Jonge vader met co-ouderschap
Ik een afgestudeerde vader van 26 zit momenteel met een co-ouderschap en ben dus vrij nieuw in mijn rechten en plichten.
Ik zit al sinds maart 2013 zonder werk (net niet het half jaar gehaald) wegens een goedkopere kracht die hen konden krijgen.
Sinds die tijd ben ik aan het proberen klanten te werven voor een bedrijf wat ik wil opstarten, tevens ben ik druk aan het solliciteren naar banen die zelfs niet gerelateerd zijn aan mijn vooropleidingen.
Waar ik tegenaan loop, ik ben te oud, ik heb te weinig werkervaring, mensen met werkervaring gaan onder hun niveau solliciteren waardoor ik meer concurrentie heb,
ik krijg geen werkervaring omdat ik geen baan krijg.
Nu ben ik bezig als een vrijwilliger bezig paar uur om de twee weken, nu ben ik dus ook bezig met een eigen bedrijf maar dat schiet niet op (aangezien ik ook een kleine moet onderhouden).
Wat ik heb geprobeerd;
uitzendbureaus (waar ik de vraag kreeg wat ik daar deed.. baan zoeken)
uwv werk langs geweest waar hun gelijk een passende baan hadden gevonden
(Dit is bij een werkbedrijf waar geestelijk en lichamelijk gehandicapten een dagbesteding hebben, dit is dus niet zozeer een werk maar een dagbesteding die geen waarde heeft.)
Dit heb ik dan ook geweigerd omdat dit in mijn ogen geen passend werk is, wat aansluit of juist een aanvulling is op mijn c.v. (ik ga natuurlijk niet erin zetten ik heb 1 jaar langs wasknijpers gemaakt)
Wat en wie heeft advies om rond te komen als co-ouder
waarom niet?
Ook ik werk onder niveau, heb me suf in de rondte gesolliciteerd en doe momenteel werk dat lijkt op wasknijpers maken, alleen dan anders 
En nee, daar heb ik niet 2 vervolgopleidingen en al mijn cursussen voor gevolgd.
Ik zet dat wel op mijn CV. Waarom? Omdat mensen dan zien dat je aan wilt pakken, dat je een doorzetter bent; ze snappen uiteraard dat de opleidingen op je CV niet aansluiten bij je werk. Er komt geld op de plank en daar gaat het om. Ondertussen kun je dan altijd weer verder kijken.
Precies
Mijn zoon (21) heeft ieder flutbaantje uit zijn puberteit zelfs op zijn cv gezet, en krijgt nu op zijn stages de opmerking dat hij kennelijk niet te beroerd is om te werken. En juist zulke mensen zoeken werkgevers nu.
Brood op de plank
Lijkt me dat het belangrijkste is dat je geld verdient en niet onnodig in de bijstand blijft zitten. Je bent echt niet de eerste en enige die even heeft moeten zoeken naar een leuke baan, en tegenwoordig is het meer een luxe dan een vanzelfsprekendheid dat je direct in de branche terecht komt waarvoor je geleerd hebt.
Dagbesteding
Dat je graag van alles wil aanpakken is natuurlijk fijn voor je CV, maar als je een dagbesteding voor lichamelijk of verstandelijk gehandicapten op je CV hebt staan, gaan werkgevers dan niet denken: "die is niet in orde, laat maar"?
Wasknijpers maken is geen dagbesteding
Dagbesteding is mensen bezig houden. Die wasknijpers worden verkocht, iemand moet ze maken, dus het is werk, levert geld op.
Ik heb wel eens vakantiewerk bij een sociale werkplaats gedaan. Ze hadden een of andere assemblage-klus ('wasknijpers') aangenomen die te krap gepland was. Toen is er een lading vakantiekrachten ingehuurd en zaten we daar gezellig tussen het vaste personeel te werken.
Het was vergelijkbaar met ander vakantiewerk dat ik gedaan heb, qua niveau, maar het grote verschil zat in de sfeer, er werd relaxter met pauzes omgegaan, toen het heel warm was kreeg iedereen een flesje frisdrank. Je hoefde niet te staan maar kon zitten. En voor een deel van het vaste personeel lagen de productie-eisen natuurlijk een stuk lager.
Aanpakken wat er is
Ook hier het advies om aan te pakken wat er langs komt! Zeker als je al zo lang zonder werk zit, of dat nou wel of niet op je cv past, inderdaad, zoals hier al opgemerkt werd: er moet toch brood op de plank komen.
Mijn cv is een ratjetoe van verschillende baantjes en banen die ik in mijn leven heb gehad, en ik ben er trots op. In m'n latere werk als verpleegkundige kwam het alleen maar van pas dat ik wist waar mensen het over hadden als ze vertelden dat ze, bijvoorbeeld, in een fabriek hebben gewerkt. Vuile was uitzoeken in een wasserette, lopende band in de fabriek, schoonmaken, horeca... ik heb het allemaal aangepakt, om geld te verdienen, om zelfstandig te kunnen blijven. Tijdens een sollicitatiegesprek kreeg ik een keer te horen dat mijn cv duidelijk maakte dat ik van aanpakken wist en bereid was om te leren en ik kreeg de baan die ik heel graag wilde. En dat terwijl ik me eigenlijk rot schaamde voor m'n hap-snap-vaak beneden niveau lijst en dacht geen kans te hebben! En, als je binnen bent bij een bedrijf, is er altijd een kans dat je ander werk aangeboden krijgt omdat op de werkvloer blijkt dat je meer in je mars hebt.
Zij/hun
Ik zou er in sollicatiebrieven in ieder geval op letten dat je niet de hun/zij fouten maakt (hun hebben) die je in je bericht maakt. Dat maakt niet een erg 'afgestudeerde' indruk.
Verder ben ik het eens met de anderen, dat je het idee van werk op je niveau even moet loslaten en alles moet aanpakken wat er is, zolang het je enigszins te doen lijkt. Sterkte ermee, het valt niet mee om als alleenstaande met een kind rond te komen.
