In dubio baan
dag allemaal,
ik ben een mama van 30 jaar en samen met mijn man hebben wij 1 zoontje van 3 jaar.
sinds 2013 ben ik werkzaam in de zorg ik werk 24 uur onregelmatig.
Mijn man werkt 60 uur of meer en ook onregelmatig. ( door heel NL) Hij heeft geen vast schema en heeft soms alle diensten in 1 week. Kortom hij werkt veel en zit daarom
Ook regelmatig in de kost. Ik vind dit prima want hij is ook hoofd verdiener.
Hierdoor ben ik wel veel alleen.
Als wij beiden werken is mijn zoontje bij oma. Ook veel savonds en snachts is hij daar vanwege onze onregelmatigheid.
Hierdoor is ons zoontje weinig thuis.
na wikken en wegen zit ik te overwegen om te stoppen in de zorg en een stap te gaan maken als huishoudelijk hulp.
Heel wat anders. Maar doordat wij zoveel werken en die onregelmatigheid is het echt bijna niet meer te doen / combineren. En is lijkt ons die keus beter om er meer voor ons zoontje te zijn.
vanwege ons werk houd het ons op dit moment ook tegen om voor een 2e kindje te gaan…..
Als ik de keus maak om als HHH te gaan werken
Kan ik mijn zoontje zelf naar psz/school brengen en ben er eind vd middag gewoon weer.
Geen weekenden geen feestdagen geen avonden en nachten meer voor mij.
Maar….. ik vind het nogal wat. Het voelt voor mij als falen ofzo om deze keus te ( moeten) maken. Ook ga ik dan een stuk minder verdienen maargoed, dat is nog niet een heel groot probleem Maar toch… wij weten dat deze keus voor ons gezin beter zou zijn en wij meer tijd hebben Voor onze zoon.
wat zouden jullie doen? Minder uren werken in de zorg is voor mij geen optie want dit lost het probleem niet op.
Iemand ervaring in de huishouding?
of iemand ervaring met het stoppen in de zorg en een andere baan en hoe is dit bevallen?
en wat zouden jullie doen in deze situatie?
excuses voor de lange tekst maar anders moeilijk uitleggen hihi…
Alvast bedankt!!!!😊
Junio schreef op 20-11-2021 om 15:38:
[..]
Je kan ook het gevoel hebben dat je faalt, omdat een ander je dit gevoel geeft.
maar als je daar vanuit gaat en je stopt dus met proberen dan zul je dat nooit weten.
gr Angela
ps zoiets als 'liever spijt dat je iets wel hebt gedaan dan dat je iets niet hebt gedaan', daar doel ik beetje op
Fourtyfour schreef op 20-11-2021 om 13:04:
Ik vraag me nu oprecht af waarom de beantwoorders zo bezig zijn met het feit dat het niet in evenwicht is qua werk en zorg? En waarom ze de echtscheidings topics moet lezen?
Bij ons is het ook altijd geweest dat ik meer zorgde en thuis was, de carrière van mijn man ging voor. Een bewuste keuze van ons tweeën. Inmiddels liggen de tropenjaren achter ons, wat betreft zorg, werk ed (al begint nu het mantelzorgen) en ben ik ook meer gaan werken en helpt man meer in huis mee. Maar als iemand me 15 jaar geleden had gezegd dat man maar minder moest gaan werken en ik de echtscheidings topics gaan lezen had ik dat ook niet kunnen waarderen. Ieder gezin maakt andere keuzes en ik heb nooit spijt gehad van mijn (onze) keuze.
Omdat er heel veel huwelijken stranden en dan de vrouwen zonder geld achter blijven. Daarom heb ik dat geschreven. Het eenverdienersmodel was handig in de tijd dat vrouwen minder hoog opgeleid waren, zichzelf en hun acht kinderen niet zelfstandig konden onderhouden en dus hun hele leven bij hun man bleven. En die man bleef ook bij zijn vrouw, want hij was een man en kon dus niks in het huishouden. Dus hij had verzorging nodig.
maar nu is het anders. Vrouwen studeren net zoveel als mannen, kunnen zichzelf prima onderhouden, maar moeten dan wel een gelijkwaardige positie in het huwelijk opeisen.
Junio schreef op 20-11-2021 om 15:13:
[..]
Ik denk dat iedereen er uit pikt waar zijn of haar gevoeligheid ligt. Ik lees namelijk ‘voor mij voelt dit als falen’ als belangrijkste reden om het niet te doen. Zo voelde dat voor mij ook, omdat je als vrouw tegenwoordig ‘hoort’ te werken om mee te doen. Alle reacties die volgen bevestigen dit.
