Kritiek van de baas

Misschien heel simpel gedacht

maar zou het toch een idee zijn als je naar de huisarts gaat om dit te bespreken? Misschien dat medicatie toch een oplossing kan bieden.

Tenzij je vindt dat je prima functioneert zonder diagnose en medicatie, maar dan kan het in de toekomst zo zijn dat je 'baas' er niet langer mee om kan gaan, waardoor het een onwerkbare situatie wordt en je werkgever ontslag aanvraagt met als motief 'te groot verschil van mening over de inhoud en uitvoering van de functie'. Je zou je kunnen gaan oriënteren op een andere baan om dit voor te zijn. Praten over een oplossing heeft dan niet zoveel zin meer.

Wel diagnose en medicatie?

Het is maar een idee hoor, maar als je drukkigheid en stresserigheid inderdaad te wijten zijn aan je adhd, dan zou het misschien goed zijn om hier eens mee aan de slag te gaan?

Verder: Ik weet natuurlijk niet hoe het op jouw werk gesteld is, maar ik kan me iets van de houding van je baas voorstellen. Een junior medewerker geef je nog lang credits (moet misschien nog wennen...). Op een gegeven moment vind je dat iemand genoeg kansen heeft gehad om uit te groeien en ben je bepaald gedrag een beetje zat. Zou zoiets kunnen spelen?

En tot slot: Je geeft aan dat grote projecten minder jouw ding zijn maar dat de baas vindt dat je ze wel moet doen. Zit hier iets wat wringt? Dat hij daardoor jou nu harder beoordeelt dan hij voorheen deed?

Zomaar wat vragen/ideeën hoor, kijk maar of ze ergens aan raken!!

kan ook anders liggen

Ik heb geen adhd of andere stoornis, maar merk de laatste jaren wel dat naarmate je ouder en ervarener wordt, de lat zomaar hoger gelegd kan worden. Zowel in mijn vorige baan, waar ik lang werkte als in mijn huidige baan waar ik nog niet zo lang ben. Je functioneren dat tot dan toe als prima beoordeeld wordt, voldoet ineens niet meer, want "gezien je ervaringsjaren" zou je meer moeten oppakken. Ik krijg het gevoel dat met deze "ervaringsjaren" vaak eigenlijk bedoeld wordt: de ervaringstrede in je salarisschaal: je wordt simpelweg duurder dan andere medewerkers met hetzelfde niveau. Daadwerkelijk heb je natuurlijk ook meer ervaring, dus ergens te begrijpen, maar anderzijds verandert je denk- en opleidingsniveau niet perse.
Nou ja, ik weet niet of het zo is, maar het zou kunnen dat niet perse met je adhd op zich te maken heeft, maar met die hogere lat voor "ouderen" (lees duurderen).

er zijn zat cursussen

dwz: kies een paar cursussen uit die dit onderwerp heb, ga het gesprek met je baas en regel dat je ernaar toe mag, als dat kan.
dan laat je zien dat je concreet iets gaat doen en kun je daar op die cursus ook meteen je baas-probleem inbrengen.
mediteren heeft mij - als bijeffect van een cursus persoonlijke effectiviteit- verrassend veel geholpen. . . .
gr Angela

Kaaskopje

Ik denk de laatste tijd wel erover of ik medicatie zou willen. Omdat ik er last van heb (vooral in mijn werk, maar ook prive zou ik minder stress willen ervaren).

Maar ik aarzel.

Medicatie is voor mij toch een laatste middel. Ik sluit het niet uit, maar ben er nu nog niet aan toe merk ik.

n@nny

Ik kwam al niet als junior binnen (had toen al behoorlijk wat ervaring) en zit nog steeds in dezelfde functie als bij binnenkomst. Dus vanuit die optiek als er opeens andere eisen aan mij gesteld worden.

"Op een gegeven moment vind je dat iemand genoeg kansen heeft gehad om uit te groeien en ben je bepaald gedrag een beetje zat. Zou zoiets kunnen spelen?"

