Koning klant wordt steeds meer dictator klant/onbeschofte klant
Met interesse heb ik dit draadje gevolgd: https://www.ouders.nl/forum/6-puberteit-12-18/ontslag-tienerjob
Toen het ging over het minimumjeugdloon heb ik getwijfeld of ik zou reageren maar vond mijn "verhaal" toch te weinig met het originele onderwerp te maken hebben.
Mijn oudste heeft een weekendbaantje en krijgt net iets meer betaald dan minimumjeugdloon, helemaal leuk. Maar ook voor mijn kind geld dat ze straks misschien te oud is en plaats moet maken voor weer jonger personeel. Net goed ingewerkt en tegen een stootje bestand krijgt dan een jongere werknemer alle shit over zich heen voor een schamel loontje.
Wat ik met jullie wil bespreken is het soms ronduit hufterige gedrag van klanten in de supermarkt, de horeca en overal elders waar soms hele jonge tieners werken.
De klanten zijn (zo hoor ik van mijn oudste werkzaam in de horeca) soms ronduit onbeschoft als iets niet helemaal gaat zoals zij verwacht hadden/gebruikelijk is.
Jongere collega van mijn oudste brengt een bij mijn oudste bestelde kan water naar een tafel maar heeft geen extra glazen meegenomen. Voordat collega alsnog de glazen kan gaan halen is de klant al uitgevaren tegen mijn oudste dat dit toch wel heel onprofessioneel is, dat er altijd glazen bij geserveerd horen te worden en dat klant die glazen nu heel snel op tafel wil hebben. Alles voorzien van wat milde krachttermen in gebiedende wijs enkelvoud. Zo heeft oudste wel vaker om niks de wind van voren gekregen van klanten en kwam soms overstuur thuis.
Laatst was ik in de supermarkt en hoorde ik een man aan een piepjonge medewerker van de vulploeg vragen: Hé pak jij eens effe dat pakkie tomatensaus daarboven! Echt gebiedende wijs enkelvoud zonder goedemorgen, alsjeblieft en dankjewel erbij. Zo ontzettend onbeschoft, ik wou eigenlijk roepen: Doeslief! maar kijkend naar de man, toch maar niet gedaan, bang dat ik dan verbaal de volle laag zou krijgen of nog erger een klap voor mijn kop
Het zijn nog maar tieners maar dat betekent niet dat je je als volwassene zo ontzettend lomp kunt gedragen. Wat is er mis met een beleefde opening Mag ik je wat vragen?
Medewerkers van zowel de supermarkt als het bedrijf waar oudste werkt worden getraind om beleefd te zijn naar klanten, de klant is tenslotte koning en moet te vriend gehouden worden voor het voortbestaan van het bedrijf, maar als je zo benaderd wordt snap ik dat het moeilijk is om beleefd te blijven. Oudste heeft enkele voorvallen besproken met de leidinggevende en zal voortaan de leidinggevende erbij roepen als klanten weer compleet uit hun dak gaan over futiliteiten.
Klanten willen niet teveel betalen, worden geholpen door tieners die niet royaal betaald worden en krijgen voor dat kleine loontje ook nog te maken met onbeschofte (boze) klanten die bij de eerste de beste hun gelijk proberen te halen in plaats van even te vragen naar een leidinggevende of de eigenaar van de tent. Alsof de tieners verantwoordelijk gehouden kunnen worden voor de gang van zaken binnen het bedrijf.
Klant is koning maar Doeslief geldt ook voor hem toch?
niet alleen de tieners
Stickertje, ik ben het helemaal met je eens. Het is trouwens niet alleen van deze tijd, ik herinner me dat ik als 18 jarige, net op kamers, een baantje had in een supermarkt-met-slagerij. Of ik nu achter de kassa zat of achter de slagersbalie stond, ik heb wat shit over me heen gehad. Het ergste vond ik nog de corpsballen die mij in mijn supermarktschort maar een 'paupertje' vonden en dat luidkeels lieten merken.
