Is het dom om iets te lenen van vrienden?

Ach een incident

Er ontstaat blijkbaar een soort sociale verplichting. Maar een beetje mens snapt dat je dat met elegance moet hanteren en er geen onrealistische verwachtingen op projecteren.
Blijkbaar heb je je wat vergist in je vriendin. Had een slechte bui over iets anders en neemt de gelegenheid te baat om even naar jou uit te halen omdat daar een sociale ongelijkheid is ontstaan.
Ik zou er wat luchtig op reageren zodat ze zich er niet in vastbijt.
Blijkbaar, ook al weet je dat wel, wil men zich toch altijd over jou opvoeding buigen, alsof je kinderen iets niet goed geleerd hebben. Vooral als je in de wat mindere positie bent.
Vergeven en luchtig houden. Niet teveel op ingaan.
Ik heb ervaring. Veel hulp gehad van goede vrienden die toch ook vaak meenden dat als ze mij hielpen dat ze, ik denk door de ontstane sociale ongelijkheid, er een mening over konden hebben en uiten als vermeend er iets anders ging dan verwacht.

Gesprek aangaan

SMSjes zijn geschreven tekst die anders over kunnen komen dan de bedoeling was. Ik zou (met de kleding!) naar haar toegaan en vriendelijk vragen wat er precies gebeurd is en dat je erg geschrokken bent.

Wat het lenen zelf betreft: ik trek het nog wat breder. Voor mij is lenen net zoiets als iemand om hulp vragen. Ik vind het heel moeilijk om iemand om hulp te vragen. Het geeft me een gevoel van afhankelijkheid, onderdanigheid zelfs, waarbij ik met mijn verstand weet dat het tussen de oren zit, maar mijn gevoel... Dus ik kan me je gevoel wel een beetje voorstellen.

Het lijkt me sterk dat e.e.a. met elkaar te maken heeft, maar ik vind het wel een heel vreemde actie. En daarom zou ik toch contact zoeken (real life contact, niet met computer of telefoon) om te vragen wat er precies is gebeurd.

- hulp vragen, iets lenen o.t.

Dat is een apart draadje waard!! Wie begint?

Naar, zo'n ongemakkelijk gevoel

En dat terwijl het op mij heel logisch overkomt dat je als niet- wintersporter die kleding te leen had gevraagd. Hoop dat je je vriendin snel spreekt en dat jullie het (vermeende?) ongenoegen de wereld uit helpen!!

nou

Ik vind het niet bij lenen horen hoor! Ik leen best vaak wat uit, van kleine dingen tot aan mijn auto.En om eerlijk te zijn, het zal me worst wezen of dan zijn/haar kind wat tegen mijn zoon zegt (en hem nog minder)
Als iemand zo reageert dan vind ik dat meer over die persoon zeggen dan over jou!

Uitlenen

Ik zou zelf alleen iets uitlenen als ik het ook mogelijk zou kunnen missen. Dan heet het gewoon samen delen.
Er slingert nog wel wat aan boeken, woordenboeken, kleding, speelgoed en muziekinstrumentjes, dochter mist nog een afstandsbediening van de WII en een programmaatje, bij anderen. Als ik het echt retour had gewild had ik er wel om gevraagd.
Andersom kom ik hier soms ook van alles tegen dat hier niet van oorsprong was.
Vooral dochter heeft nogal eens de neiging om T-shirts, mutsen, mascottes, knuffels uit te lenen of mee te nemen van schoolvrienden.
Ze geven elkaar ook kleding die ze zelf niet meer willen of niet meer aankunnen. Gelukkig heb ik daar nog nooit een onvertogen woord over gehoord.
Zelfs een leren broek van dochter is weer teruggkomen. Dat vond ik wel een beetje zonde toen dat verdwenen leek, maar ja, zo gaat het.

Goed te horen

Dat jullie het niet al te dom vinden skispullen te willen lenen de spullen zijn al door zoon teruggebracht met een cadeaubon en een bos bloemen.. Dus wat de vriendin betreft is het klaar nu, ik merkte alleen dat ik er zelf mee in mijn maag zat en ik ga binnenkort even met haar praten.
AnneJ, die sociale ongelijkheid nav een leenvraag zou een rol kunnen spelen, ook omdat ze nog nooit eerder zo bot uit de hoek is gekomen tegen mij. Maar ik heb niet de indruk dat mensen dat van zichzelf zullen/kunnen inzien.. Heb jij nog vriendelijk contact gehouden met die goede vrienden? Of was je er wel klaar mee?
Hortensia, dat gesprek komt er inderdaad. Zij wilde er eerst over appen maar dat kan ik niet want dat werkt niet bij mij. En inderdaad, lenen is echt moeilijk! Maar ik vind wel dat ik het moet leren. Alleen helpt dit soort ervaringen daar niet bij.
Tonny, dank je wel, zal goed komen!
40er, mijn zoon zei ook "ik word soms wel 10 keer op een dag niet gegroet, dat hoort er een beetje bij, ze horen je soms niet.."

Vergeven hoor Geleparaplu

Zou niet best zijn als ik daar mee gekapt was. Het is ook het netwerk van mijn kinderen voor wie ik mijn best doe om draagvlak te houden.
Nederig zijn, veel vergeven, en goed sociale vaardigheden. Dat heb ik geleerd, heb je nodig als je afhankelijk bent.
Een situatie waar we door instanties en de kinderbescherming in terecht kwamen.
Het blijft altijd een beetje spannend, de verhoudingen worden toch niet echt meer wat het was. Maar met vrienden toch makkelijker dan met familie, in ons geval.
Met vrienden leef je toch meer over en weer, in ons geval in elk geval. Ik ga ook met vrienden en kinderen op vakantie en we hebben al veel gedeeld en voor elkaar opgevangen. Dan herstelt het evenwicht zich wel weer.

