kostgeld
Ik zal proberen de situatie kort te schetsen. Dochter van 27 heeft veel lichamelijk ongemak, zoveel dat werken er voorlopig niet inzit, in ieder geval niet meer dan max. 2 uur per dag.
Ze is bij het UWV geweest, daar is ze gekeurd en helemaal goedgekeurd. Ze kon volgens deze instantie gewoon 40 uur per week aan de slag. Als magazijnbediende of zo. Ze heeft een masterstudie afgerond. Ze heeft chronische rugklachten, een whiplash, chronische hoofdpijn en nekpijn.
Via een maatschappelijk werker kwam ze bij de gemeente in de hoop dat deze haar konden helpen met een werktraject waarbij ze langzaam uren kon opbouwen. Dat kon, maar dan moest ze een bijstandsuitkering aanvragen. Krom? Ja best wel. Maar goed, gedaan en afgewezen, want ze had teveel spaargeld. Dat spaargeld is bedoeld voor als ze ooit eens op haarzelf kan wonen. Dochter suggereerde dat ze het geld wel aan een goed doel kon schenken, maar nee, dat was "onverantwoord interen op haar spaargeld".
Ze moet maar zelf interen op haar spaargeld, waar ook nog eens een maximum aan verbonden is. Heel gek, want de gemeente doet niets voor haar, maar schrijft nu wel even voor hoe ze haar spaargeld uitgeeft.
Wij willen haar nu kostgeld gaan vragen, zoveel mogelijk, maar wel binnen de gewenste normen. Zodat het spaargeld zo snel mogelijk is weggewerkt en ze weer aan kan kloppen voor hulp van een werkconsulente. Hoeveel kostgeld is normaal? (Dat gaat wel op een aparte rekening voor haar toekomst)
bijstand
Als ze bij jullie woont, krijgt ze dan wel bijstand? Ik neem aan dat jullie een inkomen hebben? Temet weet die regels goed, maar ik dacht dat het moeilijk was om bijstand te krijgen als je bij mensen met een inkomen woont.
Bijstand is voor mensen die geen geld of inkomen hebben en jouw dochter heeft spaargeld. Dat zij daar een andere bestemming voor in gedachten had is natuurlijk rot, maar waarom zou de maatschappij haar bijstand moeten geven als zij spaargeld heeft?
De gemeente doet niets voor haar zeg je. De gemeente doet wel wat, die volgt rigide de regels: zij is goedgekeurd, dus hoeven ze haar niet te helpen.
Zou je niet beter iets van een herkeuring kunnen aanvragen? Zodat ze dan wel (gedeeltelijk) wordt afgekeurd en er wel mogelijkheden zijn voor een uitkering en hulp van een werkconsulent?
Sterkte met de ambtelijke molen.
geen traject
Ze is nog jong en haar klachten zijn van het soort die goed baat hebben bij beweging. Waarom gaat ze niet bij de post beginnen, dat is een paar uurtjes per dag post lopen.
Een werktraject lijkt mij geen parel op een cv voor een jonge vrouw met een master. Ze kan gewoon ook bij uitzendbureau's informeren voor werk voor een paar uur per dag, als het dan weer een beetje beter gaat kan ze werk zoeken voor hele dagen en hoeft ze haar spaargeld niet aan te spreken.
wat dacht je
Ze loopt al vanaf 2012 met deze klachten en heeft met pijn en moeite haar opleiding afgemaakt. Haar scriptiebegeleider is zelfs al eens naar haar toegekomen omdat ze niet met het OV kon. Dat waren dan alleen de rugklachten
Daarna is ze een vervolgstudie begonnen, die niet geheel de hare was, maar ze kon daarbij afwisselend lopen, staan en zitten. En met veel therapie zat ze op een punt dat ze de studie wel af kon maken lichamelijk.
Toen werd ze door een auto, terwijl zij op de fiets zat, aangereden en was het einde opleiding.