Nee hoor. Je bent als vrouw erg kwetsbaar als je je baan opzegt en weinig werkt tov je man die 60 uur werkt. Als het uit gaat kun je onderaan de ladder beginnen met je carrière en heb je bovendien geen spaargeld. En je kunt je aanmelden voor de sociale huur om op 3 hoog te wonen terwijl je man in jullie koopwoning blijft.
Wat vooral mee lijkt te spelen is het feit dat TO veel alleen thuis is en hun zoontje weinig thuis. Als dát vooral het vervelend gevoel geeft, dan is de optie om wel hetzelfde uren te blijven werken maar niet meer op onregelmatige tijdstippen inderdaad wel logisch. Misschien eens rondkijken op diverse sites welke mogelijkheden er allemaal zijn?
Lotus_ schreef op 20-11-2021 om 16:19:
[..]
Nee hoor. Je bent als vrouw erg kwetsbaar als je je baan opzegt en weinig werkt tov je man die 60 uur werkt. Als het uit gaat kun je onderaan de ladder beginnen met je carrière en heb je bovendien geen spaargeld. En je kunt je aanmelden voor de sociale huur om op 3 hoog te wonen terwijl je man in jullie koopwoning blijft.
Houd toch eens op met die eeuwige carrière. Heel veel mensen hebben helemaal geen carrière maar gewoon een baan. Waar je gewoon weer kunt solliciteren en waar je pech hebt als er geen werk is en geluk als er wel werk is maar waar je helemaal niet heel veel meer krijgt als je daar 10 jaar hebt gewerkt.
Ik hoef ook niet zo nodig een carrière te hebben hoor, voor mij gaat het er vooral om dat ik ook een inkomen wil vergaren. Mijn man werkt 45 tot 50 uur gemiddeld per week, dat kan in bepaalde periodes flink meer zijn. Het is dan wel zo fijn dat hij wat kan minderen of vaker nee te zeggen tegen overuren, mocht het hem lichamelijk teveel worden. En dat geldt ook voor mezelf. Maar we hebben geen grote wensen, dat scheelt.
Bij minimumloon banen kan je er inderdaad best tien jaar tussenuit en dan zal je wel weer een baan vinden (winkels, callcenters, orderpicken, schoonmaken...)
In sommige sectoren heb je vlug weer een baan.
Voor de meeste mensen geldt echter dat een aantal jaar er tussenuit flinke invloed heeft op de kans op werk, salaris, pensioen en ook hoe leuk dat werk is.
Volledig stoppen voor langer dan een jaar of 2 is in bijna alle gevallen financieel een bijzonder onverstandige keuze die de rest van je leven doorspeelt
Kyana schreef op 21-11-2021 om 02:26:
Bij minimumloon banen kan je er inderdaad best tien jaar tussenuit en dan zal je wel weer een baan vinden (winkels, callcenters, orderpicken, schoonmaken...)
In sommige sectoren heb je vlug weer een baan.
Voor de meeste mensen geldt echter dat een aantal jaar er tussenuit flinke invloed heeft op de kans op werk, salaris, pensioen en ook hoe leuk dat werk is.
Volledig stoppen voor langer dan een jaar of 2 is in bijna alle gevallen financieel een bijzonder onverstandige keuze die de rest van je leven doorspeelt
Het gaat toch hier om banen waar je er gewoon tussenuit kan? Het gaat hier nu juist niet om een carrière functie. En ik erger mij er serieus aan dat sommige mensen het verschil nooit begrijpen. Veel huwelijken met kinderen blijven ook gewoon bestaan he? Ook als je man 60 uur per week werkt. Het gaat namelijk vaker goed dan fout. En ja er bestaan functies als dat en nee die kunnen niet altijd met minder en ja soms is dat ook gewoon een keuze en ja die mag je samen maken.
Aiden schreef op 21-11-2021 om 11:48:
[..]
Het gaat toch hier om banen waar je er gewoon tussenuit kan? Het gaat hier nu juist niet om een carrière functie. En ik erger mij er serieus aan dat sommige mensen het verschil nooit begrijpen. Veel huwelijken met kinderen blijven ook gewoon bestaan he? Ook als je man 60 uur per week werkt. Het gaat namelijk vaker goed dan fout. En ja er bestaan functies als dat en nee die kunnen niet altijd met minder en ja soms is dat ook gewoon een keuze en ja die mag je samen maken.
Inderdaad het is ieders keuze. Iedereen kiest ook zelf waar hij/zij de risico’s wil leggen in het leven.
Sommigen zeggen alles op en doen een ‘Ik vertrekje’, anderen kopen samen een duur onderkomen dat ze precies kunnen betalen van hun fulltime salaris, weer anderen nemen een risico door een baan op te zeggen en hun partner te vertrouwen en weer anderen proberen zo veel mogelijk risico’s te vermijden. Doe wat voor jou/jullie werkt.
