Is het wel verstandig om te solliciteren?

Arbeidsvreugde

Als je qua arbeidsvreugde gebakken zit zou ik nooit van baan veranderen. Ik hoor om me heen regelmatig dat arbeidsvreugde ver te zoeken is. Als dan je arbeidsvoorwaarden nu ook nog goed zijn, dan zou ik het andere dat lonkt, in een hobby gaan zoeken.

uren

"Ze willen ongetwijfeld dat ik meer uren ga draaien dan nu."

Als ze je zo graag willen kan het natuurlijk zijn dat ze accepteren als je zegt dat je niet meer dan 26(of 28) uur wilt werken. Ik neem aan dat je niets over je gezondheid wilt vertellen?

Het kan wel zijn dat je een proeftijd van een jaar krijgt. Wat als je je in die periode wat meer ziek bent of er geen klik is? Vind je dan dus wel weer gemakkelijk een andere baan? Die headhunters komen dus regelmatig langs dus kennelijk hebben meer bedrijven behoefte aan jouw kunnen. Dus een overzienbaar risico?

Misschien eerst eens proberen om via Linkedin met mensen in dat bedrijf te praten om te horen hoe de sfeer, werkdruk en zo is. Misschien lijkt het leuker dan het is.

50/50

We verdienen allebei evenveel, huis is op 1 inkomen gekocht voor de zekerheid.
Ik vind het lastig, het kriebelt wel. Ik vraag me af of het bedrijfsleven ook wel zo lief is voor mensen die na een paar jaar een slechte gezondheid blijken te hebben?
Wat gebeurt er met mijn WAO als ik meer ga werken en er inderdaad na een jaar uitgezet word?

Chrono

Weet die recruiter van je gezondsheidsproblemen? Ik zou in jouw geval toch kiezen voor zekerheid en lekker blijven zitten waar je zit.

Avontuur

Ik snap dat dus echt niet. De één na de ander raakt zijn baan kwijt. Bedrijven blijven reorganiseren. Als je denkt dat ze klaar zijn beginnen ze weer opnieuw. Tijdelijke contracten zijn gebruikelijk. Dat ze niet verlengd worden, of dat je er af en toe een half jaar uit moet, zodat ze een vast contract kunnen vermijden is ook heel normaal tegenwoordig.

Je hebt een gedeelte WAO. Je geeft aan dat je ziekte langzaam maar zeker erger wordt. Je hebt nu een werkgever die daar goed mee omgaat. Dat is toch meer waard dan een beetje avontuur in het bedrijfsleven.

Als je nu niet happy zou zijn in je werk zou ik de stap wel overwegen, maar je geeft aan dat je op alle fronten gebakken zit met je huidige baan. Zoek het avontuur buiten het bedrijfsleven en koester wat je hebt.

Of ga eens praten, maar leg dan alles wel open op tafel. Kun je zien hoe ze daarop reageren. Best kans dat ze dan afhaken. Nemen ze je aan, dan is het mogelijk een goeie werkgever.

praten kan altijd

Praten kan altijd. En is interessant. Het helpt je om te bepalen waar je staat en wat je waard bent. En pas dan kun je überhaupt een keuze maken. Het is moeilijk kiezen als je niet weet wat het nieuwe alternatief is.

WAO - nier

Je bericht triggerde mij op twee punten: WAO en nier. Anderzijds kan ik mij goed voorstellen dat je na zo'n tijd behoefte hebt om je vleugels uit te slaan. Realiseer je dat het bedrijfsleven vaak keihard is.

Ikzelf heb ook gedeeltelijk WAO. Op het moment dat ik na een ongeluk uitviel, is mijn jaarcontract bij een nieuwe werkgever niet verlengd. Ik ben daarna omgeschoold, kreeg een baan, werkgever was op de hoogte van mijn aandoening en werd na een paar jaar contracten weer op straat gezet, want ik bleef een risicofactor volgens hen. (dat ik mij nooit ziek had gemeld anders dan 1x griep, telde blijkbaar niet mee). Ik ben daarna in een maatschap gaan werken en dus als ZZP'er. Momenteel op zoek naar een baan. Het feit dat is WAO'er ben probeer ik niet te melden.