Enorme gunst?

Zien mensen het als een enorme gunst als ze je iets laten lenen? Dat daarom hechtere vriendschap of wederdiensten verwacht worden?
Ik denk dat ik daarom niet graag iets leen. Straks wordt er nog iets terug verwacht en ik houd er niet zo van als mensen eisen aan me stellen. Ik leen wel van nabije familie (ouders, zus) en van mijn vriend, maar van hen weet ik precies wat ik aan ze heb.

Normaal

Ik vind het uitlenen van spullen heel normaal. Evenals het zelf lenen van spullen. Ik zie het ook niet als een enorme gunst. Het is alleen een gunst als die persoon op dat moment zijn eigen spullen nodig heeft en ze toch uitleent. Maar zaken als ski kleding die anders maar op zolder liggen is toch heel normaal? Ik zou dan ook niet super dankbaar zijn en dat andersom ook niet verwachten. Wel vervelend zijn mensen die van alles lenen zonder het terug te geven. Dat is wel irritant maar dat heeft met lenen op zich niks te maken. En soms kan je natuurlijk het ook gewoon vergeten om het terug te geven, zeker als het om kleine voorwerpen gaat zoals een boek. Ik vind het dan wel onaardig van mijzelf als de ander me daar aan moet herinneren dat ik het geleend heb.

Meer uitlenen

Ik leen best vaak spullen uit en probeer het ook vaker te doen. Hoe meer mensen elkaars spullen gebruiken, hoe minder er gekocht en weggegooid hoeft te worden. Ik leen ook regelmatig mijn auto uit, zelfs voor langere reizen. Goede afspraken maken, dat is wel belangrijk, zeker als het over een auto gaat. Dus: kilometervergoeding afspreken en verzekeringen checken.
Bij kleinere dingen (boormachine, boeken, keukengerei, kleding) maak ik een fotootje met mijn smartphone zodat ik weet waar mijn spullen zijn. Als het geleende teruggegeven is, wis ik de foto. (Goede tip van dit forum.) Ook spreek ik af dat er altijd iets kleins met spullen kan gebeuren (kreuk in boek, kras op gereedschap) maar dat als het geleende echt onbruikbaar of heel beschadigd is, de lener mij een nieuwe bezorgt. Eén keer was een boek in bad gevallen en heb ik een nieuw boek gekregen. Nog nooit problemen mee gehad.

volgens mij

heeft je een vriendin een probleem. Ze kan geen nee zeggen. Ze voelde zich blijkbaar heel erg voor het blok gezet toen je het vroeg, en vindt nu een excuus om voortaan nee te zeggen, zonder dat zij dan als "naar" overkomt, want het ligt aan jullie. Raar mens, zou mijn vriendin niet blijven in elk geval.

Ik leen dingen, ik leen dingen uit, nog nooit zoiets meegemaakt.

Uitlenen

Ik heb er geen problemen mee om iets uit te lenen, ik verwacht het wel in goede staat terug (pot thee over boek gegaan -> vervangen, zwangerschapskleding gewassen en niet zweterig en vol met vlekken). Tot nu toe heb ik daar zelden een probleem mee gehad. Alleen mijn schoonzusje vond dat ze de zwangerschapskleding niet hoefde te wassen en dat ik vooral niets van de vlekken moest zeggen.
Ik vind ook niet dat ik daarna een presentje hoef te krijgen, een bedankje is allang prima. Wat mij betreft ook geen verplichtingen.

Je vriendin heeft net zoals mijn schoonzusje een probleem. Mijn schoonzusje en ik zijn beide nogal klein maar ik ben handig met de naaimachine en heb een hoop goedkope broeken kleiner gemaakt en zelf een paar nette bloezen in elkaar gezet. Zij wilde dat graag lenen om zelf geen vermogen uit te hoeven geven. Wat mij betreft prima.
Ze heeft ze van mij schoon, gewassen en gestreken gekregen. Ik verwacht dan ook dat ze het mij schoon en gewassen terug geeft. Gestreken zou mooi zijn, dan kan het direct in de kast.
Ik kreeg de nette witte bloes met een dikke druivensapvlek terug, stinkend naar zweet en sigarettenrook. Een broek met de zoom er half uit (daar kreeg ik van haar de wind van voren over, waarom ik niet beter kon zomen, daardoor had ze die broek niet zo vaak aan kunnen doen als ze wou) en een broek met een winkelhaak.
De andere kleren waren alleen maar vies, zweterig, verfrommeld in een zak gegooid.
Toen ik haar erop aansprak waarom ze de kleren niet had gewassen, en waarom ze die vlek niet uit de witte bloes gehaald had, werd er nog een scheldkanonnade bovenop gedaan, wat haalde ik mij wel niet in mijn hoofd, het feit dat ik kon naaien gaf mij niet het recht om allerlei eisen te stellen.
Mijn man (het is zijn zusje) en ik hebben het maar op jaloezie gehouden en besloten haar niets meer uit te lenen.
Het blijft jammer van die witte bloes, die heb ik niet meer goed gekregen. De meeste andere kleren heb ik ook flink moeten ontvlekken en herstellen maar die zagen er daarna nog redelijk uit, nou ja, behalve die broek met die winkelhaak, die ging weg.