Lastige situatie werk, collega
Ik zit ergens mee in mijn maag en ik vroeg mij af hoe een buitenstaander hier tegenaan zou kijken. Daarom schets ik nu de volgende situatie.
Ik werk ruim 8 jaar als management ondersteuner bij een groot internationaal bedrijf. We zijn een hecht team bestaande uit 5 personen met dezelfde functies. We werken allemaal voor een directielid.
Met één van mijn collega’s ben ik ook goede vriendinnen. We hebben de afgelopen jaren roerige tijden meegemaakt met het bedrijf, sinds kort hebben we een nieuwe ceo en gedeeltelijk nieuwe directie. Omdat ik dit jaar nog een deel ouderschapsverlof wilde opnemen, ben ik voor een andere (Parttime) directeur gaan werken en mijn collega voor de nieuwe ceo. (Ik werkte daarvoor voor de ceo tot zijn vertrek).
Mijn andere collega’s en ik merkten eigenlijk al vrij snel dat er geen goede klik was tussen mijn collega en de nieuwe ceo. Zij had ook nog steeds moeite met het vertrek van haar oude baas en moest enorm wennen aan de nieuwe. Helaas leek de nieuwe ceo daar weinig geduld voor te hebben. Hij was gestrest en kortaf. We hebben haar allemaal zo goed en zo kwaad als het gaat geholpen en harten onder de riem gestoken. Het zou allemaal wel goedkomen. Vervolgens is zij drie weken met vakantie gegaan (stond al maanden gepland). Ik heb vervolgens haar werkzaamheden overgenomen naast mijn huidige en na een paar dagen dagen maakten mijn andere collega’s al opmerkingen over hoeveel relaxter onze ceo was. Ze ervoeren een betere klik tussen mij en hem. Ik schrok daar enorm van. Ik voelde zelf ook geen spanning, die ik wel zag bij mijn collega. Ik heb een heel andere werkhouding dan zij, maar we hebben allebei onze kwaliteiten. Maar er is zeker verschil waardoor ik ook denk dat het niet werkte tussen hen. Mijn collega's hadden dat ook.
Uiteindelijk hoorde ik van mijn direct leidinggevende dat de ceo graag zou willen dat ik voortaan voor hem zou werken. Het beviel hem veel beter. Ik ben sneller, alerter en hij werd er zelf ook rustiger van omdat hij het gevoel had dat alles in control was. Iets wat hij bij mijn collega niet voelde. Ik was verbaasd en ook boos. We hebben het met het team besproken. Mijn naaste collega’s keken er niet van op, zij zagen en voelden hetzelfde. Maar hoe erg vonden wij het voor onze andere collega (én mijn vriendin)! Hoe dit te brengen??? Mijn direct leidinggevende besloot dat we haar daar aan het einde van haar vakantieweken niet mee zouden confronteren. Bovendien wilde onze ceo het haar zelf persoonlijk in een gesprek vertellen, op de dag dat ze weer zou beginnen na haar vakantie.
Ik heb mij daar vervolgens het hele weekend rot door gevoeld, ik voelde mij een verrader, een slechte vriendin en collega. Ik heb amper geslapen en aan niks anders gedacht. Mijn direct leidinggevende zei dat hij verwachtte dat mijn collega ook opluchting zou voelen, omdat ze zelf ook wel aan zou hebben gevoeld dat het niet lekker liep. Maar ik weet zeker dat ze het niet aan heeft voelen komen. Ze belde zelfs nog om te vragen hoe het was gegaan allemaal en ik heb haar niks gezegd over wat er te gebeuren stond.
En dat is nu het probleem. Dit neemt zij mij enorm kwalijk. Zij vindt dat als we echte vriendinnen waren geweest, ik haar dit had moeten vertellen. Dat ik haar had moeten voorbereiden.