Als partner van een nierpatiënt vermoed ik dat je nog heel wat te wachten staat. Ik denk dat het goed is als je dan al wat credits op je werk heb opgebouwd en niet pas een jaar (of paar jaar) ergens werkt. Mijn partner werkte al 15 jaar bij het bedrijf, is behoorlijk goed en heeft gespecialiseerde kennis in huis. Op het moment dat de combinatie nierziekte, dialyse en werk te zwaar bleek is hij 1 dag minder gaan werken. Een nieuwe HR-manager heeft dat aangegrepen om te proberen hem na 2 jaar de WIA in te krijgen en te ontslaan. (inmiddels werkte hij alweer 5 dagen, maar dat had de HR-manager niet gemeld bij het UWV) Wij kwamen daar bij toeval achter en hebben gelukkig op tijd in actie kunnen komen.
Inmiddels is mijn partner getransplanteerd, maar ook dat was een zware periode en was hij niet gelijk weer aan het werk.
Het risico op uitval blijft natuurlijk altijd bestaan. Daarnaast merk ik dat mijn partner toch eerder vermoeid, eerder een verkoudheidje etc. oppikt. Gelukkig kan hij ook af en toe thuiswerken, zodat hij dan meer rust kan nemen.

Ik vertel je dit omdat ik denk dat je de goodwill van een werkgever wel nodig hebt. Als je die nog niet voldoende hebt opgebouwd kan het zijn dat je bij ziekte/uitval uiteindelijk toch op straat komt te staan. Vraag is dus ook hoe belangrijk is jouw financiële zekerheid? Of denk je, ik ga voor het plezier, de uitdaging etc.
Het is heel moeilijk als je deze beslissing moet nemen met je nieraandoening als achtergrond. Wij hebben ook heel wat plannen moeten laten schieten hierdoor.

Op gesprek gaan kan natuurlijk geen kwaad. Je kunt dan eens kijken of het gras werkelijk groener is aan de overkant . Ik zou niet gelijk je gezondheidssituatie op tafel leggen.

ik denk

Ik denk dat jullie gelijk hebben. Ik voel me momenteel supergoed. Dus voelt dat alsof ik de wereld aankan. Huidige werkgever is wel op de hoogte van mijn aandoening, daar heb ik nog geen problemen mee gehad.
Misschien is er een veiliger manier om mijn kriebel weg te krijgen, detachering ofzo.
2cents Dank je wel voor je uitgebreide verhaal. Wat fijn dat het nu goed gaat met je man. Het zal bij mij ook wel zo iets worden. Ik hoop dat ik nog lang kan en mag werken. Ze vinden mij steeds via Linkedin, heb jij daar een profiel?

Detachering

Helaas. Zou ik ook sterk mee oppassen. De detachering zal een moment ophouden en is er dan weer plaats bij je eigen werkgever? Zo niet dan heb je kans dat er ook een mechanisme ter verwijdering op gang komt.
En je bent dan uit beeld zodat het ook makkelijker wordt om zo'n beslissing buiten jou om in gang te zetten. Er is ineens een andere manager met een reorganisatieopdracht en dan ben jij de eerste aan de beurt. Vergis je niet hoe instrumenteel die dingen tegenwoordig gaan. Het mankeert steeds vaker aan de veronderstelde loyaliteit van werkgever naar werknemer en andersom. Wat je nog zou wensen zou ik aangeven bij mijn eigen werkgever als je kunt beoordelen dat er bij deze werkgever functies zijn waar je je zou kunnen verbeteren en kunnen bijdragen.
En anders een leuke hobby zoeken.
Ook al gaat je eigen werkgever ooit reorganiseren dan heb je een betere positie als je gewoon je werk blijft doen.
Ik heb een goede collega die net voor de crisis de overstap maakte naar een commerciële baan. Wilde ook weleens wat meer gaan verdienen en het kon niet op. Ze was binnen de kortste keren opgebrand en re-integreerde verder gelukkig goed op een nieuwe afdeling in een andere instelling.
Helaas werd daar na een paar jaar grondig gereorganiseerd en ook toen wist ze binnen de instelling nog een baan te vinden. Maar zoveel reorganisatierondes later is ze er nu echt bijna uit.
Bij haar oorspronkelijke werkgever had ze het werk nog steeds goed aangekund en de reorganisaties overleefd op grond van ancienniteit.