Ja, dit gevoel krijg ik wel sterk van mijn baas. Het rare is dat het nooit echt als probleem werd gepresenteerd, want ik functioneerde altijd prima (heel lang "zeer goede" beoordelingen), mensen aan wie ik adviseerde waren altijd tevreden. Dus het was wel af en toe zo'n opmerking in de kantlijn, een verbeterpuntje/aandachtspuntje. En nu opeens is het HET ding, het enige zo'n beetje waar mijn baas over praat (in beoordelings- en functioneringsgesprek) en nu dus ook weer. Alsof ik de eerdere opmerkingen van baas niet hoorde, niet serieus nam, express niets mee doe. Echt zo raar dat mijn baas zo denkt, vind ik dan, zo'n negatieve insteek (opzettelijk iets niet doen) past nl. zo ontzettend niet bij mij, ben altijd van goede wil, doe juist eerder teveel mijn best dan te weinig.

Krijg nu sterk het idee dat mijn baas nu een negatief beeld heeft gevormd van mij (op enig moment om wat voor reden dan ook) en nu aldoor bevestiging voor zichzelf daarvan zoekt en vindt. (als je wil, kan je altijd wel iets negatiefs van iemand vinden, niet waar?)

amk / Angela

Amk, wat jij beschrijft spreekt mij erg aan. Standaard cursussen (zoals Angela lijkt te suggereren) gaan denk ik niet helpen. Ik heb al wel eens vaardigheden cursussen gevolgd, dus weet wel waar de verbetering ligt. Rationeel kan ik het op andere momenten wel bedenken, maar uitvoeren "in het heetst van de strijd" (dus als de druk hoger is en ik stress voel) lukt op de een of andere manier niet. Ik ga in elk geval jouw link onderzoeken, amk, bedankt voor de suggestie.

Ik hoop dat mijn baas/ het bedrijf eraan wil bijdragen.

Wat ik me afvraag: heb jij jouw ADD expliciet genoemd/besproken met jouw baas?

Angela, ik ben ca een half jaar geleden begonnen met mediteren en doe het bijna dagelijkst(juist omdat ik dacht: ik moet iets doen om wat rust te creeren in dat volle hoofd van mij). Hoopte op die manier rustiger te worden. Helaas hollen mijn gedachten er nog steeds met me vandoor en rustiger ben ik er (in elk geval voor mijn baas/ op mijn werk) nog niet van geworden .

nee

ik heb dat niet besproken. Wel dat de standaard training niet werkt en dat ik dit graag wil proberen. Ik heb natuurlijk geen diagnose, dus wat zou de toegevoegde waarde zijn om dat te bespreken. Ik verander er niet door, de eisen van mijn werk veranderen er ook niet door en het levert ook geen extra tijd op zoals bij een dyslexie verklaring op school.

Even gedacht vanuit de baas:

Prima medewerker hoor, daar niet van. Maar dat ene punt dat ik jaar na jaar noem, wordt nooit opgepakt. Op een gegeven moment wordt dat een beetje ergerlijk.

past het werk bij mij?

"Als ik je omschrijving van je werk lees dan lijkt mij dat eerder werkzaamheden voor een bedachtzaam secundair reagerend persoon. UIt je beschrijving van jezelf komt en beeld naar voren van iemand met een enorme interne energie en drive."

Je hebt mij mooi beschreven .

Nee, ik denk niet dat het werk dat ik doe (alleen) geschikt is voor een bedachtzaam secundair reagerend persoon.

Juist omdat ik snel denk en snel kan schakelen heb ik voordeel in mijn werk. Inhoudelijk past het werk wel bij mij, vind ik het leuk en ben ik er ook (behoorlijk) goed in. Doe het al ruim 20 jaar. Zou het niet zo lang volgehouden hebben als ik het niet leuk zou vinden en goed zou kunnen.

Wel is het zo dat mijn baan de nodige drukte, hectiek, stressigheid met zich meebrengt (niet altijd, maar regelmatig in meer of mindere mate en soms behoorlijk) en hoewel ik dat altijd op de een of andere manier wel leuk vond/vind die drukte ("actie"), merk ik wel dat ik de laatste tijd moe word van toch wel vaak stress en er meer weerstand tegen krijg. Ik krijg ook het gevoel als er iets nieuws binnenkomt terwijl ik het al druk heb "oh shit, nog wat erbij, hoe moet ik dat allemaal op tijd doen?"

Komt wel bij dat ik al jaren prive het eigenlijk te druk heb, te veel aan mijn hoofd. Dus krijg de laatst tijd meer last van een "druk hoofd" en ga het ook op mijn werk meer als negatieve drukte (in plaats van leuke actie/hectiek) ervaren.