Ik begrijp dat ze zich zo voelt, dat heb ik ook meerdere keren uitgelegd. Ook dat ik het niet kan terugdraaien. Ik heb ook gezegd dat we nog van alles hebben geprobeerd om het niet zo ver te laten komen, om hem zover te krijgen dat hij haar nog een kans zou geven, maar dat dat allemaal niets heeft geholpen. Ik heb ook gezegd dat ik niet voor mijn beurt wilde spreken, dat de ceo het haar zelf wilde zeggen omdat het zijn beslissing was.
Maar zij vindt dat ik voor mezelf heb gekozen en niet voor haar en het team. Ze neemt me ook kwalijk dat ik er voor gekozen heb nu voor de ceo te werken terwijl ik parttime werk. Ook dat zij nu dus soms achtervang moet zijn op de dagen dat ik er niet ben. (De ceo heeft daar zelf totaal geen problemen mee, dat ik momenteel parttime werk. Het grootste deel van de week ben ik er namelijk wel en ik check ook regelmatig mijn mail op vrije dagen of er iets dringends is).
Ik snap ook dat zij nu (voorlopig) niks voor hem wil doen, dat zou ik ook hebben. Ze is dus enorm teleurgesteld, in mijn collega’s, maar vooral in mij als vriendin.
Ik heb ook geprobeerd uit te leggen dat ik juist wel voor het team heb gekozen. Als je een nieuwe collega moet zoeken, ben je vaak lang bezig, zo iemand moet ook weer worden ingewerkt en ook dan is het afwachten of er een klik is. Ik heb dit serieus gezien als de beste oplossing voor ons allemaal, ook om de relatie tussen de ceo en het team goed te houden.
Achteraf gezien (en dat is makkelijk praten natuurlijk) had ik het misschien anders aan moeten pakken. Maar dan nog… ik vond dat ik niet voor mijn beurt kon praten. En misschien was dat ook deels uit angst ingegeven. Want wat als de ceo of mijn leidinggevende er achter was gekomen dat ik hem voor was geweest? Hoe betrouwbaar ben je dan nog in een werkrelatie? Eigenlijk stond ik in een spagaat: loyaliteit baas-vriendin…. Ik heb er echt last van. We gaan nu weer redelijk relaxed met elkaar om, maken grappen en ik denk dat het ook moet slijten, maar soms merk ik dat het niet meer is als voorheen… of misschien denk ik dat alleen maar...
Laten lezen?
Misschien een vreemd idee, maar zou je je gedachten zoals je het hier hebt beschreven ook niet aan je collega/ vriendin kunnen laten lezen? Je beschrijft zo duidelijk je twijfels en gevoelens, en hoe het een en ander gegaan is.
Ja, Specht
Dat is ook mijn eerste ingeving. Wat een moeilijke situatie. Hopelijk loopt het goed af en gaat iedereen zich prettig op zijn/haar plek voelen.
idem
laat haar jouw topic hier lezen. Dat is zoals het is.
Loyaliteit
Je hebt ook meer loyaliteit getoond voor de baas dan voor je vriendin, dus dat verwijt is op zich wel terecht.
Aan de andere kant zou zij, als jouw vriendin ook moeten snappen dat dit een onmogelijke positie voor jou was.
Als je voor je beurt gepraat had, had je jezelf wel heel erg kwetsbaar gemaakt. Een absoluut spreekverbod zou ik ook niet zomaar negeren, zelfs niet voor een collega die ook een vriendin is.
Je vult het wel allemaal soepeltjes in en het balletje rolt nu wel heel makkelijk jouw kant op, is dat ook zoals zij het ziet?
Tsja toch...
Ik begrijp je vriendin wel.
En jij zelf eigenlijk ook, anders had je je niet zo rot gevoeld.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je hebt gedaan wat je hebt gedaan.
Maar misschien kun je het ook zien als een leermoment, wat had je anders kunnen doen. Je had bijv aan kunnen geven dat je in dat loyaliteitsconflict zat, en daarom niet zou kunnen zwijgen tov vriendin. Als je dat had aangegeven dan had je dat niet tot een onbetrouwbare werknemer gemakt, mi juist integendeel.
