In een lastig parket

misschien

Misschien moet je opperen dat iemand anders dit wellicht beter aan kan pakken? Verzin even op welk punt dat dan zou zijn.

Heb je al met hem gepraat hierover?

Meest ideale oplossing zou zijn dat hij zelf constateert dat het nog niet helemaal goed gaat. Dan kunnen jullie samen met een voorstel naar de manager.

maar

Je kunt toch ook dénken dan een ander het hem wel kan bijbrengen? Dus er op gooien dat jij er moeite mee hebt om hem dit te leren? Of brengt dat jouw eigen werk in gevaar? In bedekte termen geef je daarmee wel aan dat het jou niet lukt en dat hij het wellicht niet kan maar niet duidelijk zwart op wit.

In stappen

Ik zou met de manager (en met hem) bespreken dat je ziet dat de taken a en b (het makkelijke werk) goed gaan, zonder dat je ze makkelijk noemt.
En dat je niet goed weet hoe je c en d qua begeleiding aan kunt pakken. Bij die stap kan hij misschien beter door iemand anders begeleid worden. Dat geeft voor collega weer nieuwe impulsen en inzichten.

breng het positief

Geef in de evaluatie aan op welke punten je verbetering ziet. En laat dan een stilte vallen. Als de manager doorvraagt, geef je aan dat het op de andere punten nog niet gelukt is om door te pakken. En dan stel je meteen voor dat iemand anders misschien geschikt(er) is om die punten op te pakken. Dan is het aan de manager om conclusies te trekken.

wat een vervelend

doorschuif systeem hanteren ze daar op jouw werk. Iemand die al verschillende begeleiders gehad heeft. Dan moet je toch op een bepaald moment een hele duidelijke richtlijn op gaan stellen; dit en dat moet goed gaan, op die punten moeten verbetering zijn en zo niet dan is het klaar. Nu blijft het maar dooretteren wat voor de werknemer in kwestie ook vervelend is. Om niet te spreken van de tijd en de energie die erin gaat zitten voor het bedrijf waar het om gaat; in praktische zaken die daardoor maar niet opschieten en jouw begeleidingstijd die er in zit.
Anderzijds is het ook heel vervelend dat jij aan deze klus bent gezet terwijl je er eigenlijk geen zin in had. dat is naar de werknemer in kwestie eigenlijk ook oneerlijk.
verder zou ik de manager geen suggestie doen over een andere begeleider; maar hem kort en duidelijk vertellen hoe het zit. Het is gewoon jammer dat jullie niet eerder bedacht hebben om concrete eisen te stellen zodat je nu had kunnen afstrepen en met goede gronden vertellen dat het niet oke is en hij een andere functie moet gaan krijgen.
Om wat voor werk gaat het eigenlijk? Ben je gezinsvoogd of iets anders sociaals?

Goede adviezen

Ik denk dat ik het inderdaad maar puntsgewijs behandel en feitelijk houd. De punten die goed gaan zijn A, B en C, en bij onderdelen D, E, F is nog begeleiding nodig. Ik kan nog benoemen dat de eenvoudige dossiers wel zelfstandig goed gaan. En dan is het aan mijn manager om haar conclusies te trekken.
Het is overigens niets sociaals en de punten die niet goed gaan worden door mij ook goed genoeg gemaakt voordat de burger er last van krijgt. Ik kan dat echter niet doorschuiven naar een collega want het kost echt veel tijd en het ligt ook niet aan mijn onvermogen. Ik had mijn manager al eens voorgesteld om hem een soort assistentenfunctie te geven, maar dat vond ze niet reëel naar andere collega's in dezelfde schaal die wel zelfstandig hun werk uitvoeren. Deze manager heeft overigens meerdere collega's in een verbetertraject geplaatst, min of meer door een slechte audit van een hogere instantie.

jeemig

Iemand die al jaren zijn functie niet zelfstandig op niveau kan vervullen die moet toch gewoon ontslagen worden? Stel dat het een leerkracht is die voor de klas staat bij je kind??? Of je belastingformulier moet beoordelen, dat werkt toch niet? Ik zou er niet aan mij werken, wel vanaf nu beginnen met dossieropbouw.

Dossieropbouw

tegen een collega zou ik niet aan meewerken. Dat doet die manager maar lekker zelf. Complimenten aan TS voor hoe je er tot nu toe in stond, en je bent echt niet verplicht om negatieve dingen over hem te zeggen.