Inmiddels ben ik 50 en ondernemer en verbaas ik me nog steeds over klanten. Mijn vaste lijn op kantoor wordt na 4 keer overgaan doorgeschakeld naar mijn mobiel, zodat ik klanten ook te woord kan staan als ik even onderweg ben. Op een zondag ging mijn mobiel en zag ik een voor mij onbekend nummer. Omdat het zondag was nam ik op met alleen met voornaam. Degene die belde vroeg op hoge toon: "Is dit bedrijf X?" Toen ik zei dat dat inderdaad zo was schreeuwde ze: "Waarom ZEG je dat dan niet?" Ik zei dat het zondag was en dat het kantoor dan gesloten was en dat ik geen klanten aan de telefoon verwachtte. "Ja nou, ik moet morgen op reis, dus je staat me nu maar even te woord," was haar antwoord. Ik heb het gesprek beleefd afgekapt. Zoek het uit, zeg....
Klant is koning
Maar geen keizer!
Oftewel, de klant moet ook netjes doen. Toen ik 10 jaar geleden ofzo nog achter de kassa zat begonnen mensen net te betalen terwijl ze nog aan het bellen waren. Er kon nog geen goedemorgen af. Volgens mij is dat alleen maar erger geworden. Een ander kan ik niet veranderen, maar ik probeer wel altijd vriendelijk te zijn tegen het personeel. Al komt het dan ook voor dat de kassières dan met elkaar blijven kletsen.
Ja, dat komt voor, zeker. Maar dat ligt dan meer aan de onbeschofte persoon zelf, en die onbeschofte personen zijn er nu eenmaal. En die zijn ook niet 'lief' tegen een volwassene. Dat ze dat nog 'makkelijker' doen tegen een jonkie, ja dat zal best. En als zo'n jonkie dan mss ook nog iets onhandigs doet of iets vergeet of niet weet, is dat kolen op het vuur voor die lomperik.
Ik zie dat persoonlijk los van het min. jeugdloon eerlijk gezegd. Ook volwassenen kunnen voor een karig (minimum)loontje werken en net zo goed onbeschoft behandeld worden. Maar ook iemand met een aardig loon kan onbeschoft behandeld worden.
Loon dat matcht met verantwoordelijkheden
Vroeger heb ik ook voor minimumjeugdloon gewerkt, of bollen gepeld per mand. Slecht betaald maar wel passend bij mijn verantwoordelijkheden. Als ik maar 1 mand per dag gepeld kreeg werkte ik een dag voor 5 gulden.
Later in de lunchroom en de slagerij werkte ik voor weinig maar had ook weinig verantwoordelijkheden.
Als mevrouw W niet tevreden was met hoe ik de gevraagde flinterdunne ham gesneden had meldde ze zich bij het hakblok (waar de slager stond te snijden in grote hompen vlees) vertelde wat er mis was en daarna legde de slager het aan mij of aan het hele team van bedienden uit. Dat flinterdun voor mevrouw W inhield dat de snijmachine op 2 moest en niet op 3.
In de lunchroom werden kleine foutjes met een lach opgelost: Go mag ik een vorkje bij mijn appeltaart, zonder eet wat moeilijk. Grotere fouten of dingen waar de klant het niet mee eens was kon ik doorschuiven naar de eigenaar waar ik voor werkte. Klein salaris maar ook kleine verantwoordelijkheid.
Nu gaan klanten soms tekeer tegen laagbetaalde tieners alsof die tieners persoonlijk verantwoordelijk zijn voor de indeling van de supermarkt (foei de pakjes tomatenpuree op de bovenste rekken!)
Of dat de keus is van de tieners om de ballenbak bijna bestekloos te houden in verband met de veiligheid van de spelende kinderen. (Een houten frietvorkje bij je bordje friet in plaats van echt bestek!)
De tieners moeten het beleid van hun bazen verdedigen en als ze dat nog niet kunnen of durven (het zijn tenslotte beginnende werknemers) en de leidinggevende erbij halen krijgen ze nog een keer de wind van voren, want laf dat je dit niet zelf oplost en mij gewoon een vork en mes geeft!