Nu heb je tóch niet gekozen voor de vriendschap, en ja daar zitten consequenties aan vast. Ik als vriendin zou het erg op prijs stellen als ik van je zou horen dat je zelf ook vindt dat je het anders had moeten doen...
Net als blom
ik snap je vriendin wel. Je redeneert erg naar jezelf toe. In plaats van haar aldoor proberen uit te leggen dat je geen andere keus had, spagaat, etc. had je ook het standpunt kunnen innemen: dit heb ik niet goed gedaan in the stress of the moment, leerpunt voor mezelf en excuses voor jou. Dat zou al heel anders voelen voor je vriendin dan de ontkenning daarvan.
Je had die spagaat beter niet geaccepteerd. De ceo wilde het haar zelf vertellen, ja vanuit zijn gezichtspunt logisch en netjes. Maar hij wist hoogstwaarschijnlijk niet van jullie meerdan collegiale band en dat had je hem kunnen vertellen: ja baas, dat snap ik, maar dat brengt mij in een lastig parket/spagaat, dus hoe gaan we dat doen?
Makkelijk achteraf gezien hoor, dit soort dingen overkomt mij ook en dan zie ik later hoe het beter had gekund. Maar nu is het later en ik denk dat het blijven ontkennen naar je vriendin dat jij anders had kunnen handelen en je eigen aandeel steeds maar verdedigen extra pijn doet.
Eens met Dorien
Dat wilde ik ook zeggen: in plaats van je eigen standpunt uit te leggen, kun je beter begrip tonen voor haar gevoelens:
- tijdens haar vakantie is haar functioneren besproken, met haar baas, de ceo en met jullie, en dat alles zonder haar
- zij heeft geen gelegenheid gehad de relatie met haar CEO te verbeteren
- net terug van vakantie wordt ze voor een voldongen feit gesteld
- al haar collega's en vriendin zijn op de hoogte van het feit dat zij meteen een gesprek zal hebben én van de inhoud van dat gesprek
- niemand verteld het haar.
'Ik heb dit serieus gezien als de beste oplossing voor ons allemaal, ook om de relatie tussen de ceo en het team goed te houden'.
Dat is vast zo, maar jouw collega/vriendin stond buitenspel.
Ik snap echt hoe het zo gelopen kan zijn, met de beste intenties. Maar in plaats van dat uit te leggen aan haar kun je beter zeggen: dit heb ik niet goed gedaan in the stress of the moment, leerpunt voor mezelf en excuses voor jou. (er van uitgaande dat je dat zo voelt, maar dat lijkt zo te zijn).
Wel echt erg vervelend voor jullie allemaal.
Overigens had het ook anders kunnen lopen:
vriendin: "o, fijn dat jij voor deze CEO gaat werken, het klikte helemaal niet tussen ons. Fijn dat ik nu voor iemand anders werk en dat jij mijn CEO overneemt, bedankt!
Maar goed, zo ging het niet
Succes, ik hoop dat jullie de relatie kunnen herstellen.
Dankjullie
Bedankt voor jullie reacties en standpunten. We hebben het meerdere keren besproken en uiteraard heb ik ook aangegeven dat het voor mij ook een leermoment is geweest en heb ik mijn excuses aangeboden. Een mooie oplossing die ik hier lees, was geweest om bij de leidinggevende aan te geven dat ik ook loyaal naar haar had willen zijn, dat ik niet akkoord was met zijn besluit om niks te zeggen. Dat
Maar goed, achteraf hè. Nu gaan we verder en moet het slijten.