Ze doet er echt alles aan om beter te worden, elke dag oefeningen, nu al 5 jaar lang, fysiofitness, elke dag wandelen.
Het uitzendbureau waar ze al jaren bij ingeschreven staat had al aangegeven dat werk voor zelfs halve dagen moeilijk werd, laat staan voor 2 uurtjes. Hele dagen gaat nooit meer lukken, daarvoor is de schade te groot. UWV erkent Whiplashes en atypische rugklachten niet, dus ze is "gezond".
Ashanta: ze zou bijstand kunnen krijgen, dat is al gezegd. Ze wil die bijstand niet, maar dat is de enige manier om hulp te krijgen van de gemeente.
Ze wil ook dolgraag op zichzelf wonen. De meeste mensen die bijstand krijgen hebben een ingerichte woning, zij niet. Daar is het spaargeld voor. Als dat op is, moet ze dan bijzondere bijstand aanvragen om een woning in te richten?
De kostgeldvraag blijft staan.
oh en
voor postbezorging staat ze al heel lang ingeschreven, maar er is niks tot nu toe.
psycholoog?
Is je dochter al naar een psycholoog geweest om te leren omgaan met haar klachten? Er zijn psychologen die gespecialiseerd zijn in dat soort klachten.
Particulier traject?
Ik weet niet of het er is hoor, maar zou het geen idee zijn om een particulier bureau in te schakelen bij het zoeken naar passend werk? Dan vang je twee vliegen in één klap: je besteedt het spaargeld nuttig en bent daarbij niet afhankelijk van gemeente en/of bijstand.
Ik weet niet hoe het in jullie gemeente is, maar bij ons is het UWV echt een afvalbak waar je nauwelijks 'hulp' krijgt en medewerkers niet buiten de regeltjes om met mensen durven meedenken over mogelijkheden. Vanuit die onvrede zijn er hier ook particuliere bureaus ontstaan voor mensen met een 'vlekje'(bleh). Wellicht is er dat bij jullie in de gemeente ook?
Post lopen? Miekemieke
Ik heb ook rugklachten,maar met post sjouwen is erg belastend.
Het is niet alleen maar wandelen.
Het is tillen, bukken (lage brievenbussen), reiken en heel veel bochtjes maken.
Sorry, maar nu raak je mij. Heb je enig idee hoe beperkend rugklachten kunnen zijn?
Nibud
Op de site van Nibud kun je het kostgeld berekenen.
Fraude
Als de gemeente er nadien achter komt dat jullie dat geld op jullie naam hebben weg gezet en dan weer teruggeeft kan dat gezien worden als fraude. Bijstand is een vangnetregeling, dus inkomen van derden (ook familie) gaat voor.
Bovendien
wordt het dan als schenking gezien en komt de belasting een deel halen.
Is het niet een idee dat ze alvast investeert in haar toekomst door een sociale huurwoning te betrekken. Haar spaargeld kan ze aan de uitzet besteden waar ze lang plezier van zal hebben. Daardoor verlaagt ze haar spaargeld en komt ze misschien wel in aanmerking voor hulp van het UWV.
Anders is inderdaad een particulier bureau ook een goed idee, al denk ik echt dat 2 uur werk per dag als nieuwe werknemer heel lastig gaat worden. Hopelijk kan ze haar belastbaarheid snel vergroten. Sterkte, want het is een lastige situatie.
maar
Phryne: Ze betaalt gewoon kostgeld aan ons, geheel legaal. Wat wij er verder mee doen is onze zaak toch? Zodra ze aan het werk is en geen uitkering meer ontvangt staat het ons vrij het weer terug te schenken.
Zon: Je komt niet in aanmerking voor een woning zonder inkomen, dat is het lastige.
Mieke: die heeft ze ook al gehad, ze kan haar klachten handelen, als ze heel rustig aan doet.