Dus of het helemaal los te zien is van het minimumjeugdloon weet ik niet. Iemand met een hoger loon kun je meer verantwoordelijkheden geven dan een net beginnende tiener. Persoonlijk verwacht ik van de vulploeg bij mijn supermarkt ook minder verantwoordelijkheid dan van de leidinggevende van de vulploeg, of van de afdelingsmanager non-food.
Helaas begrijpen niet alle klanten dat, die trekken tegenwoordig meteen van leer tegen de eerste de beste die ze tegenkomen. Waardoor sommige tieners gaan denken dat het echt hun verantwoordelijkheid is om het beleid (geen metalen bestek in het horecadeel van de ballenbak) aan de klant uit te leggen. Als de baas ze die verantwoordelijkheid wil geven mag daar best iets meer dan minimumjeugdloon tegenover staan.
herkenbaar
Ik vind gedrag van klanten in een supermarkt tegen het jeugdig personeel ook vaak weinig vriendelijk. Maar eerlijk gezegd was dat niet anders toen ik bijna 40 jaar bij de Hema werkte.
Wat mijn dochter (cassiere bij een supermarkt) trouwens ook onprettig vindt, zijn die mannen meestal van middelbare leeftijd die haar vragen eens lief te glimlachen want "dan ben je veel mooier dan met zo'n boze blik" of "nee hoor haast je maar niet, dan kan ik nog even fijn naar je kijken".
@ stickertje
Agressie (bijvoorbeeld in verkeer/tegen hulpverleners) en verloedering (storten van afval/schijtende honden op stoepen) van de maatschappij is zeker toegenomen.
Ik begrijp de link niet met minimum loon.
Als je zo'n moeite hebt dat je kind werkt voor een schamel loontje, dan laat je je kind toch niet werken!
Die pubers bepalen doorgaans zelf of ze wel of niet willen werken. En dan zeg jij waarschijnlijk dat het dan hun eigen schuld is dat ze voor zo weinig willen werken. Maar dat laat onverlet dat je als ouder daar best wat van kan vinden. Het gaat mij trouwens niet alleen om het schamele loon, maar ook feit dat ze nauwelijks vaste uren hebben. Iedere 4 weken is het afwachten wanneer je ingeroosterd bent. Kun je niet - omdat je puberbrein nog niet doorhad dat je 4 weken van te voren vrij moest vragen voor die dag dat je met school een excursie hebt, dan moet je zelf vervanging regelen. En bij voorkeur iemand die net zo oud of jonger is, want anders wordt het te duur voor de super die op de kleintjes let
ik zie ook niet het verband
met het jeugdloon. Horken zijn er altijd. En ja een jonkie is een makkelijker slachtoffer. Maar dat heeft weinig met zijn/haar loon te maken.
Een vriendin van mij werkt bij de klantenservice van een zorg.verz. Ook echt geen riant salaris. Maar regelmatig krijgt zij gescheld naar haar hoofd als zij moet meedelen dat iets niet verzekerd is oid. En nee, ook zij bepaalt niet het beleid of is verantwoordelijk voor wat wel of niet verzekerd is. Zij deelt slecht mee, maar is nu eenmaal degene met wie de 'klant' het contact heeft. Net zoals de vakkenvuller in de super dat is.
andersom
ik werk in een mediatheek op een scholengemeenschap. Los van de vele leuke interacties die het werk de moeite waard maken, heb ook ik (als 47 jarige vrouw) regelmatig te maken met vervelende/lompe/denigrerende opmerkingen (die komen van 12-18 jarigen). Ik denk dan altijd maar: hoor ik hier de ouders?!
Jippox
Inderdaad je hoort de ouders, de tieners kopiëren het gedrag van hun ouders. Denken dat dat soort praktijken normaal is.
Verband met minimumloon
Dat is er niet echt, ook beter betaalde krachten zoals in het voorbeeld van bieb krijgen regelmatig te maken met boze klanten en worden uitgescholden. En dat is niet oké.
