Kostgeld betalen
Ik ben een jongvolwassene van 19 jaar. Ik weet dat ik geen ouder ben, maar aangezien ik hier toch de ouderen wil bereiken lijkt het me een goede plek. Ik werk sinds 1 sep. Daar verdien ik wat mee. Het is nu midden okt. Dus ik werk 1,5 maand. Ik heb al 3,5 jaar een vriend. Ik ben daar regelmatig te vinden. Aan het begin was het 3x per week en sinds ik ben gaan werken van zaterdagavond tot donderdag. Ik ben eigenlijk 2 dagen thuis.
Nu heb ik ook een stiefbroertje (18) en mijn ouders willen nu kostgeld gaan vragen. Voor mijn broertje €75,- en voor mij hetzelfde. Hij gebruikt een internetkabel voor zichzelf, vreet de hele boel bij elkaar, doucht af en toe en leeft zn beste leven. Ik daarin tegen ben vaak bij mijn vriend te vinden. Ik betaal mijn eigen zorgverzekering, mijn tel abonnement en ik betaal mijn sport. Daarnaast doe ik ook nog 2 keer per week boodschappen voor bij mijn vriend.
Toch willen ze hetzelfde geld vragen voor mij en mijn stiefbroertje. Ze wilden eerst in overleg want ze deden alsof ze niet wisten dat ik meer dan 3 of zelfs 5 dagen in de week weg was. Dat weten ze al 3,5 jaar.
Ik ben ten eerste al fel tegen kostgeld. Had je maar geen kinderen moeten nemen. Je neemt geen kinderen om ze later geld af te rochelen. Je verzorgt ze tot hun 21e en dan is het tijd dat het kind wat voor zichzelf heeft gevonden, als dat niet lukt dan vind ik het logisch als t haalbaar is om wat bij te leggen, maar noem het geen kostgeld. Doe de boodschappen voor je ouders, doe andere dingen, maar kostgeld is wel erg ouderwets.
Nu ga ik geen kostgeld betalen en al helemaal niet hetzelfde als mn broertje. Ook al zie ik de andere bedragen op internet. Ik ben er zwaar op tegen. Je hebt 18 a 19 jaar je slaapplek gehad in een veilige omgeving. Nu moet je ineens gaan betalen. En voor mijzelf 2 dagen in de week 75 euro vind ik wat veel. Ik eet 2x mee in de avond en ik douche 1x. Ik drink water uit de kraan, meer doe ik niet.
Nu ga ik uit huis en dat is heel pijnlijk, maar ik ga nog liever ietsje meer betalen, omdat ik dan mijn eigen regels heb, mn vriend, mn eigen avondeten etc. Ik wil nog helemaal niet uit huis, maar ik ga mijn ouders geen geld betalen hoe redelijk iedereen dit ook vind. Ik vind dat je kinderen ook welkom moeten zijn zonder dat je geld van ze int.
Ik ben benieuwd of er meerdere zijn die zo denken of dat ik tegenwoordig de enige ben...?
Peiling
Ben ik de enige die zo denkt over kostgeld?
Ik ben het helemaal met je eens. Een kind is altijd welkom. En niet tegen betaling. Ook als ze ouder dan 21 zijn wat mij betreft. Het opleggen van kostgeld aan je kind gaat best ver en zorgt er ook voor dat de verhoudingen tussen jullie veranderen. Het komt over alsof je een last bent voor je ouders. Ik ben zelf blij dat ik die tijd bij mijn ouders heb kunnen blijven zonder dat er wat tegenover stond. Dat ik altijd terug kon komen en ik weet nu dat ze mij zonder bezwaren nog altijd welkom zouden heten. En andersom ook. Als mijn ouders om wat voor reden dan ook bij mij komen inwonen, zal dat zonder betaling gaan. Het slaat ook nergens op want het is aannemelijk dat hun geld uiteindelijk jullie geld wordt.