Ik heb op de Nibud site gekeken en heb al een idee. Ook de zorgkosten moet ze nu zelf gaan betalen, wat rond de 400 euro per maand gaat zitten. Zo gaat het snel.
maar Brianna
Maar Brianna, hoewel ik jullie situatie nogal rot vind voor iedereen: bijstand is voor mensen die geen eten meer kunnen betalen. Niet meer kunnen leven. Die het niet meer rondbreien en aan hun situatie (even) niets kunnen veranderen.
Min of meer van toepassing op jouw dochter helaas, maar ze heeft dat geld toch? Dus heeft ze geen bijstand nodig. Want bijstand, betaald uit de belastingen, is voor noodgevallen - mensen die anders niets hebben - en dus niet als je nog geld hebt.
Brianna
Je hebt kans dat de gemeente nadien nog eens bankgegevens opvraagt. Als zij zien dat je dochter in twee jaar 10.000 kostgeld betaalt aan jullie, en een half jaar na stoppen van de uitkering 10.000 van jullie ontvangt heb je een probleem. Die mensen zijn alert want jullie zijn niet de eersten die dit trucje uithalen.
Phryne
Niemand ziet toch dat TS het haar dochter weer terug geeft in de vorm van de inrichting voor een huis?
Dat is het kromme van alles
Ze wil helemaal geen bijstandsuitkering, maar dat is de enige manier om loopbaanbegeleiding te krijgen van de gemeente. Dat hebben ze letterlijk zo gezegd. Geen uitkering, geen begeleiding.
Ze heeft gevraagd of ze zonder bijstand toch die begeleiding kon krijgen en het antwoord was nee.
Ze mag nu 600 euro per maand uitgeven, dat noemen ze interen, dus dat gaan we ook vragen. Met de zorgkosten erbij komt ze daar zo aan.
Dat vind ik ook zo raar, dat de gemeente nu gaat bepalen wat en hoe ze haar geld uitgeeft. Zonder dat zij wat voor haar doen.
Phryne Fisher
Je hebt kans dat de gemeente nadien nog eens bankgegevens opvraagt. Als zij zien dat je dochter in twee jaar 10.000 kostgeld betaal.
Dat is niet zoveel hoor en geoorloofd. Zie post hierboven.
Brianna
Als jullie dat geld weer aan haar overmaken zou je wel eens door de mand kunnen vallen. Net als Egel vind ik het ook niet helemaal integer, al begrijp ik dat het ook oneerlijk voelt om je zuurgespaarde geld op te moeten eten voordat je geholpen wordt.
Natura
Brianna hoeft natuurlijk niet het geld terug te storten. Wat je zou kunnen doen: dochter betaald kostgeld en dat hou je apart.
Vervolgens als ze haar huisje heeft dan geef je haar het geld niet terug maar ga je gezamenlijk winkelen voor spullen.Dan is er verder geen probleem en kan het niet getraceerd worden.
Ik heb geen idee hoe ver de sociale dienst met controleren gaat maar je hoeft natuurlijk niet meteen alles op te maken of de meest luxe spullen te kopen. Zolang het redelijk onopvallend is en er geen bewijs op papier staat waar het geld/spullen vandaan komen lijkt het me redelijk veilig.
dochter kost toch ook geld
Natuurlijk teert dochter in op haar spaargeld. Ze heeft immers niet anders? Waarom zou ze gratis bij haar ouders moeten wonen terwijl ze spaargeld heeft?
over bijstand
Ik vind het gek dat de gemeente niets zegt te kunnen doen, want ik weet niet beter of de gemeente is ook verantwoordelijk voor begeleiding van 'nuggers' (niet-uitkeringsgerechtigden). Of mensen daar iets mee opschieten weet ik trouwens niet, ik heb geen idee wat de begeleiding van de gemeente inhoudt.