Wat mij het meest irriteert is dat als de puber het lef heeft om de boze klant naar een leidinggevende/de baas te verwijzen het eerder olie op het vuur is dan dat het wat oplost.
Dat de puber dan wordt weggezet als laf/zich verschuilend achter het management/de baas.
Die pubers die runner zijn in de horeca/zich in het zweet werken bij de vulploeg hebben een baan met weinig verantwoordelijkheid en dienovereenkomstig loon. Die zouden wat mij betreft bij problemen altijd moeten kunnen verwijzen naar een leidinggevende/de baas, zonder dat de klant dan nog een keer tekeer gaat.
Zo'n puber zit nog in een leertraject op allerlei gebieden. Op school maar ook tijdens de opvoeding wordt hem/haar geleerd hoe hij zich moet gedragen en als er een baantje wordt genomen is er sprake van een leerproces waarbij klanten zich bewust zouden moeten zijn dat je van die kleintjes nog niet kunt verwachten wat je van de baas/leidinggevende wel kunt verwachten.
Je boosheid over het beleid leg je als klant neer waar het hoort: de leidinggevende of de baas van de tent.
Stickertje
"Die pubers die runner zijn in de horeca/zich in het zweet werken bij de vulploeg hebben een baan met weinig verantwoordelijkheid en dienovereenkomstig loon. Die zouden wat mij betreft bij problemen altijd moeten kunnen verwijzen naar een leidinggevende/de baas, zonder dat de klant dan nog een keer tekeer gaat"
Ja natuurlijk zou dat moeten kunnen. Dat een klant dat nóg meer uit z'n bol gaat of wat dan ook, zegt dan iets over die klant, niet over de medewerker of de leidinggevende.
In een dergelijke situatie is de klant de hort (en die zijn er nu eenmaal) en hoort de leidinggevende adequaat op te treden. In hoeverre dát gebeurt zal per leidinggevende afhangen. Maar zou wel zo moeten zijn.
man
Mijn man kan ook nog wel eens uit zijn slof schieten. Maar dat gebeurt als er door callcentrummedewerkers niet geluisterd wordt. Man wordt gebeld, ondanks inschrijving in bel-je-nietregister. Hij geeft aan dat hij niet gebeld wil worden en vervolgens gaat zo'n medewerker dan toch van alles proberen. Oef, dan kan man zich niet inhouden. Gaat nietschelden maar wordt wel boos. Niet fijn voor de beller die zijn werk doet. Maar die tegelijkertijd hoogst irritant gedrag vertoont...Zelf blijf ik dan gewoon de boodschap herhalen: ik wil niet gebeld worden, ik wil niet gebeld worden..kan het nog lang duren hoor.
Heuh.. ja
Ik zou ook het liefst leven in een wereld met alleen maar lieve en leuke mensen!
Maarja dat is natuurlijk de realiteit niet.
Ik ben daarom juist blij dat mijn puber nu werkt en ik hoop dat ze veel vervelende mensen tegen gaat komen. Daar kan ze nl heel veel van leren en kan ze rest van haar leven profijt van hebben. Want leren omgaan met vervelend gedrag van andere mensen, dat moeten we nu eenmaal allemaal.
" ik wou eigenlijk roepen: Doeslief! maar kijkend naar de man, toch maar niet gedaan, bang dat ik dan verbaal de volle laag zou krijgen of nog erger een klap voor mijn kop"
En dan geef je dat de schuld aan het minimum (jeugd) loon of de manager die dit moet opvangen? Je durft zelf niet eens op te treden! Die manager is vaak ook een jingvolwassene. Het is de tijdgeest, niet het loon of wat dan ook.
Precies Triva
Heeft echt helemaal niets te maken met wat een jongere wel of niet verdient. Het is gewoon een eenvoudige baan, zonder al teveel verantwoordelijkheden. Dus als een klant wat te mekkeren heeft, gaat'ie maar naar de manager. En ook die manager, al verdient hij/zij een stuk meer, kan niet altijd iets met een ronduit onbeschoft persoon. Jammer, maar die lui zijn er nu eenmaal. Met die lui (en dat kunnen ook collega's zijn......) kan je altijd te maken krijgen ook al ben je het min.jeugdloon ontstegen.