Moeilijk hoor

Ik vind dat je heel integer en vriendelijk bent naar je collega. Maar ik denk dat de koek toch op een bepaald moment op moet zijn en dat jouw collega een minder hoge functie, die hij wel zelfstandig kan uitvoeren, moet accepteren. Ik ben het eens met de stelling dat het niet eerlijk is tegenover andere collega's in dezelfde schaal die het wel zelf moeten doen.
Hij heeft als ik het zo lees alle kansen gehad om zich het werk eigen te maken, maar het zit er blijkbaar niet in. Dan moeten werkgever en werknemer uiteindelijk samen tot de conclusie komen dat ander werk een betere oplossing is.

Ik snap dat je die man zijn leuke werk gunt, maar hoe leuk is werk dat je al jaren niet zelfstandig kunt uitvoeren? Misschien is de juiste insteek voor het gesprek dat hij, met leidinggevende, op zoek gaat naar een leuke baan binnen jullie organisatie die wel binnen zijn talenten ligt.
Wellicht zit een coach voor hem erin? Die samen met hem op zoek kan gaan naar zijn interesses en mogelijkheden, en die hem kan begeleiden bij de overstap.

En wat het salaris/de schaal betreft, dat ligt helemaal bij de werkgever. Persoonlijk vind ik dat na een paar jaar werkgever helemaal in zijn recht staat om het salaris aan te passen, maar daar zou ik als ik jou was helemaal buiten blijven.

Vervolg

Was even zoeken in het archief om mijn oude draadje te vinden. Een update. We hebben inmiddels diverse voortgangsgesprekken gehad en mijn collega heeft tot 1 november om zijn verbeterpunten allemaal op voldoende niveau te brengen. Er leek een heel klein beetje schot in te zitten, maar afgelopen week kreeg ik toch weer werk te beoordelen waarvan de moed me in de schoenen zakte, zwaar onvoldoende.
Wat ik dan wel weer oneerlijk vind is dat ik van een andere manager weet dat hij zwakke medewerkers wel in een assistentenrol mee laat werken, gewoon met behoud van hun functieschaal. En mijn collega heeft dan de pech om onze manager te hebben, die hem dus na 1 november gaat proberen elders te laten werken (passend bij zijn vaardigheden, op niveau maar niet dit specifieke werk).
Het ligt me zwaar op de maag, maar ik kan niet anders dan het eerlijk aangeven. Anders blijven wij (ik) ermee zitten en ik trek het onderhand ook niet meer naast mijn eigen werk. De verstandhouding tussen mijn collega en mij is inmiddels ook minder gezellig, logisch, maar dat valt me ook zwaar.

Wat mij opvalt aan wat je schreef

is dat je collega het op punten, losse onderdelen, wel kan. Zodra er iets aan verandert lukt het echter niet meer.

Zou hij toevallig iets als autisme kunnen hebben? Ik denk dat hij ingezet zou moeten kunnen worden op taken met veel herhaling, en dat hij een soort coach oid. zou moeten krijgen bij wie hij terecht kan als er afwijkingen optreden.

Zo kun je iemand wel binnen boord houden en gebruik maken van de vaardigheden die zo'n persoon wel degelijk heeft.

Ik vind het overigens niet eerlijk als managers er verschillend beleid op na houden. Dat deze persoon bij de ene manager wel met behoud van salaris gemakkelijker of meer eenvormige taken mag gaan doen, en bij de andere niet.

Ik vind het erg naar dat jij in deze positie bent geplaatst. Lekker makkelijk. Kun je daar niet eens over gaan klagen? Op deze manier worden de verhoudingen verstoord, kan het ook jouw werk gaan beïnvloeden, en zou het mij niet verbazen als deze collega er misschien ook wel naarder van wordt.

Ik zou zelf zeker investeren in de goede verhouding met de collega...

Terug gegeven

Ik heb mijn leidinggevende gemaild dat ik er moeite mee heb dat ik degene ben die nu een oordeel moet geven waardoor hij al dan niet mag blijven. Een andere collega heeft zich al bereid getoond om de begeleiding voort te zetten, dus nu is het aan de leidinggevende om te bedenken of ze daarmee akkoord gaat.
Mirreke, hij heeft geen autisme hoor. Daar ken ik er wel wat van en bij mijn collega zie ik er geen enkele aanwijzing voor. Ik denk dat hij gewoon niet zo intelligent is, en in ieder geval past dit soort werk niet bij hem. Waarom hij dan toch zo nodig wil blijven, ondanks jarenlang gezeur, is mij een raadsel (maar niet aan mij om over te oordelen).