Denk dat dat een goed plan is

Dat weet je van beide zijden wat er wel of niet mogelijk is.

Nee

Ik zou het niet doen. Ook niet op gesprek. Ik heb het sowieso niet op recruiters. Die willen doorgaans alleen maar scoren.

Kan je werkgever gebruik maken van de no-risk polis voor jou?
Dan scheelt het al en betaalt het UWV je ziekengeld bij ziekte.

Maar ik vraag me oprecht af of je ooit voor onbepaalde tijd in dienst genomen word. En dan mag je na 2 jaar weer op zoek naar een nieuwe baan.

Wil je dat risico lopen?

Niet doen

Je werkt nu bij de semi-overheid, wat betreft cultuur is dat een enorm verschil met het bedrijfsleven. Het bedrijfsleven wil niets met chronisch zieke mensen. Dat kost geld. De overheid is daarin zoveel milder. Ook al speel je open kaart en willen ze toch, als je geen contract krijgt voor onbepaalde tijd zou ik er niet aan beginnen. Er kan zomaar ineens andere baas komen na een paar maanden die je eruit wipt.

Ik zou op je werk gaan praten

Vertel dat je toe bent aan wat nieuws, aan meer uitdaging en bespreek wat intern de mogelijkheden zijn. Zo kun je beide werelden krijgen.

bedankt

Ik heb de mail al verzonden, morgen hoor ik vast dat ze het niet aandurven en hoe lief ik ben om dit vooraf te melden. ☺
Ik verlang soms vooral naar verandering van omgeving. Mijn werk op zich is perfect. Ik kijk even intern wat de opties zijn. Met terugkeergaranties inderdaad. Niet mijn eigen glazen ingooien. Maar goed ik heb vanmiddag een kleine hersenschudding opgelopen dus ik stop mijn plannen nog even in de ijskast (bedankt stomme deur die ik niet zag).

niks

Kijk en dan doen ze er opeens het zwijgen toe... dat zegt me wel iets over de bedrijfscultuur. Maar goed wie weet zijn ze morgen beleefd genoeg voor een net mailtje...

bericht

Nou, verwacht je dan per ommegaande bericht? Kan toch best iets langer duren?

Maar ben het met de anderen eens dat je er waarschijnlijk verstandig aan doet niet van baan te veranderen. Maar praten kan geen kwijt. Misschien juist om het gevoel van "onrust" een beetje kwijt te raken en iets meer te waarderen wat je hebt .

jawel

Tot nu toe kreeg ik per ommegaande bericht van ze. Dus ik vind het erg toevallig dat dat nu opeens niet meer zo is. Wie weet hoor ik morgen nog iets van ze.

Tip

De werkgever kan zich extra verzekeren tegen het risico op ziekteverzuim vanwege jouw nierklachten. In een arbeidsvoorwaardengesprek zou je hierover afspraken kunnen maken. Je kunt je ook laten inhuren als zzp-er en zelf zo'n verzekering aangaan.

Rode krullenbol

Chrono

Ja, regelmatig via LinkedIn, maar ook via het "normale" netwerk. De sector waarin mijn man werkt is vrij klein in Nederland.

Ik vraag mij af of het tegenwoordig zo eenvoudig is om je extra te verzekeren als je al een aandoening hebt. Ikzelf heb dit een jaar of 10 geleden geprobeerd bij de reguliere maatschappijen, maar de aandoening werd óf uitgesloten óf de premie was niet te betalen. Hetzelfde idee als de aanvullende ziektekostenverzekering: ben je een verhoogd risico, dan nemen ze je liever niet.

Bijkomend probleem voor Chrono is ook dat de mogelijkheid bestaat dat ze langdurig arbeidsongeschikt raakt. Ook daar kun je je tegen verzekeren, maar ook die premie is hoog. Er zijn genoeg ZZP 'ers die zich daar niet voor verzekeren.