Logisch
Ik snap je vriendin wel. Ik zou van mijn vrienden loyaliteit verwachten. Jij hebt loyaliteit aan de werkgever geplaatst boven loyaliteit aan haar. Dus nu vertrouwt ze je niet meer. Zou ik ook niet doen. Ik zou oppervlakkig vriendelijk en aardig blijven na de eerste periode maar ik zou je nooit meer op dezelfde manier kunnen vertrouwen als daavoor. Je kan dingen wel vergeven maar je kan ze niet vergeten.
nee
Ik vind dat jij in de eerste plaats nooit in die situatie geplaatste had mogen worden. CEO had beter eerst met vriendin haar functioneren kunnen bespreken na haar vakantie en daarna jou als alternatief voor moeten dragen. Nu zat je in een situatie waarin je wat je ook zou doen, je het altijd wel fout doet in de ogen van iemand, of richting werkgever of richting vriendin. Maar ja, dat is achteraf gepraat. Het komt in ieder geval op mij niet zo professioneel over van de kant van werkgever.
Ik snap wel dat jij je rot voelt, dat je vriendin zich rot voelt en dit werkt niet bij aan de sfeer. Jammer, hopelijk gaat het slijten.
Roelie / Jaina
Ik vind dat jij in de eerste plaats nooit in die situatie geplaatste had mogen worden. CEO had beter eerst met vriendin haar functioneren kunnen bespreken na haar vakantie en daarna jou als alternatief voor moeten dragen. Nu zat je in een situatie waarin je wat je ook zou doen, je het altijd wel fout doet in de ogen van iemand, of richting werkgever of richting vriendin. Maar ja, dat is achteraf gepraat. Het komt in ieder geval op mij niet zo professioneel over van de kant van werkgever.==
Roelie, helemaal met jou eens!
En TO: achteraf had je het wel anders kunnen doen, door jouw dilemma met de CEO te bespreken. Maar als die had gezegd: nee, ik wil het zelf zeggen, dan had je nog steeds het dilemma gehad.
In een vertrouwenspositie als ondersteuner van een CEO vind ik het nogal wat om dan toch je vriendin het eerder te vertellen dan de CEO wil (zoals Jaina kennelijk zou doen? - haar nogal recht toe recht aan reactie hier snap ik dan ook echt niet). Ik heb ook altijd vertrouwelijke posities gehad en ben zeer terughoudend om met anderen over mijn werk te praten, zelfs met mijn man! (die dat trouwens ook niet altijd snapt!)
TO, sterkte ermee. Het zal wel slijten.
Enya
Binnen een vriendschap waardeer ik loyaliteit. Een vriendin die loyaler is aan de werkgever dan aan mij is geen echte vriendin. Dat is misschien een leuke collega, een fijne kennis, iemand met wie je los kan hebben maar echte vriendschap is het voor mij dan niet.
Er kunnen natuurlijk altijd zaken zijn die je niet bespreekt met collega's die ook vrienden zijn vanwege vertrouwelijke redenen maar als het iets is wat rechstreeks mijn vriendin/collega zou treffen zoals in het bovenstaand geval dan zou mijn persoonlijke loyaliteit bij mijn vriendin liggen.
Inderdaad, er werd professionele discretie verwacht, discreet is Sophie dan ook geweest. Helaas heeft dat als schaduwzijde de beschadiging van de vriendschap. Wat zou jij gekozen hebben, Jaina? En wat had ze dan moeten doen? Wat ik al eerder zei, wat ze ook gedaan had, er was altijd iemand ontevreden geweest.
Ik ben blij dat ik niet in haar schoenen sta maar ik zou waarschijnlijk hetzelfde gedaan hebben en later uitgelegd hebben aan vriendin dat ik mij in een rotpositie geplaatst voelde en dat ik daar niet voor gekozen heb en mij doodongelukkig daaronder voelde. En dat ik hoopte dat vriendin daar mee om kan gaan, ook op een professionele manier. Maar dat ik alle begrip ervoor heb als ze boos zou zijn maar dat ik professioneel niet anders kon.
Het is ook geen vriendin gebleken
Enya heeft gelijk, in deze functie wordt een grote mate van discretie verwacht.