Aan de andere kant kan ik niet in de portemonnee van je ouders kijken. Als ze krap bij kas zitten en jij verdient wel goed, is een bijdrage wel sociaal. En dat ze jou hetzelfde rekenen als je broer is een lastig punt. Het ligt eraan wat ze je willen laten betalen. Ik neem aan dat je wel een eigen kamer hebt die in de tijd dat je er niet bent ook niet wordt gebruikt. Je ouders betalen hier wel voor via de huur of hypotheek. En dat is per kamer vaak wel meer dan 75 euro per maand.
Je schrijft “Ik ben ten eerste al fel tegen kostgeld. Had je maar geen kinderen moeten nemen. Je neemt geen kinderen om ze later geld af te rochelen. Je verzorgt ze tot hun 21e” en dat mag je persoonlijke mening zijn, maar het is niet de realiteit.
De overheid rekent erop dat thuis wonende en verdienende kinderen, meebetalen. Uitkeringen en toeslagen die ouders ontvangen, worden automatisch gekort vanwege dat principe.
Dát is de maatschappij waarin je woont. Een maatschappij die van volwassen kinderen (18+) verwacht dat ze hun eigen ziektekostenverzekering betalen én dat ze financieel bijdragen in het huishouden waar ze wonen.
Dus je kunt best tegen kostgeld zijn, maar dan moet je een partij kiezen die de wetten verandert. Tot die tijd hebben je ouders het gelijk aan hun kant. Wel jammer dat ze het er niet eerder over gehad hebben en dat het kennelijk voor jou als een verrassing komt.
Je ouders hebben met 75€ een symbolisch bedrag gekozen. De werkelijke kosten zijn hoger natuurlijk. Dat bedrag dan ook nog eens opdelen omdat je niet voltijds aanwezig bent, lijkt me overdreven.
Ik vind kostgeld niet vreemd, kinderen moeten leren dat wonen niet gratis is
Vanaf het moment dat ik fulltime werkte en nog thuis woonde moest ik kostgeld betalen. Volgens mij 150 euro, dus geen idioot bedrag.
Ik heb dat altijd heel redelijk gevonden, net zoals ik mijn deel in het huishouden deed.
Als je fulltime werkt en volwassen bent heb je het namelijk niet meer nodig om op de zak van je ouders te teren.
Overigens als je studeert en daarnaast alleen een bijbaan hebt, vind ik het niet nodig. Tenzij je ouders door jouw inkomsten gekort worden op hun toeslagen.
Je schrijft trouwens heel boos over dat ze je broertje hetzelfde bedrag vragen. Terwijl als jij principieel tegen kostgeld bent, dat toch helemaal niet relevant is? Als ze jou 5 euro hadden gevraagd, was het voor jou nog steeds niet goed om die reden.
Het is heel normaal dat je kostgeld betaalt wanneer je een inkomen hebt. Sterker nog, zoals hierboven al werd uitgelegd, de overheid gaat er zelfs van uit.
Je kunt op de site van het Nibud eens kijken wat een redelijk bedrag voor kostgeld is. Ik denk dat je dan ontdekt dat een bedrag van 75 euro de werkelijke kosten lang niet dekt.
Als je principieel geen kostgeld wilt betalen, is dit het moment om het huis uit te gaan. Kun je niet bij je vriend intrekken? Maar ook dan zul je structureel meer moeten gaan bijdragen aan huur/gas/licht/onderhoud en waarschijnlijk ligt dat bedrag vele malen hoger dan 75 euro. Je kunt kiezen. 🙂
Ik heb toen ik fulltime ging werken en nog thuis woonde ook kostgeld betaald. Dat was iets van 300 euro of zo. Niet omdat mijn ouders het nodig hadden, maar omdat ze wilden dat ik leerde dat het leven niet gratis is. Dat wist ik natuurlijk al wel, maar uiteindelijk kun je niet heel je salaris uitgeven aan leuke dingen. Door kostgeld betaal je eigenlijk een soort kost en inwoning.
Wel vind ik het raar dat je net zoveel als je broer moet betalen terwijl jij eigenlijk maar twee dagen per week daar woont.