Alkes
"Wat mijn dochter (cassiere bij een supermarkt) trouwens ook onprettig vindt, zijn die mannen meestal van middelbare leeftijd die haar vragen eens lief te glimlachen want "dan ben je veel mooier dan met zo'n boze blik" of "nee hoor haast je maar niet, dan kan ik nog even fijn naar je kijken"."
Wat jij beschrijft, vind ik echt een probleem. Dit zijn geen opmerkingen die jonge meiden in deze tijd moeten accepteren. Oude meiden trouwens ook niet. Dit is geen kwestie van klantvriendelijk reageren. Dat is nou juist het idee van het metoo gebeuren.
Mijn tip is om te gaan oefenen met je dochter wat ze dan kan zeggen, wat nog net binnen de grens van klantvriendelijkheid valt.
Nog beter is om met de leidinggevende en collega's in gesprek te gaan. Wat kun je doen bij dit soort situaties. De leidinggevende erbij halen gaat niet helpen.
Misschien te idealistisch gedacht, maar het zou fijn zijn als deze meiden een paar reacties leren die door hun werkgever gesteund worden.
Zoiets als: 'ik zit hier om te werken, niet om bekeken te worden'
Of 'ik ben nou eenmaal niet lief maar wel vriendelijk naar klanten'
Of: 'Mijn doel van de dag is om tegen iedereen vriendelijk te zijn. Glimlachen is nog niet aan de beurt.'
Het lijkt me interessant om andere voorbeeldzinnen te lezen. Deze meiden hebben een heel arsenaal nodig aan reacties op dit gebied.
Of op haar blik oefenen
Iemand een dodelijke blik toezenden, zonder iets te zeggen, kan misschien genoeg zijn en gaat sneller dan ad rem-me zinnen. Dus juist niet glimlachen, een wenkbrauw (twee mag ook) optrekken en zo'n man recht in de ogen kijken.
Bloem
Ik heb dat werk zelf ook gedaan, dus ik heb toch een beetje een zwak voor die bellers, maar ook ik heb zo mijn grenzen. Ik heb vorige maand tot twee keer toe laten merken hoe ik over het gesprek dacht, maar ik doe dat wel ijzig kalm. De eerste was een knul die héél snel sprak, totaal onverstaanbaar en alles mistte wat hij in zo'n gesprek zou moeten opvangen. Mogelijk een beginneling, maar zo fout bezig. Dus ik heb hem een gratis cursus verkoopgesprek gegeven. Ik heb uitgelegd wat hij fout deed hoe het zou moeten. De tweede gaf meteen bij het begin aan dat het meer een informatief gesprek was, maar al snel bleek dat het wel degelijk richting verkoop ging. Ik heb dat toen direct afgekapt met de zin, dat hij aan het begin het een had gezegd en tijdens het gesprek iets anders gedaa werd, dus dat ik het gesprek niet wilde voortzetten. Ja maar ja maar... Nee, zo werkt dat niet, dus stop ik met dit gesprek, zei ik. Oh, dan zeg ik alleen nog dat u...( en noemde het verplichte bmn register). Bij dit laatste gesprek was alle vriendelijkheid uit mijn stem verdwenen, maar ik blijf bedaard. Mensen die bedaard reageren, vond ik veel 'dodelijker' dan schreeuwers. Die lieten zich wel erg kennen, vond ik. Het zit ook niet in me om te schreeuwen. Mijn man kan ook flink uitschieten. Hij heeft net als ik ook op een klantenservice gezeten (ik heb zelf gebeld, maar heb langer op de klantenservice gezeten en man ook) maar kan zichzelf ondanks dat hij weet dat je als medewerker 'gewoon' moet doen wat de baas van je verlangt, niet inhouden. Maar wat dan wel weer 'grappig' is, dat hij toen in de functie van beller en nu in die van 'klant' het gesprek aan het eind weer vriendelijk afsluit. "Ja het is niet tegen u persoonlijk gericht, maar ... ". Waarna de ander daar ook weer vriendelijk in mee gaat. Hij komt er mee weg dus. Ondertussen heeft zo'n man of vrouw wel een kwartier of zo met hem zitten bakkeleien.