Dat weet de collega donders goed. Ze weet dat TO in een onmogelijke positie is gebracht door de leidinggevenden. Dat kon ze weten vanuit haar beroep, dat kan ze weten na alle uitleg door TO.
Van een collega eisen dat er geroddeld wordt, dat kan nou net niet in deze functie. Ook al ben je vriendinnen.
Roelie
In deze situatie zou ik gekozen hebben voor mijn vriendin. En andersom zou ik vervolgens ook verwacht hebben dat vriendin discreet met deze informatie om zou gaan. Dat is een stuk vertrouwen. ik zou het vertellen maar ik zou dan ook verwachten dat ze zorgvuldig daar mee omgaat. maar in principe gaat loyaliteit aan mijn vrienden boven loyaliteit aan de werkgever, al zullen daar heus wel uitzonderingen op zijn. maar in dit specifieke geval had ik zeker vriendin al ingelicht.
Niet handig
Ik ben zelf leidinggevende en ik zou in alle gevallen éérst en alleen met de collega hebben besproken. Zij moet de kans krijgen zich te ontwikkelen in de gewenste richting.
Een dergelijk besluit nemen (haar feitelijk uit haar functie zetten) op deze manier is niet netjes. Niet naar haar toe, en ook niet netjes naar de collegas uit het team. Ook zij worden in een onmogelijke positie geplaatst.
Eerst met haar praten, dan zoeken naar een oplossing en er eventueel anderen bij betrekken.
Praten over iemand die er niet bij is, en vervolgens als teamgenoten dergelijk belangrijk 'nieuws' niet mogen delen: dat is niet handig van de CEO, noch van de leidinggevende. Niet goed voor de teamspirit!
Maar goed, ook dat is napraten.
Niet handig nee
Maar blijkbaar is het ook in bepaalde posities niet goed mogelijk om vrienden onder collega's te hebben. Daar s het werk dan klasrblijkelijk te vertrouwelijk voor.
Wat een gezeur
Je vriendin is voor een nieuwe ceo gaan werken en dat liep niet zo goed. In de vakantie nam jij haar werk over en dat liep wel goed. De nieuwe ceo wil dat jij voortaan voor hem gaat werken en zij voor een ander. Niemand is zijn baan kwijt en niemand gaat er op achteruit, toch? De ceo wilde dat zelf met je vriendin bespreken. Logisch dat hij dat eerst met jou bespreekt en het daarna zelf met je collega wil bespreken. Dat is namelijk zijn taak en niet de jouwe. Hij heeft jou ook gevraagd om dat aan hem over te laten en niet zelf te doen. Dat zo namelijk echt schimmig zijn geweest, via een collega laten weten dat ze voor een ander gaat werken. Alsof ze dan niet boos zou zijn geweest? Is het probleem niet gewoon dat ze het als falen voelt en sowieso haar frustratie daar over kwijt moet en jij nu toevallig de klos bent?
skik
Als dat het was,
Dan was daar nog wel iets over te zeggen.
Maar om dat in een complete teambespreking te doen, waar het onderwerp van gesprek niet bij is? Nee dat vind ik niet chic.
Ceo had best even kunnen wachten tot na vakantie van vriendin van TO en dan twee afspraken achter elkaar inplannen. TO eerst en vriendin vlak daarna. Dan stoot ie niemand onnodig voor het hoofd.
Nu is het allemaal nogal lomp gegaan, en snap ik dat vriendin zich in de steek gelaten voelt en TO zich ongemakkelijk voelt. Probleem van ceo is opgelost, maar wel ten koste van de goeie werksfeer.
Nou ja ceo misschien niet
Maar leidinggevende van TO had dat zo moeten doen in mijn ogen. Het nu allemaal nogal wat knullig gegaan.