Sterkte met alles. Ik weet hoe lastig en moeilijk het is als je je bij dit soort beslissingen moet laten leiden door aandoeningen/ziektes.

Geen zzp

Nee joh, nooit zzper worden als je gezondheidsklachten hebt.

Het hangt er maar vanaf

Gaat het om een positie bij een semi-overheidsinstelling waarmee Chrono een topinkomen verdient? Dan zullen hoge kosten aan een extra verzekering naar alle waarschijnlijkheid geen onoverkomelijk probleem vormen.

top

Mijn huidige functie is top. Maar nee, geen "topbaan", gewoon specialisten/consultantniveau.
Ik wacht nog steeds op antwoord

Vragen

Misschien vandaag eens een vriendelijk berichtje sturen of ze je bericht van die-en-die datum wel hebben ontvangen en dat je je dat afvraagt omdat ze voorheen per omgaande reageerden? Het kan ook nog zo zijn dat degene die zulke mails moet beantwoorden toevallig ziek of vrij is.

Niet solliciteren

Ik zou hier absoluut niet op in gaan. Het bedrijfsleven is heel andere koek dan semi-overheid. Je zit gedeeltelijk in de WAO en je geeft aan dat je nieraandoening erger zal worden dus je zal in ieder geval niet meer uren kunnen gaan werken dan je nu werkt; waarschijnlijk zelfs minder als je gezondheid slechter wordt. Dat betekent dan ook een hoger AO percentage. Als jij nu meer uren zou gaan werken legt het UWV je WAO en AO percentage onder de loep en grote kans dat je in een lagere klasse AO gaat vallen en dus een lagere WAO uitkering krijgt.
Als een werkgever iemand in dienst neemt die chronisch ziek of gehandicapt is zijn er allerlei interessante regelingen en subsidies waar hij gebruik van kan maken. Misschien speelt dit ook. Maar nog steeds geldt, zeker in het bedrijfsleven, "first in, first out". En dan zit je met de gebakken peren.
Je hebt een leuke, goede, vaste baan met goede arbeidsvoorwaarden en er wordt rekening gehouden met je ziekte. In deze tijd is dit van onschatbare waarde. Een vaste baan en financiële zekerheid. Ik begrijp heel goed dat het kriebelt maar "if it ain't broke, don't fix it". Zoek die uitdaging in iets anders naast je baan, doe een cursus oid. Maar ik zou hier nooit op in gaan. Ik zit zelf al 15 jaar gedeeltelijk in de WAO en heb tot nog toe geen geschikte baan kunnen vinden. Ik heb ellende met het UWV meegemaakt waar ik ook letterlijk ziek van werd. Begeef je niet in dat wespennest, laat je niet verleiden door mooie praatjes van recruiters en gooi niet weg wat je nu hebt.

niets meer gehoord

Ze vonden het niet meer nodig om op mij te reageren toen ik open en bloot meldde dat ik een uitkering had. Dat zegt mij genoeg :-p
Elisa, je hebt natuurlijk gelijk. Alleen kriebelt het bij mij af en toe en denk ik: "ga ik hier dus mijn pensioen halen?". Aan de ene kant mooi (als ik dat pensioen ooit haal), aan de andere kant.... pffff, ik werk hier al zo lang, er is meer in de wereld.
Ik ga dan maar weer verder met het tellen van mijn huidige zegeningen. ☺

Deels zzp

Kun je niet bv 1 dag per week voor jezelf beginnen? Dan heb je de afwisseling en uitdaging die je zoekt maar ook de vastigheid die je nodig hebt in jouw situatie. En elk project is tijdelijk, dus je bent ook flexibel als het een tijd minder gaat. Of een pittige opleiding erbij doen. Ook een leuke uitdaging. Of bij je huidige werkgever verbreden en dus toewerken naar een andere functie.

"er is meer in de wereld"

Inderdaad; zo ook verraderlijke valkuilen ...
Reden te meer om op je hoede te zijn.