Tóch gebeld worden, ondanks...
Ik herhaal naar aanleiding van de opmerking dat iemand toch gebeld is ondanks registratie in het bmn-register maar weer eens dat dat kan liggen aan het klant-zijn bij een bedrijf. Een bedrijf waar je klant bij bent, mág je bellen. Wil je dat niet dan moet je je ook registreren in het 'recht van verzet'-register. Ik weet niet of de snelheid waarop die registratie rond is nog net zo lang duurt als 6 jaar geleden, maar toen duurde het 6 weken tot het overal was doorgevoerd. In die 6 weken kún je dus nog gebeld worden, ondanks de registratie. En ik zeg ook (ter opfrissing) dat als je je hebt geregistreerd en je wordt tóch gebeld, de kans héél groot is dat iemand in je huishouden of jij zelf (jij in het algemeen) toch weer ergens je nummer hebt achtergelaten. Omdat ik ervaring heb met dit werk, weet ik dat dit héél vaak zo blijkt te zijn. De oplossing is dan helaas toch om alles weer even opnieuw aan te vinken in de registers en weer 6 weken af te wachten.
Weinig verantwoordelijkheid
Van Stickertje: "Die pubers die runner zijn in de horeca/zich in het zweet werken bij de vulploeg hebben een baan met weinig verantwoordelijkheid en dienovereenkomstig loon. ===
Ik zie dat toch anders. Een manager, of leidinggevende die daaronder zit, draagt in principe áltijd de eindverantwoordelijkheid, dus of je nu 16 bent of 60, mag je een klant altijd naar de leidinggevende verwijzen als die klant niet tevreden is. Dat heeft niets te maken met de aard van je werk of leeftijd. Elke functie omvat verantwoordelijkheid voor het goed afhandelen van je taken. Iemand die de boel schots en scheef in de vakken zet, is niet goed voor het imago van de winkel. Iemand die steeds bestellingen verkeerd uitvoert, zorgt voor klantverlies. Dus je bent als werknemer vanaf dag 1 gewoon net zo verantwoordelijk als iedereen die werkt. Dat jongeren zich daar nog niet zo van bewust zijn, dát komt tot uiting in het loon.
Dat zie ik ook zo Kaaskopje
Ook al is je werk nog zo 'simpel', het is wel je verantwoording om de taken die je moet uitvoeren goed te doen. Dus hoe je het ook went of keert, je hebt wel degelijk een verantwoording, nl. voor het werk waarvoor je bent aangenomen. Het is wel de verantwoording van de leidinggevende om iemand goed in te (laten) werken en er op te wijzen als dingen niet goed gaan.
o.t.: over gebeld worden
Hoezo hebben jullie lange gesprekken met telefonische verkopers? Ik snap dat oprecht niet. Zodra duidelijk wordt dat men mij iets probeert aan te smeren, zeg ik " daarin ben ik niet geïnteresseerd, een goedenavond nog". Eventuele tegenwerpingen hoor ik al niet meer, want na mijn mededeling hang ik op. Ik vind dat ik met een -niet onvriendelijk uitgesproken- goedenavond aan de basale beleefdheidsnormen heb voldaan, en dan is het gesprek wat mij betreft klaar. Misschien denkt de andere kant er anders over, maar ze bellen nooit terug 
Groeten,
Temet
Teruggebeld!
