet. Ik vraag me ook af of dat nog verantwoord is. Ze is nogal eigenwijs en koppig en kan heel snel boos worden als ze het gevoel heeft dat er iets over haar besloten wordt. Het is vreemd , het is een intelligente vrouw die altijd een uitgesproken mening heeft over mensen die zich niet aan de regels houden . Ik wil de relatie liever niet op scherp zetten maar als het moet moet het maar.
Het valt gewoon niet mee om oud te worden.
Ik heb gezien hoe dat bij mijn grootouders verliep, en hoe hun kinderen (mijn moeder, ooms en tantes) daarmee worstelden. En daarna heb ik gezien hoe die volgende generatie vrijwel hetzelfde doormaakte toen ze zelf oud werden.
Een gevleugelde uitspraak van mijn moeder was "jij weet niet hoe het is om 85 te zijn". En dat is natuurlijk waar. Eerlijk gezegd kijk ik er ook niet naar uit dat mijn kinderen later over mij gaan beslissen en dat ik niet mijn eigen gang kan gaan.
Wat ik alleen niet van iedereen hier begrijp is waarom ze zo overtuigd zijn dat je moeder ineens een gevaar op de weg is omdat haar rijbewijs verlopen is, en daarvoor nog niet. Een geldig rijbewijs maakt niet dat je veilig rijdt. Het is wel het verschil tussen verzekerd zijn of niet. Dat je moeder het niet wil laten verlengen is natuurlijk wel zorgelijk, maar ook een beetje begrijpelijk. Kennelijk vindt ze in grote lijnen wel dat ze niet meer moet rijden, maar kan ze het nu nog niet zomaar opgeven. Het alternatief is dat ze haar mobiliteit kwijt is. En nooit meer terugkrijgt.
Wat je ook doet, achteraf zul je het verkeerd vinden. Pak je haar de auto af dan ga je daar zeker spijt van krijgen. Doe je niks, dan ook.
Misschien moet je maar gewoon accepteren dat zij nog steeds wilsbekwaam is en dat zij dus zelf beslist, en dat jij daar net zo min voor verantwoordelijk bent als voor bijvoorbeeld de buurman die na een paar pilsjes nog in de auto stapt.
Je kunt haar auto niet gewoon afpakken. Jullie gaan daar niet over.
Rijd je wel eens mee? Is het echt zo onverantwoord?
... maar verlengen durft de moeder van TO niet want ze weet dat ze dan gekeurd moet worden.... ? Voor mij zou dat betekenen dat ze zelf weet dat het niet meer kan.
En daarbij: het feit alleen al dat de moeder vindt dat het wel onverzekerd kan vind ik een teken van gevaar op de weg. Dat doe je toch niet, onverzekerd rondrijden?
Als TO stappen wil zetten, meld moeder dan aan voor rijbewijsverlenging en regel een autorijles om te laten zien of ze het nog kan.
Gr Angela
WendelmoedM schreef op 03-12-2022 om 20:36:
Misschien moet je maar gewoon accepteren dat zij nog steeds wilsbekwaam is en dat zij dus zelf beslist, en dat jij daar net zo min voor verantwoordelijk bent als voor bijvoorbeeld de buurman die na een paar pilsjes nog in de auto stapt.
Je kunt haar auto niet gewoon afpakken. Jullie gaan daar niet over.
Rijd je wel eens mee? Is het echt zo onverantwoord?
Als ik weet dat mijn buurman met drank op achter het stuur stapt heb ik er ook geen moeite mee om de politie te bellen.
Ik ben het deels met je eens dat ze nog wilsbekwaam is en dat ze zelf beslist. Maar in Nederland is het wettelijk geregeld dat je vanaf je 75e je elke 5 jaar moet laten keuren voor je rijbewijs. Dit geldt voor elke oudere die wil blijven rijden, dus ook voor de moeder van Zuiderzee. Het is helemaal niet moeilijk, mijn vader (83) kon het ook. En die rijdt prima, maar hij heeft wel een verbod van ons, zijn kinderen, gekregen om in het donker te rijden. En ik vind dat je dat als kind best mag beslissen voor je ouders. Voor ons, de kinderen, houdt dat wel in dat wij in de avond voor taxi spelen als ze eens ergens naar toe moeten. En stiekem vind mijn vader het wel prettig dat we dat zo gezegd hebben.
een paar opmerkingen:
- Voor je broer: als ze iemand gehandicapt rijdt gaat dat heel veel geld kosten, als ze niet verzekerd is. Maar ook "alleen" verwondingen of blikschade kan donk in de papieren lopen. Dit gaat dus gewoon van je erfenis af.