Ook schrijf je dat jij dingen als zorgverzekering, telefoon, sport zelf betaalt. Betaalt jouw broer dat niet zelf dan? Want daar kun je wel een gesprek over aan gaan.
Maar als je zo'n gesprek al begint met 'ik ben principieel tegen kostgeld en ik ga niet betalen' dan is het geen gesprek maar een mededeling. Je kunt beter aangeven dat je moeite hebt met de evenredigheid van het bedrag in vergelijking met je broer.
Er zijn ouders die kostgeld vragen, dat stiekem opsparen en later teruggeven bijv als meubels. Daarmee voorkom je dat sommigen zelf niet genoeg sparen en het aan leuke dingen uitgeven.
Verder wordt het leven echt bij sommige ouders duurder als hun kind volwassen is. Dan je kind geld als water zien uitgeven is nogal triest. Kostgeld heeft niks te maken met ouderwets.
Maar jij kunt gewoon in gesprek gaan. Dat betekent dat je argumenten opgeeft. Niet dat je alleen maar zegt: nee!
Er zijn ouders die kostgeld vragen, dat stiekem opsparen en later teruggeven bijv als meubels. Daarmee voorkom je dat sommigen zelf niet genoeg sparen en het aan leuke dingen uitgeven.
Verder wordt het leven echt bij sommige ouders duurder als hun kind volwassen is. Dan je kind geld als water zien uitgeven is nogal triest. Kostgeld heeft niks te maken met ouderwets.
Maar jij kunt gewoon in gesprek gaan. Dat betekent dat je argumenten opgeeft. Niet dat je alleen maar zegt: nee!
Lees ik het goed dat je de poll alleen kunt invullen als je het niet met jou eens bent?
Je doet alsof je ouders winst op je gaan maken. Misschien moet je inderdaad maar eens een tijdje op jezelf gaan wonen en ervaren dat een bijdrage van 75 euro een schijntje is.
Ik heb nooit kostgeld moeten betalen terwijl ik wel een baan had, dus een zeer luxe positie. Onze zoon zou ik ook geen kostgeld laten betalen. Maar ik kan er zeker begrip voor opbrengen als andere ouders er wel voor kiezen, al dan niet uit noodzaak.
Ik heb nooit kostgeld hoeven betalen, vroeg dat ook niet aan mijn eigen kinderen, maar kan me voorstellen dat anderen dat wel doen.
Ik begrijp je punt met de verhouding t.o.v. je stiefbroer, maar hij betaalt dus vanaf zijn 18e en jij vanaf je 19e; scheelt een jaar dus dat compenseert enigzins.
Verder: als je het gesprek aan wilt gaan, zul je dat als een volwassene aan moeten pakken, niet als een stampende peuter.
M Lavell schreef op 15-10-2021 om 06:55:
Je schrijft “Ik ben ten eerste al fel tegen kostgeld. Had je maar geen kinderen moeten nemen. Je neemt geen kinderen om ze later geld af te rochelen. Je verzorgt ze tot hun 21e” en dat mag je persoonlijke mening zijn, maar het is niet de realiteit.
De overheid rekent erop dat thuis wonende en verdienende kinderen, meebetalen. Uitkeringen en toeslagen die ouders ontvangen, worden automatisch gekort vanwege dat principe.
Dát is de maatschappij waarin je woont. Een maatschappij die van volwassen kinderen (18+) verwacht dat ze hun eigen ziektekostenverzekering betalen én dat ze financieel bijdragen in het huishouden waar ze wonen.
Dus je kunt best tegen kostgeld zijn, maar dan moet je een partij kiezen die de wetten verandert. Tot die tijd hebben je ouders het gelijk aan hun kant. Wel jammer dat ze het er niet eerder over gehad hebben en dat het kennelijk voor jou als een verrassing komt.
Je ouders hebben met 75€ een symbolisch bedrag gekozen. De werkelijke kosten zijn hoger natuurlijk. Dat bedrag dan ook nog eens opdelen omdat je niet voltijds aanwezig bent, lijkt me overdreven.