Helpt ook niet mee dat mijn baas er ook steeds negatiever over doet. Ik zit te peinzen of ik het negatieve gevoel over de druk/drukte vooral heb gekregen sinds mijn baas negatiever over mijn drukdoenerigheid doet, of dat ik dat negatieve gevoel al eerder had omdat het gewoon wat veel kan zijn: combinatie van drukte/stress op het werk en drukte/stress thuis. Weet ik even niet.

Overigens denk ik wel dat ik het werk als drukker/stressiger ervaar door mijn adhd/moeite met plannen en overzicht bewaren. Maar ook collega's hebben het regelmatig ook (erg) druk (veel werk, deadlines etc.).

de een kan het beter aan dan de ander

In mijn functie zie je ook grote verschillen tussen de ene collega en de andere. En dan echt fundamentele verschillen qua aard, aanpak, etc.
Als de druk hoog wordt (ofwel door de inhoud van een project, ofwel door druk vanuit organisatie, ofwel omdat er zoals bij jou kritisch gekeken wordt naar competenties) dan reageert iedereen anders.

Organisaties hebben nu eenmaal het recht om de ene keer sommige competenties belangrijker te vinden dan andere. Bijvoorbeeld omdat het management bovenin een andere koers in wil zetten, of omdat ze als persoon een verandering hebben doorgemaakt en daarom anders naar hun medewerkers gaan kijken.

Wat ik maar wil zeggen: aan de ene kant word je zelf wijzer en krijg je meer zelfinzicht als je ouder wordt; dit kun je gebruiken om voor jezelf te bepalen waar je aan moet sleutelen en wat je gaat accepteren. Maar aan de andere kant zal de buitenwereld blijven veranderen, en gaat het om jouw flexibiliteit of je daar iets mee kunt.

Ik krijg de indruk dat het die combinatie is die je zelf al noemt: 'ouderdom' (sorry ), drukker/veeleisender privéleven, verandering in je baas etc.

En inderdaad: een coach zoals AMK noemt is ook heel gaaf (naast wat standaard cursussen is die persoonlijke aandacht heel goed geweest. het mooie is ook dat ik daar complimenten kreeg voor dingen die wel goed gaan. En dat is soms al voldoende om energie te krijgen om dingen wél anders te gaan doen).

gr Angela

gesprek met personeelsfunctionaris?

Heb je hier al eens met je personeelsfunctionaris over gesproken? (Als je die hebt natuurlijk). Daar zijn ze namelijk voor. Hij/zij kan ook bemidddelen tussen jou en je baas. Wellicht weten zij een goede cursus die je kunt gaan volgen. Want zoals het nu gaat, komt het natuurlijk niet goed.

amk / Marie

Nogmaals dank voor je tip. Heb inmiddels een afspraak gemaakt (intake) met coach. Moet nog wel even geduld hebben. Lees in de tussentijd maar het boek van Cathelijne Wildervanck .

Wat ik me nog afvraag: jij hebt de coaching dus wel door je werk laten betalen? Maar dan zagen zij toch ook dat het een coach van "adhd-Nederland" was (als ze de factuur moeten betalen), dus was dan meteen helder dat er adhd in het spel was?
Vond jij dat geen bezwaar?

Ik ben daar huiverachtig voor, ik hoor te vaak dat openheid over labeltjes niet altijd positief uitwerkt. Heb er daarom geen behoefte aan mijn adhd met mijn baas of P&O te delen. En ik wil wel nu per se een coach van adhd-Nederland en niet een of andere coach (die misschien niets/te weinig van adhd afweet en het - dus - anders insteekt).

Brunette

"Even gedacht vanuit de baas:
Prima medewerker hoor, daar niet van. Maar dat ene punt dat ik jaar na jaar noem, wordt nooit opgepakt. Op een gegeven moment wordt dat een beetje ergerlijk."

Ja, Brunette, ik kan me de ergernis van de baas nog wel prima voorstellen! En ik wil graag veranderen om die ergernis weg te neme, maar helaas, dat lukt me (tot nu toe) niet. Het punt waar ik moeite mee heb is de uitspraak op mijn vraag om hulp om dit zwakkere punt van mij te verbeteren: "Nee, ik heb het nu al zo vaak gezegd, iemand met jouw ervaring moet dat gewoon kunnen".

Daar heb ik moeite mee en ik vind het ook niet terecht.
Niet iedereen kan alles en als je vindt dat het beter moet zou je je werknemer OF zelf daarin moeten begeleiden OF iemand anders dat moeten laten doen.

En zeker als iemand altijd goed gefunctioneerd heeft en de functie niet gewijzigd is, dus dat het meer de eigen irritatie is.