- Als ze van de regeltjes is: dan moet er maar een herkeuring komen. Regel die, en neem tot die tijd de autosleutels mee.
- En vriend van ons heeft met zijn vader de afspraak gemaakt dat hij een rijles zou nemen en het oordeel van de rijinstructeur zou volgen: als die zei dat het niet meer verantwoord was zou hij stoppen met autorijden.
Keuzes hebben consequenties. Rijbewijs laten verlopen betekent gewoon niet meer rijden. Die keuze heeft ze eigenlijk al gemaakt, inherent aan de keuze om haar rijbewijs te laten verlopen. En waarschijnlijk weet ze het zelf best. Dat ze nog korte, bekende stukjes wil rijden kan. Maar dan had ze het rijbewijs moeten verlengen. Als je dat doet en verzekerd bent, kun je er alsnog voor kiezen om alleen korte, bekende stukjes overdag te rijden.
Overigens is eens per vijf jaar een keuring erg weinig. Oude mensen kunnen heel snel achteruit gaan. Soms moet je dan als kinderen je ouders beschermen. Niet leuk, wel nodig. Net als dat je ouders jou als kind/jongere ook wel eens moesten beschermen tegen onverstandige keuzes.
Die zorgen over claims bij ongelukken begrijp ik wel. Natuurlijk is geld niet het belangrijkste in het leven, maar als zo'n claim bij mij terecht zou komen en ik in het ergste geval het risico loop dat ik mijn huis moet verkopen en in de schuldsanering terecht kom, dan is het me een lief ding waard om dat te voorkomen.
We hebben ook een verantwoordelijkheid naar elkaar toe. Mijn vader zal zijn auto ook nooit vrijwillig weg doen vermoed ik. Hij haat afhankelijkheid. Maar goed, toen wij nog geen rijbewijs hadden, mochten we ook absoluut niet in hun auto rondrijden, al reden we net voor het examen wellicht beter dan een bejaarde van 90 met de nodige kwaaltjes. Juist vanwege die verzekering. Kans zou klein zijn, maar als het mis gaat, heeft het grote gevolgen.
Als je met je eventuele broers en zussen aanbiedt om haar te brengen en te halen waar nodig, boodschappen eventueel thuis laten bezorgen, dan kom je een heel eind.
Zeg maar, de noodzaak om zelf te gaan rijden wegnemen.
Angela1967 schreef op 03-12-2022 om 21:51:
... maar verlengen durft de moeder van TO niet want ze weet dat ze dan gekeurd moet worden.... ? Voor mij zou dat betekenen dat ze zelf weet dat het niet meer kan.
En daarbij: het feit alleen al dat de moeder vindt dat het wel onverzekerd kan vind ik een teken van gevaar op de weg. Dat doe je toch niet, onverzekerd rondrijden?
Als TO stappen wil zetten, meld moeder dan aan voor rijbewijsverlenging en regel een autorijles om te laten zien of ze het nog kan.
Gr Angela
Eens. Wegkijken helpt niet. Je zou het jezelf nooit vergeven als het mis zou gaan. Tuurlijk is je moeder de eerstverantwoordelijke, ze laat zelf zien dat dat niet meer helemaal lukt.
Het is ook in het belang van je moeder om in te grijpen. Zij heeft ook geen leven meer als het misgaat.
Die keuring stelt geen bal voor, stickje in het plasje, ogentest en ze staan bij wijze van weer buiten. Ik zou aan de keuring graag een half uurtje rijvaardigheid willen toevoegen.
Wat MammaE zei: een oudere kan snel achteruit gaan, 5 jaar is veel te ruim genomen.
Misschien helpt een andere invalshoek; Als je de autosleutel afneemt, luister je juist naar wat ze eerder zei. Toen ze koos om haar rijbewijs niet te verlengen, koos ze voor geen autoritjes meer. Ook niet naar de supermarkt.
Dan is het nu tijd om met haar te bespreken hoe ze dan wel haar boodschappen krijgt/bezoekjes aflegt enz. Dus niet de nadruk op naar niet meer kan, autorijden, maar op hoe dan wel. Is dat met de WMO-taxi, vrijwilligers uit het dorp, boodschappen thuis bezorgen enz. De auto nemen is dan in elk geval geen keuze.
Is ze het er niet mee eens, dan kun je haar ‘ik kan nog prima rijden want ik ken alle regels’ meteen weerleggen. Die regels kent of hanteert ze nl niet, want rijden zonder rijbewijs mag niet. Of heeft ze vroeger jou of een van je broers wel laten rijden terwijl je nog geen roze briefje had?