Regels rond de bijstand zijn iha als volgt: ja, een 27-jarige zonder inkomen die inwoont bij de ouders kan een bijstandsuitkering krijgen als er geen inkomen en vermogen is, maar dat is dan wel een bijstandsuitkering met toepassing van de kostendelersnorm (dus een verlaging omdat het leven goedkoper zou zijn als je met meer mensen in 1 huis woont).
Het verhaal van het interen zit als volgt. Wie vermogen heeft boven de daaraan gestelde grens (iets van 5800 voor een alleenstaande meen ik) heeft geen recht op bijstand. Nou is het natuurlijk niet de bedoeling dat iemand die 30.000 spaargeld heeft en weggestuurd wordt bij de bijstand vervolgens in éen maand 25.000 erdoor jast en zich dan alsnog meldt. Bijstand kan dan overigens vziw niet worden geweigerd, maar er kan wel een sanctie worden opgelegd wegens 'tekortschietend besef van verantwoordelijkheid'. Wanneer teer je dan op een redelijke manier in op je vermogen? Dat is vziw als je inteert met een snelheid van anderhalf maal de bijstandsnorm per maand, vermeerderd met eventuele extra bijkomende kosten. En ook als je voor reële extra kosten staat die je kan uitleggen kan je die kosten gewoon betalen. Dus: wie spaargeld heeft en daarop inteert, en in die periode een fietsongeval doormaakt waardoor een ingrijpende gebitsrenovatie noodzakelijk is, zou geen mot met de sociale dienst moeten krijgen als er in éen maand duizenden euro's aan tandartskosten worden gemaakt. Die kosten waren er nou eenmaal en waren reëel. Wie zijn spaargeld er doorjaagt door een porsche te kopen, die porsche vervolgens onverzekerd total loss rijdt en zich daarna weer bij de gemeente meldt kan daarentegen problemen verwachten.
Dus die 600 per maand interen lijkt mij aan de krappe kant, ik zou denken: de bijstandsnorm met kostendelerskorting, maar dan maal anderhalf. En dan komt de bijstand weer in zicht als het vermogen op de grens ligt (niet alles opmaken dus).
Groeten,
Temet
overigens
Ik wist niet precies waar die anderhalf maal bijstandsnorm nou vandaan kwam, maar kennelijk is dat in de jurisprudentie ontwikkeld, zie deze uitspraak die ik zo snel vond:
Groeten, https://recht.nl/rechtspraak/uitspraak/?ecli=ECLI:NL:CRVB:2009:BI3585
Dus dan zou die anderhalf maal bijstandsnorm per maand landelijk gelden (maar misschien is het gemeentelijk beleid nog wel gunstiger, kijk anders of de gemeentelijke voorschriften te vinden zijn).
Groeten,
Temet
NUGger
Dochter is een niet-uitkeringsgerechtigde ofwel een NUGger. En dan sta je er helemaal alleen voor. Ben je afgekeurd, dan doet het UWV wat voor je. Ben je goedgekeurd, maar kun je geen werk vinden of zo, dan kun je bijstand aanvragen. En heb je teveel vermogen (ca. 5900 euro voor een alleenstaande), dan moet je zelf je eigen investeringen doen voor scholing, werk, whatever.
Er is geen potje voor bij de gemeente, dat potje heb je zelf.
Zuur? Ja. Maar bijstand is echt het allerlaatste vangnet en daar kom je alleen maar in als er geen enkele andere mogelijkheid is. Ook al denken veel mensen dat het lekker makkelijk te krijgen is en dat er veel meer op moet worden bezuinigd om "een prikkel te geven"...
Waar vrouwen als jouw dochter mooi klaar mee zijn.
Ik wens jullie veel sterkte toe en kan alleen maar adviseren: wees voorzichtig met het schuiven van spaargeld. De sociale dienst is niet gek en ergens valt het toch onder fraude, al begrijp ik jullie goed. Maar "fraude" is één van de redenen waarom het gewoon heel lastig is om bijstand te krijgen en daar zonder gedoe doorheen te komen.
Temet
Duidelijk, dank je wel.