Graag nog advies van jullie

Zoals ik hierboven heb aangegeven ga ik er zelf nu werk van maken met een coach. Ik regel en betaal dat zelf, niet via de werkgever, vanwege het feit dat ik geen adhd-etiket op het werk wil krijgen.
Het duurt alleen nog een paar weken voor ik het eerste gesprek heb en ik verwacht dat mijn gedrag ook niet een twee drie verandert, dus dat verandering niet meteen zichtbaar is (ervan uitgaande dat er wel iets gaat veranderen - daar kan amk misschien nog iets van zeggen).

Nu spreek ik mijn baas regelmatig (bijv over lopende zaken). Ik verwacht dat mijn baas toch weer terugkomt op dit onderwerp.

Wat zouden jullie doen?

1. Erkennen van "het probleem" en zeggen zeggen dat ik er wat aan ga doen (of probeer te doen), dus dat ik mijn best doe. Dan vraagt mijn baas misschien door: wat ga je dan anders doen dan voorheen, want eerder probeerde je het ook al, maar zonder succes. Wat dan? Als ik over een coach begin, bestaat de kans dat de baas opeens toch zegt: oh, dat kan via P&O.

2. Of alleen "Ik hoor wat je zegt en vervelend dat je er last van hebt" (of iets dergelijks) en proberen er niet verder over te praten wat ik er wel of niet mee ga doen?

3. Of aangeven: ja vervelend. En aangeven dat ik het eigenlijk jammer vindt dat mijn baas nu zoveel aandacht vestigt op iets wat minder goed gaat (en waarvoor ik geen hulp - die ik zelf vraag - krijg)(baas blijft wat mij betreft echt in gebreke)?

Of iets anders?

Nou ja, in zijn algemeenheid: het liefst zou ik er nu even niet over praten, en gewoon zelf aan de slag gaan en dan hopen dat het helpt en dan zien we wel. Van steeds erover mijn minder sterke punt te praten word ik echt niet vrolijk en dat helpt niet om daar beter in te gaan functioneren (ik bedoel: door erover te praten, ik hoop dat de coaching wel helpt). Dus optie 3. past wel het beste bij mijn gevoel, maar ben bang dat er dan een conflictsituatie ontstaat.

Ik hoop dat jullie nog ideeën hebben hoe ik het kan aanpakken als mijn baas er weer (eens) over begint (buiten het functioneringsgesprek om). NB In het kader van mijn beoordeling zal er ook nog een functioneringsgesprek zijn waar het vast weer ter sprake komt, maar dat is gelukkig nog iets verder weg.

Je pakt het probleem aan

Wendela, ik zou geloof ik tegen mijn baas zeggen dat ik goed heb nagedacht over zijn kritiek en dat ik besloten heb daar iets aan te doen [maakt een initiatiefrijke indruk!]. Op zijn eventuele opmerking dat dit ook via P&O gegaan zou kunnen zijn, kun je zeggen dat je er achter bent gekomen dat de problemen breder liggen en niet alleen werkgerelateerd zijn [is ook zo] en dat je daarom zelf naar een passende coach op zoek bent gegaan.

Zoiets?

zo zou ik ook het ook doen

Ik zou het ook aanpakken zoals N@nny. Aangeven dat je er nog eens goed over hebt nagedacht en het initiatief heb genomen voor een coaching-traject. Helemaal prima.
En ik zou zeker aangeven wat de 'kritiek' met jou doet en dat je daardoor in een negatieve spiraal (oid) komt. Gewoon je gevoel uitspreken.

Je zou ook kunnen zeggen dat

je graag bereid bent iets aan je gedrag te doen, maar dat je dat graag in de privésfeer wilt aanpakken. "Ik hoop dat je daar begrip voor hebt."

Wendela

Ik denk dat hier al hele goede tips zijn gegeven waar je wat mee kunt.

Wat ik nu ga noemen is een bijzaak hoor, maar ik heb nog een communicatieve tip voor je. Ik denk namelijk dat je in je schriftelijke communicatie beter te volgen bent als je minder dingen tussen haakjes zet. Mensen zijn geneigd over informatie tussen haakjes heen te lezen, want die is immers minder belangrijk dan de hoofdtekst. Als je in een lange tekst heel veel informatie tussen haakjes zet, komt dit heel onrustig over.

Misschien doe je dit nu toevallig alleen hier op het forum, maar anders zou ik daar toch eens op letten.