Dat je iemand wijst op de risico’s die een keuze met zich meebrengt is prima, maar om een ander te vertellen dat hij/zij het daarmee niet goed doet lijkt me onnodig.
Vrouwen zouden elkaar wat meer moeten steunen ipv afvallen. Dat draagt meer bij aan de vrijheid van de vrouw dan dat geoordeel over elkaar.
Junio schreef op 21-11-2021 om 13:20:
[..]
Vrouwen zouden elkaar wat meer moeten steunen ipv afvallen. Dat draagt meer bij aan de vrijheid van de vrouw dan dat geoordeel over elkaar.
Dit ⬆️🙏🏻
Aiden schreef op 21-11-2021 om 11:48:
[..]
Het gaat toch hier om banen waar je er gewoon tussenuit kan? Het gaat hier nu juist niet om een carrière functie. En ik erger mij er serieus aan dat sommige mensen het verschil nooit begrijpen. Veel huwelijken met kinderen blijven ook gewoon bestaan he? Ook als je man 60 uur per week werkt. Het gaat namelijk vaker goed dan fout. En ja er bestaan functies als dat en nee die kunnen niet altijd met minder en ja soms is dat ook gewoon een keuze en ja die mag je samen maken.
En toch zal in veel banen die 10 jaar eruit je echt op achterstand zetten. Natuurlijk heb je banen waar helemaal geen progressie in zit maar ik ken ook genoeg mensen die begonnen zijn als caissière of als verzorger in een verzorgingstehuis en die nu bijvoorbeeld filiaalmanager of hoofd verzorging zijn of door aanvullende cursussen een meer verpleegkundige rol hebben. Ze hebben in die jaren niet alleen hun inkomsten, hun kennis, hun vaardigheden maar ook hun pensioen verhoogd.
Alleen als je altijd op minimum loon hebt gewerkt en ook zeker weten dat je dat altijd zal blijven doen kan je er zonder gevaar jaren tussen uit (en dan ook nog eens alleen als je in een sector werkt of kan werken waar redelijk veel werk in is.)
Natuurlijk moet je zelf weten wat je doet maar stoppen is vaak gewoon onverstandig.
Junio schreef op 21-11-2021 om 13:20:
[..]
Inderdaad het is ieders keuze. Iedereen kiest ook zelf waar hij/zij de risico’s wil leggen in het leven.
Sommigen zeggen alles op en doen een ‘Ik vertrekje’, anderen kopen samen een duur onderkomen dat ze precies kunnen betalen van hun fulltime salaris, weer anderen nemen een risico door een baan op te zeggen en hun partner te vertrouwen en weer anderen proberen zo veel mogelijk risico’s te vermijden. Doe wat voor jou/jullie werkt.
Dat je iemand wijst op de risico’s die een keuze met zich meebrengt is prima, maar om een ander te vertellen dat hij/zij het daarmee niet goed doet lijkt me onnodig.
Vrouwen zouden elkaar wat meer moeten steunen ipv afvallen. Dat draagt meer bij aan de vrijheid van de vrouw dan dat geoordeel over elkaar.
Het is een discussieforum hè, geen praatgroep! Als ze alleen reacties wil van mensen die in haar oplossingsrichting meedenken zou ze dat kunnen aangeven.
Als iemand dat aan zou geven zoiets bij het plaatsen heb je kans dat geen tot weinig discussie richting TO gaat, hoogstens in postings die niet over haar gaan of aan haar reactie geven.
Maar in dit geval is de huidige set reacties voorspelbaar. En heeft niets met 'elkaar afvallen' te maken.
Gr Angela
Aiden schreef op 21-11-2021 om 11:48:
[..]
Het gaat toch hier om banen waar je er gewoon tussenuit kan? Het gaat hier nu juist niet om een carrière functie. En ik erger mij er serieus aan dat sommige mensen het verschil nooit begrijpen. Veel huwelijken met kinderen blijven ook gewoon bestaan he? Ook als je man 60 uur per week werkt. Het gaat namelijk vaker goed dan fout. En ja er bestaan functies als dat en nee die kunnen niet altijd met minder en ja soms is dat ook gewoon een keuze en ja die mag je samen maken.
Dat weet je toch nooit? Een huwelijk kan altijd stranden.
Lotus_ schreef op 21-11-2021 om 15:18:
[..]
Dat weet je toch nooit? Een huwelijk kan altijd stranden.
Een partner kan ook ernstig ziek worden of zelfs overlijden. Het is altijd verstandig om financieel op eigen benen te kunnen staan, of je nu man of vrouw bent.
Het lijkt me voor die man toch ook wel van belang om zijn kind af en toe te zien en ook wel eens alleen voor 'm te zorgen. Goed voor vader èn kind!
Dat staat wat mij betreft verder helemaal los van wat ze afspreken qua verdeling werk/inkomen.