Eens.
Maar ik vind wel, dat het situatie afhankelijk is. Als je maar 2 dagen per week thuis bent, en feitelijk alleen mee eet met de pot die 2 dagen, een keertje doucht enz. en verder geen kosten voor je ouders bent, dan zie ik het toch een beetje anders. Ik denk dat bijv. een student (met bijbaan) die door de weeks op kamers in een andere stad woont, maar in het weekend thuis, ook niet zo gauw kostgeld gevraag zou worden. Feitelijk dezelfde situatie.
Wel is e.e.a. ook afhankelijk van het inkomen en de fin.situatie van de ouders. Er zijn situaties denkbaar dat het voor ouders financieel lastig is. Bijv. als ze al elk dubbeltje moeten omdraaien en doordat je nog op hun adres staat ingeschreven dit consequenties kan hebben voor evt. uitkering én gemeentelijke belastingen. Maar als ouders het prima kunnen rooien, dan nee.
bieb1963 schreef op 15-10-2021 om 16:21:
[..]
Eens.
Maar ik vind wel, dat het situatie afhankelijk is. Als je maar 2 dagen per week thuis bent, en feitelijk alleen mee eet met de pot die 2 dagen, een keertje doucht enz. en verder geen kosten voor je ouders bent, dan zie ik het toch een beetje anders. Ik denk dat bijv. een student (met bijbaan) die door de weeks op kamers in een andere stad woont, maar in het weekend thuis, ook niet zo gauw kostgeld gevraag zou worden. Feitelijk dezelfde situatie.
De praktijk is dat heel veel ouders geen kostgeld vragen. Het is best mogelijk dat in de peer group van ts niemand kostgeld betaalt en dat dat ts in haar mening bevestigt. Ook op dit forum is kostgeld tot nu een schaars fenomeen gebleken en zijn het de ouders, zelfs als ze afhankelijk zijn van uitkeringen, die vaak zelf vinden dat ze alles moeten betalen voor hun kinderen.
De opvatting van ts komt niet uit de lucht vallen.
Maar realistisch is het niet.
De som aanpassen omdat iemand niet alle dagen thuis is, is bij zo’n laag bedrag ook niet realistisch. De werkelijke kosten worden vooral bepaald door het feit dat iemand officieel woonachtig is op dat adres.
Gemeentelijke belastingen, verzekeringen, sociale toeslagen of uitkeringen, dat gaat allemaal niet per dag van de week, maar over de vraag of je bent ingeschreven op dat adres.
ik denk dat 75€ een beginbedrag is. Pas als je toekomt aan het rekenen voor het gebruik van maaltijden kun je daarin wellicht betrekken dat iemand niet alle dagen thuis is/eet.
Wij hadden trouwens een andere afspraak. Onze kinderen zorgde een paar dag per week voor het eten. Inkopen, koken en alles. Samen wonen gaat niet alleen over kosten delen, maar ook over zorg delen vonden we.
Heb je gevraagd waarom je kostgeld moet betalen? Misschien hebben ze inderdaad het nu financieel lastiger?
Je kunt het ook zo bekijken, je stiefbroertje moet een jaar eerder dan jij gaan betalen (€ 75,- x 12 = € 900) dat is nogal een bedrag.
Dus ja, echt veel geld is € 75,- niet, misschien hebben ze het echt nodig, maar nogmaals, ga het gesprek aan, anderen hier boven schreven dat ook al.
zelf vind ik dat als je stopt met school en gaat werken, het normaal om een financiële bijdrage te leveren. Mijn zoon wilde dat niet en toen hebben we het zo geregeld dat hij veel meer in huis ging doen.
In jouw situatie vind ik het vreemd dat je evenveel als je broer moet betalen. Ik zou inderdaad in gesprek gaan met je ouders en kijken waarom het is en of jullie een plan kunnen maken waar jullie beiden achter staan. Daarna kun je dan zelf een keuze maken of je wel of niet helemaal samen gaat wonen met je vriend.