Precies Ginny
Die ceo heeft het niet tactisch aangepakt. Maar wat kan TO daar aan doen, en waarom is collegavriendin dan boos op TO in plaats van op de ceo?
skik
daarom
"waarom is collegavriendin dan boos op TO in plaats van op de ceo"
Omdat collega zich verraden voelt omdat TO niets had gezegd, toen vriendin vroeg hoe het was gegaan (ook al wilde werkgever dat niet) en omdat vriendin met iets waarop ze geen invloed meer had, werd geconfronteerd, wat achter haar rug om was bekokstoofd, ook al kom TO daar niet zo heel veel aan doen. Ze voelt zich op meerdere fronten verraden. Vriendin reageert wat meer uit het gevoel dan uit het verstand.
Sophie, hoe gaat het nu?
een andere situatie
Stel: tijdens de vakantie van je vriendin, hoor je dat er gereorganiseerd gaat worden en een aantal banen vervalt, ook die van je vriendin. Je weet dat je niets mag zeggen; alles is nog vertrouwelijk, dat is vrij normaal in jouw functie; je hoort zo vaak iets wat niet verteld mag worden. Maar nu gaat het ook om je vriendin. Ik denk dat je in je werk als management ondersteuner loyaliteit en integriteit hoog in het vaandel moet hebben staan, vooral en zeker naar je manager toe. Dat zijn, in mijn ogen, de belangrijkste eigenschappen van een management ondersteuner. Natuurlijk is je vriendin gekwetst, maar had je dan buiten je boekje moeten gaan? Stel je had het wel met je vriendin besproken, hoe was dan de relatie op het werk geweest? Wat had je leidinggevende gezegd? De CEO? Zou je dan nu nog een baan hebben? En als je vriendin nu eens meent dat zij een veel betere ondersteuner is dan jij? Vriendschap kapot, hommeles op het werk, nee, dat lijkt me ook niks.
Het is moeilijk, ik sluit mij aan bij de eerdere adviezen; laat je collega/vriendin je stukje lezen. Dan ziet ze ook wel dat het niet jouw opzet is geweest en dat je er zelf ook enorm mee zit. Een goede vriendschap zou hier toch tegen moeten kunnen?
Lennest
Dan ziet ze ook wel dat het niet jouw opzet is geweest en dat je er zelf ook enorm mee zit. Een goede vriendschap zou hier toch tegen moeten kunnen? ==
Precies, een goede vriendschap moet daar tegen kunnen. Denk ik dan.
Maar kennelijk geldt dat niet voor iedereen. Zie reacties van Jaina.
Sommige mensen hebben denk ik striktere ideeën (op dit vlak) en houden daar dus strikt aan vast. Dan ben je kennelijk geen goede vriendin, in plaats van: misschien had TO iets anders kunnen doen, maar de vraag is of het dan wel goed was gegaan en naar de zin van vriendin van TO.
Ik ben toch van iets meer begrip voor de moeilijke positie van TO, hoe sneu ik de hele situatie ook voor vriendin van TO vindt.
TO, hoe is het nu met vriendin: is ze op zich wel blij met de wissel van baas, niet meer voor de CEO te werken? Of baalt ze ook daarvan?
waarom
Ik heb wat moeite met: daar moet een vriendschap toch tegen kunnen?
Is dat een vrijbriefje voor: ik kan alles maken?
Vriendschappen, huwelijken, zelfs relaties van ouders/kinderen zijn niet tegen alles bestand.
Taxi
Ik heb wat moeite met: daar moet een vriendschap toch tegen kunnen?
Is dat een vrijbriefje voor: ik kan alles maken?==
Nee, natuurlijk niet! Maar volgens mij is dit (in elk geval wat mij betreft) geen zwart-wit situatie, een moeilijke situatie waarin TO een groot dilemma had en twijfelde wat te doen.
Dit lijkt me nou typisch een situatie waarin - als TO voldoende begrip toont voor de gevoelens van vriendin van TO en voldoende haar dilemma en rot gevoel schetst naar haar vriendin - het best zo'n situatie is waarbij vriendin van TO begrip voor de positie/het dilemma van TO zou kunnen opbrengen. En dat ze daarom de vriendschap niet meteen beëindigt of op een laag pitje zet.