Ik had 'ns een beller voor een goed doel aan de telefoon die maar door bleef gaan, terwijl ik al een paar keer had aangegeven dat andere goede doelen mijn prioriteit hadden. Aangezien hij maar door bleef gaan, zei ik door zijn betoog heen "Ik heb géén belangstelling. Goedenavond!" en hing op. Ik vond dat ik erg beleefd was gebleven. Wie schetst dus mijn verbazing dat ik door de verontwaardigde goede-doelen-beller werd teruggebeld die me de mantel uitgeveegde dat ik zo schandalig onbeleefd was. Ik begon me te verdedigen, maar mijn man pakte de telefoonhoorn over en legde op. Gelukkig werd daarna niet weer opgebeld!
En toch en toch
Vond ik direct ophangen (toen ik dat werk nog deed) echt onaangenaam. Je hebt toch iemand aan de telefoon die daar zijn geld zit te verdienen in plaats van WW of bijstand te ontvangen en een béétje beleefdheid vind ik dan toch wel het minste. Ik leid het gesprek zéér snel naar 'dat gaat 'm niet worden', maar er zit wel een kop, middenstuk en staart aan het gesprek. Is een verkoper zelf echt een drama dan, dan veeg ik hém de pan uit.
Ik heb het tegenwoordig zowaar drukker aan de telefoon met verkoopgesprekken, eigen schuld, ik vul weleens iets in op 't net. Vandaag een online nieuwswebsite. Of ik tijd had. Dan reageer ik direct met dat ik weet waar het gesprek heen zal gaan en dat ik niet op een aanbod in ga, omdat ik daar geen geld voor heb. Of dat nu waar is of niet, is niet belangrijk, feit is dat daar weinig tegenin te brengen is. Ja.. een goedkoper aanbod, maar dan hou ik gewoon voet bij stuk. Geen geld is geen geld, dus ook niet voor de helft. Met aardig doen en de regie houden, ben je ook weinig tijd kwijt.
Kaaskopje
Dus een inbreker krijgt van jou een kop koffie en een gezellig praatje? Hij is toch bezig om geld te verdienen ... ☺
Nou
Een telefonische verkoper dringt ongevraagd allesoverheersend je leven binnen en laat zich niet wegjagen. Voor mij is het te vergelijken met de diamantboor van de buren: ik schrik ik me van dat laatste dan ook nog eens compleet het apezuur.
Ik heb altijd geleerd me te gedragen tegenover mensen die "ook maar hun werk doen". Die telefonisten hebben toch echt een andere omgangsvorm nodig: resoluut afkappen en geen centimeter de ruimte geven. Ze worden betaald om jou ongevraagd aan het lijntje te houden. Dat is een vorm van agressie. Tegenwoordig is er genoeg ander werk.
Direct ophangen?
Als je al geruime tijd bezig bent het gesprek op een nette manier af te ronden, vind ik het niet onbeleefd om op te hangen.
Zeggen dat je niet geïnteresseerd bent,
goedenavond wensen en dan ophangen vind ik helemaal niet onbeleefd. Zeker niet als je daarbij in aanmerking neemt dat die mensen altijd ongevraagd en op lastige tijdstippen bellen.
Ik had laatst iemand die belde die meldde dat ik geselecteerd was om mee te doen aan een onderzoek en ze stak meteen van wal met de eerste vraag van het onderzoek
Ik onderbrak haar, met echt beleefde woorden, en zei dat het de goede weg zou zijn om eerst te vragen of ik wel mee wil doen. Dat negeerde ze. Kwam terug bij vraag 1. Heb ik dat nog een keer vriendelijk aangegeven, ging ze weer door naar vraag 1 van het onderzoek. Toen heb ik gezegd dat het antwoord op de niet gestelde maar noodzakelijke beginvraag ‘nee’ was. Heb haar een goedenavond gewenst en hing op. Terwijl ik dat deed, hoorde ik haar verbazing.
Moedermop
Heb ik ook eens gehad. Wel drie keer gezegd dat ik geen belangstelling had. Vervolgens zei ik: ik ga nu ophangen, goedenavond. Word ik vervolgens teruggebeld door een collega van hem die mij op mijn kop gaf omdat ik zomaar had opgehangen en dat dit niet netjes was. Toen heb ik maar weer hetzelfde gedaan, dus aangekondigd dat ik op ging hangen.